Апсолутно неможе да е како на почетокот..може да се влоши а може и да се подобри....после 19 години може сеуште да трчаш од работа накај дома знаејќи дека некој сеуште секој ден те чека со насмевка и раширени раце... Приказна: Требало некој дечко да се жени и ден пред свадба се "усрал" па се жалел на татко му дали да се ожени или не...како ли сега јас ќе живеам? Ќе се грижи ли она за мене? Ќе ми посветува ли внимание? Ќе знае ли да готви тоа јас што јадам? ќе имам ли слободно време за со другарите, за кафана, за рекреација? што ако се разболам? што ако останам без работа?? итн, итн, итн... Таткото му рекол: Слушај синко, само една работа ќе ти кажам...Ти синко не си за женење...Во бракот сите овие прашања требаше да си ги поставиш на себе со мисла дали Ти си спремен се ова да го направиш за Неа. Дали можеш или неможеш да ги направиш тоа времето ќе покаже но во оние бракови што траат, тоа значи дека брачните другари се обиделе, некои успеале некои се трудат до крајот на животот... За тебе синко Бракот е равенка со многу непознати која во самиот старт лошо си ја поставил и никогаш нема да дојдеш до решението...затоа немој да се жениш и да уништиш нечиј живот!!
што сум пишала лани ова време и кога ќе си го прочитам единствениот коментар што сум го добила... 7 години сме заедно,нешто помалку од тоа живееме заедно. Сме имале милион кризи неколку пати сме помислиле да се разведеме. Гледајќи наназад мислите многу ни се менувале ама и по толку време односот и чуствата не се смениле. Јас ако се прашувам мислам дека љубовта не исчезнува тукутака,може само ние луѓето сами да ја "убиеме" сум сакала во животов,секој сум го сакала на поинаков начин со поинаков интензитет одкако стапив во брак мислев дека се ќе биде како на почетокот - розево. После и односи се менувале и чуства и мисли. во еден период помислив дека нема да можам да го сакам цел живот. По 7 години знам дека нема да го отсакам никогаш. По се гледам дека не можам без него иако почесто сум сама и во нервоза помислувам дека ете се можело без него,ама не,кога не е тука не можам без него. Никогаш нема ни да можам. Без него секогаш ќе бидам само пола јас. Што и да се случи во животов колку и да успевам сама без него секогаш ќе бидам само една половина. И не можам да сватам како ли исчезнува љубовта во бракот?
Iskreno i jas sum go razmisluvala nekolku pati ova, imam drugar sto mnogu me saka ama ne me privlekuva, a isti sme 95%, ponekogas se mislam, ama sepak se nadevam kje najdam vistinska ljubov
Не би била во брак со човек што не го сакам.Јас сфатив дека во таква врска не можам да бидам, камоли па брак. Или пак доколку он не ме сака.Сигурно нема со сила да го терам ако не ме сака. А во текот на бракот ако од било чија страна избледи љубовта а сме имале/имаме среќен брак, искрено прво мислам дека ќе предложам да пробаме уште еднаш.Ќе поразговараме да видиме дали има некој проблем/пречка, да внесеме некој новитет доколку е монотонија во прашање. Ако и така не бива, секој по свој пат. Со сила убавина не бидува.
Se zedovme od ljubov,ljubov od deca Nekogas i nerealna koga ke se zamislam.. 11 godini sme vo brak se poznavame 19 vkupno. Sme pominale i sito i reseto...i dobro i loso...i kavgi i ljubov...i krizi i ubavini!!! Nikogas ne bi sakala da ziveam bez nego,(ima rizicna rabota,pa koga dolgo go nema za mene e vek)... No sekogas go cekam da go gnjavam i da go guskam... Mozam bez seks bez problem i da sme umorni i neznam ti sto....ama bez guskanje i ljuboven pogled definitivno ne! Dokolku zavrsi toa eden den i ne go gledam veke kaj nego toà, nema sto da se pravi veke, rezultatot se znae. Se dodeka isto me gleda i go gledam Ke se boram za nas,ako eden den prestane ke moram da se pomiram,no vo brak ne bi ostanala ako nema ljubov!
Како е можно повеќе пати да сакате и во сите дечковци да сте биле вљубени?? Нели вечната љубов е една, или не постои??
Добри 95% од браковите во Северна Македонија, после почетниот занес од година, две или макс. три. Од нив, барем пола се базираат на чиста омраза.
8 години знаедно и со секоја помината година се поубаво станува. Тоа што тие бракови завршуваат многу брзо значи кога стапиле во брак стапиле од радозналост, а не од љубов има разлика.
Нема поента, навика. Скоро и да не знам за пар кои се 10+ години заедно да се не мразат меѓусебно, али ете ради деците, станот, рандом причини се заедно. Ти си во тие среќни 5%. Ок може претерав, може да се 6% ама без разлика. Добро е да се прочита и за бракови каде љубовта сеуште е жива.
Не би сакала. Како ќе живееме во таков брак, децата ќе пораснат, што ќе правам со таков човек со кого немам љубов.
Значи погрешни се бракови од практични причини и бракови од заљубеност, затоа што ниту во двата нема љубов. За љубов е потребно компатибилност, познавање и интерес за подлабоко запознавање на партнерот и труд. Љубовта не е украс што го чуваш на полица и така може да седи со децении. Љубовта е како растение за коешто секој ден треба да вложуваш труд, да му посветиш време и тн.
Се плашам и мене истото да не ме снајде страв ми е да не попуштам со човекот сме пријатели но тој сака повеќе од тоа
Како што поминува времето има две варијанти или ке си останам сама или ќе морам да се решам за некој без љубов да живеам.
