Devojce, pa ti ne si ni trebala da pravis dete so takov covek vo koj sto si sugurna deka nemate zaednicka idnina..
Молам за мислење и совет за следнава моја ситуација, ќе се потрудам да бидам концизна и кратка не многу тешка за читање а да ја опфатам суштината: 1.се заљубивме и имавме врска 2 години искрена љубов врската течеше ок немавме расправии тој секогаш беше ќутлив мил и на некој начин повлечен. 2. Ме запроси и секако реков да, се знаеше дека ќе живееме во "фамилијарна куќа" со брат му во др дел лепенки и тоа беше ок но неколку месеци по нашето венчавање се уселија неговите родители кои живееја на сосема друга локација. Дојдоа за да помогнат така беше кажано но јас немав поим дека ќе се овде ниту сопругот мибкажа најаво предјави ли што да било. Јас знаев дека не сум тип на човек што сака да живее со свркор свекрва едноставно не мине така згодно и при 1 прилика му кажав. Тој реагираше ок сппмна дека се негови неможе да ги брка да штедиме за стан и тн но тоа помина...тоа беше само муабет. 3.Не се неговите лоши или злобни напротив но се конзервативни традиципнални и попримитивни да по уселувањето се случуваа влегувања без најава и звонење, ручеци секој ден носење и покрај мојата желба за јас да готвам едноставно нонстоп дишење во врат. Врв беше кпга еднаш на врата се појави свекрвата со крпа да ни чистела тогаш зоврев...почнав да "бегам" користев секоја прилика да бидам кај моите...кога сопругот не беше дома...се гушев и не се чувствував комфорно во новиот дом како да бев на гости.... 4.Останав бремена и штом родив хормоните секако вријат многу ми ппмагаше свекрвата го подржуваше пример бебе јас да се истуширам но многу и се мешаше во се на пример она го бањаше бебе и се црташе секоја вечер кп јас килава да сум, буквално полудивав како ние неспособни деца она бања ние гледаме...ова е само пример...му ставаше метли зад кревет совети даваше каде и треба и не треба...јас се нервирав... 5.пркна дете јас почнав да работам и по цел ден надвор па подобро беше...но како минуваше времето сп сопругот се раѓаше нетрпение некакво нонстпп беше со неговоте некако како сето време дома се наметнуваше да се ф-ра во колектив, пример ќе се разбуди оди одма таму на кафе таму се доручкува руча па ние какп да не сме 1 семејство таму празник таму делник некако не ми беше мило тоа се чувствував ко неговото семејство да го омажов не него...односите се разладоја тој никогаш не покренуваше иницијатова за интимност секогаш јас...караници омаше безброј при што тој беше насилен никогаш не ме удри вистонски но одеше со тупаница кон мене за репче ме имаше завлечено...знае да се губи кога е лут а јас незадоволна од опкружувањето бев нервозна мн пати... 6.кулминираше ситуацијата скоро..при наша караница тој беше агресивен викавме мн и дојдоа неговите сите татко му не бркаше од куќата во множина а слушнав мн грди зборови од брат му за мене како "каде ти беа очите" на сопругот му викаше или "разгалена неразбрана".Јас за тоа време бев во спална со малото се тресев целата... Утредента дојдов кај моите, искрено многу ми е попријатно бтука, веќе 1 месец какп сум овде а он доаѓа да го види детето, последен пат имаше испад пред мајка ми кога и кажа 1 куп навреди кон мене вознемирен што "неговите не го виделе детето". Мислам дека ни следи развод но заради малото и би се ободела уште еднаш макар несреќна бев таму нонстоп ко под опсада без внимание од мажот никакво... Но тој еднаш небпокажа жалење или да се извини тоа за него неможно никогаш за ништо несе извинил или ппкажал каење. Ок сега јас сум расипикуќа разгалена лигла штп си замина ...он не е индивидуализиран како да е во пакет со сите свои некогаш и кажува нешта што мислам дека мајка му му ги зборела...нејсе, мене ми е тешко и за дететп се јадам... Кој бил во слична сотуација има некој совет за мене добредојден е... Поздрав
Не се покајал, не пробал да направи муабет со тебе.. па тоа е најминималното нешто што сопружниците треба да пробаат да го направат при секоја караница, без разлика дали е мала или голема. Ама разбирам, не ти дава душа да се инатиш бидејќи дете е во прашање. Ако нема ништо од негова страна и понатаму, пробај ти направи му муабет за потенцијално враќање и што ќе мора се да се смени ако тоа се случи, ама без убав долг муабет не би те советувала за враќање. Еве за ова зборам, ако се вратиш и ова не се смени, само уште повеќе ќе се нервираш. Ако мислиш дека може да биде поинаку и дека сопругот ќе има воља за истото, тогаш супер. Секако си имам свој став и за дозата на насилство - влечење за коса и закани со топаници сепак се форма на насилство, без разлика дали он тебе или ти него. Сепак повеќе од ова не би коментирала, некако добив чувство дека ти не би сакала да овој дел да се задржуваме многу. Искрено, не те гледам како разгалена лигла, си направила нешто што си чувствувала дека мораш. Сигурно постојат милион други ситуации кои не ни вреди овде да ни ги објаснуваш а придонеле кон твојата одлука. Како сака нека личи од страна целата ситуација, рекла-казала остави, гледај се себе и гледај си дете. И за крај еден дисклејмер дека не сум била во слична ситуација, па ми е лесно да коментирам вака, работиве што ги пишав ми се некако комон сенс, ама па од друга страна да ми се деси мене, голема е веројатноста дека и јас не би знаела што да правам. Главата горе, остани си силна, со сопствени ставови и мислење, не дозволувај некој да те прави овчичка со сила
O dusicke... Imas golem problem sto site raboti ne dokazani ste gi ostavile. Tvojot soprug (neznam kolku god e)no ne mi izgleda spremen za zivotot, toj koj treba da znae deka ima i gore i dole...nemoze mama i tato da mu se vrv! Ne e vo red da se osekas vinovna za nesto sto ne si, mozebi ke se karate mn pati sepak toa se godini vo prasanje,no site nie se karame vo brak... Toa sto eskaliralo posledniot pat treba da go svatis serizno. Ne treba taka da bide. Ne treba ni toj da dozvoluva da se zboruva za tebe,nitu nekoj da te navredi.(najmalku toj,si mu rodila dete Po Bogu) Te molam razmisli ubavo,ne vredi ni za tebe, a za deteto uste pomalku da se kaznuvas vo brak so covek koj ne te pocituva, kade si nesrekna i kade ne se osekas deka pripagas(a covekot so koj si odbrala da zivees ne ti olesnuva i ne ti pomaga da se prilagodis). Ne bi te sovetuvala da se obides povtorno zasto ova sto go pretstavi si go zamisliv vo glava... ne e ubavo deteto da raste vo takva okolina. Razmisli ne brzaj so odlukata,dobro bi bilo da porazgovaras so nekoe strucno lice i da se posovetuvas kako da ja prebrodis psihickata krizata. Ne e kraj na svetot ako se razvedes,veruvaj deteto ke bide posrekno i po smireno koga ti ke si srekna i koga ke te gleda raspolozena!
Типот е вознемирен што неговите не го виделе детето, а не е вознемирен што се урнал вашиот брак. Со тоа што се доселиле без да те извести за тоа, бил првиот знак. Ова е голема себичност. Си живее како господин под закрила на мамичка и татичко, а ти цел живот голтај и страдај. Нему му е убаво, разбираш? А, тебе што не тие си лигла и себична. Класичен македонски синдром на мамин син, што не се потегнува за ништо. Бегај од таму, ако сакаш да си среќна.
Зошто да се обидуваш уште еднаш? Јас стварно не ве сфаќам, во што ќе уживаш со него? Те истргал за коса, ти доаѓал со тупаници кон тебе и ти сакаш уште еднаш да пробаш? Ако пробаш уште еднаш знаеш дека има шанси со тие тупаници лом да те направи еден ден? Сакаш детето тоа да го види? Разведи се, ништо друго нема разумно.
Еве членката од 2019 има проблеми со насилен маж, и сеуште го трпи. Разбирам дека сакаш да дадеш шанса, ама со ваков маж тежко на тебе, ако останете заедно. Тажно за детенцето во таков брак. Тој одамна се откажал од тебе.
@Bicous-paris Те читам и сфатив дека овој твој проблем трае подолго и според мене главно е тоа што тој е насилен кон тебе дури и во присуство на детето... тоа не може да се прости и таков човек не се менува. Неговата фамилија не можеш да ја бираш и тоа се решаваше ако беше тој стабилен и застанеше како маж од твоја страна заедно со детето. Главниот проблем е тој, а после неговата фамилија. Тој наместо да те заштити од неговите, од братот, тој дозволил пред негови очи да се изживуваат врз тебе и да те навредуваат.Колку што сфатив од напишаното ти си сега кај твоите, си донесла добра одлука. Ако имаш поддршка од твоите и штом си вработена ти треба добар адвокат и најбрзо развод. Насилен човек не се менува. Обезбеди му на детето среќно и мирно детство. Не дозволувај единствените спомени да му бидат како тој ти се заканува со тупаници и те трга за коса.Жалам ама во ваков случај разводот е најдобро решение.
