Денес...

Пролет и љубов денес. Убава е пролетта, ама љубовта повеќе. Љубов да нема, ни боите не ќе се исти, ни мирисите.
Во магија верувам, оти љубовта е тоа. Што ќе допре, оживува.

Колку се сакаме бе. Веќе ми фали. Чекаме следна тура гушкања, бакнежи и остало.

 

Мадам денес реши на пазар да иде зашто пазарот на отворено отвори. Уште мадам пред 11 да станеше, па да стигнеше на пазар пред да си собираат тезгичките монтажни. Си свртев круг, си тргнав накај дома, со надеж дека од слаткарата која конечно отвори ќе си земам парче некоја безобразна торта и ќе си ја мацкам дома уз дотолку безвезна романтична комедија. Бат оуууу нооууу, пред нос ми затвори слаткарата, сум ги гледала тортите низ излог ко у филмови. И прозорот ќе го замаглев, ама маска....

Со дечко ми имаме заеднички пинтерест борд за уредување на станот, мислам ова е наредно ниво на long-distance-relationship. Која боја на шкафчиња ќе ни одговара на зелениот кауч што јас го имам замислено е една од причините зашто у 11 станувам сабајле. Купатилото три месеци го средував пред спиење у глава, мислиш спа е у прашање а не кутивче од 2 квадрати. Ама како сум го осмислила.....

Иначе што е бе со миленијалс и растенија подома чување? Мислам знам што е, и супер е, ама дај олабавите со купување тропски растенија кои се увезени и кои дечиња во тропикот мораат со пестициди да ги прскаат за ние на Инстаграм да ги ставаме. Па бар тоа лесно се размножува..... Џунгли ќе правеле они дома....

 

About Saturday night, сосем случајно го фатив лајв стрим-от на Dj Babura Junior на rooftop-чето на Сити Мол и права журка си направив за мерак.
Па коа фатив тој денсот од Макарена, со сите салтанати со пеење колку ме држи глас, цел комшилук ме разбра. И после тој со косилката ќе ми брмчи, морее епа еве слушај сеа.

Туку никад не ми текнало дека толку ќе ми се оди на журка.
Абе после ова има да испаднам дури и во најголема гужва и нема да се жалам.
Ај нек идат во позадина, да се порадуваме деЦите

 

Денов- тешко дишење од 100 направени чекори, после 3 дена не излегување од дома, читање глупости, гледање на глупав но могу забавен филм со Мила Кунис(мислам, повеќето и се такви, соууу...), одлагање одговарање на неколку меила поврзани со свашта и не потврдување на интервју кое се случува утре а не сум сигурна за што конкретно станува збор и сега се мислам дали да си ги облечам и јас кодурките со штикличка за да ми се поклопат у стајлингов пиџамаузблузанакраткиитренерка...
А да, и гнетење фанки гирисини со кечап и благо, мнооогу благо... и многу грисини и кока кола...

Сума сумарум- најјак пре-поуст карантински МС евр, е-вр.

Гледам ме надвјасува лудилото, убаво, убаво.

Сега, дали почнам книга и да видам дали ќе ми задржи внимание, или да легнам да спијам е попаметно. Јер се стегам за утре, да видиме што ќе се дешава.

Се одјавувам со песнава :

 

Колку среќа имам и колку несреќни луѓе има. Тоа.

Друго, колку сакам да ми се погоди некое книгиче во ова неделно пладне. Тоа

И ми се пие лимонада. Т О А

 

Денес имам неопислива желба за фул мејкап, кожни панталони и штикли и да пијам Џејмисон без лед на шанк во омилениот кафич додека палам 8-ма цигара по ред.

Не знам од каде овој порив за деструктивност во мене, со обзир на тоа што косата ја неам исфенирано 2 месеци, пудра немам ставено 3, штикли не сум носела од роденденот на другарка ми во далечниот јануари, а цигара не сум запалила точно 67 дена. За вискито... не можам да го кажам истото

 

Во ред, очигледно е општ поривот за желба за некоја журка, дури и кај луѓе што не се фанови на журки. Пред некој ден добри 40 минути на Абба играв низ соба, за деновиве имам удрено мерак на Never had a friend like me кореографијата да се научи, више си зачував видеа на Јутуб и идеме.

Ќе тркам утре до канцеларија, да видиме каква е атмосфера, дали да почнам веќе да се враќам поредовно. Прекрасна пролет е надвор, секое излегување и посебно трчање во парк-шумава во близина ми прави толку мерак. Малтене тешко ми паѓа дека летово во Скопје ќе бидам после којзнае колку време и целиот тој бетон ќе не саунира.

Ме чека овесот и јагодите. Ништо посебно не се деновиве ама се посебни. Април ми летна, и иако можеби гледав повеќе серии од што требаше и читав повеќе книги од што требаше, ич не ми е криво. Сме заслужиле и ни следува.

 

Денес успеав да кивнам со кафе во уста. Скроз неочекувано. Заврши на мене (во око), на кутриот мачор, на биро, на лаптоп, на цел кревет, значи која инерција и кој агол го погодив.

Јас една минута:
Мачорот:


Ќе речам елајте на кафе, ама не знам дали е сигурно. Добро утро.

 

Хм... Денес бил денот кога прашалникот си доби одговор.
Се видов себе си во твоите зборови.
Молчам и анализирам.
Се смешкам низ восхит.
Колку сме ние идентични?
Признавам дека не ми се допаѓа сликата што ја создавам на големото платно, ама таа сум.
Ми годи...
Егоизмот има дом.

 

Denes nemam plan nitu realizacija ,ke spijam .

 

Истрчана, истуширана, кафенисана. Сега ќе биде и овошната салата, и седнуваме работно. Сонце пука, птици пеат, ама денес е ден за дома. На цимерката и е роденден, уз трчање и земав кафе и некој слаткиш, и се слави ја гледам, ама нема избор, па да ја расположиме малку. Си се пофалив, а и по рамо ќе се потапшам.

Крај на месец, ден за monthly review на финансии, на цели за месецот и нови навики. Од јаннуари почнав со ова, секој месец си правам како планерче, на една страна, со мини цели за месецот и некои навики кои сакам да ги пратам. За сега ептен ми прија, еве 5ти месец. Кога видов претходниот месец колку денови сум успеала да повежбам, дури и минимално, со оглед на карантин, ептен некако ми дојде убаво. Според дм, ова ми дава шанса мојата желба за контрола и пратење на детали да дојде до израз, и не се жалам некако. Дали е ова подзнакот Девица што ги добива своите пет минути? Колку и да знам дека од аспект на факти и докази астрологија нема благе везе, забавно е. Не доволно забавно за тетоважа или кичеста шолја да имам, ама забавно за читање.

 

Vcera totalno demotivirana za se. Denes utrovo me razbudi miris na ubav buket ruzi.
Sakam koga bez nikakva pricina ke dobijam i edna ruza, a buketov e melem za dusa. Sakam koga me iznenaduva, a znae i koga mi e najpotrebno.
Denov ke e preubav, se nadevam ke me drzi ova raspolozenie i narednite denovi

 

Берам плодови од досегашните обиди да бидам поотворена и поадаптибилна. Место да барам перфекција, барам идеална средина спрема мене, and things happen.
Можам да кажам дека направеното спаѓа во потешко постигнатите работи во мојот живот како резултат на тие 2 карактеристики.

И сум задоволна од резулатите, има голицкање во мене после секој успех, колку и да го негирам.
And once again, I'm okay with everything.

 

Недела е ден за да не може човек на раат да си испие ни кафе по сабајле во тишина.
Мора да се демолира нешто, да се рушува, чука, еве и заварува.
И цело маало мачки се нервозни, се тепаат заради овие неосетниве.
И ги разбирам скроз.
Раат да се немало.

Ми треба нешто као во село, ама и не баш ептен изолирано.
Нешто кај што ќе можам да слушам по некој звук, ама не и да сакам да затепам некој.
Се гледа крај не ми се фаќа.
Тивкоте.

 

Скроз чкљ ден. Може и зашто сум ден пред овулација ама само може.

Спиев 10 саати и не ми се ни стануваше зашто си терав фантазии у глава. Ми фали, ми фалат многу моменти заедно и мали искуства и ситацијава не дека нешто придонесува за полесно да ни биде. Свесно више не планирам ништо, потсвесно ни го средувам станот и бирам што боја би ни одговарала на темно сивиот кауч кој на двајцата ни се свиѓа. И сериозен проблем ми е тоа што бањарката моја е виолетова а тоа не ми се вклопува во боите во купатилото. Ќе прекинам веднаш.

Почнав демек да работам, и еве седат материјали отворени, уште да им се придружам. Стопив 2 реда чоколадо во ѓезве, фрлив замрзнати малини и така си ги сркав. Жити неделата.

 

Само сакав да се надоврзам со тебе... Не само недела секој ден е таков кај мене.Ете да речам недела кога станувам порано и сакам кафенце да се напијам на балконот комшивката моја решена за генерално чистење и да ги испотресе теписите и тепхчињата на балкон да ми го уништи моето кафенце... и да ме обеле од прашина.

 

Направив хумус (пак) и ме чешка што има уште во фрижидер. Прекрасна работа е хумус, посебно дома направен кога сè си правиш по личен мерак.

Излезе дополнителен проект денес, излезе убава вест денес, излезе и некое мало планче за иднина. Се трудам да не се потресувам за тоа кога ќе се отвараат граници и што ќе биде во јуни, ама еднаш неделно ме фаќа мала паника. Чекање е толку непријатно чувство.

Синојќа од непознати причини, толку ми гореа буквално образите. Легната во кревет, пред заспивање, се допирам и жежат. Стапалата мраз ладни, што мнооооогу ретко ми се случува, образите горат. Не знам ни како ни зашто. Да седнам да доработам за денес, и со мерак Озарковци да си ги гледам вечер.

 

Денес конечно добив резултати од испитот што го полагав. Не знам зошто воопшто се сомневав во себеси, си имав во глава уведено некои глупости коишто конечно ми се разрешија и сфатив дека нема потреба толку да се напнувам за ништо. Ама пак од друга страна си мислам дека ако не напнам толку, нема да има добар резултат оти секогаш под притисок подобро функционирам. Бог да чува.
Денес разговарав со моите за опцијата да запишам уште еден факултет. Фала богу, ме поддржаа како и секогаш, не знам зошто воопшто се сомневав дека ќе ми речат нешто против. Сега само ми останува убаво да си размислам колку сум решена да успеам во ова. Искрено, се надевам дека нема да се откажам и ова да остане само желба.
Исто така, денес се договоривме со брат ми од утре да почнеме со нов начин на живот. Ќе спортуваме повеќе , ќе сменеме исхрана и то. Искрено, овој момент со години го чекав. Цело време си мислев де нека порасне детево да се зближиме повеќе, да лудуваме заедно (иако од секогаш сме биле блиски, друго е кога се има некоја заедничка активност ваљда).
Иии од денес се заозбилувам со учењето, знам дека малку го игнорирав во последно време, ама за се` ќе си надокнадам. Доста зборев, време е да одам оти ќе ми избега книгата по Историја.

 

Денес добив букетче момини солзи.
А добив и лекција од мајка.
Кога имаш 15 години многу ти е битно да ти каже професорката дека многу убаво си напишала состав. На 18 симпатијата од соседниот клас да ти каже дека си убава. На 20 и нешто другарките да ти кажат дека стилот ти е убав. На 27-8 тој шо ќе те избере да ти рече дека си комплетно убава, па и у брак на даље секој ден со се ручекот шо ќе му го спремаш. Е од 55 години на така, најважно ти е да ти каже попот у црква дека лепчето ти е убаво, а мене тоа денес ми го рече и немој да ми го упропастуваш моментот со тоа што ќе ми се смееш, зошто јас баш убаво се чувствувам што попот ми рече "леле колку убаво лепче", а и татко ти е горд на тоа.


Се тркалам.

И гиф со слики шо јас не знам како се прави ми испрати. Немоааам, пукнав од смеење. Лепче, икона, свеќа, цвеќе! Аааа!!!