Една од причините поради која не станувам рано ако немам обврски надвор.. имав два доручеци. Два. Еден диетален сендвич и чај. После саат време, домашна штрудла, кафе и „под присила“ торта со вишни. Доручек и бранч и ручек и ужина и вечера и уште една ужина ќе биде денов. А може и ќе го спасам со некое салатиче наместо се' друго. Планината ме повикува и јас ја повикувам неа. Ја би да освојувам некој врв и таму да се изнавикам. Супер. А сега назад во реалноста.
Една не-толку-весела вест: ми се скинаа омилените памучни хеланки за по дома. Друга многу повесела вест: жива среќна зедов ножици и ги насецкав напатените хеланки, се сторија ленти за депилација. Сега со душа чекам да се кубам. Едвард Сизорхендс може ми е некој далечен роднина, не знам.
Отидов од 8 и пол да трчам со план директно на пазарење. Скроз заборавив дека до 10 е за пензионери, едвај се разбравме со дечкото пред продавница, ја уште љута, зашто не ме пушташ види има луѓе внатре.... Кога сфатив си се свртев и отидов да трошам 40 минути во паркчето во близина на вежбање зашто без малините замрзнати мои ДОМА НЕ СЕ ВРАЌАМ. И еве не, три часа подоцна, дома, со малините во фрижидер и стомачни и нозе што ми вриштат. Ама малините беее
Денес... за ниедно од патувањата што требаше да се случат годинава не ми е жал колку за пинѕирине од градинките и школите. Толку убаво и мило гушкаат и без да те пипнат. А без да те пипнат, секако не минуваш.
Денес купатилото го средив. Под средување мислам на рачно вадење бигор и плочки откорнување.. Ако потрае ситуацијава, станот ќе го демолирам.
Имам надеж дека не може да ме покори ништо оваа година, што и да се случи, no matter what, ќе има решение за мене на крајот од тунелот, бидејќи оставам многу опции отворени. Но според искуството на саботажа досега, можам да се забутам во најнесоодветниот спрема мене. И тогаш повторно- зрив one more time. Само што во тој случај, нема да има излез, долго дооолго време па дури никогаш. Тоа навистина, НАВИСТИНА, не е опција. Да го прочитам напишаново уште еднаш.
Денес ми излезе видео од куче волчјак оставено од сопствениците покрај некој пат. Не ми е јасно како може да оставиш животинка така безмилосно? Нема оправдание што и да било причина. Тоа покажува дека утре лесно ќе се откажеш и од блиските, да ги фрлиш исто како и кучето. Грижата према животните многу кажува за човек.
Не ми е јасно како има толку многу злобни луѓе??? Што носат во душата бе??? Срцето од камен да не им е? Се додека има вакви луѓе,нема да не биде!!! Со вакви души од место не мрднуваме!
Мојот фитнес ден ќе биде пица и пиво и сончање на тераса. Мислам дека уште две мозочни ќелии ми се функционални. Толку за денес.
Заспав слушајќи дожд, се будам чувствувајќи ја свежината. Прекрасно утро за да се тихува. А денес .. фотографија. Можеби само нота носталгија ми донесе, не повеќе. Промени кои ветуваат. Продолжувам да исполнувам.
