Периодов ми се случуваат доста депресивни епизоди. Дадов отказ непромислено,, потоа ми излезе шанса за друго работно место, но накрај не излезе ништо, а баш се израдував. И сега се јадам затоа што дадов отказ, ради колешка 15 год помала, што упорно ми шефуваше. Се обратив кај шефот но тој дигна раменици биле род. Но и дома не се седи, немам контакт со возрасни денот ми поминува безвезе, само нешто наоѓам работа по дома но и тоа ми здосади..
Околу 20 години се борам со депресија, после многу сменети психијатри пред 7 години Др.Бранислав ми даде терапија со која 6години за првпат бев континуирано добра, но пред една година останав трудна и прекинав терапија и еве сега откако се породив повторно се врати депресијата на големо.Сега сум во беспомошната фаза со АД Дулсевиа...ваши искуства бидејќи ова е пекол на земјата
Здраво девојќи од секогаш сум имала и депресија и некој психички проблеми ама поминувале, не сакам да се дружам со никого и сите мислам оти ме мразат. Последно што сега ме прави да се чуствувам многу депресивно е по пиењето на промулот нор. Ми каснеше и докторката ми ги даде. Поминаа 2 дена од како престанав да ги пијам и во мене едно лошо и страшно чуство на страв дека нема да ми дојде и дека имам проблем голем. Кога сум сама само плакам а наутро неможам да станам. Си викам каков ден полн со грижи и нервирање. Сакам да спијам и да не се разбудам зошто штом отворам очи пак стравот, дали некој знае дека со сигурност ќе добијам од тие апчиња? Уште кога бев на преглед рече пред добивање си ги испив и пак нема ништо. Голем страв чуствувам и како камен имам на срцево. Кога ли ќе дојде да ми олесни. Се чуствувам и како Господ да кренал раце од мене и никогаш нема да бидам мајка, наполнив 24 година и сакавме да пробуваме за бебе и ете проблем а цело време редовна имав, како да си помогнам да се смирам незнам секој ден ми е се полошо и полошо, знаете чуство како да тежи нешто во вас немате мира неможете да се смеете да сте среќни, едноставно неможам повеќе да издржам. Сакам да побегнам од самата себе, кажете ми дали сте имале ваков проблем и како сте го решиле?
После три до пет дена од престанокот на примулот нор ќе добиеш опушти се и обавезно на психолог млада си се поминува
Ништо страшно 37.5 е за почеток па оди 50 па и 100 доколку треба а кога ќе почне да делува е одлична како лек барем во мојот случај за анксиозно депресивно нарушување
Девојки јас не знам дали сум во депресија ама како да не осеќам ништо веќе, само празнина. Имам желби, планови, амбиции ама толку животот постојано ме бутка надолу упорно што веќе почнав да губам верба во се и во сите. Ништо веќе не ме радува. Порано јас бев таа што имаше највеќе енергија за се и сум ги ислушувала сите и совети и се и за секоја другарка сум била тука во секое време. За жал сега кога мене ми требаат никого нема, времето ми покажа колку биле ,,другарки". Дома моите со нивни проблеми се тотално индиферентни да ми помогнат што исто така ме нервира...макар еден муабет да ми направат, совет некаков, ништо...Не сум ни во врска затоа што уште патам по една особа и не можам подолго време да ја преболам. Работам ама не тоа што го сакам и што ми е струка и тоа исто така многу ме боли. И не ме мачи што сум ваква зашто знам дека можам да се кренам, туку ме мачи тоа што не гледам надеж веќе дека ќе ми се смени животот на подобро. Секое можно животно поле ми е хаос. Ова е проблем кој трае не е период и сите работи за кои сум се борела години и сум ги сакала ги немам, а јас си знам колку време потрошив и енергија, ама ете како среќата да бега од мене. Што да правам? Совет ако некој бил во ваква ситуација?
Повеќето луѓе некогаш ќе се најдат во ваква ситуација. Прво убаво е да се има поддршка од дома ама не се должни никако. Почни со една работа прво. Тоа што зависи најмногу од тебе прво пробај тоа са го смениш. Останатите не можеш да ги менуваш, вразумуваш и сл. Пробај со ситни мали работи што ти прават да се чувствуваш подобро. Прави секој ден по една Се дури сме живи можеме да промениме, не сме дрва да стоиме на едно место.
Ете јас се чуствувам на моменти исто како и тебе, некогаш толку многу сакав некој работи што веќе се откажав од се, знаеш јас никогаш немав другарки а сакав да имам од секогаш сите само се дружат до дека имат нешто корист а и тогаш вистински не се неможеш да се довериш никого, неверувам во никого право да ти кажам, некако како да нема веќе луѓе.Сега единствено што сакам е да станам мајка да имам некој кој искрено ќе ме сака баш поради тоа што сум и секогаш да ме сака без разлика на се! Ама како што сум несреќна и немам среќа кој знае дали ќе ми оствари желбата.. значи се пронајдов во тебе девојче може различни работи не прават депресивни ама исто се чуствуваме, за разлика од тебе јас имам дечко прв ми е и го сакам многу и ете денес дознавам на некоја која соработувал и пишал дека била убава, па дека со колегата така се зезале тој зборел за нејзе па овој да му врати, жената може мајка да ми биди 40 години, може и повеќе, се вадеше дека зезање било никогаш немало да ја види од Србија била. Само што излегов од една депресија сега пак почна да ме фаќа значи навреда е тоа за мене и на шала да е да збори така за таква жена во споредба со мене ама и каква и да е не треба да збори, што има он за жени да збори ќе каже не ме интересира може не е некој проблем ама ме познава знае каква сум, ајде па немало да се повтори се извинуваше. Океј јас ќе простам ама како да имам сега доверба која ја имав толку многу, значи аман веќе незнам зошто толку ме трогна случката дали претерувам или нормално е ова... се навредив искрено дека за толку стара жена збори така а јас дупло помлада од неа... ете како што кажав ако и таа желба за дете не ми се оствари толку од самата себе се откажувам и нека биди како што ќе биди.. Инаку до дека нештото те боли, велат дека те интересира а ако престанеш да се замараш да губиш чуства да ти е се исто дали ќе биди или не тогаш навистина си се откажал. Ти посакувам среќа и тоа навистина да бидеш добра, да излезеш од депресијата оти знам како е..тешко е позз
Здраво година дена имав голем стрес.Но се под смирив некако ми се опушти мозокот и сега почна болка во гради во желудникот се чуствувам многу омалаксана немам сила и све ме болит.Дали е последица од стресот депресијата што ја имав
Jas neznam dali ova moeto e depresija ili hronicna bolest ama mnogu sum zagrizena se upropastiv samata sebesi nemozam od krevet da stanam nemam volja za nisto nemozam da odam da si gi sredam rabotite vo grad nemozam da odam da polagam za kola ke mi propadnat parite za dzabe nemozam da stanam da si spremam nesto da jadam nemozam da stanam da ja iscistam sobata cela kukja mi e haos neznam so da pravam mnogu sum zagrizena pocnav da si legnuvam da spijam okolu 11 sabajle ili 12 popladne ponekogas ne spijam po 3 dena imam preku 300 apcinja za spienje i kapki ama nisto ne pomaga nemozam da zaspijam cela vecer cel den sum na telefon izgubiv apetit kicmata nozete racete sve me boli od krevetot bukvano se gledam samata sebe kako propagjam jas ne bev takva ama neznam so mi se sluci od ednas kako da go resam ova ve molam pomognete mi dajte mi sovet kako da se podobruvam
стани одма уште сега малце активирај се барај работа почни некоја активност,за твое добро, оти таа комфор зона како што ја продолжуваш се повеке тонеш
Она во моментов очајува, тоа е и депресијата во суштината, очајување. Кога се даваат вакви совети тоа ништо не прави колку и да се добронамерни, само го вдлабочува очајанието затоа што ќе почне да се споредува со другите. Ова неможе со обични совети да се промени.... Некој светители не за џабе велат дека кога човек има депресија тоа е исто како да поминува низ пеколот додека е жив...
Zdravo femina, imam eden mnooogu strasen problem. Majka mi e diagnostificirana so depresija. Prima edno dolgo vreme (7/8 meseci) terapija, konkretno Antidepresanti (respiridon, helex, paroxetine) i od sto znam znaci da se pie tolku mnogu vreme i da nema nikakva promena, osven sto e posmirena posto znaese da place da vristi, sega E posmirena nooo neznam dali gi pie na premnogu golema doza, majka mi cel den samo spie ne zbori e ( ke sedi taka doma i nistoo po doma neprae) e obsesivna e deka po sekoe jadenje da si ide u WC (nekogas po 3/4 pati dnevno so mislenje deka e Kaps) izvinete na recnik. Znaci stvarno imam golema mukaaa neznam dali ste imale nekogo vo vakva situacija, ili da mi predlozite nekoj dobar psihijatar ili neznam nekoja resenije da najdem..
Depresijata e definitivno najloso nesto vo zivotot, dosta vreme pominav u depresija preku 4 godini. Konecno vise nemam i sakam da kazam deka site sto pominuvaat niz teski periodi obratete se tuka sum za vas ne ste sami nema nesto poloso od toa sve da cuvate vo vas
Здраво. Јас сакам да побарам помош од вас. Вака, јас како личност сум позитивна, весела и се зезам. Тагата внатре можам успешно да ја сокријам од надворешниот свет. Ама кога и кажав на докторката да ми даде апчиња за депресија и дека ми е лошо она не ми поверува. Ме виде весела целата и ми рече така не изгледа депресивен човек. Но, она не ме сфати во душата како ми е. И понекогаш имам самоубиствени мисли. Не знам што да правам сега. На моменти ми е многу лошо и размислувам за црни сценарија. Дали некој ме разбира? Дали мислите да сменам доктор? Ако сака некој можам и во лп да му раскажам што е и како па можеби ќе добијам некој совет. Ако има некој за разговор нека ми пише. Ви благодарам однапред.
Не можеш на доктор да му кажуваш шо и како да ти даде, тој треба тоа да го увиди, па да предложи, слушај го докторот. Некогаш кога си тажна треба и да разговараш со некого за тоа шо ти се случува внатрешно, најдобро да почнеш со психолог каде и покрај психијатар ќе ти помогне да се исцелиш.
Пробај да пешачиш на подолги релации ако имаш и куче шеткај си со него Сите негативни луге исфрли ги од твојот живот, гледај да не седиш во затворена просторија долго време , ќе запознааеш нови лугенца што ти одговаарат на твојот карактер Не труј се со апчиња , на жалост сите сме под стресови лоши времиња мора самата ба себе да си помогнеш тогаш ќе бидеш појака
Ista sum i jas zatoa mn dobro te razbiram, site me gledaat nasmeana, vesela, sakam da se zezam i site mislat deka jas voopsto nemam nikakov problem i deka se mi e puno ramno kako so velime, a mn pati pozadi taa nasmevka se krie tazna devojka koja samo jas ja znam i mn pati placam koga sum sama ama i koga mi bilo najtesko sum bila nasmeana a vsusnost sum depresivna te razbiram bas kako ti e sovet nemozam da ti dadam bidejki i na samata nemozam da si dadam, bar na doktor si bila jas voopstp zatoa ne sum bila na doktor . A tesko e znam kako ti e sum bila mn pati vo takvi sitiacii lesno vleguvam vo depresija tesko izleguvam i crni misli sum imala ko so zboris i sve toa ama mislam deka se pominuva samo treba malku po pozitivno da se gleda na rabotite i zivotot ama bas togas mislis deka se e crno i nema izlez i ti idat takvi misli, takva ni e prirodata takvi sme i neznam dali toa moze da se smeni...
