Пак јас. Од ова провинцијалциве оТ село с**рца ми е дојдено.Поминувам на пешачки (ама не онаков со семафори)ме гледа дека газам на зебрата и вози и збори на телефон.Во задња секунда закочи и нешто му промрчев и кога почна со тоа селскиот говор да ме пцуе ко коњ некој ми дојде цела шофершајбна да му ја искршам.После ко за негова несреќа во автобус ќе се лупнеше..злобни очии
Луѓе зарем не ви е смачено од лажниов луксуз по социјалните мрежи.? Насекаде девојки кои глумат модели, сликани вештачки нокти, усти искривени, кичми прекршени, штикли 20цм, напуфкани и дотерани мислиш на црвен тепих идат... Мажишта лечат комплекси кој пофраерска слика ќе дтаи со клучеви од кола, кој поише ќе се докаже дека испил викендов... Се глуми не знам каква елита а уствари сме толку плитки и сиромашни во душа...
Абе душа ќе ти ја земам има да ме молиш еден ден...Ама ја тогаш ќе шетам со некој друг и ќе ти се смејам у фаца..да пукнеш.И него повеќе ќе го сакам од тебе
И ај глеј после македонски телевизии да те видам На вестите наместо да почнат со денес е Божиќ,за многу години,Христос се роди...тие ми почнуваат со политики,снегој во америките,сонцето во австралиите,некој сам си го палел стано не знам шо... Ало бре!Ќе ви пропадни телевизијата ако прва вест ви е да кажите за празник? Сунце ви ј@#$&!
Да знаев дека ваков ќе биде светот, каде што сите си го лижат газот, сите се лажат меѓу себе, сите гледат да те упоропастат, каде што сите гледат да пројдат со врски, каде што сите гледат да имаш врски за влезеш некаде па макар и било на едно обично мо*ано место за работа, каде што се се сведува на тоа колку си богат колку не и каде што сите гледат што имаш што не и не знам уште колку работи, поарно ќе беше за мене да не разбирав ништо, да не слушав и да не гледав.
Сите го допре дното! Не ми се верува дека во вакви убави празнични денови пуштаат некои фаци од памтивек со коледарски песни во кои има низа вулгаризми. Потоа го продолуваат документарецот со значење на Божиќ. Ахххх беее...
Krivo mi e sto taka se odnesuvame edni so drugi.Krivo mi e sto nekogas,ne mozejki da si ja zadrzam nervozata pa kazuvam i raboti sto ne treba da vi gi kazam.Mi dadovte zivot,me porasnavte,skoluvavte,me omazivte.Mizeruvavte za da ni dadete na nas ,kolku vi bea moznostite.Mnogu nervozi ni se slucija godinive.Sega stresot,nervozata,borbata za zivot ne napravia vakvi-nervozni,so losi misli i kavgi.A site se grizime edni za drugi.Se sakame ama ete ...zivot.... Zal mi e za majka mi,pretrpe mnogu teskotii-svekor so zakoraveni mislenja sto ja maltretirase psihicki,nie pa i tatko mi,operacijata,sega pak nervozi ,besparica...I pak gleda na sekoj nacin da pomogne prvo na nas,posebno na mene pa na site drugi .Ah zivot.... Sakam barem malku da sme posmireni ,da ni minat denovite bez nervozi,da ja pokazeme taa ljubov sto ja osekame edni za drugi kako semejstvo.Sakam da sme zivi i zdravi i da ziveeme ubav zivot
Мене ми е преку глава од луѓево што глумат по социјалниве мрежи нешто што не се. Значи ги знаеш и познаваш а коа ги гледаш што постираат како некои трети особи да се во прашање, се изгледа така совршено просто да им завидуваш. Кој кај отишол со кого, зашо .. кој стаил појака слика на инста, па сеа и ова ми е врв секоја трета е блогерка, па филмови... абе .. страшно.
Ма иди у пи*чку материну, не знам кај ми е главата ќе се побркам ејј ќе полудам, пд тебе од дома од народот од животот. Нервозна сум а и колешките ми кажуват не се нервирај многу млада си има кога да се нервираш, утре кога ќе имаш маж деца, па фала богу неќам на тоа ни да мислам немам ни потреба, доста ми се овие проблеми доста ми е веќе од се сакам да викам да викам да се одерам да плачам да избегам да трчам. Не знам што ми се случува многу размислувам многу се оптеретувам со некои работи иде ми се некој да претепам. Викам на една колешка сакам некоја вреќа за боксување таму нервозата да си ја истресам да ја изритам едно убаво ептен да однемам сила.
Криво ми е кога гледам луѓе кои ми значат како се мачат во животот. Се обидувам да бидам таму за нив, да им помогнам затоа што знам дека истите тие биле таму кога ми требале и ми ја отварале вратата во секое време. Им помогнав колку можев, сакам и повеќе ама не сум во можност. Не сакам да се мачат бидејќи не заслужуваат, не го заслужуваат тоа што им се случува. Се надевам ќе дојдат подобри времиња.
Ми требаш, проклето многу ми требаш. Не вредат деновиве без тебе, не вреди ништо, не сакам да гледам други, подобро да сум сосема сама. Ми треба само минута со тебе за да оживеам пак
Силна сум јас, самиот го знаеш тоа. Денес те закопувам длабоко во душата и ќе отворам нова страница. Ќе заборавам на тебе, ко и на секој друг што дошол во мојот живот, ме повредил и си заминал. Ќе станам, ќе се исправам и ќе продолжам понатаму, без тебе. Повеќе нема да те барам макар пукнала. А не сакав да те заборавам, не сакав да морам да те заборавам ама тоа ме убива па ќе морам. А сите оние што не ме разбираат, не им посакувам ништо лошо ама се надевам дека еден ден ќе сфатат како ми било. Сеедно. Ги гледам луѓето бе, злобни се, јас наивна, се нервирам, си мавам глава од зид, анализирам и размислувам и пак се нервирам и пак околу мене површни луѓе што не знаат да седнат покрај мене да ме прашат што ми е, како јас нив.. ама не, јас пак ќе им се најдам, ќе ги тапшам по рамо, ќе им делам совети и со денови ќе бидам покрај нив.. Ете, си се исплачав за тебе, си се понервирав и решив да се испукам тука оти мислам дека ќе ми биде полесно, ама знам дека нема. А еден ден ќе биде. А се уште сум бесна.. највеќе на себе. Ме убива.. ах, што се толку тешки разделбите? Патетична сум, пукам од патетика и тага по тебе а не вреди бе, не вредиш Ајде готово, ставам точка и за тебе и за сето срање. Збогум.
Се можам да поднесам, и коментари како требало а како не со децава, триста критики, забелешки, попувања...ама не поминувам преку тоа да не ми кажат дека децата не ми се добри. Да не ми се јават да ме викнат кога им е тешко... Па и одзгора ме направија будала и ненормална оти јас како мајка сум побарала да ме информираат дека децата повраќале. Што ќе сум направела повеќе од нив?
До кога животе до кога? Ќе живнам некогаш? Или немора. Поле работа хаос. Поле љубов уште поголем. Поле здравје ту и таму. Поле живот го нема. Па до кога? Сакам да живнам и јас некогаш. Ми се смачи да мизервам. Колку два три збора можат да ти зафркнат ден, можат да ти земат енергија. Цел ден ми беше ок и на крај една во такси ме изнервира како наеднаш да омалаксав, како нешто да се скрши во мене. Лошо ми е на душата. Како да ми пука нешто како да се цепи. Сакам да си легнам и да заборам на се. И како капачка на се политики и такви работи да читам па неможам поќе. Единствено светло се ракометариве. Се друго е црна хроника.
Пишам после доолго време..за жал Ама неможам поќе да издржам ништо значи покрај сите работи шо ги напрајв за тебе за сите јас сум крива за секоја лоша работа во вашиот живот..Се дадов од себе за да успејш во то шо го сакавме ама џабе е ако ти не си спремен ако ти не го сакаш то џабе се трудев одев преку сите преку родителите преку се за тебе.Зошто?-зато шо те засакав..Незнам кој пат да го фатам од тебе незнам кај да одам да избегам од се од сите сакам нов живот нови непознати луѓе сакам да сум среќна без тебе..Ти ми си најголемата грешка во животот нејкиш да ме пуштиш да заминам,а неможам да те остам,а морам..нема спас ке полудам вака
Многу ќе речат каков ти се мислите, таков ти е животот. Но, јас не се согласувам со тоа. Секој ден се бориме со некои нови предизвици, а мотивација од никаде, и ги чувствуваме поразите во тие битки. Заебан е животов, во сите погледи. Јас чувствувам како од ден на ден, се повеќе тонам, се чувствувам се помизерно, ниско. Внимавам да не згрешам на некого нешто, и оп чашата ќе се скрши кога најмногу внимаваш. Излеа ми луѓето со добри души највеќе страдаат во овој свет и на овој век. Ама ваљда еден ден коцките ќе се наредат, ќе си дојдат на свое место...
