Dojde denot koj go cekav celi 9 meseci,srekata e beskrajna i neprocenliva,stanav tetka po vtor pat,sega si imam ljubov i pregratki za 2 angelcinja,si dadov vetuvanje na samata sebe deka ke gi sakam beskrajno i ke im bidam kako vtora majka,kako sto bev dosega za vnuk mi,a toj lepotan na tetka malku mi e ljubomoren koga ja krevam vo pregratka sestramu,ama nisto strasno,ke se navikne da ja deli teta so sestrickata P.s abe luge ne deka e moja krv,ama poubavo bebe vo zivot ne sum videla,ubava e kako brat i,razlika se samo 19 meseci, isto kako bliznaci da se,imaat na isto mesto beleg i dvajcata gi obozavam
Камо среќа да имаше рестарт на мозокот, или копче за бришење непотребни работи, случки и личности во животот па се да се заборави за момент......или уште подобро, свесно да се прескокнат некои настани за кои си свесен дека следуваат. Едвај чекам да се измисли такво нешто. Ај нека му текне некому да превземе нешто, ја ќе бидам спонзор, плус на мене нека го тестираат и ќе има частење башка.
Имaм впечaтoк декa шaнкери и тaксисти пречестo ми ги oтвaрaaт душите... Нели требaше муштеријaтa дa биде тoј штo се испoведa? Ае Бунaс нoчес мучaчoс! Вaшa М,
Сегашниот момент е единствениот кој може да го контролираме, тука и сега ни е на располагање. Може да одбереме да го игнорираме, да го занемариме или максимално да му се посветиме и да го искористиме. Изборот е наш. Може да го контролираме само она што ни се случува во моментов во некаков обем. Плановите за иднината лебдат како балони и не знаеме дали ќе ја доживеат светлината на денот. Планирањето нема да ни помогне да ја избегнеме сегашноста. Може да ни помогне да оствариме некои цели, но нема да влијае на подобрување на моменталниот квалитет на живеење. И не може да ни гарантира дека ќе го добиеме она што го посакуваме, па ни останува опцијата да го прифатиме она што го имаме на располагање сега. Времето го добиваме на подарок. Доколку не знаеме правилно да го искористиме, едноставно ќе не одмине со сите убави моменти кои ги носи сегашниот миг за на крај да констатираме дека сме живееле во една голема илузија и фантазија наместо во реалноста. Секогаш кога нашиот мозок ќе почне да размислува за иднината, фокусирајте се на она што се случува сега и живејте во сегашноста. Таа нека биде само алка на која ќе ги прикачите моментите што се за вас наменети, какви и да се. П.С. Времето на секому му е подеднакво долго, но не и подеднакво корисно.
Шмркам, не дишам, маглава, настинкава....се ми се собра. Чаеви, супи, еве кафе сега си спремив ама скоро и да не го осеќам. Сетилата за вкус ми се многу слаби, немам желба за никаква храна. Кога ме фатат вакви настинки сама си се лечам, не сакам лекарства, со чајчиња, супи, лути зачини, овошје...И се движам, не се давам...Ама овојпат решив да тркнам до аптека испив еден фервекс... Ем ми се жали, ем не ми се жали...Сакам само да ја тргнам настинкава или што и да е од врат за да можам нормално бар да дишам! Умеџувремену...идам да си пивнувам од кафенцево со по некоја страна убав пишан збор.. Зима, камини, топли чоколади, ќебиња, гушкање, добри приказни преточени во испечатена книга.... Божиќ, семејство, топлина, храна, блашко, готвење и бркање во садовите со филови на мајка ми....
На трезно колкави глупости знам да стресам, а замислете јас на пијано што можам да сторам. ...затоа и никогаш не пијам. Си ги знам ризикот и опасноста, колкави се
Стави црна точка на голем бел лист и прашај ги луѓето: Што гледате? Тие ќе одговорат: Црна точка. А каде се загуби целата белина од листот? ... Така очекувај, колку и добро да си направил во животот многумина нема да видат ништо освен твојата грешка..
Почнав да се прашвам дали ова хроно исхраната е вистинскиот начин Ајде утрово да си тостирам лебчето, си го потфатив прстот и го изгорив , а веќе неможам да го изедам појадокот, преголем е, кај се јадело по две лебчиња за појадок бе ... барем знам со сигурност дека ќе ја прескокнам вечерата Патем, успевам да држам некое „добро“ расположение покрај маглава во која се гушам. Sun, please?
Многу сакам кога во вакви студени утра,можам да си дозволам да не мрднам од дома. Дома топличко,милина. Си дремам гледајќи глупости на телевизија и отварам чоколадни адвент календари,онакви што имаат по едно чоколатце за секој ден до Божиќ. Се подготвувам викендов да ја накитам елката и да купам по некој подарок за најблиските. Веќе имам идеи еден куп. Имајте убав и мирен ден.
Утрово се будам и топло, мириса на кафе и чај од босилок. Не го ни почувствував студот надвор топло ми е на душава. Задолжително гледаме утринска емисија со мајка ми и шетаме од тема на тема. Сестра ми се чуди како мајка ми ги знае сите случки во последно време, а со неа не сум успеала да свртам ни два реда муабет. Задолжително трите пиеме кафе секој ден заедно, но времето не ни е доволно да си изнакажеме се. Овој период од годината ми е најубав и сите непријатни случки ги заборавам многу брзо. Ми остана списокот за Дедо Мраз да го направам т.е да им пренесам на моите што посакувам.
Добро ви утро феминки! Како сме празнично расположени? Ајде, по утрото денот се познава.Насмевка ! Вечер сум на роденден кај братучетка ми и едвај чекам да си ја видам Поздрав
Ај ќе сфатам до две години да се ситнат месеците, ама „Ние имаме 43 месеци?“ 1. Не, не вие...детето само. 2. Што има лошо да заокружиш на „три и пол години“? Едит: Ја се извињавам, ама ме копка... @poenta што ти е поентава што секој втор пост ти е краден од друг член или од портал? Не дека ми менува или пречи, и мој пост од друг форум сум начекала, па ништо... ама нема да ви е малце поубаво своја мисла да пишете?
Ah jas I moive pecatni greski. Tri poraki vcera I denes so gi prativ kaj razliciti licnosti, kako ke gi razberat neznam....aj za mislenjava tuka, ke mi prostite vie...bar mislam Neznam sto mi e. Smetam deka treba da se vratam vo prvo oddelenie.
Како ли да го сфатам вашето "те сакам" сериозно после неколку недели познанство? Тешки зборови се тоа, не се за расејување. А се' повеќе и повеќе ми се губи нивното значење.
Имав чувство дека ми е пријатно и сфатив зошто сеуште не ги пуштам од раце работите кои ми се напорни но имам желба за истите. Нема откажување колку и да е горка убавината на се. Сакав да одам на шопинг а оно празник да ти било. Денов не личи на ништо, има очи на полупоспано 4 годишно дете со мрсулчиња што му ѕиркаат од носето, во една рака го носи ќебето, а во друга ланското палто. Мрзливо. Мрзлив нека ви е денов, да се вклопите во временските услови.
По природа сум некој што кога е срекен одма сака да сподели со сите, фамилија блиска, далечна, другари другарки сите. Ама овој пат си решив да не зборам пред да биде дефинитивно. Ама пуста ја морав на форумов да се изнакажам, не се рачуна, така? На шала со моите паднав на муабет за коли, ја најдовме таа што ја меркам проследена со мој коментар: скапа е, ама ја обожавам. Татко ми искоментира, епа јас ти купив прва сега си работиш купи си ја сама. Муабетот заврши на смеење. И еве после три дена мојата иде на бањање и средување да се покаже убава утре и да ја смениме, здрвје боже ако се испадне како што треба. Не можам да не и се радувам, а како ке се израдувам си викам ај седи си може нема да испадне ништо. И така во мене се води борба, гугл го напнав со слики од колата, пеперутки во стомакот ми се будат мислиш сум се заљубила, од возбуда не ми се ни јаде. Само си викам, ај не се надевј многу може нема да биде. Ама моја ке биде бе, сум решила и крај, мора да биде
