Porano bevme golemo drustvo,ama so tek na godinite sekoj trgna po svoj pat,sto e i normalno,koj vo druga drzava,grad,koj vamu koj tamu,ostanavme vo dobro i loso nie 4 dobri drugarki ne se sovrseni ne sum ni jas,ama sme pominale dooolgi godini niz se ...e sega na ednata vecerva i bese rodenden,fino lepo ne pokani da odime,ok trgnavme spored dogovorenoto vreme,odime i tipkata na vrata ni vika ke izlegvam so deckoto,vratete se za 2 saati,a ne sme nie be zverki i azdaji,da kazese deka ke izlegvas da se javese koga te baravme i ti pisevme na viber sigurno deka nemase da ti dojdime,ama i ubavo 2 dena so red naglasuvase vie ste mi najbliski dojdete vo sekoe vreme,a sega na vrata druga prikazna,e pa mila moja se navredivme,ne sme deca,da si igras so nas !!! Bilo kako bilo,em vinovna si em zede ne napadna nas deka sme ti go unistile rodendenot,a izvini kako ti go unistuvme? Ili bese isfrustirana zaradi deckoto pa ni se isturi na nas,ne bilo prvpat,ama toa e koga ne znaes da se organiziras.
Me interesira kako moze da se pokanu gostin vo emisijata (pisatelka) , a tema da bide nejzinata najnova kniga, novinarkava da ja nema procitano knigata. Toa e stram na stoletieto. Vazno novinarkata najde vreme da se nategne vo nefkusen minic i da se naboi so teska sminka na utrinska emisija. Nema ni red ni poredok.
Колку ми е тешко да ги извадам мисливе од глава и да ги споделам. мислам дека би тежела бар пола кило помалку. Очекувам премногу од себе и се фрустрирам кога не ми испаѓа како што сакам, а знам дека не секогаш може да биде по мое. Одбивам помош, мислејќи дека самата сум способна да се справам со се`, ама не оди, не успевам. А никако да ми се одврзе јазикот и да кажам дека не можам... До воспитувањето ли е, што знам... Мразам вината да ја префрлувам на други, тоа му доаѓа како одбранбен механизам на мозоков, да се заштити од дополнителна вина, затоа секогаш себе си се обвинувам за сите неуспеси и неостварени планови. Не ми се излегува од дома никаде, до толку ме уништува самокритичноста што се плашам да направам чекор кој може да биде погрешен. Олабави се С.!!!!
Не сум совршен и не барам тие околу мене да бидат такви...не е толку тешко да се држиме до тоа, нели....
Јасно ми е за каква ''болест'' станува збор,мене ми е жал што ги третираат како поинакви лица,тоа се лица со посебни потреби.Но тоа е што е,ние неможеме за жал ништо да направиме,освен да ги прифатиме онакви какви што се.
И ми вика: "Да, оваа е како за вас, мислам, женски автомобил", велам: Oдоздола да не го провери дека е женски? Back the f*** off со сексизмите Harry Potter
Сега баш ќе те поздравував, кога те забележав активна. Ама, да те има! Поздрав Џинџер, мило ми е што те гледам!
Ми фали периодот од животот кога одев на факс. Не ми фали толку факсот туку ми фалат деновите кога станував наутро, си правев кфенце на мир го пиев и почнував да учам. Сега 11 години подоцна утрата ми се хаотични, во брзање, кафе на биро на работа додека читам маилови. Единствено за викенд.. ама и тоа е малку . Сакам малку мир. Малку спокој. Да не ме буди аларм. Да не сум на штрек дали каснам, колку минути..
Не знам зошто ми нема апсолутно ништо слатко во нарекување на бремена жена као од слатко и на шала - дебела, дебели, дебело...и слично ми ти. Па уште и од сопругот... Дојди носи го и ти дебелово. Одма знаеш дека е безосетен и неинвентивен шупак без способност за комплицирано размислување. Ај од другите ќе им ја сфатиш #хехе смешката, ама на овој знаеш дека не му е јасен концептот бременост и му подзафалува сериозно згодното телце. У осталом, тоа не го викаат вистинските мажи дури и од слатко, туку недораснати момчиња. Значи не нарекувајте вака бремена жена. Никогаш!
Минатата недела си ја однесов мачката на успивање. Стара, повеќе од една деценија беше со мене, до последен момент растрчана и весела и наеднаш клапнување. И немаше избор, и немаше поента да се одолговлекува и малтретира. Не знам дали сте биле во ситуација да морате да се разделите од милениче, но искрено се надевам дека никогаш нема да бидете. Мислам дека никогаш не сум плачела повеќе, дека срцето никогаш не ми било толку скршено. Денес, полека сфаќам дека ја нема. Но сепак очекувам дека ќе дојде од некое ќоше, дека ќе се разбудам и ќе лежи покрај мене, дека треба и во нејзиното тањирче да ставам за јадење. Чудна празнина е онаа што ја остава миленикот позади себе. И иако имам и други миленици, сфаќам колку секое животинче е карактер за себе. Дека никогаш нема да има две исти, дека никогаш нема да ги имам истите спомени и истите искуства со било кој друг. И ужасно боли и ти погодува посебна жичка кога ќе се сетиш на секое моментче на мала среќа која е всушност толку голема. Случајно наоѓам по некое нејзино влакненце по капути и шалови и секое провоцира мала насмевка и по некоја солза.
Само страшно налути ме...ќе те претворам во животно... го можам тоа со очи затворени... За сите волци јас сум мета,падната од друга планета и затоа нека не биди штета...
Си знаеш што сум направила Да не ми се дополнителните проекти, би пукнала со работава. Знаете дека човек може да настине во рок од пола саат? Епа да...до прееска здрава, за пола саат температура, нос, грло...
