Чувствувам потреба да му оддадам почит, бидејќи заслужува. Умберто Еко, еден од најбрилијантните писатели од нашето време, починал вчера. Се присетив дека баш Еко ми беше "поддршка" во еден од најтешките периоди во мојот живот. Ќе ја земев Фукоовото Нишало во раце, ќе ја помирисав, ќе седнев и ќе се пренесев во тој будалест свет што го создал. Кога слушнав утрово за веста, прво што помислив беше "ex, eте, не му ни дадоа Нобелова." А што е тоа важно? Мислам дека не му беше ни до парите, ни до славата, ни до контроверзиите на наградата. Имаше нешто друго што го движеше: вистинска, нерасипана љубов кон литературата. Тој не пишуваше за да ги направи читателите или критичарите среќни и да сервира она што го бараат. Тој го напиша тоа што природно излегуваше од него. Затоа секоја негова книга е толку различна, но сепак неговата душа е изнесена во секоја реченица, и препознаваш дека е тоа тој - писател кој те нервира, те разлутува, те изненадува, те прави да се заљубиш во него и истовремено да го мразиш затоа што не ја донел приказната каде што си очекувал... сето тоа во една книга. Мислам дека во моментов има можеби двајца или тројца се’ уште живи писатели што ќе остават таква длабока трага во литературата. Јас знам дека нема да биде заборавен, само сакам да ве потсетам дека наредниот пат кога нема да знаете што да купите од книжарница, имате прекрасен избор на полиците.
Се гордеам со самиот себеси,што станав вистински маж ,мило ми е што мојте родители никогаш не ми купувале она што ја сум сакал,не дека не сакале него немале пари,да сиромашни биле работеле за парче леб и сметки,буквално никогаш сум немал луксуз и повеќе од 100 денари.Ме научија и воспитаа да ги ценам луѓето по карактерот и добрината,така и остана.Све што сакав заработив сам,сите сонови си ги исполнив сам,сеуште остварувам и ке остварувам,да сам со десет прсти.Ви благодарам на сите што ме напуштивте кога ми беше најтешко,научив да живеам без лицемери и матријалисти,ве жалам многу вие таквите,никогаш нема да ја дознаете суштината на животот и убавината на животот. Убав ден имајте
Искрено незнам колку се и дали се ретки.Но животот ми направи многу сопки и страдања,не е лесно да живееш сам,оставен сам на себе.Но никогаш нема да престанам да се борам за да бидам подобар човек.
Одењето на фризер е еднакво на психотерапија Кратењето на косата е толкаво олеснување, како нов живот да започнуваш, а сите поминати настани и нивната тежина ги оставаш таму во исечената коса на подот.
Ako беше така лесно сите луѓе ќе беа безгрижни и со насмевки од уво до уво. Еве јас на пример прва би се направила нуларица и не ме занима ни лепота, ни бутур само за арно ако е.
i jas ziveam sama i toa na drugiot kaj na svetot.znam kako e.koga ti e najtesko nema na kogo da se potpres,sam na sebe si ostaven.mnogu dobro go znam toa cuvstvo.
Не секој е способен да биде родител дефинитивно. На изглед возрасна личност, а иначе е незрел/а и психички нестабилен/на.
Добар е. Си праевме муабет на телефон, му праќав слики од синојќа пијанка шо праевме, му викам за твое здравје пијам. Ми вика „Сум остарел, да ми извадат конците, научи ме како пак да се забавувам додека ми е време.“ Понеделник на контрола иде, дај боже се да у ред. Зашо ако не е, би се обесила без да мислам два пати!
Јас немам проблем да ги разберам другите, имам проблем да се разберам себеси во одредени ситуации ( ова колку да си дадам на знаење дека е до мене) Btw колку добро ме опишува емотикончево
Еко ми е дефинитивно омилениот писател кога се работи за белетристика - ако неговите книги може да се наречат такви. Дефинитивно не е за сечиј вкус, ама тоа и беше дел од неговиот шарм за мене. Човекот одбиваше да напише бестселер, иако книгите некако успеваа да му станат бестселери. И активно се трудеше да ги одврати читачите на бестселери од неговите книги, на секој можен начин - на пример, со фамозните воведни 100 страни во Името на ружата, на кои многумина „читатели“ запнуваа и се откажуваа. Но, и покрај ова, имаше луѓе кои го читаа и ги сакаа неговите книги. Се на се, беше одличен писател и генерално, закон човек, две работи кои се права реткост во денешно време.
Возбудата кога ќе приsстигне детското креветче, кога ќе ја отворите вратата, ќе ве прашаат дали е за вас, а вам, од радост ви трепери срцето, и тамам да речете да, за нас е креветчето, добивате еден силен удар во стомакот, чувствувате радост во стомакот, и се наслозувате. Само ја отворате вратата и им покажувате каде сакате да е креветчето. Седите во другата соба, и најмаку 20 пати одите во спална да видите до каде е. Кревтчето се склопува пред вашите очи, гледате како ви ја зазема половина од собата, и замислувате каде ќе го ставите бебето, на кој дел од креветчето. Толкава радост и емоции скокаат, што веќе не болат ударите во стомакот, туку мислите дека малото танцува од радост дека има убаво креветче. А тоа ни го гледа, ни знае што се случува, ама се фаќате како во памет му викате на бебето: е нели е преубаво креветчето? И пак удар, и си викате, ете, му се свиѓа И знаете дека одлепивте, дека хормоните ве зезаат, ви се смеат на реакциите кои ви ги прават, станувате кукла водена од конци од некој посилен, харечен хормон на среќа, и си викате, добро е, луда сум, ама барем купивме креветче, можам да раѓам Станувате цела ноќ од возбуда, одите да го видите креветчето, го мирисате, мириса на ново, на дрво, го нишате и пак си легнувате. Жени, ви посакувам на сите да ја сетите таа радост. Секоја жена треба да биде толку многу среќна. А јас ќе живеам за да го видам овој момент:
Она кога сте во ПМС и нервозно го чекате келнерот 40 минути да ви го донесе тостот, се вртите назад и забележувате дека на дечките што седнаа 15 минути по вас им носат тостови. What the F? И почнувате да вријате внатрешно. Викате по келнерот и го прашувате што направи вашиот тост, а тој ви кажува да почекате бидејќи скоро е готов И за 2 минути доаѓа и ви кажува дека згрешена е порачката и добивате КЛУБ СЕНДВИЧ за ИСТИТЕ ПАРИ. Јејј Му благодарам на келнерот шо ја згреши порачката и истото така да му се позлатат рацете на мајсторо што го направи ова прекрасно дело. Мајсторе, бакса Корона за тебе. А, сега ми се плачи, чао....
сакам да отидам во театар; на кино но немам друштво девојките со кои сум се дружела си имаат момчиња другарите се затворен круг ве молам за соработка
