Толку многу ножеви ми забиле во грб што веќе направив неколку сервиси. Ве молам следниот пат фрлете некоја лажица и вилушка.
Хороскопот крш, на повидок војсководци мирољубиви. А ја за нови сензориални искуства, жедна, жедна. ЕптеМ. Сакам хармонија, ај сите да се наштимате на таа фреквенција!!!! Петок не можам да го дочекам, да ги пуштам кадрициве слободно да паѓаат. Поооооолуууде чуууууууууууу! Чуда ќе се случат, ама ви кажувам.
Што убаво било чувството кога ќе ти се јави некој и ќе ти каже: јас се јавив само да ти го чујам гласот...
Даночни обврзници, стапки.. Со што се замарам јас пред спиење. Уште фали данок на воздухот што го дишеме да стават @Lilit, моментално сме на иста фреквенција. Чурам од завршниве сметки.
Никогаш не поставувај многу прашања и не анализирај многу. Истата сум и јас. Остави нека се случува само..Животот треба да се случува, си има тој некој свој тек. Се по себе нека тече. . Се надевам дека за брзо ќе ти биде одговорено тоа 'зошто' А јас... Сакам само да си го добијам тоа што одамна ми треба и го имам заслужено. А тоа нешто изгледа вака.. Ве оставам со добра мисла... Добра ви ноќ.
СДК 1 „Првичната причина за несреќа никогаш не е ситуацијта, туку мислите за неа.“ – Екарт ТолСакам да кажам дека, мислам дека денес се запознав малку, ама сепак не доволно. Уште ми зујат зборовите на колегата „Емоциите се само илузија за мене зошто за некој проблем сум самиот јас виновен. Ако некој не ми се допаѓа, не е негова вина што не ми се допаѓа, туку тоа е до мене.“ и морам да речам му се восхитувам на начинот на кој тој е стабилен, воздржан, мистериозен. Како стравот, нестабилноста, страмот никогаш да не ги поседувал. Тоа го забележа и професорката, мислам дека како ученик - никогаш не би го заборавила. Седам доволно долго дома и размислувам за денешниот ден. Не знам зошто уште ме мачи тоа. Денес имавме, тн. работилница на факултет. Сите колеги со столче, лист и пенкало направивме еден круг. Со помош на професорката се навративме на добри и лоши работи кои ни се случиле во последните два месеци. Бев изненадена кога видов дека на еден од најсреќните денови во овие два месеци кои сум ги имала, мене ми падна тешко, сакав да плачам. Неможев да го контролирам дишењето и постојано одев подлабоко и подлабоко, да најдам нешто плус. И најдов. Мислам дека сум премногу заштитнички настроена кон луѓето што ми значат што дури и влијае негативно на мене самата. Некои колеги беа доволно храбри да споделат дел од нивните проблеми. Некои ми оставија грутка во грлото, во други се пронајдов и видов колку ние не се познаваме. После оваа работилница мислам дека ние кои бевме дел од тој круг, се знаеме малку подобро. Во најмала рака, ние кои не прозборевме вербално, прозборевме поинаку. Мислам дека сега се познаваме подобро и држиме една света врска, непишана. Сакам да кажам дека, долго време после оваа работилница неможев да се контролирам. Сакав да се завиткам како фетус в кревет и да спијам. Ама извлечив голема поука, барем ете, се исплати. „Стравот кој дозволувате да се создаде во вашиот ум е полош од ситуацијата која всушност реално постои.“ – Спенсер Џонсон ----------------------------------------- СДК 2Во последно забележувам како да му се враќа свеста и совеста на луѓето. Никој не се срами да застани зад некој кој према масата е грешник или неморален. И не, не зборувам за форумов, зборувам надвор од него. Забележувам дека делам исти ставови и мислења со многу мои врсници и постари, ама сепак како сите да одат по еден скроен шаблон безразлика колку не се согласуваат со тоа. Не сфаќам толку многу работи како „Зошто би правел нешто кое се коси со твоите принципи, верувања и начин на живот?“ како што неможам да ја сфатам злобата и желбата да се наштети некому безразлика на причината и како што неможам да сфатам куп други работи. Некогаш мислам дека премногу размислувам, ама од друга страна мислам дека е подобро логички да се разгледаат некои работи него да се оди на нив онака како што налагаат останатите. ----------------------------------------- СДК 3Сакам да кажам, дека многу ми е поминато времето за спиење, а сум станата прерано. Ми недостига сон, ама неможам да спијам, нешто многу разработен ми е трета смена мозокот. И да, сакам да кажам многу работи, а и сакам да прашам воедно уште толку. Имам чувство дека се шо напишав не е соодветно и не е за тука ама тоа е приказна за друг пат. Добра ноќ, одам да се обидам да спијам. Останете ми поздравени.
Posle naporen raboten den,najvazno mi e da se izgushkam so vnuk mi,da me izbaknuva najsilno,posle si odam vo soba,otvoram prozorec da vleze laden svez vozduh,gi oblekuvam pizamite koi mi mirisaat na omileniot omeknuvac,koj ne go zamenuvam ni so mirisot na parfem od milion dolari i kje se prashate sto pravam posle ?! Si fantaziram jas za nekoi raboti za vo idninata,navrakjam i rezimiram razni spomeni i situacii,a nekogash kako top zaspivam,zavisi .... Arno ama,nekolku dena nemam voopshto son,kako da sum vo oblaci,ne sum zaljubena,samo si imam nov simpatija de,morav da spodelam so vas,oti ke puknam abe se e fino,fin decko e,komunicirame na fb,me bara za kafe..ama ima eden problem Ne e mal problem,jas sum na prag na treta decenija,a toj svezo vlezen vo vtora decenija,jas 27,toj 21 aa kje me zatvorat ejjj,ama ne mozam da mu odoleam...sto da pravam?! Ne sum pedofil,nikako,nikako kje me polydi maliov,ke odam barem na kafe,da ne mi ostane vo misla Tuku,ocekuvajte me naskoro da otvoram nova tema,negovite ne me prifakaat deka sum pedofil,sakam mali deca
Кога најаката женска ќе има очила,плава боја на коса,нокти ќе мора и другите да ја копираат за да бидат фенси. Гледам на инстаграм слики со наочари абе дали ти стојат или не што ти е гајле важно имаш и ти такви шемица си . Јас сварно незнам што мозоци ќе беа.
Знаев дека не им верувам на луѓето, и никогаш не сум им верувала до крај, ама незнаев дека баш до толку... Знаеш, кога знаеш за некои работи кој ти е ставот, ама не мислиш на тоа активно, туку ти е некаде во позадина и кога одеднаш ќе се свестиш ти доаѓа како шок? Мене тоа ми се случи. Ми светна сијаличка дека не верувам буквално никому. Сфатив дека се повлеков од многу познанства и пријателства, па и членови од семејството токму поради тоа. Од последователно натрупани повеќе лоши искуства, почнав да сфаќам дека ако си среќен - ти љубоморат, ако си несреќен - ти се ситат, и никогаш неможеш никому вистински да се потпреш. Се прашувам - дали сум во право, дали има шанси некој да ми го докаже спротивното? И како ќе бидам сигурна дека баш на тој некој ќе можам да му верувам? Или сум станала циник (што најмногу на светот мразам) или параноик? Како минува времето и ми се обелоденуваат нешта дека скоро секој функционира со некоја скриена агенда, иако сакам да се обидам, незнам како ќе можам некому да верувам повторно ...
Чoвек кoлку и дa знaе декa нештo немa дa се случи, не е вaжнo. Вaжнo е oнa себичнoтo штo секoј гo имa вo себе, гo сaкaш и се нaдевaш декa ќе се случи нештo нaтприрднo, целиoт свет ќе се сврти тебе дa ти се испoлни желбaтa.
Кога човек што не го ни знаеш ке ти заврши многу голема работа, онака пошто он знае како треба. Е како бе после да не ти се врати верата во добри луге?
