Па си викам што и е на Нана, со ќутење ќе ни рипне в тавче. Не оди тоа да без се пофалиш . Ајде убаво да си поминете на свадба Нека те држи убавото расположение уште долго
Од кога постои човештвото,имало,има и ќе има жени што тежнеат кон физичкo совршенство и кои настојуваат тоа да го искористат во односот со машката популација.И секогаш ќе има мажи-ловци на “трофеи” кои се подготвени да платат за нив.
Здодевно е,поготово ова дождов.Аман бе веќе дај нека престане ,асално сонце со денови не видовме. Па навистина веќе еве го и мај отиде,а времето уште не може да се оправи. Колку и да сум расположена,ова дождов ме прави депресивна.
Деновите сум подобра. Може би сонцето пак ќе ме огрее. Сакам да потрае таа среќа. Среќна сум а и самата незнам зошто. И после се' животот продолжува понатаму. Се станува навика. Со, или без нешто повторно ќе се навикнеш и на тоа. Спомените остануваат, за мене и тоа е доволно веќе. Сакам да кажам дека ми е смачено до времето. Човек неможе да излезе и да се прошет аман. Лето ли иде или есен? Без разлика на се' сакам да дојде летото. Лошо или добро само нека дојде. Неможам да издржам повеќе. Воедно ќе ми недостига и училишето ама ми треба малку одмор и од него.
Кучката моја убава родила 8 кучиња.Ме известија уште сабајле,избројале прво 9,ама конечната бројка е 8 И се радувам како на некоја другарка да и се родило бебенце,е до толку си ја сакам. И не знам како што ќе направат моите,ама знам дека не можеме да ги задржиме сите и ќе си плачам многу. Колку љубов имам за домашно милениче,посебно за куче,толку немам за никој човек. Толку прекрасни,свети нешта,даваат безусловна љубов,оставаат радост на секој ден и се најлојални суштества. И некој ќе ме нарече луда и будала,ама дефинитивно ми се најдобри пријатели. И едвај чекам да си одам дома,да напраиме мекици за малите,да ги играм и да не се одделам од нив цело време дури сум таму.
Врвот на младоста си ја замислував секогаш со комплетна слобода на моето постоење на рамна 30ка. Врвот на младоста си го замислувам всушност се уште така. Пропратните елементи не можам да ги напишам, би било лудост, но сржта се состои од неколку динамични заеднички лета и едно дефинитивно последно пред влегување на делот од животот каде што започнува комплетноста. Има поглед на море. Се е сино бело со кремаст ентериер. Ништо на сила, ништо туѓо, ами мое. Пред нашето прво дете, му ја гледам само дланката со засукан ракав од бела кошула како ми ја опфаќа половината. Задоволството е поголемо затоа што тоа се два различни животи кои се спојуваат во еден. Независни и зрели, нормални со доза на лудост. https://www.youtube.com/watch?v=QqdEIrYGR6s Вечерите се уште ни се состојат од работа длабоко во ноќта, секој на својот лап топ, еден спроти друг со поинакви пеперутки во стомакот. Визијата си ја гледаме токму на педа од нашите очи, занесени од вкусот на тоа кои можеме да бидеме, пробано за севте некаде на друго место и те занело, те занело...и мораш да бидеш тоа. И ноќта знае да заврши често еден до друг, секогаш гушнати, во 4 наутро да продолжи работата до 7 и следно веќе на денот му нема ред. Убавината да си млад! Не можеш да бидеш со некој со кој немаш ист поглед, таков кој завидува на твојот успех, та дури и на самата амбиција, не мора ни да е успех. Избегнав еден таков бродолом, сега глуми среќен, сега глуми љубов, неурамнотеженоста му била силна страна, ама затоа на секој месец ми е совршен римајндер што точно не ми е потребно во животот. Сувопарен ист муабет,полн со жалење и завист зошто постојам. Горко си се смејам, што да правам друго? Јас имам највеќе, имам младост, а има луѓе, особено жени кои завидуваат на таа младост. Треба да им се извиниш што си млад. А од другата страна, кога ќе ѕирнам спроти мене, одраз на позадината на лап топот и искри страст. Епа да. Хаосот на денот не носи еден до друг и ми вика, абе се плашам дали ќе го поминеме ова, многу се трудиме, нешто ми вика нема назад зошто ова ќе се оствари, ама знам дека за некоја година од сега ќе го имаме нашето прво дете. А јас си ја визуелизирам мојата слика. Море, јас, тој, такви какви што сакаме да бидеме, прекрасна глетка, зајдисонце како задолжителен аксесоар на почетокот на најубавиот дел од овој живот! И мирис на локалното приморско место мацнато во секакви мириси на шарени вкусови, благодети за непца и душа, лук не е романтична арома, ама верувале или не, мене ми буди романични чувства за морска храна, бело вино и лимон. Епа да! Безгрижен чекор по калдрми. Некој си вели како не, сигурно така ќе биде. И да не биде, јас сега верувам во своите соништа и ги гледам јасно пред себе. Се случува љубов!
Сакам да кажам..многу работи ми тежат и некогаш ми доаѓа од чиста мира да се изнавикам па се живо и диво да се почуди , ама ај ќе си поќутам...за доброто на сите! Значи толку работи би сменила, до толку ..што и самата да не се сеќавам какви биле претходно Ми треба, ми треба....се ми треба, јас уствари ништо и не сум имала во ова мое досегашно живеење, се само некој друг се прашува, а ти ќе си поќутиш , мислам постари се...мораш а дека и јас сум човек и имам дупка во душава, па тоа не е воопшто битно, зарем те прашува некој како навистина се осеќаш ( а да успут му е навистина гајле) кога се наоколу е материјално, предметите се поважни од нас..ејј па побогу оди да ја жалиш и да бдееш над вазната кога ќе се скрши, немој ни да си помислил на истото јас кога ќе се скршам, нели многу беше скапа, не знам каков порцелан, добро поштувам ајде...ќе дојдат и моите 5 минути..некогаш!
Ммогу сум изгубена во последбо време... и знам зошто... ми недостига летото и сакам побрзо да дојде, да пливам во сите можни езера и мориња што ми се во околина. Се чувствувам како да сум здрвена во едно место и оставам работите да одат, не ги чепкам... веќе помислувам дека хибернирам и чекам да се вратат топлите денови за да се разбудам.
денес бев на лабараториски преглед. И си чекаме ред сите со бројче да не повикаат.Со борјче чекаат две госпоѓи, првин една повозрасна, ја би рекла млада пензионерка, па една многу убава млада децојка во своите 20ти години. И завршува пензионерката, а сестрава на шалтер и вика, „Госпоѓо, седнете и ќе Ве повикаме за преглед“.Госпожава наместо да седне си застана понастрана од шалетрот, иако сите останати седевме и чекавме, плус имаше слободно место. Доаѓа на шалтер, младата девојка и сестрава нешто ја прашува, претоставувам во врска со анализите, а девојчеве, зошто и беше непријатно пред сите да објаснува, се наведна и и шепоти на сестрава на шалтер. ЛЕЛЕЛ ЛУЃЕ, тоа пензионерката, кога ги НАЧУЛИ УШИТЕ, ОКОРИ ОЧИТЕ, да можеше да влезе у шалтер и она да слушне за што се работи. ПА ТОЛКАВА МАЛОГРАЃАНШТИНА И БЕЗДУШНОСТ...ЗНАЧИ НЕ СУМ ВИДЕЛА!
Дечки... откако си постои како збор. Ве молам, не употребувајте одкако или од како. Не паметувам, ама стварно очи БОДЕ.
СДК ... од егоизам, себичност, лицемерие и задоволување лични интереси ги убиваме емоцијата, искреноста и емпатијата.
..Нешто ми се случува во стомакот, инсектариум, пардон- возбуда ќе да е. Како се приближува утрешниот ден така се повеќе се чувствувам среќно. Патувам за Белград, на натпревар, држете ми среќа да ги победам сите. Првпат одам надвор од државава на натпревар, па ми треба малку повеќе среќа од било кога. Ќе ме нема 3 дена, не оти ќе ви недостигам и сум битна членка, ама нема врска. Сакам да сте сите среќни како што сум сега јас, ете толку. Имајте убав ден..
Со среќа. Море ти да стигнеш до таму, како е цела Србија поплавена, па и Белград, се спрема најава за вонредна ситуација во државата. Е затоа ќе ти треба малку повеќе среќа. Нејсе, вчера добив еден уникатен комплимент. Еден повозрасен човек, заеднички пријател, ми кажа следново: Јас да сум женско, би сакал ти да си моја најдобра женска другарка. Цел ден го мислам, колку беше чисто и кажано од срце.
Маалската библиотека е во Ново Лисиче, за поточно не знам... Прочитав и дека одлично функционирала сега за сега, голем бил бројот на тие што земале една, а оставале повеќе книги.
сакам да кажам дека очекував дека ке бидеш заинтересирана, да ме прашаш што и како.... сум поминал, ок ајде по старо, знаеме кај води тоа..... :'(
