Во секој момент може војна да избие, затоа треба маживе да служат војска.. Ај на страна дека војска не е за да научиш да местиш кревет. Воопшто ли не ви паѓа ни малку, малку жал на млад дечко со цел во животот да биде нешто и можеби заљубен во девојче и е среќен, вие да му речете - ако избие војна, ти треба да нe' браниш, да гинеш. А вие што? Дома ќе седите со нозете една врз друга дури вашето и нечие најмило живее на вода и леб и секој момент го доживува како последен? Како можете со гордост да праќате некого во војна бе? И пожар може секој момент дома да ви избие па се кладам дека прво на памет ќе ви е да спасувате жива глава место да гаснете. И зошто не одите на обука за пожарникари? И поплава може да ви се случи дома па сигурно и тогаш ќе се спасувате себе и блиските. И некој близок може да се повреди, да има некаков напад...па зошто не учите сите медицина? Прва помош е битно да знаеш, за останатото треба да се погрижи оној кој избрал да работи тоа. Ама за војна, не. Требало да се гине, и тоа не они, него некој друг треба за нив. Војна не е обична детска караница. Војна е зло. Војна е пекол. Војна е да живееш како мртовец. Војна не треба да има никогаш. Војна не треба да те мери колку си човек. Немојте навистина. Боли човек да ве слуша. Државата колку сака нека го гледа загинатиот како херој, пари и слава не можат да го заменат местото на ниеден син, брат, татко, сопруг. Животот ваш и на блиските нека ви е на прво место. А оние кои избрале и ќе изберат да одат само посакувам да останат живи и повторно среќни со блиските на безбедно и никогаш повторно да не го доживеат тој ужасен пекол.
Елката ми изгледаше некако празна, па си викам ај да додадам уште неколку украсчиња. И нормално, успеав да ги заплеткам со веќе поставените Со тоа ми се уништија уште неколку. Поука: Не се обидувај да поправиш нешто што не е расипано
Брееј шо време дојде, да немаш со кого на кригла пиво во сабота вечер да отидеш и тоа за убаво демек НГ било, не дајј Боже да имаш мака па треба да викнеш на помош некој.
Точно. Во моментот кога нема да ти требаат еден куп луѓе за да не ти е досадно, тогаш да знаеш дека си созреал како личност. СДК , прочитав кокзнае каде нешто што ми остави впечаток, а вели : ..нормалните луѓе мораат да пијат розеви апчиња зашто тие што треба да ги пијат, не ги пијат
Ние сме социјални битија и неможеме сами да функционираме и така треба да биде,но некогаш сме приморани да се тргнеме и да си бидеме сами некое време,ако можеме да бидеме океј со самите себе и да не ни треба некој друг за да бидеме среќни тогаш сме го постигнале тоа што треба,а и емотивно сме созреани.
Го обожавам островов. Толку имам да кажам. А највеќе ми се гади кога ќе прочитам од наш "Е јас избегав од таму, живеам вамо и вамо, јака ви душа". Што да ни е јако? Не сфаќам, си бил на одмор само. Не си се потрудил да дознаеш нешто повеќе за овде. Тоа е интересното.
Безброј пати сум поминувала низ школскиот двор на моето основно училиште, дури сега се присетив дека имам засадено 3 борчиња како прваче. Поитав да го пронајдам местото и да видам дали воопшто стојат таму и како напредувале низ годините. Ми се исполни душата со едно такво задоволство, небаре мои 3 деца се во прашање, ама кога ги видов така високи, здрави и бујни, цел ден се смешкам задоволно.
Сдк Не знам зошто во последно све ми е удолницата фатено , све лошо е наклонето кон мене ...па добро бе зарем нема парче среќа на светов за мене? Лошо ми е во душата,некогаш губам и здив...и не , нема да земам антидепресиви или лекови за смирување , ќе издржам ! Ќе издржам ! Ќе преживеам! И ќе ви вратам на сите што ме повредивте !!! Сакам само да заминам што подалеку од тука ...
Дефинитивно нема нешто попросперитетно за работа од медицински струки, како избор во средно поготово. Летото земавме диплома, пола луѓе од средно веќе работат и тоа на сериозни и одговорни функции. Никој не остана без работа од тие што сакаа да работат и да не продолжат факултет. Од една страна се осеќам чудно, како преку ноќ порасната, не ми се верува дека луѓето со кои до пред 7месеци заедно учевме, сега веќе работат, а од друга страна многу ми е мило што прав избор на струка сме имале и што ниеден нема останато без работа. Интересно, како се менува животот неприметно и кога ќе направиш мала ретроспектива сфаќаш дека у една година уствари имало големи пресврти и промени...
Ги гледаш работат веќе неколку години во странство во некои јаки фирмишта, им се ситат тука на несреќните Македончиња за 200 евра што рмбаат, ама затоа да ти е срам да ги читаш и слушаш англиски како зборуваат и пишуваат. Сериозно бе, нели ви се смеат таму?
Годинава што си оди, беше во најмала рака чудна, иако повеќе болна, полна со надежи кои не се остварија, полна со нови сознанија, глупаво однесување од моја и од туѓа страна. Би сакала да кажам дека сум попаметна, дека сум научила од грешките и тоа би било супер, навистина супер, но, мислам дека не е така, мислам дека понекогаш сме како осудени да го повторуваме тоа што веќе сме го направиле иако ни изгледа дека не е така. Oh well, ако е некоја лекција, никогаш веќе нема за ништо да речам дека мене не може да ми се случи, така да, give me all the love next please . А да, и карма не функционира, да не бидеме до толку наивни, сеедно е дали си добар или лош, се може да ти се случи, не само тоа што мислиме дека го заслужуваме
Јас: "Идам на бурече" Мајка ми: "Сигурно некој нашинец го држи тоа." Татко ми: "Може Албанец го држи." Цимер: "Па ти само на тоа мислиш." Јас: "Идам на бурече."
Недела, доцна попладне. Помислата дека утре не морам на работа. Дека ми следува заслужен одмор. Празнично расположение и внимателно украсен, топол дом. Чаша со омиленото кафе и неколку реда чоколадо. Саканата личност до мене. Ретроспекција за изминатата година, благодарност и гордост за она што го направив. Надеж за следната година и безброј заеднички планови. Среќа
@Justicija женска, не губи енергија во враќање. Животот ќе им врати. Не мисли на тие шо те повредиле мисли на оние шо им требаш, на оние што ти требаат. Светла иднина има за сите. Јсс сум на АД и апчиња за смирување, ако е потребно ќе пијам за да излезам од овој лавиринт. И секако ќе излезам, и тоа за брзо. Иначе, ги слушам комшииве како се караат, има еден пијаница до нас. Боже... Јас идам уште два дена на работа, и фала Богу одмор. А коа ме прашате ич не ми се оди, на ова ладно време, ми се седи само дома.
Главна причуна е што се замина во странство од доктори до сестри. И од младиве 95% ќе набилдат искусво и ќе фатат патот. Дефицитарен кадар е во Мк
