“Wooww you have big ass, i want to bang you” “Hehehecne bang you” Мојата реакција not today,no again,block. Господе Боже ко да не видел гз
Кога жена ќе ти рече : " Како сакаш прави " " Убаво да си поминеш" " Седи си со другарите, со мене ќе се видиме" Превод : НЕ ТРЕБА ДА ПРАВИШ КАКО САКАШ, ТУКУ КАКО ТАА САКА ИЧ ДА НЕ СИ ПОМИНЕШ УБАВО ДОКОЛУ ТОА НЕ ЈА ВКЛУЧУВА НЕА. САКАМ ДА ИЗЛЕЗЕМЕ, А ТИ ТАМУ СИ СЕДНАЛ СО НИВ. НЕ МЕ ФЕРМАШ. ДА СИ СЕДИШ ОД ИНАЕТ СЕГА НЕМА ДА ТИ СЕ ЈАВАМ, НИТУ ПА ДА ТИ КРЕНАМ НАРЕДНИВЕ 1000 ГОДИНИ. Ма, иди у 300 лепе.
Јас не знам стварно зошто жените ги сфаќаат како програмски јазик C++. Ако кажам нешто тоа и го мислам. Или па чекај, жена сум, па затоа се спротивно ќе кажувам и ќе се правам многу сложена.
Другарка на која што при рандом муабет ѝ спомнуваш за сопствена позитивна промена и пламнува во убедување дека се лажеш и дека не постои такво нешто, додека истата е прва да бара и најде игла во сено кај било кого и во било што...што да помислам м?
Зошто и го правела тоа ? Да ми извиниш понашање ко малоумна , па не сме мали деца ебате директно ќе си кажам што сакам што ми смета никој не е должен мене мисли да ми чита . Се додека се понашате така ќе си имате проблеми.
Она кога си ја ставаш раката во чевлите за да провериш да нема некоја бубачка или нешто. Затоа што нели ако ја ставиш ногата ќе ти направи нешто ама на раката ништо не и може.
Глава не можам да кренам денес, се чуствувам прегазено. Тиха језа ради короната, ама автоимуната ме убива на вакво време. Вчера си јадев и колбаси, онака лабаво, па и салата и се тоа несигурно, контаминација, траги, а може и глутен... Денес дијареа и гадење. Како сама си закомплицирувам значи. Ме боли телото. Со сите симптоми сум за короната. Може и ја имам, а може и мојата недисциплина ме ремети денес. И овие од Стопанска се лудило. Тројца луѓе пред мене, чекав половина час. Не знам како се уште имаат толку многу клиенти. Никаква услуга. Никаква.
Фала на помисла Ве читам само, посебно оваа тема , па си реков да одморете малку од мене, доста ве гушев , уз пат да зачувам позитивна енергија. Добро сум, се е под контрола кај мене. Фала уште еднаш што се сети , биди ми поздравена
Порано не можев ни да замислам што би бил најубав подарок. Како старееш стануваш филозоф, а можда и самарот ти е потоварен, па дур си викаш, ајде ле, можеш ле, измеѓу грижата за сите драги луѓе, грижата за себе и се останато што ќе ти се накалеми, и да не си верник, стануваш нешто од тоа. И така... се фаќаш како почнуваш да се молиш за друг. За родителите и своите деца веројатно е природно да се молиш, но и за некој друг, подалечен. И така филозофски ко што ме дал горниот, навистина сфаќам дека најубав подарок е некој да се помоли за тебе, а да не ти е ништо. На кој Господ и да му верува, како и да се моли... Ама ете... да се помоли со тебе.
Понекогаш ептен знам да се измачувам со мислите. Толку многу анализирам што на крај сама ќе се доведам до грижи, иако реално можеби нема никаква основа за тоа. Се договараме да шетаме со еден драг пријател, јас не можам а да не се јадам да не му досадувам, дека се согласува на моите предлози само од учтивост. Човекот има кажано неколку пати дека не можи да се дружи со луѓе што не ги поднесува (што треба да значи дека скроз океј му е дружењето со мене), а мене пак некој црв ме јади одвнатре. И морам едноставно да ја отворам оваа тема на разговор, нема да бидам мирна дури не се осигурам дека не сум напорна личност и дружењето со мене е бидејќи сака, а не колку да ми ги поштеди чувствата. Морам да сум сосема сигурна дека сум добар пријател. Знам и од каде ми доаѓа овој страв. Еднаш на времето си имав "пријатели" кои секогаш кога можеа ми плескаа в лице дека им досадувам и сум напорна. Секогаш кога со возбуда ќе зборував за нешто тие ролаа очи. И сега со секој нареден што комуницирам се плашам дека исто ме гледа.. Толку ли бе ми ја разнишаа и онака малата самодоверба? До толку да се прашувам дали сум доволно вредна за некој за да ме дружи..?
Been there done that... И не само тоа што го пиша, дури некогаш кога ке дојде ред јас да кажам нешто чудно ми е што сите ме слушаат што сум сакала да кажам, и јас имав од таков тип "другарки" у средно коа ке имав нешто да кажам си ги вртеа главитe и си почнуваа муабет меѓу нив дур јас не сум ни завршила со реченицата, а иста беше и мајка ми таква ... Ама сега како што минаа годините сфаќам дека луѓето што се со мене се со мене зошто сакаат а да не сакале не би биле. А уште ми стои тој некој сомнеж да не се "наметнувам" но гледам да го елиминирам и да поминам покрај тоа.
Ти си последна на листата на личности кои би рекла дека го гушат форумов. Најсериозно, има доста конкуренција. А за другиот дел за зголемување на оптимизмот кога си подалеку од форум во потполност се сложувам. И самата гледам што повеќе да го применувам периодов, затоа што отров е станат. Ама кога ќе пишеш прва ќе те читам, така да си знаеш.
Од сега ќе бирам на кого да враќам пораки, пола сандаче е блокнато, да се правдам за мои одлуки нема.
Добро бе луѓето толку немат свои работи да си ги бркаат, па ги гледаат туѓите? Пред некој ден комшиите буквално во ќесето ми се ѕвереа да видат шо сум испазарувала, денес други го зјапаат дечко ми да видат дали можда го познаваат. Страшно.
