Кога полека но сигурно ти бришат јазик, потекло, име, историја, а ти ко одбранбен механизам си бесен на луѓе кои вметнале неколку странски зборчиња во говор. Го немате тој луксуз, знаете нели?
Ти пишав на Инста иначе фала на тие шо ми пишавте, не очекував. Напраив подвиг, за мое добро, што никогаш не очекував дека ќе го направам. Ама морав, не сум п Се осеќам супер, го кажав као дека го допрев дното, пошо тоа никогаш не би го напраила, ама морав, за мојата психа, душа и срце. Ил да не ме мислите, секогаш искачам победник. ве сакам
Точно. Јсс така си го зезнав летниот одмор,замимав со наши луѓе и во последен момент дознавам дека ќе идат и друго друштво и одморот беше хаос. Старомодни,сакам ова сакам она,несакам на плажа,не ова јадење... Така и овај викенд дојдоја од страна и се беше хаос..Припикнати луѓе кој што немаат свое друштво можат само да направат непријатни моменти.
Јас, понеделник наутро, додека ги преиспитувам моите животни одлуки, трошоци и алтернативи за да знам дали вреди да одам на работа.
Ќе звучам ко квази топшоп реклама, ама за повеќе информации во врска со ова и уште многу други интересни работи, придружи се во клубот за nonfiction, каде наскоро ќе збориме за книгата Why We Sleep.
Сакам да кажам дека вчера една другарка сподели нешто во врска со комфорт зона шо толку остана со мене шо го споделив во групата. Муабетот беше, не треба да излезиме од комфорт зоната за да растиме и да градиме резилиентни снаги. Целта е полека да прошируваме комфорт зона и поќе работи полека да ни влегуваат во истата. Пошто темата беше за резилиентност ( способности за прилагодување и адаптација), муабетот беше дека целта е да, ова ме повреди и не го негирам и ќе го осетам ама не го патологизирам и ќе работам околу него. Големината негова ќе остани со мене во иднина. Ама и јас сум покомотна со поќе работи и сум пораснала како поголем чоек и сега ме боли помалку. Накратко, се плашам да пливам. Ама денес ќе седам само на брегот. Утре ќе ги макнам прстите. Задутре нозете итн. Не треба да излезиме од комфорт зона ( особено не по секоја цена) пошто не е животот нешто шо треба да го живејме брзински и со цели шо можеби не ни се комфортни. Ама апсолутно градиме многу различни снаги ако полека пробваме нови работи и задржваме то шо ни се допаѓа. И така си ја проширваме комфорт зоната. Не се фрламе слепо во непознатото, туку полека опипваме и се градиме околу помалку познати работи. Никогаш претходно не сум размислувала вака. И многу поинакви гледишта ми отвори ете еден заклучок уз муабет. Thank you for coming to my TEDtalk.
Не може нови работи да вметнуваш во твојот живот кои се надвор од твојата комфорт зона и да велиш дека ја шириш својата комфорт зона Со тек на време кога ќе се навикнеш на новото (колку и да е мало е ново, е непознато и е надвор од зоната) тогаш ќе стане дел од твојата комфорт зона, но не во моментот. Ако ја шириш би значело дека бираш и вметнуваш работи со кои ко особа си комфортна. Инаку излегуваш од неа. Не се само големи одлуки дел од излегување од комфорт зона, и ситници се. Пак е излегување, не е ширење.
Па да за се ама особено за болдираното ( одбираш работи со кои си комфортна; со цел да постигниш нешто шо евентуално ќе напрај промена и ќе ти поможи да си комфортен со нешто екстра и од таму = ширење), али поќе е од аспект дека сепак прајш или откриваш работи со кои си комотен и не форсираш работи со кои не си. Не сме толку свесни па да знајме шо потенцијално ни е комфортно и не знам како ова да го објаснам оти ми е ко слика во глата само. А и ваков израз лично би користела за насочвање на некој, наспроти излегвање од комфорт зона, пошто дава можност ( или илузија, сеедно) и да "макниш" само прсти и ако не е добро да смениш пристап додека излез од комфорт зона за многу имплицира да прат нешто шо апсолутно можи да им е нелагодно и дека од нив се очекува да се прилагодат. А целта е да не уплашиш некој пред време пошто и начинот на кој ќе сервираме нешто игра улога. Во конкретниот случај темата беше за улога на жртва ама вчера пресудив дека не е време за та тема. Идејата е дека ако немаме адаптабилни снаги, поверојатно е да падниме во улога на жртва и дека то можи да е ради комфортот од познатото, наспроти стравот од непознатото. И како излегуваме од то е со рифрејминг, или давање нова перспектива на веќе постоечка реалност и прајме мала промена да опипаме. Фактички "танцуваме" околу болната точка на начин кој е комфортен и нефорсиран, и полека се адаптираме и растиме околу ситуацијата. Технички е излез од комфорт зона, ријл фијл е дека сега комфорт зоната има стреч маркс оти нешто шо ми е комфортно го искористив за нешто шо ме боли и од таму пораснав ко чоек и сега сум комфортен со поќе работи. Ок, мислам дека ова ми е најблиску до сликата во глата.
Јазикот е главно обележје на еден народ преку кој истиот се идентификува. Ако сакаш да го уништиш, уништи му го јазикот. Џабе тебе државата ќе ти се вика како сакаш, ако не го зборуваш јазикот кој те идентификува. Впрочем, како ние сме останале тоа што сме иако сме биле под туѓ режим? Не заради името на местото каде сме живееле, туку заради јазикот кој сме го говореле. Има мал милион примери низ светот на народи кои се пепознатливи, а немаат свои држави ниту пак признаени истории и сл. Џабе јас ќе учам за Гоце, ако тоа го правам на туѓ јазик. Не велам дека историјата и името не е важно, меѓутоа во споредба со јазикот се минорни, а гледам најчесто акцентот се става на нив, а јазикот се маргинализира. Од друга страна, настојувањето на јазичариве да се користат само македонски зборови во јазиков не ми е практично ич, а и малку ме потсетува на хрватите кога се глупираа со зборовите со цел да се разликуваат од србите и да бидат уникатни, па така самите хрвати не можеа да си го препознаат јазикот. Така и кај нас, општо прифатено во светот е гаџет, ама нашиве џиџе го крстиле и место компјутер, сметач и слични бисери Јазикот е жива материја и се менува низ годините и нема ништо лошо во тоа, така само се збогатува.
А.к.а. Органик. Најбољи стил, долги години само од таму купував панталони. Имаа и кул дуксери и маички, и беа први у Ск со шарените глинени накити.
Ко веќе не прозва ( ) џиџе не е гаџет. Џиџе е буквално се за шо немаме соодветен збор и е некој ситен предмет. Најчесто за играчки, шнолички, такви "глупости". Се сеќавам ко дете, штипчињата со украсчиња, панделчиња или така нешто ги викав џиџиња; некои ситни играчки пример чипичан често го викавме џиџе. Како возрасна не мислам дека сум искористила зборов, носталгија ме фати ко прочитав. Не знам дали е лимитиран и за "возрасни" ситнурии. Ама гаџет, не пасова.
Ако успеам да најдам, ќе пратам, ама имаше повеќе бисери како предлози. Ова беше само пример. едит. Пробувам да најдам, ама го нема. Иначе ова било предлог на Министерство за информатичко општество. Меѓу другите бисери, за твитање има предлог црцорење Што праиш на твитер? Еве си црцорам
некогаш викам дека животот е прекрасен, ама сега ќе кажам дека успат е и скапаница тешка. за некого мајка, за мене цел живот маќеа. мрш
Нешто као ,,онаквото,,? Онаквото е термин со кој што именуваш, се што нема име...или не ти текнува како се вика Џиџано нели е украсено/ украсно уствари #понеделничкимуабети
