СДК дека мислам оти сум единствена шо ја фаќаат ненормални кризи за месо. Сите нормални луѓе би кризирале за нешто благо, чипс, пица, а јас од друга страна умирам за месо. Денес ради сплет на околности не каснав ништо месно и еве ме се врткам низ дома пес гладна иако јадов пола леб и доста млечни производи. Како би се удавила сеа во сочна скара и макало со лук, ќе ги мислам цела вечер. Имајте си убава работна недела.
Не се, не си единствена. Сигурно има дијагноза и за нас, ама не зборам со џипити да го прашам шо дијагноза е
И јас кризирам за месо, после благото кое ми е на прво место. Обожавам месо, и општо храна од животинско потекло, не ми поминува денот без неа. Ама дека спомна скара, да можев сега една голема сочна плескавица со кашкавал би изела, така без ништо друго.
Истоо, секоја недела огладнувам значи, секоја.. Денеска цел ден ама баш цел ден сум гладен а на булк сум уште И низ глава ми се врти само шарска плескавица полнета со кашквал, уштипци и путер од кикирики
Септември - декември како омилен дел од годината Лани токму тој период ми беше peak life, а и од други години наназад баш ми е носталгичен. Дај Боже и годинава и да биде така
Секој 1ви септември ме потсеќа на школо кога бев средно еден од најубавите периоди од животот камоли да можи да се врати времето...штета што децата кои почнуват на школо воопшто не се среќни и брзат за да пораснат ама доправа по неколку години ќе сфатат колку ќе му фалат сите моменти
Јас па не се согласувам со тоа дека средношколските денови се најубавите години во животот. Ми делува како клише, како нешто што се кажува по навика. Чувствувам некаква фантомска носталгија за тоа време, по нешто што не се десило. Како да ми недостига некоја верзија од средношколските денови што никогаш не ја доживеав, што ја гледам во амерички филмови. Се радувам денес што не сум на клупа, наместо тоа моржувам во кревет и лапрдам на фемина.
Средношколските денови најмногу ми недостигаат заради другарките и многуте прошетки, кафиња, дружења, излегувања, седење до доцна, таа наивна безгрижност и верувања дека сѐ ќе биде во ред, многу копнежи... а не заради одењето нашколо
И мене најмногу ми фалат средношколските денови ради тоа што мислев дека тогашните проблеми се најголемите што ќе ги имам, што мислев дека сум многу дебела во тоа тело, што имав повеќе пријатели и имав шанса и капацитет за многу работи што никогаш не се осудив да ги пробам. Последните денови од вистинска безгрижност во животот иако тогаш не ти се чини така. И учев секако, имањето за учење и тестовите ми беа дел од тогашните "проблеми", сега навистина сакам само тоа да ми е проблем во животот. Adult life кога ќе почниш се соочуваш со реалноста каква што е. И не дека не можиме да створиме живот каков што сакаме, но сѐ ќе е х100 покомплицирано.
Јас не сакав да одам на школо да учам ,инаку имаше интересни ситуации и дружбата , љубовта ја сретнав ,млади години ,други времиња беа .
Ne bile bezgrizni denovi, taka od segasna distanca gledas a togas dali sum debela ni bilo golem problem so koj sto sme se zamarale i drugi glupi stvari koi za nas u toj moment bile golemi taka da isto ti e, denes so drugo se zamaras togas so toa si se zamarala.. Do dusa ja uste se zamaram so toa debela ali nvm..
Леле гледајќи ги денешниве слики, стварно е преубаво да си наставник/професор. Имав прилика 2год да работам во средно училиште ама да предаваш на мали колачиња од прво одд мислам нема поубаво
