Сакам да кажам...

Јас ко ќе се фиксирам на одредена тема, нема назад. Така да сакам да си продолжам за темата од вчера, минус мачки и кучиња.

Релевантно:

Често кога гледаме дека некој е во одреден тип врска, ние го гледаме то површното, то шо решаваат да ни го кажат. И често сами си земаме за право да дајме совет. Пример: „јас не би дозволила вака некој да ми погази границите“,„никако да не преговараш - ако не функционира стави ултиматум и замини“, „апсолутно не мора да ги објаснуваш своите граници на некој,едноставно мора да имаат разбирање“итн.Постои некакво охрабрување да се постави граница,ама граница во која нема објаснување,не кажваме зошто дојде до таа граница,не кажваме како се осеќаме и не оставаме простор за дискусија и туѓите чувства (и граници). Накратко,даваме ултиматум.И зошто сакам да зборам доминантно за романтични врски,за мене,ултиматум е огромно црвено знаменце и deal breaker зошто ми зборува дека тој партнер не можи да комуницира со мене и дека не можиме заедно да најдиме заеднички јазик.Да,има моменти за сериозни теми каде ултиматум постои,ама тие се исклучоци.Башка шо,ако партнер остани со мене под некаков услов,без да стигниме до заедничко решение шо функционира за двата - како ќе биди тој среќен во ситуација која за него е непријатна и никогаш нема да се промени?

Тука е клучна комуникацијата.Зошто?Јас треба да сум способна да искомуницирам што сакам и каков проблем имам за да можи да видиме дали ќе најдиме решение кое одговара на двете страни (компромис)или е ситуација во која не можам да прифатам компромис па се оддалечувам - deal breaker. Пошто ако имам партнер кој е агресивен со мене - ставање ѕид измеѓу е разумното решение.И не мора да објаснам,се штитам себеси и својата безбедност.Ако имам колега кој постојано ме искористува да прај тој помалку работа од мене,и јас ставам строга граница меѓу нас - се заштитувам себеси од прегорување,од преработување и општо да бидам искористена.Има низа ситуации каде треба да поставиме ригидни граници и да не се помрднуваме од положбата во која сме.Но,во исто време,имаме блиски со кои доколку отворено комуницираме - ќе го решиме проблемот.Ама ние решаваме да ставиме ултиматум или строга граница без објаснување.Тогаш се ставаме себеси и само себеси во центарот,неопкружени од тие кои ни се блиски и носиме одлуки без да размислиме дека таа особа која ја сакаме - ќе ја повредиме со нашето однесување. И не само неа,често се повредуваме и себеси.Има решение за пак да продолжиме да бидиме среќни,ама одбираме да бегаме.Поставување ригидни граници во здрави врски - ги уништуваат тие врски.

Кога тоа што се врши врз нас е насилно,агресивно,контролирачко,манипулирачко - ставање на строга граница ни дава чувство на ослободување,ни дава чувство дека победивме и оставивме dead weight во минатото. И сакам да вервам дека баш така знајме дека е точната одлука. Но,кога ставаме непроменливи и некомуницирани граници со блиска особа само зошто имаме одреден конфликт - ни дава чувство дека сме осамени и кнедла во грло. Поентата на овај дел е дека ако ситуацијата налага,здравото поставување на граници вклучува комуникација за потребите кои ги имаме ние,и слушање на потребите кои ги има партнерот.Конфликтите се дел од животот и интерперсоналните врски и учење како да ги решаваме и да поминуваме низ нив на здрав начин кој функционира за сите засегнати страни е клучно.

Какви можи да бидат границите?

За да можиме да видиме како точно да поставиме граници,мора да знајме какви граници има.Имаме слабо диференцирани или умрежени граници,здрави и ригидни. И овие претставуваат спектар од врска која нема граници и има поголем ризик за злоупотреба до врска која не е флексибилна и има недостаток на тоа што е клучно - комуникација.Исто би рекла дека е важно да се спомни тука дека пред да ставиме граница,прво сме имале барање.За да дојди до поставување на граница значи дека тоа барање не е слушнато.И то е доста карактеристично за токсични врски,ние имаме барање,но тие барања се сметаат за невалидни.

Од кога го дефиниравме ова,одиме кон поважното, кој е здравиот начин на поставување граници?

My avoidant ass, или како шо реков во претходниот текст - црната мачка во мене,има проблем со поставување здрави граници и почесто паѓа под категоријата на луѓе кои горат мостови.Така да заедно ќе повториме/научиме како се поставуваат граници кога тој пред нас „не знае“подобро.Повторно,при екстремни ситуации (пр.Насилство) строги граници и оддалечување е единственото точно решение.

Како и шо спомнав погоре,здрави врски не значи дека се врски без конфликти или врски без несогласувања. Не е возможно да сме 100% согласни со некој цело време. Клучното во здрава врска е то дека при конфликт ние пак кон другата страна пристапуваме со почит и љубов.Ако мене ми е грижа за тебе и твоите потреби ќе сакам да најдам решение кое ќе ги задоволи тие потреби,исто како шо ти,ако се грижиш за мене и моите потреби ќе се трудиш да најдиш решение кое ќе ги задоволи тие потреби. Некогаш и не можиме веднаш да најдиме решение,ама се гледа трудот и почитта и се земаат во обзир при градењето врски.Затоа и постои (искрено)извинување и прифаќање на грешките.Да прифатиш дека згреши не е слабост,туку е доблест.

Пред да почниме,важно нешто кое треба да го знајме за себе е - што ние бараме од та врска?Не можи некој да ги задоволи моите потреби,ако јас не сум свесна кои се моите потреби.Прашувај се работи како:„Кои однесувања ми сметат?“, „Какви особини сакам во врска?“, „Какви квалитети ценам во другите“итн.Потоа е важно да видиме како се чувстуваме со партнерот (велам партнер,ама ова е за сите интерперсонални врски точно), дали не прај среќен,дали ни е непријатно и зошто.Дали можеби направи некој мајтап кој едноставно ме „промарши“и напрај да се чувстуваме непријатно и непочитувано?Дали можеби напрај да се чувстувам небезбедно зошто подвикна?Дали се чувстувам како да мора да направам нешто за да сум интересна и вредна?Дали сум можеби престимулирана од барањата кои ги бара?

И се почнува со разговор за нашите граници.Добро би било доколку имаме добар тајминг (пример,двете страни да се релаксирани,а не да сме во активен конфликт); биди припремена (во моментот можи да си нервозен и е од корист доколку си запишиш поенти кои сакаш да ги направиш); исто како шо спомнав и во претходниот текст - користи „јас“реченици за да нагласиш како се чувстуваш; биди јасна во барањето за да не остани простор за недоразбирање; и биди отворен кон фидбек,шо ме носи до наредните точки:

1. Многу е од корист доколку поставуваме барање и граница,да сме способни да објасниме зошто ни е важно тоа.Не сите мислиме исто и не можиме да очекуваме дека сите сме исти.Сакам да сум способна да дам closure на партнерот и објаснување.Ако партнерот не знај дека јас се чувствувам на одреден начин,конфликтот ќе се продлабочува.А,ситуацијата седи дека јас чекам промена,додека партнерот не знај дека треба да има промена.И затоа кога ставаме граница,убаво е да се објасни зошто ја бараме таа граница,дали е дискутирана претходно или не,кои моменти биле кои не навеле дека ситуацијава е непријатна за мене и сакам промена.И најважно,дај до знаење дали ја поставуваш оваа граница зошто потребите не ти се задоволени или зошто едноставно си престимулирана,уморна?Објаснувањето не значи дека бараш оправдување зошто поставуваш граница.Ни пак значи дека мора да докажиш дека ти треба таа граница.Едноставно даваш објаснување за другата страна да има фидбек на ситуацијата и да можи да ја свари.
2. Исто многу од корист би било ако оставиме простор за емоциите на партнерот.Нормално е партнерот да е тажен,повреден или разочаран од таа граница и да му дај некаква несигурност со тоа каде седиме.Но,зошто зборуваме за здрави врски,ние не треба да сме отсечни туку да му кажиме на партнерот дека е безбеден со нас,дека таа граница е за „добро“и дека го гледаме,и сме спремни да ги валидизираме емоциите кои ги има во моментот.Ова не значи дека ние ја менваме границата,туку дека едноставно влидизираме дека оваа граница има влијание на нашиот партнер.
3. И најважното тука е компромисот.Има одредени ситуации кога ако некој постави услови и строга граница е game over и нема напред.Зошто ако се продолжи напред едната страна добива се,а другата губи се.И таа страна која губи се евентуално ќе стани доволно фрустрирана.И тука иди до компормис.Некогаш едноставно мора да се најдиме во средина.

И тука размислував дали да зборам и за токсични врски и ригидни граници.Се решив за „да“ зошто многу сакав да коментирам одреден случај.Односно,ликнатите пораки на Џона Хил како водилка на то шо има да се кажи за „како не треба“.

Има причини зошто ни е тешко да поставуваме здрави граници:

• Желба за контрола - некои луѓе едноставно користат граници за да манипулираат други.И тука е уствари делот кој го спомнав со Џона Хил,кој прати листа на барања до партнерката и како та да се промени за да ги почитува неговите граници и неговото ментално здравје.И многу беа на негова страна пошто листата вклучуваше „да нема слики во бикини на Инстаграм“и „да не оди на сурфање со мажи“ и се поврзуваше со реторики за „лесни“и „достапни“жени и како не е „за брак“. Ама зошто е уствари проблематично?Самиот факт дека Сара Брејди пред да биди со него имаше слики со бикини,и е инструктор по сурфање и то вклучува и учење на мажи да сурфаат.Кога влегваме во врска веќе знајме некои работи за тој човек.И ние ги прифаќаме ако сметаме дека тој е тој за нас.Ако ни се допадни само физички и сметаме дека можиме да ги „попрајме“работите кои едноставно не ни се допаѓаат - тоа е веќе желба за контрола и моделирање на партнер без да се земи во обзир неговиот карактер.
• Страв од одбивање - ни е страв дека партнерот ќе замини од нас ако се побуниме и си дозволваме да бидиме во некој од екстремите - умрежени или ригидни,зависно како тој партнер се врзува за нас.
• Немање искуство со поставување на граници - како растиме во семејството ние учиме да поставуваме граници,или не учиме да поставуваме граници.Некои семејства се умрежени,некои се многу дистанцирани.И ние тој стил на ставање граници си го носиме со себе и во возрасните години и во возрасните врски кои ги градиме.
• Личност која се согласува со се - или т.н. ''people pleaser'' гради умрежени врски каде дозволва да биди искористен за било што,дури и на сметка да прај активноста да ни е непријатно,само за да ја задоволи другата страна.И ова е тесно поврзано со „ниска самодоверба“каде личноста смета дека неговите потреби не вреди да бидат кажани.

И многу зборуваме за тоа како ние поставуваме граници.Но,што кога нас ни поставуваат граница?

Кога некој ти поставува граница,можи да не е најпријатното чувство.Често можи да се осети срам или фрустрација.Можеби ќе забележиш некои негативни емоции како се јавуваат и како осеќаш потреба да се одбраниш и да станиш дефанзивен.Тука е важно да имаш едно нешто на ум,а тоа е дека иако личи како живот или смрт ситуација,ти не губиш ништо.Туку добиваш знаење за човек кој ти е важен и инструкции како да го правиш да се чувстува безбедно и среќно.

Дај си време да дишиш и да слушаш и прифати дека човекот кој ја поставува границата најдобро знај што е најдобро за него.Секој знај шо е најдобро за себе.И е многу важно да се потсетиш дека сите сме различни луѓе,и различно процесираме емоции и ситуации.Не можи да претпоставиме дека ако нешто функционира за мене,дека ќе функционира и за партнерот.И зато слушаме,слушаме шо функционира за партнерот.И учиме. Доколку е потребно - и извини се.