Епаа тогашка пиј си кафе во тек на денот, ќе те расони иии ќе издржиш до вечерта и после оп-цуп право у креветац.
Ke bide nesto hhh Ej sho e ova nekakvo katce mi se pojavi dali jas sega go primetuvam bilo od porano ili sega izleze ne svakam??
Да се сите живи и здрави, ќе си речеш дека е добро, барем продолжуваат со нивниот живот. Но, болно е кога ќе погледнеш горе, ќе се запрашаш што прават, зошто те напуштиле и дека сте можеле заедно уште многу. И ќе знаеш дека не се враќаат. Ќе ти недостигаат многу...ПРОКЛЕТО МНОГУ!!!!
Добро утро женски. Немат бе немат поубо од тоа таткоти да те разбуди и да ти речи ајде сине стани одиме Грција на шетање и шопинг, и јас што?!? и очите 5 банки хахахаха е ова го сакам бе е ова сите да си најдиме време за нас , а не само неможиме сине имаме работа. После работа мора да следува одмор. Е колку ги сакам не се свесни. Убавини бе убавини
Што има поубаво од детските соништа?! Ништо од нив не бледее низ времето. Ни еден миг не останува потиснат и заборавен. Сите се толку убаво средени и секогаш кога се навраќаш на нив едностано те опиваат со својата убавина. Толку е чудесно тоа, што некогаш го чувствуваш и нивниот мирис. Мирисот ги запечатил толку силно и ги врежал толку длабоко, да никогаш не избледеат од животните бури кои знае животот да ги донесе. Отсекогаш како малечка посакував да бидам моден креатор. Толку ме привлекуваше тоа, што и сакав да студирам и да достигнам до тој сон. Имав шанса, но од која причина ни сама не знам, но не отидов да го дофатам тој сон. Малку подоцна и дома ме израдуваа. На само 12 години ми купија машина и започнав да шијам. Кои радости беа тоа! Не сакав ни компјутер, не сакав ништо, само таа машина за шиење. Почетоците беа смешни, но секогаш остануваат длабоко во срцето. Уште кога ќе се присетам дека на сукните не им ставав патент, не за друго, оти не знаев. Детски ум. Подоцна се појавија и други мечти, но оваа беше толку невина, детска, на која со насмевка на лице секогаш се присетувам. А денес таа ми е мојата прва другарка. Не се каам и што не заминав да студирам, но ме исполнува само тоа што го остварив својот сон. Мојата венчаница. Таа венчаница ја направив по своја замисла, по свој вкус. Беше макотрпна таа работа, бидејќи немав многу познавање од тоа поле на венчаниците, но се радувам, што сама ја направив. На дванаесет години бев дете, со детски ум. А денес вистински жалам, што едно детенце не ќе има ни еден миг за што ќе се сеќава во животот. Ги растеме децата и ги правиме веќе возрасни на тие години. Наместо да уживаат, тие се вљубуваат. До каде стигнавмеи и до каде ќе стигнеме?! Ќе жалат еден ден, ама веќе ќе биде доцна. Детството и младоста не се враќа, а возрасен ќе бидеш секогаш. Жалосно е што тоа не го сфаќаат.
Сега за сега уживам во улогата да домаќинка ама не сум очајна да знаете Се надевам дека со текот на годините и изминатото време нема да ја мразам оваа улога Дајбоже Одам да правам ручек тоа ми е на ред Имајте убав ден девојки
Поверојатно ми е дека ќе најдам работа со средново образование што го имам одколку со факултетската диплома.
Сите се плашиме од нешто. Сите ние имаме свои стравови. Денес го открив мојот најголем. Кога се симнав во подрумот и приметив колку вода имам складирано. За пиење купуваме вода, од оние тубички од 5литри и често, барем еднаш неделно ми текнува да наполнам и да ја симнам во подрум во случај да снема вода, па да ни се најде за било што. Кога видов колку многу вода сум складирала, сфатив дека мојот најголем страв е снемување вода. Сум се наоѓала во ситуации да снема вода и многу се плашам во тие моменти. За струја не ми е проблем, се снаоѓам. Ама без вода многу тешко.
Периодот кога те запознав, сега веќе е периодот кога се разделуваме.... Моја прва љубов, прва болка, ме научи на нови работи, те засакав, иако подоцна, ама многу те засакав, за жал тоа не знаев како да го искажам. Едноставно не знаев да се понашам, а ти не ми помогна. Верував во она што знаев дека не е така, самата јас и другите околу мене ги убедував дека и мене ми одговара нешто што не ми одговара... Колку е тешко чувството кога треба да се смееш на сила, кога уствари ти иде да заплачеш, и во тој момент се насмевнуваш најсилно што можеш, за да не ти потече солза. Колку е тешко да се убедуваш дека не сакаш да се поврзеш, дека не сакаш љубов, а уствари кој не сака да биде љубен од се срце? Чуството кога некој си заминува, кога си осамен меѓу сите заљубени..... Кога си сам во се, кога си им помагл на сите пријатели и во добро и зло, а сега веќе сите имаат дечко и за жал немаат време за ништо. Зошто е толку празно, погледнувам низ прозорецот, и се е празно, како да нема живот, како да нема ништо. Таа болка во градите кога мора да се насмевнеш, за да не заплачеш, кога треба да одглумиш дека се е добро, зашто луѓето или сожалуваат, или кога ќе те ислушат ќе ти кажат ,, ти си знаеш,, Кога се враќаш на спомените, кога ги слушаш другите како раскажуваат среќни љубовни мигови, а ти немаш што да споделиш освен ,, јас не сакам толку поврзување,, Чувството кога знаеш дека нешто не иде, и самата се убедуваш на спротивното, зашто срцето ти ќе си кини..... Премногу боли, премногу...
Нема ништо поубаво од тоа, кога мајката ќе те изненади со прекрасна блуза за вечерното излегување. I love you mom y're beautifull
Што е бе оваа барам едно налетав на друго одам јас на гугл и барав од тие мини чоколатцата на еурокрем што се и пребарувам јас видете што ми излезе... eurocreme ... беше белјата или грешно напишав битно ми се згади
Во исчекување сум за нешто големо, нешто само за мене, конечно нешто да тргне на подобро, да се случи чудо. И верувам дека ќе го добијам тоа што го посакувам, сепак ова е времето на Новогодишната магија, кога желбите се исполнуваат ПС Верувам и во Дедо Мраз
