Викаат родителите знаат што е најдобро за тебе, јас кога сакав да се отпишам од факултет ми велеа да не се откажувам кога стигнав до пола. Епа и нејзините кога и викаат да си се приджува до тоа што го имаат сигурно и мислат најдобро во животот и не сакаат да се разочара за медицина.
@JustFun Ја само едно ќе кажам. Доколку моите освен образование ми овозможат и семеен бизнис би била пресреќна. И би им била вечно благодарна. Без разлика дали ќе бидам стоматолог или адвокат. Јас не ги оправдувам само оние родители го тераат детето да се запише средно и на факс медицина, против негова воља. А притоа они се работници со плата од 200 евра. Имам таков пример. Ја тераат братучетка ми медицина да се запише, таа не сака за медицина да слушне, а родителите нејзини не се доктори. Според мене не е сфатливо зошто ја тераат медицина?!
Зaрaди шaнсaтa дa имa пoдoбaр живoт oд нивниoт (штo е мaлку верoјaтнo aкo oстaне тукa), зaрaди титулaтa штo ќе јa дoбие, a зa некoи луѓе се уште знaчи престиж и пoгoлем респект и aвтoритет вo oпштествoтo. А никoј не сфaќa декa не мoже секoј дa биде дoктoр, aмa тoa ти е.
Јас во еден од погорните мислења пишав дека не може секој да биде доктор. Посебно не може да биде доктор тој што не сака ама ај ќе биде поради родителите. Моите да ми го овозможат тоа јас би го сакала тоа и би се трудела да бидам се подобра и подобра во својата работа. Е така сметам дека може да има успех.
Ти би студирaлa медицинa aкo родителите имaaт свoјa oрдинaцијa? А зaмисли, не мoжеш дa гледaш крв, и си пaничaр пo прирoдa, не знaеш брзo дa реaгирaш вo живoтoзaгрoзувaчки ситуaции, немaш трпение и нерви кoгa ти се пoтребни и сепaк би студирaлa медицинa? Јaс не би, бидејќи сoвестa не ми дaвa дa јa нoсaм тaa oдгoвoрнoст зa чoвечки живoти. Кaј нaс е прoблемoт штo мнoгу луѓе не јa рaзбирaaт тaa oдгoвoрнoст штo јa имaaт медицинските лицa, и зaтoa имaме гoлем брoј неспoсoбни дoктoри, кaкo и гoлем брoј луѓе кoи сметaaт декa дoктoрите се Бoгoви и немaaт прaвo нa грешкa.
Има разлика помеѓу не сакам да бидам доктор бидејќи сакам да сум адвокат и ми се гади од крв. Нормално дека доколку некој не би можел да гледа крв и е паничар јас не го оправдувам тоа да биде доктор. Ама јас велам за мене. Зборам во свое име. Јас можам да гледам крв, не сум паничар по природа, но ме влече правото повеќе. И не сакам да сум доктор бидејќи друго нешто ме влече а не ради тоа што не поднесувам крв. А доколку би имале моите ординација нормално дека би работела тоа бидејќи сметам дека сум способна за тоа.
На медицина не е гледање крв туку внатрешни органи, да се разбериме, што е уште погадно, крв си е крив онака, ама ако некој не може да гледа органи или па да работи на лешеви подалеку од медицина
@divalady, јас сум веќе долго време невработена и убедена сум дека никогаш нема да работам по струка. Моите немаат никакви врски никаде и затоа воопшто не ми се ни мешаа во одлуката што да студирам. Запишав специфична насока, учев со огромна љубов и дипломирав со супер просек. Но, кога дојде време да се бара работа реалноста беше сурова- дел од можните работни позиции каде можев да аплицирам се под државна капа (а знаеме моментално таму какви се вработувањата) додека во приватниот сектор се вработувааприучени кадри кои врска немаат со мојот смер. Верувам (односно, 100% сум убедена) дека ако запишев правен или економски друга ќе беше приказната, некако ќе се снајдев за некоја нормална работа до сега. Да напоменам, не сум само јас- од сите мои колеги ( и помлади и постари) ок средени се само оние што се вработија државно, другите се во иста каша како и јас, или дремат дома или работат нешто што нема врска со факулетот. Муабетот ми е, за работа е тешко во Мк, особено ако немаш кој да те поттурне. Медицинскиот факултет е страшно тежок, ако немаш врски за добро вработување можно е да се окозиш од учење за на крај да работиш кај газда за плата од 15 000 максимум, каде ќе бидеш и докторка и сестра и чистачка, каде ќе работиш секоја сабота и ќе имаш одмор 2 недели, каде ти ќе пишуваш боледувања за други додека тебе газдата ќе те јаше за секој ден боледување што ќе сакаш да го земеш. Верувај, во таква ситуација нема да си ништо посреќна од сега, иако ете го работиш тоа што го сакаш. Вака, најискрено, освен ако навистина не си ја презираш работата, јас би ти рекла да се обидеш да најдеш некаква убавина/ предизвик во сегашната професија. Немаш шеф над глава кој ќе си лечи комплекси и кој ќе си го јача егото врз тебе. И да треба да останеш некој час повеќе, и да треба да сработиш нешто вон твоите зададени работни обврски, знаеш дека всушност работиш за себе, знаеш дека парите одат во твојот џеб. Е сега, ако е до таму дојдено секое сабалје да ти се гади од помислата дека треба да одиш на работа - запиши медицина.
Ви благодарам уште еднаш на сите вас што одвоивте време и ми одговоривте на постот. Секое мислење и совет е добродојден. Уште кога го пишував постот знаев дека можеби ќе бидам несериозно ( и незрело) сватена за некои од вас со моето размислување на таа тема со оглед на моите години кога приоритет можеби треба да ми бидат веќе дуги работи а не размислувањето за тоа што сакам/не сакам. "'Наместо да сте благодарни што родителите ви овозможиле, мрчите како мали деца. Ама јас не ја сакам таа работа, не ме исполнува. А сакаш да чистиш вециња? Оти тоа некој го работи и не се жали на тоа што работата не го исполнува.'' Се согласувам со твоево мислење .Тоа што го имам јас сега некои други сигурно го немаат . Можеби многу очекувам, барам од животот и сл. На моето размислување за оваа одлука ме поттикна првенствено , како што кажав, тоа што пак ми се пружа можност да студирам. Големата одбивност спрема работата што ја работам како и за желбата за медицина се секако тука. Тешко ми е да се изборам против себе. Само едно знам, ќе си го носам ова на душа за цел живот И за крај еве ќе откријам, по професија сум дипломиран економист со насока сметководство и ревизија - тоа е тоа што моите родители сметаа дека е најдобро за мене , дека ќе можат да ми помогнат овде и да ми пренесат знаење и искуство. Тешко ми е многу.
@divalady секоја чест за храбрата одлука што и покрај твојот презир за економија си била успешна и сега си работиш. Знаеш што?! Имаш потенцијал девојче, работоспособна си, учиш и се надоградуваш, тоа е тоа што "конта" во животот, ти одиш напред и напред и покрај се, не седиш и не кукаш со презир кон погрешните насоки на твојот живот што е за секоја пофалба. Сепак, седни ги твоите родители и одржи им возрасен говор, говор за занемарувањето на твоите чуства и желби што верувам дека ќе ги додирне ако ги искажеш потребните емоции. Што било било и не се враќа назад, но бар олесни си ја душава на искрен начин. Друга работа, од една страна пак и ги разбирам твоите родители бидејки размислувале за тебе премногу и те насочиле кон смер за кој што ќе напредуваш во животот и нема да седиш со скрстени раце во иднина после макотрпните маки и достигнувања во факултетот, сепак процениле и го гледале твоето добро да се реализираш како работник во сектор за кој што имаш загарантирана работа. Не велам не згрешиле што не ти дале опција да бираш но, со тек на време кога ќе погледнеш зад и околу себе ќе видиш дека всушност денес ти си се реализирала и работиш, а тоа е многу важно а поготово во Македонија што сите знаеме дека работа по желба се нема и е ретко возможна. Да така.. сметам дека и вака ти е далеку од лошо, стоиш на цврсти нозе и работиш, може не работа од соништата твои но работиш и си продуктивна што тоа е и најважно. Пробај да ја засакаш работата и наместо да ги мислиш и размозгуваш негативносите во неа секогаш пробај да влечеш позитивни работи и да размислуваш позитивно. Ете си успеала и тоа е многу важно за твојата иднина бидејки кога веќе ќе се изградиш како сопруга, мајка и возрасна личност всушност ќе сватиш дека и покрај твојата желба оваа одлука била реална и возможна. Животот е тежок, и скоро никој не живее на начин по кој што сонува и му е кејф, да така свати си го тоа така дека нема се што ние ќе посакаме туку тоа што ни е на дофат и полесно за реализирање. Крај краева имаш одличен факултет и работиш на одлично место што е за секоја пофалба.
Ох..Луѓе од каде на меене овој проблем..многу ми е тешко јас се сомневам дека од погреб или такви работи ми е тешко а кога треба одам СИЛНА сум" .Навечер неможам сама,најјсериозно мислам нешто ме гледа денеска бев кај човек што гледа абе се заборави прозевајќи се.. Да се надевам дека ќе ми помогни и дека ќе ми помини ова ..како да го надминам ова пример го средувам Шкафот и се вртам позади мене а нз ни јас самата зошто пример некој да дојде а да не викне ќе изладам..навечер ми е само тоа а дента поретко ако нема никој дома тоа ме победува.. фала однапред
Se ti e do mislite..Upravuvaj ti so niv a ne tie so tebe Probaj koga ti idat takvi misli da gi svrtis vo nesto pozitivno Primer namesto da mislis nesto strasno,duh ili sto i da e deka te gleda pomisli deka te gleda nekoj ubav angel praten od Boga da vidi sto pravis i kako se snaogas Vednas ke ti bide podobro veruvaj mi.
Значи Имам разбирање уживкај си психолог ќе ми кажува,позитивно мисли позитивно гледај..млада си живот пред тебе јасно ми е сваќаш ?!
Па не мора да значи. Ти отиди, па потоа види си дали ти помага тоа што ќе ти каже. Сепак попаметни работи од некој ,, човек ,, ќе ти каже. Ти најдобро можеш да си помогнеш. Ова ти е последица од некоја траума или стрес ,која само ти ја знаеш и ако ти не си го победиш стравот , никој не ти помага.
Јас разбирам дека се учени и слично.ама јас неможам да откријам точно од што е баш ме чуди мн ведра и позитивна личност сум од каде сега овоа
