Повеќе тажни отколку среќни, но тоа е. Тие направиле од мене посилна личност. Не дека живеам во минатото, далеку од тоа. Но, понекогаш знаат толку силно да притиснат, што ме оставаат без здив. Се е дел од минатото и таму и остануваат. А кога ќе дојдат тие моменти, се враќам само на една мисла. - „ Со минатото се гради иднината. Без него сме уште повеќе празни, зашто тоа е нашиот патеводител. Да не ги повториме истите грешки што сме ги направиле или некој друг близок ги направил.’’
Обожавам да враќам спомени, било добри, било лоши. Сите искуства се вредни и се заслужни за тоа каков карактер сум денес. Искуствата и спомените не прават тоа што сме.
моите спомени најубавите се оние од детсвото леле колку ги сакам,само кога би се вратиле тие времијна... само кога се сејкавам колку беше тоа убаво време,игри,дрижејне,пејне сите заедно.. може немаше толку многу сретсва како денес,но поубаво беше.според мене... а моите тажни спомени се последниве 3 години.. се нешто неубаво се случило,некоја смрт на блиски некој повреден,некои лаги,некои предаства.. се нешто сите лице ти прват...неубаво. многу промени за некое време... до каде вака?,.само господ знае..
еххххххх спомени колку убаво ми беше како дете кога од утро до мрак си игравме надвор гледавме Том и Џери.си праевме фестивалчиња во типот на сидо .... ,но за жал има и многу неубави спомени кои не правата посилни личности, па затоа се и спомените нели? За да направат зрели личности од нас кои порано,кои подоцна и да се сеќаваме на нив дали со среќа или со тага во очите.
Спомени дали биле лоши или добри сепак се спомени останати и врежени во нас. Некои нешта доживеани неможат да се заборават и поради тоа тие ни остануваат како спомен. Јас сакам да се потсетувам само на убавите нешта, но како би го можела тоа кога постојат и лошите спомени
сите имаме спомени и добри и лоши но никако не смееме да останеме да живееме во минатото, тоа е минато и таму припаѓа, во ред е да се сеќаваме и да пазиме на некои работи што сме ги научиле токму од тоа минато, сепак само на тоа треба и да остане, а не минатото да ја диктира иднината и сегашноста наша
се ке помине,но спомените никогаш не се забораваат-затоа и се нарекуваат спомени. како можеш да заборавиш кога си се чуствувал најубаво/кога нешто те исполнило. како можеш да ги заборавиш детските денови/првиот велосипед/првата симпатија/тажен ден.. и мнг.други работи . можеби би кикснала некои денови од мојот живот до сега..но ништо не би сакала да заборавам
Јас пак мислам дека само во спомените сакам да живеам,и секако во убавите.Често се навратувам со моите мисли во спомените кои ми значат.И понекогаш посакувам да застанам таму каде што сум најсреќна во тие мигови кои можеби никогаш не би се повториле... Но убаво ми е таму и ќе продолжам да навраќам за да не ги заборавам никогаш...
Најчесто се сеќавам на среќни спомени, но понекогаш и тажни. Спомените си се спомени, без разлика дали се тажни или среќни, тие се минато...
за мене спомените се глупа работа,зошто се секавам на убави мигови и ке се речам е па арно,но кога ке се јави и ке истресе зелени се пага во река,море каква река ОКЕАН,од спомените нема ништо само бледа сенка дека некогаш сум била срекна и сум дозволила сега да немам ама баш никакви чуства,верувајте ми ко дебил станав
На спомените се сеќавам со насмевка... Spoiler ... но,има и такви кои премногу болат,болат проклето многу !
Спомените прават да живеам во две времиња, всушност го обожавам чувството кога некоја песна, слика, текст или пак најинтензивното за мене - мирис ме враќа на некое место, го доживувам повторно, ми ги реанимира чувствата од тогаш и по неколку секунди сум свесна дека било и поминало...
.. ...спомени....ги има убави и лоши... секогаш има нешто што не потсетува на нив.....дали е тоа некоја песна,име на некој град,држава, на некоја личност,посета на некое место...намерно или ненамерно,се враќаме назад со мислите,со насмевка или со солзи....спомените се дел од нашето минато,и сакале или не не можиме да ги избришиме,затоа што ние сме биле дел од тие случки........викаат времето е тоа кое ни помага да заборавиме или не,ама јас велам големо НЕ........дали делумично или целосно,подсвесно живеат спомените во нас целиот живот и се секогаш тука. околу.... ...
Спомени се само едни вечни мемоари, сликовници кои засекогаш ќе бидат запомнети и разлистувани, но каде што има сеуште празни листови. Чудно е чувството кога ќе погледнеш некоја стара слика и ти се навратат илјада спомени, наеднај некакво чудно чувство те преовалдува, срцето затреперува, се сеќаваш... СИ повтараш во себе: Тоа беа денови! Потоа се каеш за грешките, па ти се надоврзуваат други спомени, па почнуваш во детали да си ја преиспиташ твојата лична историја... но наеднаш завршуваат рекламите па продолжуваш да блееш пред ТВ. Толку вредат спомените!
Имам многу спомени во минатото.Кога ќе се сетам на нив ме прават среќна во некои тажни моменти.Но по сето тоа сваќам дека се додека сме живи сите моменти се претвараат во минато па некои ги помтиме и ни се дел од СПОМЕНИТЕ...
Не знам зошто,но јас не сум роб на спомените. Секогашш сум свртена кон надежите за иднината. Нормално, имам ЈАКИ спомени, НО ТИЕ СЕ ЗА МОЈОТ ПОЧИНАТ ТАТКО, кого премногу го сакав. Се друго и не ми е толку важно.И нормално, како и секоја мајка многу ми се мили спомените исполнети со љубов кон мојата ќерка од кога сум ја родила па се до денес и така ќе биде додека сум жива. Некогаш се навраќам на лоши моменти од мојот живот но не се потресувам за нив. Па дури и на некоја голема љубов која поминала, се присетувам без некои емиции. Ми беше чудно кога го сретнав мојот прв дечко и ме праша дали можам пак да сакам.Сега е во странство и заради него го исклучив фејсбукот. Тој е женет и пак уште живее во спомените. Мене тоа не ми е јасно. ШТО БИЛО, ПОМИНАЛО, НЕ СЕ ВРАЌА, ОВОЈ МОМЕНТ Е СЕГАШНОСТ И НЕЗАПИРЛИВО СЕ ДВИЖИ СО ТЕНДЕНЦИЈА ДА СТАНЕ МИНАТОСТ, А УТРЕ НОВ ДЕН СЕ РАЃА.
Спомените ТОА СМЕ НИЕ. Оваа реченица погоре многу ми се допаѓа. Без спомени ние би биле многу празни, душевно празни, просто не би постоеле без спомени, нешто слично како што би биле празни без меморија. Спомените не прават она што сме, не карактерно, туку само ни го дооформуваат карактерот и не прават посилни доколку извлечеме од нив добра поука. Секој од нас има и добри и спомени кои сака да ги заборави, но сите тие се дел од битието. Некои спомени силно болат, а други посакуваш да ги доживееш повторно. "Магични", ранувачки, болни, убави, потресни, трауматични, изненадувачки - СПОМЕНИ.
Спакувај го најубавото од минатото и земи го со себе,така никигаш нема да бидеш осамен-тоа се спомените.
