Mislam deka sum pod stres poradi mnogu pricini i megu koi e vrskata vo koja sum postojano sum od pod nekakov pritisok poradi toa sto partnerot nema doverba vo mene i koga se skarame mi sozdava bekakov stres koj pravi da ne mi se jade da ne mi se pie da ne mi se pravi nisto ama bash nisto i so nikogo ne sakam da se vidam ... Si kupiv edni tableti dorte vital stress management dali mislite deka bi me opustele i mi vlijale na psihologijata?
Стресот е составен дел од мојот живот, доколку некогаш го снема се прашувам дали ќе ми недостига Многу емотивна личност сум, ме погодуваат неправди, негативните животни ситуации што ги стигнуваат моите најсакани, страдам и јас ако страда мојот близок, ме уништува кога неможам да помогнам а ни да утешам итн. Поради постојан стрес добив тахикардија и цел живот да бидам на блокатори, али таков е животот, мора се што иди на нозе и храбро да се дочекува, ама јас некако баш и незнам да се изборам ко што треба
Немаме избор, секој ден сме соочени со стрес. Доцнење на училиште или на работа, недостиг на време да завршиме нешто, гужва во сообраќај, напнато чекање на некакви резултати, грижа дали ќе им се допаднеме на другите, грижа како ќе испрезентираме некој проект, па кога брзаме да завршиме повеќе работи, па кога трчаме во продавница 5 мин пред да затворат итн. Секој ден има мали шокови. Но за интензивен стрес, тука веќе имаме избор. Одредени ситуации предизвикуваат стрес ама од нас зависи дали ќе го побиеме или ќе дозволиме да остаме во нас да не дрма уште некое време.
Драги мои,морам да ви се обратам овде и се надевам дека ќе ми помогнете малко со вашите совети.Епа вака,јас имам 19год.,за жал сум една од оние кои не се имале детство.Немав детство бидејќи од кога знам за мојот живот имам проблеми во семејството(мајка ми и татко ми ).Постојано се караа тепаа,но најмногу ми е жал што еве 19год наместо проблемите да се стабилизираат напротив покатастрофални се.Можеби ќе ми кажете развод ја знам таа опција,но несакат не ни пробуват.Јас размислувајќи нон стоп сфаќам дека можеби тие трауми ме рушат.Верувајте сакам да бидам човек во животот,добар,успешен човек,но како?Сакам да учам и учам колку можам но неможам некако главата постојано ми е стегнета постојано имам главоболки,кога се движам по патот некогаш не знам каде сум тргнала и зошто,и секогаш ги вртам сцените од мојот живот како ненормална изгледам дури се плашам веќе.Исто така проблем имам и во училиште некако сите ми се исмеват многу трема имам,јас сакам да ја стабилизирам но едноставно неможам.Само што ќе влезе проф. срцето почнува да ми лупа непрекинато и никако неможам да го смирам и право блокада сум иако можеби знам многу повеќе од др. сепак на крај од таа трема појма немам.Немам ниту другарки некои од нив го знат мојот проблем можеби затоа што се заварувале такви ситуации.Јас неможам да се дружам со моите другарки,школски..сите ми се двоолични а јас неможам да дишам со дволични мразам да ми прават лице а утре муабет си слушам како ваѓат за мене,но сепак кога ќе размислиш сам?Ве молам помогнете ми сакам да се опуштам малко,да поживеам,остарев прерано мозокот срцето се ми е распарчено ми треба убав воздух а не постојано стрес стрес стрес...
Под стрес сум. Ах факултет... знам дека не треба толку да се стресирам заради факултет ама ај не се стресирај де. Ќе ми пукне главата. Ајде да издржам уште помалку од 24ч и се ќе биде готово. Иначе за да смирам стрес ништо не правам. Не знам што да правам.
Мене изминатиов период ми беше стресен. Дополнителен стрес ми прави предметот од прва година, а јас сум четврта година. А и не останаа луѓе за разговор. Сите се поделени во групи. Тие од источна Македонија настрана, тие од Скопје настрана. Зошто е тоа така не можам да разберам, а и не го оправдувам.
Ти не си виновна за тоа што ти се случува. Ослободи се, крени глава, дај си самодоверба. Не се покорувај на никој, сите имаме проблеми.
Милите мои сите со моментални стресови, ви посакувам да ви помине со лесно и со најбрзо, мене ми беше многу тешко изминативе цели 4 години и иако помина време јас имам стрес и траума од порано, вашето е тазе, моментално и пак е полесно за да се реши јас трпев тортура цели 4 години вие пак сте поминале со полесно и сте биле повозрасни кога сте трпеле барем според коментариве, јас бев на 14 од 1 средно додека не завршив бев малтретирана и немав помош, сега сум под стрес се мислам дека сите ме мразат и дека ќе ме нападне некој, се мачам со спиењето, со храната со се.Ве молам не се нервирајте ради факултет сите сте паметни и знам дека ќе поминете гледам дека највеќе ви е за тоа, јас напишав реферат ама мене ми е тешко заради минатото никако не можам да го заборавам не е ни најмалку лесно.
Стресот е најмодерната болест во 21 век . Сите други болести се предизвикани баш поради стресот . Луѓе потрудете се да уживате во животот , не се потресувајте за се . Од тоа потресување за ситници се добива канцер , срцеви удари , мозочни удари и слично .
dechkomi imashe soobrajkajka pred 2 dena od togash ne sum spana voopshto edvaj 3 saati, nonstop sum pod stres i go provervam, shodanapram?
Во право си. Јас стресот го гледам како позитивен кога имам за учење. Најмногу ме мотивира да учам неколку дена пред испит и ми се покачува адреналинот така. Од друга страна депресија тоа е најлош стрес што сум го имала до сега. Ќе направиш нешто и ќе се обвинуваш. Иначе мене благо ми помага највеќе кога сум под стрес или цигара палам. Некогаш знам и да отидам да си купам нешто и тоа знае да ме расположи.
Во последно време сум многу нервозна, што кога ќе се изнервирам во истиот момент ми поминуваат како боцки на едната страна на главата, како трнење и моментално престанува. Што да превземам, се плашам вака што ќе биде со мене на неполни 30 години....
Како да се справам со стресот? При нервозни ситуации кога треба јас да водам разговор на пример главата ми е полна со конфузија и после разговорот паничам. Сега сум под стрес, не можам да јадам, чувствувам грчеви во стомакот и трпки во рацете, како и благо тресење. Не бев јадена од ручек па насила изедов корнфлекс и се истуширав.
Стресна ми е и темата да ја читам не знам зашо. Инаку и јас сум под константен стрес шо понекогаш мислам дека доаѓам на раб на лудило. Најпрво почна косата да ми белее, после почна екзима по рацете да ми се појавува, потоа почна главата без престан со денови да ме боли. Вратот ми се укочива, или премногу јадам или премалку, дијареа скоро преку ден имам, не можам да заспијам понекогаш или предолго спијам. Психички мислам дека сум за никаде веќе, нервите ми се попуштени многу. Не можам да толерирам ништо. Бев на доктор, ми препиша Лунерба, ама гледам дека и тие не ми помагаат многу. Пробав да медитирам да се смирам, ми делува премногу кратко, немам време да седам по цел ден да се пригубувам. Пробав по свеќи да трошам пари, не помагаат многу. Пробав со вежбање, помага ама малку, по еден саат пак почнат болките во глава. Од толку шо сум преокупирана како да го тргнам стресот, немам време да мислам на ништо и на никој друг. Од сите ситуации шо ми се стресни, почнав да бегам, ама не можам од школо да бегам или од друштво... Кажав дома, "ништо не ти е", "и мене ме боле главата од тебе"... Не знам веќе шо да правам, ве молам за совет да ми дадете!
Колку си години? Според напишаното мислам дека си во средно училиште. Премногу си млада за толку нервоза. Најдобра опција посети психолог, и вежбај . Не очекувај веднаш резултати, биди упорна. Ама најмногу од тебе зависи. Научи многу работи да ставаш на игнор, едноставно мораш. Не постои човек кој нема стрес во животот верувај. Јас поради стресот од помали години од твоите се научив многу работи да ги ставам на игнор, и на многу работи им пристапувам смирено. На почетокот тешко е ама здравјето е најбитно пред се. И не постои живот кај никој каде се одвива по една среќна линија, секаде има успони и падови. Паднеш, продрмаш глава, истресеш колена и пак продолжуваш, позади наредната кривина наидува нешто убаво, човек мора да има сила и за убавини. Најди си некое хоби, занимација, читај книги и пред се оди на психолог, и вежбај колку можеш почесто, најдобро јога. И работи на себе, научи дека ниедна нервоза не е побитна од тебе. Утре ќе имаш дете, не можеш така секогаш да гледаш на работите, мораш да имаш некој вентил кој ќе ги испушта работите такви какви што се, едноставно мораш, затоа што многу работи не зависат од нас. Можеш да пиеш б6, б комплекс или магнезиум.
Заборавив да кажам дека веќе 1 и пол година ми е вака, инаку тинејџерските години мирно ги поминав. Во Скопје прескапо ми е психолог да најдам, 1700 ден. немам толку пари да фрлам за 1 саат, студент сум, секој денар ми е уште месеци нанапред израчунан каде ќе се потроши. Пробав сама да си помогнам, ама не можам, почнувам да се тресам од нервози. Пробав со книги, еве демек ќе читам, ама немам концентрација, 10 страни со сила ги читам од обичен роман, а од учебник, да не правиме муабет... Уште толку ме нервира ова! Сега размислувам велосипед да си земам, можеби ќе ми помогне(?) И пред се како да ставам нешто на игнор? Ејј испито ми создава стрес, ќе го игнорирам. Ејј дома имам проблеми, ќе ги ставам на игнор мама и тато. Или лошо те сфатив или грешка се изрази сериозно не знам...
Гледам дека темата не е активна неколку месеци, изгледа сите сме ептен релакс. Имав потреба тука да пишам за мојот начин за справување со стресот. Стресот е секојдневие веројатно кај повеќето. Во последно време кај мене мислам дека имаше и некоја кулминација. Почнав да осеќам и физички промени грчење на мускули околу десното око и под устата односно на брадата исто така и непрекината појава на афти. И покрај секојдневната физичка активност ете ова се случуваше. После ова мораше нешто да се превземи и така сега физичката активност ја префрлив во природа и по планини, пијам секој ден витамин Б6, магнезиум и матичен млеч. Грчењето веќе го нема последните денови и психички веќе сум подобра. Исто така гледам секој момент кој можам да го искористам за квалитетен разговор и секс со мм, нешто кое што беше малку на стенд бај поради полицискиот час
Ваков стрес никогаш сум немала ради факултет, ама можда ради психа ослабена или изгубена навика за полагање, попотресена никогаш не сум била. Сношти со повраќање, денес со грчење на лицево. Се надевам дека денес супер ќе поминам, да ми поминит ова дека осеќам ќе се онесветам.
