Хаику поезија

Голтнав дожд.
Пивнав и ветар.
А за десерт: небо!

 

^ стиховите треба да се составени од 5-7-5 слогови.

************

ПМС

Страшна нервоза,
ПМС ме напнува
Неподносливо.

 

Здогледав ѕвезда
светол месец но не и
негови очи.

 

Мислата вене
А морам да учам јас
јазик туѓински

 

Одмор

Борови сенки
И море темно сино
Сонувам често.

 

Пролетно сонце
капучино со цимет
мирис на среќа!

 

Ко шолја кафе
испиена по полноќ,
ме држиш будна.

Дај избегај ми
од мисливе, да можам
јас да заспијам.

 

^ АнаКаренина, последнава ти е прекрасна!

********************

На тебе мислам
И срцето ми чука
Двеста на саат.

Заљубеноста
Целосно ме обзема,
А јас уживам.

 

^

Тоа е тоа

Он топик:

Би трчала по
дождови со брзи и
боси чекори.

Само ако знам
дека ти некаде под
чадор ме чекаш.

 

Ме заразивте и мене по дома само слогови си бројам.
Еве еден мој обид, многу лошо знам.

Лето

В лето луѓе
пливаат во синото
и топло море.


П.С АнаКаренина и Ариел одлични ви се поезииве.

 

Треба да издадеме збирка со хаику поезија од АнаКаренина, мислам дека продажбата ќе ни биди гоолема.
Браво девојко!

Он топик:
Погледнија за
крајот да е поубав а
срцето поболно.

 

^ Благодарам Грејси
Само една замерка за последното хаику - во вториот слог наместо 7 имаш 8 стихови, а во третиот слог наместо 5 имаш 6. Ама можеш лесно да ги смениш.


Он топик:

Стави ме ко цвет
меѓу страниците на
срцето твое.

Како спомен да
останам, заборав да
не ме избрише.

 

Погледнија за
крајот да е убав а
срцето болно.

Вака мислам дека е во ред нели? Иначе сум го утнала у да го избројам во вториот стих

 

Којзнае колку
пати погледите ни
се разминале.

Пред да се сретнат
во момент одреден од
Универзумот.

 

Дождот ми мие
срце,ми крие солзи
ми дава сила.

Тивко како да
шепнува,дека утре
е нов ден, сончев!

 

Како ветерот
Дуваш на сите страни.
Застани мирно!

Зар не гледаш ли
Дека стојам,те чекам
На дожд, без чадор?

Не купувај ми
Чадор, дојди заедно
Да наврнеме.

 

Пиши ми нешто,
макар и само еден
мал неоправдан.

 

Шкртанки на час

Седам крај прозор
а ѕвездите треперат
тивко заспивам

Околку мене
само пресреќни лица
а јас најтажна

Цветчиња бели
раззеленети дрвја
пролет доаѓа

Во гради болка
ги затварам очите
капнува солза

Со црвен кармин
и насмевка на лице
чекорам гордо

Мало девојче
со панделка во коса
слатки спомени

 

Не барај да не
излегувам надвор сам
меѓу сите нив,

најди начин ти,
да сакам кај тебе пак
да бидам без здив.

 

Се заглушувам
од силното врескање
на тишината.