многу ми е мерак да се присетувам на студентските денови...ептен копнеам за тие денови ама за жал нема реприза! Супер се согласував со мојата цимерка и живеевме на голем спрат од куќа па така имавме довлно комфорt и гости да си носиме, и дечковците да ни идат на спиење, и да учиме во одeлени соби! значи воопшто не си сметавме! Цимерката ми беше само познаничка со кој едвај кажував едно ,,здраво,, но се случија така работите да се зближиме многу и никогаш,ама баш НИКОГАШ да не се замериме за ништо! Сеуште сме најдобри другарки, знам многу за неа а и таа за мене! Имаме заедно доживеано интерсни случки, пиење, седење до раните часови, плачење... и се тоа ми се најубавите години од мојот живот!
Моето искуство покажа дека е подобро со машки цимер, барем мене така ми се погодило. Некако полесно ми беше со машко да си се договорам за било што во станот, за обврските, за сметките, за кириите. Со женско (со еден исклучок) никогаш не можев да се разберам, секогаш мораше да има нешто нејасно, нешто да не се разбрало како што треба или не беше по волја на цимерката. Не сум седела по студентски домови, ја имав таа среќа да седам во станови и да не плаќам кирија (само последната година ја плаќав), затоа што беа од блиски роднини, па скоро како јас да бев газдарица Како и да е, и јас ќе кажам дека за никого не знаеш каков е навистина се додека не почнеш да живееш со него. Потребно е многу разбирање, толеранција, почитување на туѓиот простор и туѓото слободно време. Па дома да живееш се караш, а не пак со цимери. Но, тоа е драгоцено искуство што за ништо на светов не би го пропуштила, и мило ми е што имав шанса да го проживеам тој студентски живот.
досега не сум имала вистинска добра цимерка,освен само со една која најнајнајмногу ја сакам ,ама често ме има понижено,ме оставала сама да спијам а до 4-5 саат не се враќала дома,сум плачела зошто секогаш другите и се поважни,ги слуша сите,и лесно ме навредила пред другите,таа ми е многу блиска а се случи да не разговара пред мене со една друга заради тоа што јас не сум требала да знам нешто.многу пати кај други се исповдала кога и е тешко а јас секогаш сум дознала.....оваа година таа несака да биде со мене.и нема да бидеме заедно.јас ќе живеам сама,без неа и без дечко ми,значи било со кој ќе ме стават,а не се знае ни дали ќе одам да седам зошто тоа не зависи од мене.веќе нема време,ама таа е.нема друга некои работи направиле дабиде вака......никако
Додека студирав имав најразлини цимерки и цимери. Сум живеела и со двојка (дечко и девојка) и со две сестри, и со другарки и со цимерка од друга држава. Се на се, позитивно искуство имам од сите мои цимерки, и можам да се пофалам дека до ден денеска си живеам со сите цимерки и веќе неколку години сме добри другарки. Најубаво искуство ми беше кога бев со цимерка која ми е колешка, е тогаш ми беше најубаво, заедно учевме, заедно на предавања, зедно на излегувања...преубаво...студентските денови ќе ми бидат еден прекрасен спомен. Еве дури и колешката што ми беше цимерка ќе ми биде и старосватица кога ќе дојде време. Секако дека е тешко да се прилагодиш на разни карактери, ама така се челичиме
Дали некоја од вас би седела со двајца цимери?јас добив предлог од братучедот на мојот дечко да седам со него и уште еден негов другар..па нззз..нз дали дечкото ќе ме пушти и нз што ќе ми речат моиве..па?
Јас не би можела да седам со машки цимери, секако освен ако едниот од нив не ми е дечко. Сега не знам, каков ви е станот, дали ќе имаш своја соба, зошто ако не можеш на раат да се пресоблечеш што се вика, не фала. А дечко ти и да те пушти, сигурна сум дека нема да му биде сеедно. Дали братучед негов, ако сака и брат нека му е-машко е
Јас имам седено со цимер и цимерка. Да ви кажам многу убаво си поминавме ама мора да напоменам дека мене ми е другар од секогаш така да јас немам проблем со слобода. Нормално за преслекување ќе се местите, не е исто со машко и женско, но за друго не е и толку страшно.
Имам цимерка, веќе две години делиме иста соба и заедничкиот живот ни оди само на подобро! Се запознавме за време на приемните испити и уште тој ден се договоривме да живееме заедно. Првите неколку дена/недели додека се запознававме, сфативме дека и двете се тотално различни личности, како што изминуваше времето и како што си ги откривавме навиките, карактерите, се повеќе и повеќе се зближувавме и до сега не сме имале ниту една сериозна караница за ништо. Си одговараме ептен, се договараме за се, се надополнуваме и се сложуваме. Кој би рекол, ама имавме среќа и двете. Ги запознав нејзините другарки, таа моите, излегуваме заедно, учиме заедно, јадеме, пиеме, се смееме... Еве веќе втора година сме заедно, оформивме прекрасно другарство и ја засакав ептен, може да се каже дека на некој начин ја гледам како сестра, научив многу од неа и многу сум среќна што е дел од мојот живот.
Секако еден од поубавите периоди во животот.Три години седев во стан,последната седев во струдентски.Првите две години цимерка ми беше другарка,првата година поминувавме најубаво,втората седевме под стан,а во истиот двор под стан седеа други наши две другарки.Девојките не беа многу по учењето,повеќе кафе им се пиеше и им се оговараше,за притоа едната од нив да као демек појака ученичка дремеше кај нас по цел ден за да ''учи''.И така се посестримија со мојата цимерка,водеа разни дискусии по цел ден,а никако не приметуваа или не сакаа да приметат дека на другиот кревет некој очајно се труди да учи(а седевме во еднособен стан).И така,јас во јунска сесија се иселив и патував цел јуни и јас не знам како се осеќав.Во трета година седев со братучед ми,се беше убаво само машко како машко малце го мрзеше да води сметка околу хигиена Последната година во студентскиот дом сретнав прекрасна девојка,која до ден денес неизмерно ми недостига.ДА,седеа со дечко и,на почеток бев ептен исплашена како ќе биде,јас немав искуство по студентски па не знаев како да постапам,и ги оставив така да биде.И не зажалив до ден денешен,имавме прекрасен соживот,јас најискрено не оетив ни еден единствен ден дека живеам со пар,а притоа и да кажам дека никогаш не отидов во читална,константно си учев во соба,по цели ноќи со запалено светло
јас сум веќе втора година на факултет и седам со истата цимерка од лани. Многу си ја сакам, нормално има малечки кавгички, ама ништо сериозно, мн ми е интересно со неа, а нaјсреќна сум оти со неа ќе ги поминам празниците.Искрено не можам да се пожалам од неа Те сакам Цимеррр
Па мама и тато ми се цимери . Студирам ама дома си живеам. Сепак, од оние кои живеат со цимери секогаш слушам дека тоа е еден интересен период во животот, само што јас нема да го искусам
Убаво е да,додека да дојдат муабетите во стилот: -Студирам,не се спремам за садомијачка така да за промена можам да ти покажам каде стојат сјајот и сунѓерчето. -Овој дечко ти нас трет цимер ни е,или станавме социјална служба за бесплатно хранење и туширање? -Ти се зачлени во Здружение за заштита на птиците?...Оти со трошкиве кои се под маса таман ќе нахраниме јато гладни врапци зимава. -Хаосов од алишта во дневна го одбрувам под услов ако ми кажеш дека ќе полниш пакети за во Црвен крст....итн. итн. Значи различни карактери,различни навики.Некои цел живот им е принесувано на тацна и не сфаќаат дека е крајно време да се грижат сами за себе оти мама нема да дојде да го направи тоа,некои едноставно се мрзливи,некои така им е кејф...и тие банални работи носат кавги и главоболки.Ретко се погодуваат цимери кои ќе почитуваат некој ред на живеење,ќе се придржуваат до правила кои би носеле подобри услови за студирање и воопшто за живеење. Далеку е од забавен цимерскиот живот,барем јас гледам на тоа така,зашто не е само да дигнеш 4 у вис и да не ти чуе,оти нели не си дома де.
Минатата година имав многу лошо искуство со цимерките .... Сега сум во подобра соба со подобри цимерки единствено е што во соба сме по 6 души ... Едноставно некогаш е неиздржливо... Психички пропаднеш... А па замислете на спратот сме 9 соби со по 6 души
Како прво ги обожаваммоите цимерки и цимери многу ми се мили.Живеам во куќа на 4 спрата и поткроје со уште 9 женски и 4 машки + газди но сепак неможам да се пожалам преубаво ми е.Во собата сме две и многу добро се согласуваме.Ретко се расправаме (само кога сме под нервна база) но ни минува за кратко време.А најмногу од се ја сакам бидејќи знае се за мене а никој околу неа појма нема за тоа.Многу добро се согласуваме бидеќи на карактер сме скоро исти.Си ги сакам моите цимерчиња...
Јас оваа година почнувам да живеам со цимерки.. Мислам дека ќе ми биде полесно затоа што брат му на дечко ќе ми биде цимер и него си го знам.. Ќе имам уште една нова цимерка која не ја знам...едвај чекам да го искусам и тој дел од студентскиот живот...
Прва и втора година кога се запишав на факс,седев кај баба ми и дедо ми-примерно девојче,и нив си ги викав цимери.Сепак убаво ми беше,моја соба,ручек во секое време,и кое тинтрење од нив,сакаш сокче,чоколадце,ми се чини од нив се поправив таа година Третата година со најдобрата ми колешка и нејзиниот дечко зедовме стан баш во центар.Убаво ни беше,и дружбата и они,никогаш не се чувствуваше разлика и делба,ако купиме нешто ,они ќе дополнат,исто и за јадењето.Ама колку и да се погодуваш со некој,сепак различни карактери.Нив нонстоп им доаѓаа луѓе,и тоа некогаш 11,12 вечерта и седеа до сабајле.Ништо не им рековме,ајде мене толку не ми сметаше оти на факс можев и да не отидам,ама дечко ми стануваше 5ипол,6 за на работа и вечито ненаспан Овие две години сме сами и најубаво ми е Мојот д бест цимер! Цимер во све!Ми помага во миење садови,за продавница одење-гревче само него го праќам ,ми вари кафенце,а некогаш и ручек прави. И не го мењам за ништо Во студенстки не сум седела и сум немала некои поголеми проблеми па повеќе да ви кажувам,оти од искуство од другарки знам дека е многу тешко да ти се погоди цимерка ,многу пати се карале,се преместувале во др соби,се правеле сплетки,,,и баш ми е мило што не сум морала да се соочувам со тоа
Тешко е да се најдат прави цимери. Незнам од лично искуство, но гледам по моја колешка и другарка дека си има стварно големи проблеми со цимиерите. Среќа не има нас колегите и колешките што секогаш сме со неа и и помагаме во секоја ситуација кога можеме.
