Муабет на место, браво Од сите прочитани глупоштини низ последниве страни, еден паметен коментар се најде.
Само како изолиран факт да се биде "30+ и сингл", не значи апсолутно ништо. Некој е по избор во ваква состојба, некој е среќен поради ова, некој е тажен. Не е исто да си "30+ и сингл" во Скопје или во Берово .... или во Лондон. Друго што влијае е дали имаме макар еден близок пријател/ка за дружење во слободно време. Ако имаме еден или повеќе пријатели за дружење тогаш и не е толку тешко или страшно, така да кажам. Дури мислам дека има луѓе што се под 30 години, а се позрели и посреќни од некои што се "40+ сингл, или во врска или во брак".
Подобро ми е сега отколку во 20-тите. Се чудам кога ќе прочитам луѓе кои „30 и сингл“ доживуваат како некоја катастрофа. Баш сега знам што сакам, знам што не сакам и ме заболе што друг мисли за тоа. Е сеа, можда не сум депре пошто имам друштво, иако најблиските другарки ми се мажени (една дури и со дете). Ама не се од тие што исчезнуваат штом ќе стават бурма, што последно ги гледаш на свадба и евентуално по 10 години ако се разведат, кога ќе бидат во втор пубертет (имам една оваква периодов). Се дружиме, пиво и јамб по дома, во парк, во паб, заеднички одмори. Имам и неколку сингл пријателки кои се од Скопје и други градови, па знаеме 2-3 пати годишно да се собереме. Мене еднаш во недела ми е сосема доволно за излегување и мешање со народ, другите денови си ги посветувам на работа, серии, филмови, и искрено ми е супер, ич не осеќам како нешто да ми фали. Некои се осамени и кога се во врска или брак. Јас бегам од луѓе што нон стоп кукаат за брак и дечко. Од таа енергија што те тера да се чувствуваш како нешто да не е во ред ако си сам. Буквално се лепат за кого било, само да не се „сами“, да имаат со кого да излезат додека не се омажат, еден куп овакви будалетини се дружеле со мене до мажачка и исчезнувале. Бегам од луѓе што постојано кукаат, што се дружат само со агенда, што исчезнуваат штом им ,,тргне". Не ми требаат такви околу мене, доволен ми е мал круг, чисти муабети и мир во глава. Не секој има капацитет за вистинско пријателство.
38 и веќе некое време сингл. Послем долга врска и големо разочарување искрено мислам дека добро е човек да биде некое време сингл, но не предолго. Во последно време се повеќе чувствувам некој притисок и постојано се оптеретувам со тоа дали и кога ќе успеам повторно да сакам, да верувам, да имам доверба, да ја најдам вистинската девојка според мои критериуми. Секако имам и голема желба да имам дете и тоа додатно ми ствара притисок. Поради све што се случи како да имам некој гард поставено со цел да се заштитам себеси и ми треба повеќе време за да стекнам доверба, а истото го забележувам и кај повеќето од девојките со кој сум излегол, има некој гард поставен, очигледно е дека и тие имале некое лошо искуство. Листајќи, читајќи низ темава гледам дека доста не има сингл, читам различни мислења, искуства, па ете и јас да споделам.
