Или бетер. Она кога се пазиш од корона, пошто после ќе треба на телефон да се јавуваш кај матичната. Хорор.
Искрено мислам дека не ова толку до интровертноста колку што е до анксиозноста. Може треба друга тема да се отвори, социјална анксиозност. Е тек таму колку имам за пишување.
Исто Сеа со коронава па смрт ми е да ѕвонам и да се консултираж со доктор на пример дури бев трудна ме боли нешто и мм коа ќе ми речеше јави се кај докторката нервоза да те фати
Леле и јас, за фризер, за доктор, за се живо.. не ми се збори воопшто, на такси па, едвај кога сама ќе останам, па морам. ММ се нервира кога ќе му кажам ај ти јави се ваму и ваму, секој можен пат. Ама нема фајде, и му поминува, јас и сметка да побарам на келнер не сакам, некогаш со никој не ми се ни збори, дури ни со мајка ми, ни со ММ. И јас се пронајдов во скоро се, така да и од мене.
Со анксиозност сум супер интро, ама се борам.... Специфична сум и не зборувам со секој. Се затварам сама во себе. За сметки барање, и сл работи можам, се терам т. Е. Се научив да се пикам, ко видов колкаво безобразе има. Одење на психолог толку ми е чудно, непријатно се осеќам... Ич не сакам. Како се за себе си чувам. Некогаш знам да си се избришам од социјалните мрежи, како да не постојам. Едноставно, то е. Еднаш се терав себеси да се напрам екстро, ама ич... Ич не ми оди, ко со сила.
Анксиозноста може да постои и независно од интровертноста. Не значи дека секоја анксиозна личност е интровертна и обратно. Еве една интересна статија за разликите. Многу убаво е опишано, со примери https://introvertdear.com/news/introversion-anxiety-not-the-same-thing/
Извини ама ова личи на социјална анксиозност а не на интровертност. Мислам дека многу често се препишуваат работите на интровертноста кога реално се нешто друго на кое може да се работи.
@Angie1432 двете можат да одат и заедно ама клучно за разликување е човек да знае кога одредена постапка е последица на интровертност, а кога на анксиозност или срамежливост.
Не осеќам никакви симптоми на анксиозност, не може па и се да се препишува на анксиозност и психичка база, не сум имала проблем за да ме насочи кон анксиозност, има милион симптоми на анксиозност, не може само на еден да се потпреш и да ставиш дијагноза анксиозност. Од секогаш сум мразела телефони, и долги разговори, и ден денес зборам со мајка ми и маж ми на телефон само, не сакам разговори по телефон, полесно ми е писмено да се договорам, во принцип сум човек што не толку лесно комуницира со секого и дава информации за било што од својата приватност, немам голем број на пријатели, затоа што не сакам, супер ми е вака со една пријателка, а за кафе има колку сакаш. Имам пропуштена супер добра прилика за работа, затоа што требаше да се јавуваш на телефон на одредени луѓе, не се осеќав убаво, и не се осеќав своја, мразам да зборам на телефон. Иако сега имам работа со луѓе, и секојдневно комуницирам, меѓутоа во живо, и исклучиво само за работа.
Дефинитивно. Да се надоврзам само. Просто разграничување: Интровертност - Ти треба време насамо, да наполниш батерии. Сакаш да се дружиш со луѓе, не мора да имаш никаква анксиозност, само повремено ти треба пауза. Социјална анксиозност - Не мора да значи дека не сакаш контакт со луѓе, но те фаќа (да речеме) трема или паника од тоа. Зависи до кој степен е. Од трема во најнормални ситуации (кафе со друштво) до трема да речеме јавување на телефон, држење говор пред поголема група. Често заради тоа се одбегнуваат ситуации каде треба да контактираат со луѓе. И како што кажа @prominent , може да ги имаш двете. Само треба да се разграничат.
Да, јасно ми е и ова, јас немам трема ниту ми е срам од комуникација со луѓе, туку едноставно не сакам со секого да комуницирам и зборам на телефон, писмено ми е поубаво да се разберам, за фризер, доктор, и сл. Ете таква сум од мала, и на училишѕе и факултет бев таква, додека не ме запознаат подобро ми препишуваа етикети на "дигната" личност, бидејќи не се вклопував во нивните теми на муабет, а и не ни имав желба, мене други теми ме интересираа и тами го насочив своето внимание. Сакам да кажам дека, залудно не трошам време, тоа е мое мислење.
Муабетов за телефонот , скроз се пронајдов . Луѓе што се јавуваат повеќе пати некаде со прашања а каде се наоѓате, а до колку работите ме плашат . Инаку не знам дали е до интровертноста , дали се чувствувате дека не можете баш најдобро да се изразите со зборови ? Од тоа што мислам до тоа што го кажувам има разлика голема .
@arabella_ понекогаш да, особено кога станува збор за изразување на чувствата Секогаш како да чувствувам повеќе од тоа што го кажувам, а чувствата ми се посилни од зборовите и не се секогаш пропорционални со нив. Особено при усното изразување. Кога пишувам го немам тој проблем. Обично наоѓам соодветен збор
Не би рекла. Изразувањето е само вештина што се учи и вежба. Инаку и јас сум таква. Сакам кажам, не знам речам.
