Имам проблем премногу страв осеќам во себе.Секој ден како што поминува јас се повеќе и повеќе се плашам од луѓето кои навидум се добри, а зад скриени се со маски.Кога ќе ни дојдат дома гости одма идам и се пикам во соба,трпам и за во вц се додека не си отидат.Моите често пати знаат да ме заскараат за тоа.Најголемиот страв сега ми е тоа што имам страв од работа,работев во две фирми во кои вработените беа живи ѓаволи.Со тоа и изгубив самодооверба во себе. Ги гледам луѓето околу мене како работат и имаат свој денар а јас седам дома,(готвам,средувам по дома) и цело време се прашувам што не е во ред со мене?! Имам страв дури и да се јавам на оглас или пак ќе пуштам сиви,ќе ме повикаат на разг. Ќе отидам и после си викам во себе “недај боже да почнам“ имаше и случаеви два каде што упорно ми ѕвонеа за работа две фирми но јас не кревав.Некако како да не е моментот но луѓе молат господ да се вработат а јас уплашена сум целата без самодоверба. Многу ми е страв.Каде и да сретнам некој познаник ме прашува дали работам и многу ми е тешко кога ќе одговарам не.Неможам да се опуштам и само чекам некој пријател,познаник на моите да ме пикне негде преку врски,само така мислам во себе дека ќе бидам посигурна.Инаку вака си мислам дека јас не сум способна за работа и никогаш нема да се вработам повторно! Кога сум работела исто така да кажам дека сум била вредна,точна,коректна.Секој совет би ми бил добредојден.Дали за ова треба да се обратам на стручно лице или да се обидам самата и со моите да решам.Самата осеќам дека имам мака во душата. Благодарам за одвоеното време и се најдобро.
I jas go imam istiot strav, se pretvoriv vo kuvarka i cistacka po doma, obrati se na strucno lice obavezno
Бидете малце по упорни...само пд себе нема да помине ни со не знам каков доктор и апче....сами највеќе можете да си помогнете.
Сосема те сфаќам. Работев и јас неколку месеци со такви колеги - живи ѓаволи како што кажа погоре. Дури одев на работа единствено се молев наредниот ден да ми биди со нормално работно време (се случувало и по 14h да сме на работа. Притоа, за тој период од неколку месеци го изгубив меракот за сите оние работи кои претходно ми причинуваа задоволство. Единствено што чекав е да си легнам. Најбитно е, не се затварај, излегувај колку што можеш ка кафе, во природа и сл, вежбај нешто... А, за работата не се секирај, едноставно не ти се погодила среќата да падниш со добри луѓе на работа, што секако не значи дека во новата работа што ќе ја најдеш ќе е истото. Се ќе си дојде на место, само не се затворај во себе.
Имa ли некoј искуствo сo прoизвoди oд Planet Ayurveda? https://www.facebook.com/PlanetAyurvedaMK/ Некoе пoзитивнo, негaтивнo искуствo?
Јас имам еден проблем: Секогаш неколку дена пред некое патување (надвор од земјава) имам некој невиден страв кој буквално ми прави и несоница. Страв од типот на дали ќе бидам безбедна, да не ми се случи нешто итн. иако никаде не одам сама. Дури ми се случи летоска на одмор од нигде никаде да почнат да ме напаѓаат вакви мисли и цел ден не излегов од соба од страв. Што мислите дали е ова некој вид на анксиозност или не? И како да го надминам овој страв?
Еве и јас да си ја кажам мојата приказна. Гледана во дисфункционално семејство. Детство катастрофа. Со трауми, кавги, болки. Денес имам 30 год и не сум лута, не осеќам гнев и омраза кон тие шо ме донесле до оваа состојба. Не размислувам за тоа. Но има последици. 10 години анксиозност, немир, вознемиреност, нервоза. Па зошто и ова зарем ми фалеше во животот? Но тоа е се поврзано. Ако си чувствително девојче а околината сурова, безчуствителна...анксиозноста не ти бега. Значи 10 години камен во душата, болки во градите, се осеќам лошо по цел ден, само лоши мисли. Со мака станувам наутро, со мака ги работам домашните обврски. Си мислев кога ќе се омажам се ке се смени. Но не. Маж ми не знае како се осеќам, не разбира, никогаш ги немал тие проблеми и мисли дека сум плачка, пречуствителна. Не ни знае што е тоа анксиозност. Имам и дете. Тешко е да земиш да си играш со детето а осеќаш како 10 тони камења да креваш. Со сила. Како ѕид да туркаш со глава. Постојано сум нервозна, нерасположена... од тој постојан стрес имам тахикардија, палпитации, болка во стапалата, умор, лоша меморија, се осеќам како мозоков да ми е покриен со мрежа и не прима убава мисла. Само лоши. Човек живее а не живее. Тешко е многу особено кога немаш помош од никој. Дали ке помине некогаш? Дали ке се влоши? Како се справувате? Не знам како да си помогнам а веќе ми е преку глава од ова грдо чувство што секогаш е во мене...
Jas nemam koncentracija kako da lebdam loso mi e , nastinta sum I ocite mi pagaa za spienje I sinoka nemam spieno sum dremnala malce no koga stanav kosmar kako da lebdam derealizacija depersonalizacija mesano kiznaj sto mi se slicuva kako duh sum pomognete sto da pravam grdo cuvstvo eptem edvaj pisam , a mislam nekoj psiholog kaza deka lugeto so depresija ne smeat da prespivat vo tekot na denot zosto se vlosuva sostojbata .
Ova e tipicna anksioznost.Jas go imam istiot strav od patuvanje nese sekiraj ima kako tebe i mene i iljadnici drugi.Gledaj pred da patuvas napose nesto za smiruvanje nokta pred da patuvas da zaspies.Jas taka pravam.Ako nese napijam nesto za smituvanje cela nok ja preseduvam i samo crni misli deka ke mi sluci neato na pat.Treba da svatis deka ako treba nesto da se sluci kese sluci bez razlika nie kolku si go macime mozokot nemozime nisto da smenime a isto taka i ako sedime samo doma ke ni pomini zivotot vo doma sedenje.Taka da mora da se borime
Oвaa девoјкa oпишувa мнoгу убaвo зa нaмaленa кoнцентрaцијa и тaкви рaбoти. Јaс бaш oвие симптoми ги имaм. Се прoнaoѓa некoј друг?
Ја читам темава и вашите искуства и коментари веќе некое време но досега не сум се осудила да пишам нешто. Пред година дена се отселив од државава и тоа го доживував многу трауматично иако во живот не сум имала некои потешкотии или стресни ситуации. По природа бев многу весела, социјална личност секогаш во друштво на луѓе. Ми се појави од нигде никаде проблем со тироидната кој се ррши по само 2 недели терапија...Е од тогаш започна се. Претходно многу се плашев бидејќи сум далеку дека нешто лошо ке се случи на луѓето што ги сакам па паничев ако не ми креваат на моб. Потоа почнав да се плашам за себе ппстојано мослејќи дека нешто лошо ќе ми се случи. Почнаа паничните напади, кнедла во грло, болка во гради, отежнато дишење, тахикардии...по 3 пати неделно идев на доктор екг крвна слика се во ред. После некое време почна мускулна Напнатост, трнење раце нозе глава значи буквално се што можам да осетам осеќав...како цело тело да ме боли.главоболки како некој со нож да ме боде дури лицето ме болеше..почнаа депресии и уште повеќе страв. Постојано сум на гугл и читам за болести и опседната сум. Се што можеше да се провери на крв се провери дури и р фактор црп се...опседната сум со болести фп тој степен што приватно си правев магнетна на глава се е во ред се е чисто. Се смирив малце сега пак ми се уврте магнет на рбет...ќе полудам и ќе ги полудам сите околу мене...очајна сум ама ме плаши мапнатоста на телото раце нозе мускули коски се осеќам...ве молам за совет.извинете на долгиот пост
Од оваа анксиозност не можам никако да седнам во кола и да почнам да учам да возам и да полагам, стравот е преголем дури и кога сум на совозачкото седиште. Желба имав преголема,но стравот ја надмина Пијам магнезан, ми ги ублажува симптомите, пред 2 год успешно ја надвладеав анксиозноста, но еве ја пак се враќа.Проклета нека е!
Здраво девојки...Да ви се придружам малку...На почетокот кога ми се закачи анксиозноста, од прилика пред 5 години, бев активна на форумов и почесто пишував.По една животна траума, добив анкс и никако не се излегува од оваа состојба.Цело време сум на АД.Имав два неуспешни обиди да престанам,еднаш сама ги откажав, еднаш мојата докторка се обиде, ама ништо, симптомите се вратија и ми се чини уште појаки беа. Сега имам друг проблем.Сакам да останам бремена, ама ја одложувам постојано оти ми се страв поради лекарствата.Со мојата докторка иако жената е ок и за разговор и за терапијата ми ја погоди од прва...ама ми вика штом останеш бремена веднаш ќе ти ја прекинам терапијата.Едноставно таа така мисли и покрај моето убедување, дека има жени кои и со терапија донеле здрави деца на свет. Имам читано по форуми, се и сешто.Некои се за,терапија во бременост некои не.Сега би замолила некоја од вас, која поминала низ оваа искуство да ми пише ЛП.Многу ми е важно. Првенствено ме интересира, дали некоја девојка пиела терапија и како и било? Во секој случај, сакам да одам кај друг психијатар , во Скопје, за второ мислење ,но не знам кај кого.? Ви благодарам Среќни празници и оваа година , помалку да сме анксиозни, кисс
I jas razmisluvam za toa, mojata psihijatarka mi vika deka moze i bremena da pies ad, ako veke ne mozes bez niv, mnogu zeni rodile zdravi deca, edna doktorka psihijatar isto rodila tri deca so ad celo vreme, sega se e individualno ama so nadzor da doktor mozelo da se pomine bremenost
Таман ќе ми биде подобро едно 2-3 дена и повторно ќе ми се влоши состојбата.... 5 месеци вака има ли крај?
jas zabremeniv vo ansiozna sostojba posle sama od sebe izcezna cudno ..za mnogu kratko vreme ja snema no eve posle fodina dena me vraka pak nazad
