Се сложувам потполно со тебе. Процес долг е и треба да се придржува човек до терапијата. Мене ми имаше препишано апчиња и ми пишуваше контрола за еден месец и јас ги пијам и и идам по три месеци. Ми објаснува дека требало да дојдам кога пишувало зашто се зашто си има затоа и дека требало да се иде стадиум по стадиум со терапијата.Осеќам подобрување иако ми беше кажано дека ќе имам кризни периоди.
Вечерта пред да легнеш земи си бедоксинче, исто и сабајлето пред да одиш на испит земи уште едно...Ќе те смири колку толку и ќе се сконцентрираш. Не си глупа...ГО знаеш материјалот ама сама во глава си правиш да имаш паники. Се е во главата. Сама контролирај го мозокот и насочи ги мислите дека го знаеш материјало и дека си спремна...Не се плаши...Мора сама да се смириш и да си помогнеш.
<3 <3 <3 многу мразам вакви пишувања ко да терам некој да ме сожалува ама од утре ми почнува и морав некаде да пишам
Зашто ја свати така? Она ти даде толку позитивен и убав совет што посакав јас наместо тебе да идам и да го положам испитот
И сама знаеш дека никој никого не сожалува на темава, пошто сите сте здрави и прави...само ете на секој му треба мала поддршка и утеха Сконцентрирај се убаво и не се плаши.....Што е да направиш не е крај на свет
Сакав да кажам дека јас со моето пишување испаѓа дека барам сожалување од сите вас, воопшто не ја сфатив така баш напротив @JollyGirl се надевам дека ме разбра
Ма и јас малку се нашалив знам дека ја свати добронамерно.Претпоставувам подобар совет е бедоксин од дијазепам зашто од моево ќе заспиеш на сред испит
Нормално ке ти даде терапија што може друго да ти дадат тука ви Македонијава наша лековите на прво место наместо да применат некоја терапија без хемија, а да знаеш дека лековите нема да ти ги сменат мислите тоа можеш сама ти без никави лекови
Неможам да се правдам што ми е на блиски и на моите дома на секое дека се борам со ова чудо кој никој од овие особи незнае ни приближно со што се соочувам , да му кажам дека нетреба во животот да бидам успешна за да бидам среќна, дека немие гајле што мислат родителите за мојот живот зошто сум ваква , ми доаѓа да ги соберам сите и да им речам одете одете у триста п...... и тогаш еден товар ке ми падне од душата .... нека одат у пм сите непишани правила како треба да се живее во општеството .... од лиѓето си патам од измислените правила по кои треба да се оди сакал или не, ако си различен незначи дека си будала бреее, ај достае пишење ама стварно ми дојде се преку глава дури и анксиозноста ке избега од мене и таа нетрпи притисоци.
Мене некако поразлично ми се манифестира од вас што ве читам. Кај мене е вообичаено само чувство на страв кое преовладува.Обично нема некој шаблон да речеме.Не ми се случува на пример во гужва или пред некој важен настан.Не бира место и време.Само почнува да ме фаќа страв од иднината,непријатно чувство што нели нормално е проследено со забрзано срце биење,што нели на секого му се случува кога ќе се исплаши.Меѓутоа,без некои физички симтоми (вртоглавица,да мислам дека сум болна или сл.) Некој во слична ситуација?
Јас немам физички симптоми, и кај мене е константен страв од иднината,а се занимавам секојдневно со минатото, со грешките од минатото
Nemozam da si go objasnam pecenjeto po celo telo ama bikvalno segde od glava do peti i kako da me cesa...duri i ustata mi gori i cuvstvoto kako mravki da mi lazat pod koza...2 dena podobro ke mi e i ete pak ke me fati...site simptomi na anksioznosta se i simptomi na nevroloski bolesti...se opsednav so citanje svasta na internet i bolesti i se mislam deka 24/7 veke vaka funkcioniram...
И јас го имам тоа. Печење осеќам најмногу во делот на плуќата. Трнењето малку ми помина. Чешање по цело тело имав на почетокот. Сега не ми е толку изразено. Утре за прв пат ќе одам на психијатар и ќе видиме како ќе биде. На сите маки со другарка ми анкси, опасен грип ме мава подолго време и ете одма филмот станува потежок оти стварно од нешто сум болна. Размислувам за други испитувања што не сум ги направила до сега, а не знам дали ќе одам. Јас и од резултатите се плашам. Мислам дека психијатар за сега, ми е најдобра опција. Немој да читаш. Да не ти набројувам јас какви дијагнози си дадов од интернет. Опасен доктор станав.
Те разбирам потполно од една страна сакаш да одиш кај секој можен доктор да видат што ти е од друга страна се плашиш од тоа шо ќе го слушнеш од резултатот...за нигде е работата...неврологот коа бев ми вика ааа па ти цела неврологија си си ја нашла па не ми беше доволно тоа па и се јавував да ја прашувам дали уше еден магнет да правам (3 по ред)...на моменти коа сум супер многу трагикомично ми делува коа ќе ми текне што се праев пред 2 месеци ама после пак ме фаќа и ово на ново пак тој магичен круг...
Дали работите сакам да ве прашам и дали ви смета анкзиозноста во работата? Јас кога работев цело време се гушев многу ми сметаше ми се сечеја нозете а од друга страна се брзаш под стрес работиш абе катастрофа ми беше .
Do pred dve godini rabotev I tamu najmnogu dobivav napadi na panika se gusev se tresev cela tahikardii,Sega ne mozam da zamislam da odam na rabota,od strav
Всушност анксот и е само чувство кое што се манифестира и преку некои физички симптоми како тремор, срцебиење, тресење на раце. Ама она што најмногу е присутно е тоа чувство на страв, немоќ, полудување. Јас со години се носам со оваа дијагноза ама некогаш кога читам во темава се чувствувам дека не припаѓам овде. Мислам дека на повеќето од вас ви е хипохондрија која што се граничи со анкс во моментите кога ќе ве фати нападот дека можеби сте болни или нешто ке ви се случи. Анксот е само чувство, а ако ве болат градите или осеќате главоболка од која си правите филмови дека ке умрете или ке ви се случи нешто страшно, мислам дека симптомите повеќе се за во друга тема. Нејсе, не сум јас да судам овде, сите нека си пишуваат, само мој став сакав да образложам дека не сте овде сите анксиозни.
И јас работам.Барав работа каде што немам многу контакт со луѓе па до скоро кога бевме повеќе души во канцеларија неретко знаеше да ме фати паничен напад.Се воздржував па поминував некако.Кога сум на работа едноставно се фокусирам и ми годи што имам обврска 10 часа во денот да ги поминам надвор од дома. За мене е многу важно да знам како ќе го поминам и како да го испланирам денот. Додека не работев ми се случуваше и по цели денови да не излезам од дома,едноставно не гледав причина. Јас живеам и работам во друг град.Излезете малку од комфорт зоната,ќе осетите разлика верувам.
