Луѓе психа е многу чудна работа.Може да те убеди буквално во се,дури и телото ти испраќа знаци дека демек си болен а врска нема. Сакав да кажам не се толку важни физичките симптоми (знам дека ве мачат).Затоа не значи дека на вас ако ви се појавила главоболка дека и некој друг анксиозен исто го боли глава. Ве боли нешто,и се опседнивате со истото,одете си на психолог психијатар кога веќе доктор ви кажал дека физички се е океј. Зошто реално,луѓе што имаат некој физички проблем стварно баш напротив,си викаат "ај бе ништо не ми е од времето ми е" не се опсесираат како нас анксиозните.
Ne se opteretuvaj bez pricina...koga ti kazala ok si i ok e...veruvaj i.A dr.sto sakam da ti.kazam deka mozokot e strasna rabota...mojata Doktorka Ljubica Velickova nevrolog mi vika devet pati laga 10 ot vistima koga nie mu prakame na mozokot ne mozam sa ja dvizam rakata ili nogata i uporni sme vo toa nie moze i navistina da ne ja dvizime ja atrofirame.Kaj mene ima nekofas tremor na race na dlanki i da ti kazam i jas bev taka tri godini sto ne mislev od parkinsova bolest do multiplex i sto se dr.ne.No mora da go ziveeme zivotot i da ne se fokusirame na raboti koi ni pravat uste potesko da ni e.Pies li nesto od AD.Jas Zepira lani piev i ne mi bese ok ne mi.prijase probav bez terapija i se drzev nekoe vreme za da si napravam uste poloso i do sostojba na extra golem.pan.napad i pod hitno otidov na lekar i eve sum mesec dena kako pijam deprozel nautro i demetrin pola navecer.
A sto e deprozel.ad?proveriv vidov.i jas bev na zapira tesko dodeka prodeluva posle sum ok.nekolku pati se vrativ na nea.ama bez niv pak mi se vraka uatvari moze i sama si povikuvam si cekam da se pojavi simptom kiga sum bez i pocnuvaat.ovie psiholoskive zamaenost osetlivost na svetlo nekoncentracija mi se najlosi.i obicno po mn denovi so anksioznost i zmaranje koga sum full adrenalin doagaat.sega sum koma na primer od sto so meseci loso spiev se budev se potev.pa go bataluv toa se smiriv od strav od rak i mi dojde ovoj golem umor i omalaksanost i nemir ko simptom.i ova mi e vrvot na najloso
I jas gi imav tie isti simptomi.lezam na plaza i si gledam kako mrda muskul.Pa analiziram dr.i zacaran krug...dekoncemtracija ne sposobnost da se dvizam...ko mislis nekoj nozete mi gi drzi...pa spazmi vo grlo ko do dve race da te stega nekoj pa bolki vo grbot uzas sto ne no morame mn.da si davame kuraz.Jas mn.mi.pomogna i molitva odam edmas nedrlno u crkva so molitva i citam motiviracki knigi.moras da se dignes.jas sum 42g majka sopruga i moram
Иста бев цела зима.Будење,потење.Ужас дур не почнав АД да пијам.Сега пак знаат некои мисли да ми се појават и блага вознемиреност ама фала богу убаво спијам и јадам нормално.
Девојки...кога сум во гужва (кафич, бус) ме фаќа некоја паника, ми лупа срце, не можам да поземам воздух и мислам ќе се онесвестам,,,а ако излезам надвор ми се смирува. Помагајте не знам како да се справам...не знам дали е паничен напад ова или шо е
Исто и мене ми се случува така доста често кога сум меѓу луѓе т.е во гужви.... Во тие моменти труди се да останеш смирена,знам колку е тешко,ама земај воздух и издишувај неколку пати,и повторувај во себе дека ништо не ти е,и ќе видиш како магично ќе се повлечи паниката. Верувај многу пати си имам сама вака помогнато,порано бев немоќна и само ќе мислев леле готова сум,сега ќе паднам тука и стварно ќе паднев
и колку пати ти се има случено...ке ми мине ли ? Се си мислам да се останам дома да не искачам...ама така стравот нема да отиде...
Скоро една година се борам со анксиозност и панични напади,не е лесно ич. Ама полошо е да се затвориш дома,верувај треба соочување со самите себе и со околината,мора да вежбаш да го надминеш стравот. Јас се борам со него,е сега нормално тешко е,доаѓаат моменти кога не ми се излегува и мене од дома,еве денес е еден од тие денови....ама од утре ќе бидам како нова,и ќе бидам меѓу луѓе. Те молам,не подлегнувај на стравот и не се затворај дома како што мислиш да правиш,ти кажав вежбај техника на дишење,издишувај и вдишувај по неколку пати,и повторувај си дека ништо не ти е,и за неколку минути ќе видиш како полека те напушта стравот. Анксиозноста и паничните напади,знаат да бидат многу мачни и да те истоштат,ама можеш да ги контролираш,верувај
Ќе пробам со дишењето и да си станам господарка на умот...дефинитивно си правам проблеми од ништото а и мислам дека особено викенди цигариња, алкохол дополнително негативно влијае врз пулсот и немањето воздух
Соочете се со СЕБЕ, ВАШАТА СИТУАЦИЈА И ОКОЛИНА. СООЧЕТЕ СЕ!! Вашиот ум прави илузии. Секако ОБАВЕЗНО Терапија. Поздрав од една женска која се изгуби тотално и се враќа во нормала. Резултат од досегашната терапија која ја примам Скоро година е 80% во позитива,секако со помош од мојата психијатарка. Искрено, би ја препорачала толку позитивно влијание има на мене, а и на другите пациенти..инаку бев по препорака од снаа ми. Лека ви ноќ.
Поминаа 3 месеци од последниот пост што го пишав тука. Се беше добро се до претходнава неделава. Како што иде летово се ми е полошо . Се оддалечив од другарка со која што се знам долго време. Кога и да седневме на кафе како да немаме за што да збориме или па цело време ме игнорира. Сите имаат свое друштво се осеќам ко најголемиот вишок на светот. Пак немам мотивација за ништо цело време сум под стрес и само се нервирам. Што и да правам секад се враќам на истото, се мразам и мислам дека на другите околу мене им станувам одбивна. Многуу сум осамена и премногу ми е страв од тоа. Не можам ни да се исплачам како да имам некоја празнина во мене.
Не можам да избројам колку пати сум се чуствувала вака.Па после некое време не се замарам,па пак мислам дека сум досадна на луѓево,дека сама ќе останам итн. Ако ти е некаква утеха,не си сама.
ako mozes da mi kazete kakvi se ovie deprezel i demetrin, odnosno spagat vo pojaki antidepresivi od helex ili?
Веќе 23ти ден како пијам Елицеа од 5мг (escitalopram). Првите 2 недели ми беа може и најдобри после толкав период, јас си мислев да не е од апчето одма да почна да делува дека пред тоа пиев Неолексан, ама сите ми викаат не е од апчето. А може и дека многу позитивно размислував тој период, искачав многу и многу ја зголемив самодовербата и љубовта кон себе. Е сега последнава недела пак сум во негативни мисли. Може не во стравови, но во црни мисли. Буквално мислам дека ќе ми настане шизофренија и дека за мене убавината на животот ќе заврши. Мушиче пред очи да ми помине или светки пред очи додека гледам кон небото, кон сонце, одма се преиспитувам дали тоа било реално, да не почнала некоја халуцинација. Значи буквално ме убиваат мислите. И психијатарот и психологот и домашните ми викаат нема шанса за шизофренија, но многу ми е страв така од што ми е сега лошо од еднаш да не почне да се откачи некоја даска, па се да тргне во тој правец. Од друга страна прочитав дека тие што имаат шизофренија слушаат гласови кои им наредуваат што да прават. А јас понекогаш имам како мисла во главата во смисол ,,Ако не направиш тоа и тоа може да се случи нешто лошо'' а тоа буквално сега ми текна додека го пишувам постов, па уште повеќе се плашам и прашувам тоа да не е шизофренија или пак е остаток од опсесивноста која ја имам од опсесивно компулзивните мисли. Размислувам дали да разговарам со докторката да ми покачи Елицеа на 10мг.
Многу нормално е да имаш вакви чувства...иако,верувај понекогаш и ние самите знаеме да се дистанцираме од луѓето со изговор дека не сме добро,или пак во друштво на пријатели да се осеќаме вишок и да си сфаќаме се здраво за готово,т.е да сфаќаме се премногу лично,бидејќи нели сме премногу емотивни а тоа е производ на анксот. Само верувај во себе,и труди се да ги избегнуваш колку што можеш повеќе ваквите мисли
Работам во ресторан каде што има огромна кујна и најмалку 30 мина се претеруваат во 5 мин.Позицијата не ми е нешто посебно,фактички ми е многу долу , работам на таа позиција више од година ,некогаш сум океј некогаш срцето ми лупа толку силно , се мислам сите во мене гледаат и ме исмеваат , а уствари кога сум океј си правам муабет со сите имам почит од сите и никој не ме гледа да речиме како да сум нешто подолу од нив. Ама последниве неколку дена толку сум долу , губам воздух и често ми се случува да излезам надвор и да земам чист воздух неколку минутки.Ми годи да сум надвор ,внатре никако.Се затворив во себе и речи си со никого не разговарам ,се чувствувам како да им сметам на сите,незнам.А уствари сум многу опуштена и саркастична,90 % од времето ја си се зезам со сите.Се борам ,али никако да се изборам.Се убедувам да се смирам али никако, помош ве молам.
