Да да да вие два дена ми е така подочњаците и ушите ми вријат. СЕ Е ДО ПСИХАТА САМО ШО ТОА НЕМОЖЕМЕ У НЕКОЈ СИТУАЦИИ ДА СИ ГО ОБЈАСНЕМЕ САМИ НА СЕБЕ! Еден месец ми беше потпуно тамн сега 2-3 дена се замисли срце ме боцка,глава ме боле,пече ме лицето абе страшна работа
Дечки, пијте ја терапијата како што ви е препишана, ако не ви одговара самиот организам ќе ви каже. Појдете повторно на лекар. Но, пред се, САМИТЕ САМИТЕ ТРЕБА ДА СЕ БОРИТЕ. Апчињата ве стабилизираат само. Јас сум прилично добра, но можам да бидам и подобра, секако со работа на себе. Како успеав? Се преселив, одам на работа,, се дружам со колеги, колешки, но повеќе и посветувам внимание на работата, нели,во текот на работното време. После, секој ден си го правам различен, пример читам книга на сабајле, потоа се истегнувам, седам на лаптоп, пијам чај, и во текот на денот размислувам како и каде да се поправам себе. Какви треба да ми бидат реакциите за некој проблем што го имам, позитивен агол, решение. И пак ќе повторам Квантен Успех, ми помогна во монети размислување . Поздрав
jas veke dve nedeli se cuvsvuvam zashemeteno kako nesto da mi se tegni vo glavata pozadi ocite,i pak ke prasham imal li nekoj vakvo cuvstvo? nekogas mi e od koga ke se razbudam cel den ama imam primeteno navecer mi e podobro.ama pak teram nekako,se nadevam taka ke pomine pobrzo
Слично и јас се чувствувам деновиве, покрај тоа "тегнење" во глава, имам и тежина на градите како да ме притиска нешто и тахикардии. Мислам дека се е од промената на времето, нашиот нервен систем реагира и на најмала промена на воздушен притисок.
Здраво дечки. Јас сум стара во форумов, бев активна 2015-2017. Анксиозност имав уште кога бев 13 години и беше ужасно... од ''смрт'' до баачки, до психијатри, разни таблети и што уште не. Ми пречеше во секојдневниот живот и неможев нормално да ги вршам ни најопштите работи како што е одење до продавница, бањање, возење во такси и триста други работи. И бев роб и оставав да го контролира мојот живот. Но јас се вратив на форумов после 1,5 година да ви кажам дека можно е да се порази... можно е да се откорени потполно од вашиот живот. Верувајте и трудете се што повеке да ви правите работите од кои што се плашите. Имав страв да одам на училиште сама-одев, ми беше страв од испрашувања-сама се пријавував, ми беше страв да одам на заболекар-одев и тоа сама, ми беше страв да патувам сама во било какво превозно средство-патував... и се што заклучив е дека потполно сум си го трошела сето мое детство, напразно сум си го уништувала животот од страв. Сфатив дека тоа што ме плаши неможе да ме убие. Се што ни се случува ни е до нашата глава и мора да најдеме начин да размислуваме на подруг начин. Спротиставувањето на анскиозноста е решение ! Верувајте ми ништо нема да ви се случи доколку правите нешто од што се плашите. Најлошо нешто ? Паничен напад. И како се завршува тој ? Со смирување и после тоа се чувствувате како напразно да сте го добиле Ете утре почнувам со факултет и решив да патувам секој ден. Сама. Никој нема да познавам таму. И доколку ова беше старата јас, немаше ни да се запишам на факултет, ќе мислев на 300 други работи. Да, кога ќе отидам таму ке бидам како изгубена па што ако. Ништо нема да ми биде. Замислете колку поубав би ви бил животот доколку гледате на позитивната страна Останете ми поздравени *
zal mi sto tolku mlada si go doziveala toa no sekogas od loshoto izvleci go najdobroto...taka velat ti si stanala po silna od koga i da e,i milo mi e za toa.pozdrav Zdravo na site,gledam na site ne maci isti problem no toj problem mora da go reshime,milo mi e sto site sme tuka zaedno i na nekoj nacin si pomagame i si davame podrsha.dovolno e toa sto gi spodeluvame nashite simtomi i so toa naogjame nekakva si uteha deka ne sme sami.kaj mene panichnite napadi zavrshija ama zatoa se pojavija telesni simtomi a i stanav mnogu po nervozna od porano,pocna sekoja sitnica da me nervira....probvam da go kontroliram toa,koga nekoj ke me iznervira za bilo shto si vilem ostavi,ne treba da se nerviram za sitnici...i taka ajde malce da probame da napisheme sto navistina ne machi ,kakov problem sme imale vo minatoto bez razlika dali e ljuboven ili semeen,mozebi i toa e kluchot na nashata sostojba zosto sme nie vakvi.za anksioznosta citav deka e nasleduvame i genetski na nekoj nachin a i semejstvoto igra golema uloga vo toa dali sme bile svedoci na raspravii,stres uste koga sme bile mali.
Да, жештина, струја како пецкање на темето на главата во комбинација со вртоглавици и блага болка во главата.
Дојдов во Скопје и се врати анксиозноста Леле како ќе излегувам низ град.Поради едно непријатно искуство лани,се ограничувам скрос.И порано имав анксионост и панични напади,делумно,ама ги надминав.Т.е. мислев дека ги надминав.Ама стресот што следува со промена на местото на живеење Со оглед на тоа дека не ми е прв пат да сум далеку од дома,мислев дека оваа година полесно ќе поднесам.Ама не.Психички ми е многу потешко оваа година.Веројатно што поминувам низ истото,иако искуството се надевам ќе биде поразлично.Ама лани дека едвај чекав да си одам дома,ми се пренесе оваа година одбивност да имам кон ова скрос.А морам да седам бидејќи сум на факултет.Факултетот го обожавам,и само заради тоа седам овде.Ама стравот...Да излезам до негде ми е страв.Не знам што ќе правам.Потешко ми е отколку што мислев.Дали некој се нашол во слична ситуација?
Јас имав слична ситуација. Знаев да седам по цели недели затворен во соба со спуштени ролетни. Почнуваш да стануваш апатичен. Не си единствена на повеќето ни се случува тоа.
Имав едно непријатно искуство лани,и сега немам волја да шетам некаде.Онаму каде што е потребно е ок,а на друго место не ни сакам.Тешко ми е многу.Се чувствувам како да се гушам.
Истиот сум и јас. Каде и да отидам без разлика за што да се работи. Дали е состанок или некое интервју или пак презентирање на некоја семинарска на факултет имав чувство како да горам од внатре . Кај секој различно се манифестира.
Јас немам гајле од тоа.Напротив,лидер сум за тие работи.И кој и да ме види на прв поглед,не може ни да примети дека имам аксиозност.И да,ова се случува само во Скопје.На друго место немам проблем.Не знам дали ми е одбивен градот или непријатно искуство ми влијаело.Ама не можам.Многу ми е тешко.
Јас на пример сум паничар односно голем тремаџија и во комбинација со анксиозноста и депресијата е тотална катастрофа. Инаку не би можел да ти кажам што е причината за тоа во твојот случај.
Секогаш е важна поддршката помеѓу лица со анксиозност и панични напади.Можеме да се разбереме,ако не и да си помогнеме.И се разбира,ова е борба.Се бориме секојдневно,и сме херои.Не сите знаат што значи да се соочуваш со сопствените демони.И колку значи,на крајот од денот да си надминал некои работи.Надежта секако е важна.Мора да се надеваме дека ќе биде подобро.И да се бориме,да се бориме против тоа.Иако има денови кога си на работ.И е претешко.Ама силата која ја носиме,е огромна.Тоа ни преостанува.
Вистина е дека не може секој да разбере . Некогаш колку и да се трудиш да му објасниш на некого не можеш да успееш. Инаку лесно е да пишуваме вака теоретски, тешко е да се примени во пракса. Тогаш сите чекори кои ги правиме ни се оловно тешки, ама ретко кој се осмелува да ги направи тие чекори.
Vcera dodeka bev vo kafic go piev kafeto ,pravev muabet so lugjeto so koi sedev i pocna teloto da mi omalaksuva nekako,racete ne gi osekjav,mi se mateshe vo glavata,liceto kako da imav anastezija go osekjav..sakav da istrcam vednas v kola i da sednam mi bese strav deka ke se onesvestam pred site tuka.ama prodolziv da razgovaram ,nikoj ne primeti kako se cuvstvuvam,i vo um se velev sedi nishto nema da ti se sluci,poznato ti e ova,ke pomini....edvaj cekav da si odam.i ne se onesvestiv nisto ne mi beshe koga otidov doma se napiv heleks od 0,05mg ,obicno ne pijam samo po potreba i ako znam deka taka ne se zema.i se smiriv kako nisto da ne bilo duri ni denes nemav zashemetenost vo glavata iako sekoj den stanuvav so toa.se e do psihata,cudna rabota e taa...
А пропо муабетов за тресењево ми текна на https://popcultureperversion.files.wordpress.com/2013/10/tumblr_mu0rpixhrt1sjfx7jo1_500.gif?w=500 Сергеј , кај шо вика Ударај Бритни ударај , така и ова нашево . Ќе си се посмеам и поминува.
