Здраво на сите нов сум на форумов и прв пат пишувам. Со аксиозноста имам проблеми и јас но во последно време паничните напади се намалија скоро и да ги снема, но пред некој месец кпга го слушнав зборот шизофренија кој предходно никогаш не сум го слушнал цело време сум напнат и цело време мислам на тоа дали имам или можам да заболам од таа болест на која до тогаш никогаш не сум помислил хахха малце и смешно. Дали ова би требало да е од аксиозноста или некор друго нарушување ? Ви благодарам!
definitivno,zagrizenosta i stravot od nepoznato e anksioznost.shizofrenijata e mentalna bolest koja ne se lekuva i se nasleduva nasledno i lugjeto koi ja imaat nese svesni za toa.prestani da mislis na toa.
Хахах пробувам да не се грижам ама ете на моменти дпаѓаат тие мисли и лошо е хаха додека не ја слушнав таа болест никогаш не сум помислил на тоа а можеби и сум ја слушал а пак тогаш не сум бил аксиозен
И да сакаш не можеш да ја добиеш таа болест. Тоа што го имаме е состојба на умот и еден начин на размислување, значи ДАЛЕКУ од болест! Ти се има увртено лош филм во глава што најверојатно дење ноќе го верглаш во глава (знам како е ). Опушти се и уживај, психологот мој во еден наврат ми рече (затоа што и јас имав период кога не верував, туку се бев убедила дека ми фали нешто) дека луѓето со психичка болест не се ни свесни дека се болни, а ти мислиш, резонираш, праиш филмови... тоа е здрава психа Позз Чипичано
Знам дека сум далеку од таа болест ама ете хахха тешко е ама ќе помине и тоа! Чудно ми е што предходно никогаш не сум помислил на такво нешто ама последниве неколку дена се тоа ми е во глава, се надевам дека ќе помине и тоа наскоро
Додека трае интензивно анксиозноста, цело време вртиш една иста мисла исфилмувана како од Спилберг , после нешто следно ќе биде на ред. Ти викам опушти се тоа е само мисла, што помалку и даваш до значење толку помалце ќе ја чуствуваш. Убав ден!
Дечки ќе запишам стомачен тан или зумба.Доаѓа зима,да не се затварам дома,да имам некое интересно хоби.Што мислите што е подобро?
Никој не ми одговори, покрај вртоглавиците имам и грчеви и чудна болка во мускулите. Дали некој има вакви симптоми и како се справуате? Фала
Лошото е што тоа се случува навечер т.е. кога ќе легнам да спијам. Чуство на стегање во главата поточно кај ушите ама се е тоа мислам од претерано мислење и замарање, а преку ден сум топ ништо од тоа
Си го знаеш и сам одговорот а пак се сомневаш во себе- анксиозност ! Навечер ти се случува зашто остануваш сам со себе, тишина, немаш никаква обврска. Стегањето секако е физички симптом поради оптовареност од анксиозноста, јас некогаш сум имала главоболки како да имам обрач околу главата. Пушти гледај некој филм или некој интересен документарец што ќе ти ги оттргне мислите. Јас кога имав такви опсесивни мисли што ми ствараа нелагодност, решавав крстозборки ! Пробај се што ти доаѓа на памет за да си ги оттргнеш мислите. Вртоглавици јас и до ден денес имам, кога ќе сум напната одма почнуваат, а знаат да траат и со денови. Грчевите, болките и омалаксаноста на мускули доаѓа од оптоварен нервен систем. Земи си магнезиум и Б6, пиј секоја вечер подолг период, чај од маточина, иди истрчај се за да ти се заморат мускулите и ќе ти се опуштат нервите, ќе се осеќаш подобро. Има многу што да каже , би можела цела книга да напишам. Од секакви мисли, стравови до панични напади со јаки физички симптоми. Со еден збор НЕПОТРЕБНО СРАЊЕ, да ми извиниш на израз. Но од друга страна има и доста позитивни страни, те предупредува за многу работи И секако најбитното да го додадам, дека анксиозните луѓе се најхрабри и најиздржливи! Позз @theunforgiven
Јас имам дијагноза анксиозност, ама во последно време нешто почнува паника да ме фаќа. Е сега, може и тоа е еден од симптомите. Што ќе кажете, дали има разлика помеѓу страв и анксиозност? Често читам дека анксиозноста е страв од нешто непознато. Јас секогаш имам конкретизирани стравови, но тоа не е нешто за што со сигурност можам да знам дека ќе се случи. Односно, јас секогаш ги одбирам најлошите сценарија и си замислувам дека сум болен, на пример. И ќе се фатам и ќе се убедам дека сум болен и ќе си дадам период од неколку месеци за да одам да се проверам. И, до тогаш ќе умрам психички, буквално. Еве тоа ми се случува моментално. Со недели сум ваков. Дали е ова анксиозност ? Ми се превртува се во стомакот, имам нагони за одење во вц, често мокрам, ми се потат дланките и стапалата. Немам апетит, односно, повеќе веројатно е дека не сум заинтересиран за храна... Па од нејадење заслабувам, па одма и тоа си го земам како симптом... И само се враќам наназад, барам што ми се случило, си барам симптоми кои би можеле да упатат на болеста, па кога ќе ги измешам работите - настанува еден таков хаос што веќе не знам дали она што го мислам се случило или не.
Нема разлика, анксиозноста е страв, вознемиреност, претерана загриженост која резултира со панични атаки. Болен не си, а сценаријата се дел од анксиозноста, затоа што размислуваш во погрешен правец. Верувај исчитав тони литература и посетував психолог, се што ти се случува сам си го праиш со мислите. Мозокот раѓа мисла, а ако ја задржиш мислата и и направиш сценарио тоа веќе раѓа емоција, секако негативна и веќе следна е паниката. Физичките симптоми се резултат на мислите, без разлика какви и да се, сум имала многу пострашни симптоми од овие што ти ги наброја. Би те посоветувала вака, прво седни сам со себе, отргни ги мислите и сите симптоми што ги осеќаш и почни да размислуваш во правец ЗОШТО ги имаш сите тие симптоми. Обично анксиозноста е знак дека нешто погрешно правиш и те предупредува дека е доста за некои работи. Види дали работата ти одговара, опкружувањето, партнерот. Размисли што е тоа што те довело ди ваква состојба. Кога ќе го најдеш одговорот, а верувај лежи во тебе, симптомите еден по еден ќе почнат да се губат. Ќе ти се стабилизира телото, ќе ти се врати и апетит и се едно по едно. Подршка и тука сум за било каков совет! @theunforgiven Заборавив да додадам, дека стравот дека си болен можеш лесно да го решиш со една обична крвна слика и општ преглед кај интернист. Така ќе имаш едно гајле помалку
Ама јас не само што имам моментални симптоми, јас си го мачам мозокот и размислувам на некои симптоми од пред месец - два кои би можеле да укажуваат на почетна фаза на некоја болест. И се поврзувам со конкретната болест. Во случајот, тоа е нешто што треба да помине време пред да се појави како видливо, и јас си дадов временски период и сега само го чекам тој ден (иако е далеку) за да одам на лекар, арно ама, коа ќе помислам дека треба да одам, пак ќе се исплашам и ќе си речам КАКО јас тоа ќе го издржам, дали сум поготвен да се соочам со тоа дека навистина сум болен... Губам веќе желба за било што, имам страв од се околу мене, на некој начин. Често ми се случува да издишам длабоко, како вознемиреност, таква манифестација на издишка е тоа. Еве баш сега така направив. Не спијам до доцна, дење сакам повеќе да спијам за да не се соочам со денот... Затворен сум дома, мн ретко излегувам, иако знам дека треба да шетам, ама не можам да се натерам да го направам тоа. И само си велам: Ако ти е, си заслужи да си болен. Како не ти е срам? И слично. Многу ми е хаотично.
Те разбирам потполно затоа што неодамна поминав преку истото. Прво иди на лекар храбро и мушки, направи еден општ преглед и ќе се увериш дека се е во ред. Второ размисли добро што те довело до ваква состојба и трето почни да се почитуваш себеси. Не се обвинувај нити сожалувај што си во ваква состојба, јбг луѓе сме на секој може да му се случи. Сега целта е како побрзо да излезеш од состојбава и да се справиш со симптомите. И јас лутав како тебе неколку месеци се додека еден ден не реков доста, преку к.. ми е од глупостиве ме заморија више. Почнав да сфаќам дека работата ми е голем стрес, сменив работно место и веќе пола од симптомите ги снема. Почнав едноставно да се смеам. Елиминирав дел од луѓето околу мене што се негативни, и тоа помогна. Сакам да ти кажам дека одговорот го имаш во тебе, во твојот мозок. @theunforgiven Во однос на стравот од болести што го имаш, еден пријател психијатар добро ме замисли со реченицата што ми ја кажа и тогаш ме натера да размислам добро, а тоа е дека психата може да ја емитира секоја болест. Во каков правец ќе размислуваш, така ќе се осеќаш. Ако го почнеш денот со мисла леле нешто не ми е добро, цел ден нема да ти добро, а замисли обратно позитива .
Јас дури веќе и консултирав лекари по интернет и сите ми имаат кажано да не си ги правам филмовите. Арно ама, јас верувам дека, ете, по некоја моја логика, БАШ мене ќе ми се деси тоа што е невозможно. И, што е најјако, секогаш кога сум ваков си велам: „Саааамо ова да помине, знам ја како да живеам после“. И ќе помине, а јас не си давам ни недела дена слобода. Одма излегува нешто ново. Ти благодарам многу за сослушувањето, предлозите и помошта. Ми значи.
Значи ти верувам и те разбирам потполно, поминав низ истото. Секој ден имав страв дека ќе ми се случи нешто и си викав денес добро помина денот ама може утре ќе се деси и така сама си правев сомнежи. Истото го мислев и јас дека басш мене ќе ми се случи невозможното.Сето тоа е непотребна грижа. Welcome ti the club Затоа и се приклучив на форумов за да можам и јас да споделам и да се пожалам или да помогнам некому.
На почетокот страв од срцев удар, па страв од епи напади, па страв да не имам висок крвен притисок сега страв од шизофренија хахаха пред да станам аксиозен поточно пред околу 2 години од овие стравови буквално ни еден. Се надевам дека овој последниов ќе помине најбрзо
Во однос на стравовите, имав страв за се што можеш да си помислиш или замислиш. Страв да седам сама, страв да возам, да искочам од дома, од болести, постојана тензија дека еве сега ќе ми се случи нешто, на било кој и небитен да му се случеше нешто негативно си ги припишував на себе...и да не се потсеќам . Еве и денес знаат да ми се појават некои, но единствено решение е директно соочување. Тоа што го имаш ти, од мое искуство мислам дeка е опсесивна мисла, а не страв, што ти ствара негативности и непријатности. Пред неколку постови имав напишано некои техники кои помагаат за справување со такви мисли. Прочитај ги погоре и пробај да ги примениш, помагаат! Позз @Чипичано
