Колку време обично чекате пред да видите дали некој АД делува или не јас и после 17 дена немам никакво подобрување напротив подепресивна сум
Јас бев сега минатиов петок и само ми ја покачи дозата од 50 мг сабајле на 75 вчера и пишав и ми рече да почекаме уште малку...јас порано имав ваков проблем кога на почетокот го користев сероксатот два месеци никако неможев да го привикнам па ми даде заласта по половинка да пијам секоја вечер и дури тогаш се осетив супер и сероксатот си го постигна своето а сега не знсм што ке праам ептен ми е тешко мислите ми се ептен до плафон апетит слаб ептен место не ме фаќа некој немир осеќам и ништо не ми се прави
Закажи пак. Ако беше во петокот, шо има врска. Ако треба и секој ден ќе те проверува како напредуваш. Не мора ни да одиш до кај него/нејзе. На месинџер попрајте муабет.
Имаш право сега ќе и пишам не може вака мора да ми објасни колку да чекам а не да се доведам до полошо...Фала ти за се до сега не знаеш колку си ми од помош
Jas denes bev i me pregleda Nevrolog i Nevropsihijatar,porazgovaravne i mi rece mora terapija.Mn.mi igra ustata neprimetno no za mene primetno.I mi dade Elicea po pola nautro,i demetrin.EEG mi pravese ok e se...jak stres imav plafon.I mi rece odmor ti treba,no zdravje od 4ti avgust nadvor od se.Ova me ititira sto mi pulsira mn.dole levo ustata.Mi rece od stres ti e.
Зошто не сакам да се дружам со никој.... Едноставно, дома ми се седи. Од дома не тераат да излегувам, а јас не сакам. Не сакам ни кај внуката да одам, не сакам ни со сестра ми да шетам со количката. Себична сум била. Да се замешам со луѓе... Аман аман, тука бт имам две другарки, и дур со нив не ми се излегува.... Знам дека сум во ПМС, еве на први ќе ми дојди, ама мн мразам под притисок да сум. Само се гушам и плачам, ни песна ме развеселува ни ништо, ни танцување..... Се на сила....
Знам дека ова ќе е долго, но ако некој успее да прочита и да даде препорака, би ви била крајно благодарна. Последнава година не здивнав. Цел ден, секој ден сум страшно анксиозна, со грди, најгрди физички симптоми. Панични поретко, ама сепак... Три години веќе сум на терапија, која очигледно веќе не ми одговара и треба да се смени или прекине, ама пошто само итни случаи примаат, иако со приоритетен, ми рече портирот на врата „Штом стоиш на нозе, ништо не ти е“ и ме врати. Не можам да прекинам да мислам дека секој ден станува само полошо, дека мозокот ми е партал од лековите и дека којзнае што ќе биде. АД не ни пијам пошто ниту едни не ми погодија. Елицеата беше ок на почеток, после ми ја тргнаа, Сероксатот ми предизвикуваше поголеми панични, а последно ми даде психијатарот Занфекса во септември и мислев ќе умрам колку ми правеа лошо да ми е, дојдов до инфузии со исушен јазик и оттогаш ништо. Сега само дневно земам по еден Лорсилан од 1мг (3 години) и еден Хелекс од 0,5 (1 година) колку привремено да се потсмирам, ама веќе организмот ги навикнал, па повеќе одмагаат отколку што помагаат, а и секако не треба да се мешаат, ама кој да ти каже, не било страшно ко што сум си умислила... Се вртам во магичен круг каде сакам да ги оставам апчињата, но ми е страв бидејќи сепак треба лекар да одреди што и како, а и знам колку ми е лошо без нив, кога реално проблемите/стравовите не ми се решени, па да се намали анксот, туку само се буткаат под тепих со бензодијазепиниве. Јасно ми е дека имам и физичка и психичка зависност веќе, но уште помалку помагаат искуствата од нет на луѓе што пробале да ги прекинат аповите, па сум толку преплашена, што што и да правам, во позадина ми се врти „Ама имаш ужасна анксиозност, зависна си ко наркоман, а знаеш дека апчињата се полоши за одвикнување и од хероин, сега ќе ти се слоши, како може да уживаш во нешто кога се осеќаш ко гомно, секогаш ќе останеш ваква...“. Прекрасно, знам. Искрено, не знам ни колку ми е правилна дијагнозата и терапијата веќе. Појдов пред три години на психијатар по препорака на лекарот од итна: „Здраво, бев два пати на итна со тие и тие симптоми, ми рекоа дека имам панични и да видам со вас.“ - Аха, еве ова ќе пиеш. И толку. Никаква посебна евалуација, никакви испитувања, ниту едно прашање. На контролите повеќе збореше психијатарот за себе отколку со мене... другите двајца па бетер. Веќе попуштам и физички. Ужасни мигрени цело време (посебно сега), срцево ми е преморено од скоро 24/7 палпитации, раце и тело никогаш не ми се треселе, сега сум ко лист. Сите три психијатри си префрлаа вина еден на друг. Пробав и ЦБТ, помага до некаде, но некогаш и не, а за тоа најдов дека има разлика помеѓу анксиозност предизвикана од одредени ситуации/мисли, каде помага ЦБТ, но и анксиозност чисто од преактивна амигдала, каде конвенционалните пристапи баш и не се од помош, што мислам дека мојата е микс од двете. Ама сепак моето е само лаичко и не можам сама да си давам дијагнози, само додатно се заплашувам. Не знам веќе, не се трпи ова да се будиш со помислата дека мора веднаш да земеш апче пошто ти е ужасно лошо без него, но два часа после него ти е скоро исто безвеза, а да легнуваш со помислата дека утре најверојатно ќе ти е полошо... што секако се случува пошто мозокот го заклучив веќе во тој ќорсокак и не знам да излезам оттаму. Морам да сменам од корен. Најубавите години од животов ги проаѓам безлично, во страв и со дупки во меморијата. Би ги дала сите пари што ги имам, само да појдам во прави раце - кај психолог што ќе ми помогне да ги откријам и разрешам сите причини од најрано детство и стравот од апчињата, како и кај психијатар што би ми ја поставил саглам дијагнозата и би ми ја објаснил убаво + што нема да ме клука со 300 нови апови ко да сум експериментално глувче. Ако некој случајно прочитал до крај и има препорака за врвни специјалисти и психолози (приватни, цена скоро и небитна), или бар слично искуство за утеха, нека пише ДМ ако не ви е тешко.
Не знам, август и септември ми се во магла, ама мислам дека имаше месец некаде пред да ми рече др. да ја откажам. Неподнослива беше, попрво би се убила отколку да ја пијам. Инаку фала за препораката.
Здраво дечки. Јас не сум нова,но оддамна немав пишано може 2 години. Имав анкс и панични 5 години. Пред скоро една година буквално бев како нова без никакви симптоми ама пиев АД до пред 2 месеци. Сега почнав пак да си правам филмови дека ќе ми се случи нешто лошо, цело време сум под штрек и во страв, загриженост за најблиските и тежини во главата, како што и викам на другарката "ми шетат човечиња" тоа ми ствара вознемиреност. Не ми е постојано ама обавезно некој си период од денот. Во тој момент морам да кажам некому или да пишам да си одземам внимание и кога ќе ми пројде си викам зошто така паничам кога знам дека не е ништо. Пијам б6, знам и диазепам од 5мг да се напијам, но не ми помага. Не сакам пак да пијам АД завист се, а знам дека трауми имам од веќе искуството 5год со анксот. Кажете ми ве молам друг метод,начин како да си помогнам сама на себе. Сакам повторно да бидам како пред 1година. Ве поздравувам сите, се извинувам на долгиот пост се надевам ќе ми одговорите. )
Мораш да се консултираш со психијатар психолог немора лекови да пиеш може со разговор да го решиш тоа што во моментот ти се случува
Сфаќам како се осеќаш. Дали АД ги прекина на своја рака или со консултација од психијатар? Рече дека ти помага разговор, дали посетуваш психолог? Не ги мешај многу апчињата, не пиј многу диазепами. Пиј повеќе вода и релаксирај се некако. Извини на прашањата, но се надевам дека за брзо ќе е пронајдиш себе си. Можеш да ми пишиш кога и да сакаш да се олесниш.
Немам некое искуство, бидејќи пред недела дена ги почнав. Се осеќам многу изнемоштено и се' тоа. Психички сум за мала граница поокеј, но не ми се верува да е од АД толку брзо. Мислам дека и разговорот многу ми помогна и општо потегот да превземам нешто. Е сега тебе ти е препишан за друго, но валјда причината (стресот) е битна работа. Читав во упатството, така што мислам дека ако ја издржиме маката првите 2-3 недели ќе вреди.
