Постојано ми е мисла дека полудев, дека полудувам, дека нешто најлошо ќе се случи. Се борев да си помогнам, да променам, се трудам ама или не е доволно или не правам нешто правилно.... На неколку пати ќе седнам ќе пијам кафе со некои луѓе и комплетно не мислам така и после пак осто(преретко се случува и ова)во глобала со сите и секаде така. Мислам дека нема никогаш да помине ова, тешко е со такво чувство и мисли, прв пат се осеќам во животов безнадежно некако за ситуацијава.. на блиските им велам прво не ми помагате, после ако ми помагаат им велам џабе зборите мене така ми е. Цела во хаос од околина велат не ме приметуваат, сум функц на секое поле, не ми е ништо, упорно сум барала нешто. Исто и психолози и психијатар ми имаат кажано. Другга блиска што работи на псих вика не е ништо само колку да кажеш, навикната си да ти е така...и сега не ги оставаш мислите зошто така се навикна 6 месеци. Анксиозност е а упорно мислам нешто друго бидна
Притисокот во главата назад како главоболка и константната вознемиреност е дел од анксиозноста или вратната спондилоза?!
Девојки ве читам и еве и јас сум во иста ситуација, почина мајка ми пред 3 години и почнав со внатрешен некој страв, тресење на цело тело срцебиење мислам како инфаркт да ќе ме мавне. Не сум била до сега на психијатар нити психолог, наутро најчесто ми се јавуваат овие симптоми и ми е страв дури и на работа да одам. Хелп
Јас од што спијам немирно, одам нагоре со главата или ја виткам надолу некако. Често правам вежби за вратот. Секое сабајле имам притисок во главата, буквално, и само за плачење ми иди и плачам и челото ме боли и очите ми се замижани.
Иста сум и јас ми се повраќа кога ќе ми текне дека треба да одам на работа седам дома и не излегувам од се ми е страв
Mene mi rekoa deka e del od anksioznosta lekarite. I da od ko pijam heleks skoroni ja nemam tas bolka
Jas isto taka se custvuvav beznadezno no se osvestiv geldajki primeri okolu mene. Ednostavno nema zosto da se custvuvam taka ko sum zdrava prava ... zosto da nemozam da se trgnam od ovaa sostojba... zosto da sum tolku slaba a sum bila prejaka ... avtomatski pocnav da se menuvam no normalno zemam i terapija da si potpomogmam na samats sebesi deka na telovo mu treba navistina pomos nie ne mozeme se da ostavime samo taka da ni pomine mora malce borba.. teska e da nekogas si beznadezen deka nema da pomine... no mene isto i mi pomina molejkise navistina mn mi olesnuva molise na Bog koga si vo najteska situacija.. pozdrav
Јас денес чуствувам како некоја возбуда без врска во градиве ми е тешко,како да ми се гади и стомаков ми е надујан срцево како да ми лупа си го слушам и некоја слабост чуствувам во левава страна од желудник дали е од времево или за некој ден треба да ми дојди незнам од што е ама јас сум ужасно одвај дишам како некој награди да ми стој и одвреме навреме како да ме стега од левавастрана кај срцето притисокот ми е во ред ако можи да му се верува на дигиталниве апарати
Зошто толку ти се седи дома без работа? Јас еве година ипол седам и збудалев буквално. Незнаеш колку ке ти е по добро ко ке имаш обврска некоја, контакти со луге, муабети. Ке немаш време многу да мислиш на депресија или анкс. Цело време те читам како се правдаш и одложуваш за вработување. Ама верувај никој лошо не ти мисли ко ке ти речи да се вработиш, седејки дома се повеќе ќе запаѓаш а не да се ресетираш. Ништо лошо не ти има пишано сестра ти, ти треба твој живот а не секојдневието да ти зависи од твоите. Еве јас мажена сум никој не ме форсира да работам, ама сакам да си имам свој денар, да придонесам и јас за фамилијава, а не да чекам цело време од друг.
Јас не реков дека цел живот нема да работам. Сакам психички да одморам бе луѓе се ми се насобра. Прекин на врска. Отказ ( работев под притисок за 7500) Операција на родител Психички не се осеќам во ред, јас си знаам. Секое сабајле плачам и во криза сум. Едвај од дома излегувам. Ништо не е ако си земам време за себе. Јас си знаам. Сепак работам со психолог и психијатар и слушам совети кои ги применувам.
Во ред, точно дека ти си знаеш најдобро, ама еве од искуство ти кажувам дека од седењето дома ми е се полошо. А и се повеќе ке си опседната со кој шо рекол од домашните, а ко шо кажуваш никој не те разбира. Вака пола ден ке си на работа, ке запознаеш нови луѓе, така се стекнуваат нови пријателства па и врски. И јас седев дома и кукав дека сум осамена, па сватив дека од дома никој нема да ме бара и да ме моли за кафе, туку треба да превземам нешто. И јас нејкам да мрднам од дома, се жалев тука дека сакам да сум цело време со син ми, ама ете неможам психички да го поднесам тоа. Има такви карактери шо им одговара монотонија, а јас не сум таква а и секако не ни одговара на состојбава наша.
Јас морам јавно да им се заблагодарам на @Avery и @Na.talia 24 за препораката за Др. Вера Типко во Еквилибриум, се наоѓа во градски парк. Два пати бев досега, на 3ти одам трет пат, а промените ми се неверојатни. Жената толку добро знае да ве процени и има научно поддржани одговори за секое наше смешно прашање. Ко пример, медицината вели дека шансите да изгубиш свест од анксиозен или паничен се 0,000001% (не ме земајте за збор за нулите, но значи 0 е шансата), а ние се филмаме дека готово, иде Дунав. Не можам да најдам зборови да нагласам колку само некогаш е потребна едноставна поддршка од стручно лице. Секоја глупава мисла што ја имаме, може да се разреши со помош на психолог и/или психијатар. Така да, ако можете да оддвоите по 50ина евра во месецот за сесија, топло, од срце ви препорачувам. Но, секако, МОРА да се чувствувате спремни и да ја следите терапијата и препораките/домашните од КБТ, инаку џабе ќе фрлате пари. Жената нема да ве вика за џабе колку да земе пари и да пополни термин, туку договара со вас, најчесто е мислам еднаш во месецот пошто треба убаво да се посветите на сите вежби кои ќе ви ги дава на секое видување. Знам по себе. Во јули ми беше толку скиснато од скоро година константна и силна анксиозност, но немав никаква храброст да намалам со лековите на своја рака, ниту пак мислев дека ќе можам да се одвикнам од Лорсиланот т.е. сметав дека ќе е страшно. Со докторката се договоривме полека, според моја проценка и спремност, да намалуваме. Еве од 1мг сум на 0,75 скоро месец и немам баш никакви сајд ефекти, за разлика од ланскиот доктор кој ме натера нагло да ги прекинам + ми даде Занфекса, од која мислам дека ќе умрев колку лошо ми влијаеше. Годинава ми пукна филмот кога на итна ми рече една млада докторка дека не можам да идам за Бедоксин и Апаурин ко некој дедо што им идел секој ден за инекции за болки. Не знам, некако ме удри тоа, малку дури и ме поднавреди, но оттогаш не ни помислувам да стапнам таму. Деновиве сум во ПМС, па имам така малку покачена анксиозност, но свесна сум дека е нормално и продолжувам со денот, па не ни забележувам кога ќе ги снема симптомите. Порано се задлабочував во нив до степен на долготраен паничен и потоа силната анксиозност знаеше да трае со денови т.е. повеќе можам да ги набројам неколкуте моменти кога не ми беше лошо отколку кога ми беше бидејќи тоа беше 24 часовна битка секој ден. Слободно пишете ми ако треба некаква информација, а посебно ако не можете финансиски да си дозволите психијатар/психолог, со задоволство ќе ги споделам и ќе ви ги објаснам техниките што сум ги научила досега, па макар и 1% ако помогнат, мило ќе ми биде. Држете се, анксиозноста е зезната и има огромни успони и падови, но не е непобедлива.
Охх @calliope многу ми е мило Буквално очите ми се насолзија од среќа што сум мал дел од твојот успех. Браво! Ме радува што си задоволна, затоа што препорака на психијатар е многу деликатна работа. И во право си, МОРА да си свесен и спремен за ваков вид на терапија затоа што во спротивно ќе биде само фрлање пари. И уште еднаш- многу сум среќна за тебе Ќе има подобри и полоши денови, ама не се откажувај На добар пат си.
И мене работата и обврските ми се лек за вознемиреноста. Како што сум кажала повеќе пати овде, мозокот не може истовремено да се фокусира на две или повеќе нешта. Кога сум навлезена во работата, нема место за анксиозни мисли. Од друга страна, разбирам дека на некои и самата работа им создава анксиозност. Потребен е извесен период за да си ги собереме мислите, но верувајте дека седењето дома не може да е корисно на долг рок. @calliope мило ми е за тебе, многу! Сакам да читам вакви успешни приказни. Борбата со анксиозноста е маратон, а не спринт... има подеми и падови, но еден ден верувам дека сите ќе успееме конечно да се избориме
Благодарам девојки. Ви посакувам и вам многу, многу успех во вашата битка и ви праќам сила да ги издржите сите моменти, не само вам, туку и на сите што се борат со ова. We da real MVPs. Веќе за 2021 можам само да ви посакам темава да стане што помалку посетувана.
