Здраво на сите , еве и мене ме снема малку ама како шо кажа Еци факсов ме уби ме дотолчи , нема слободна минута за срека нема уште многу )), гледам дека добро се држиме ))поз до сите па кажувајте како сте
Спарки на шо факс си девојче? Петро момо фала на тепалката ми помогна Буцо качувам јас планини ами како, Водно сеа оваа недела втор пат ќе го качувам па следен ми е Титов врв замислите, аи аи аи ќе има земјотреси! Поздрав до сите вас, и едно големо карање до Гузи стоп на тие црни мисли, Петра убаво ти рече,земи листај ги претходните постови и одма подобро на душичката ќе ти дојде, ајде можиш ти, какво испуштање на дете, нервите си го прават своето но ред и и ти да дејствуваш брзо и ефикасно!! Ајде пиши кога ќе ти е тешко, изфрлај негативна енергија и имај позитивни мисли и биди меѓу позитивни луѓе, тоа страшно ќе ти помогне Гушки (јас сум добро, испитите ми ја земаа младоста, времето и убавината, февруари те очекувам како никогаш до сега, ако цел живот те пцуев, опрости извини)
Оооо на некој му било роденден Буцка и од мене нека ти е НАЈ НАЈСРЕќЕН РОДЕНДЕНОТ, се што не ти се иполнило до сега да ти се исполни, да останеш таква каква што си иако не те знам лично , знам дека си прекрасна девојка,исполнета со мноогу оптимизам, позитивност, убавина, љубов...Биди здрава , срекна , весела и се најдобро ти посакувам од срце....Овој ден помини си го незаборавно
ohooohhh petra panka ama mi otvori apetit , neznam dali ce ima za site parcinja da ni razdeli sanjic za brdej hahha ,ali e SUPERRRRRR
Ај да се почастиме за роденденот на Буца, да живее уште сто години! ПАЗЕТЕ! : Не е за лица со слабо срце и голем апетит
добро бе луѓе што е со мене работава преку ден ништо не ми е а се стемни коа ќе треба да си легнам ме фаќа некој немир некој страв што неможам да го контролирам. Колку и да сум изморена да неможам да функционирам од што ми се спие нема шанси да заспијам се превртувам до 8 сабајле. Преморено се осеќам. Синојка таман задремав наеднаш како да ме гуши нешто како да паќам како незнам душава да ми излегува и одвај воздух земав и толку отиде сонот останав до сабајле. Не ми е јасно зашто ми се случува ова ама само навечер никако преку ден, а и се супер ми беше периодов ни имав напади ништо спиев се како што треба сега ќе полудам од стравов што го чуствивам
и јас баш во моментот чуствувам нешто слично... проаѓало до сеа , ваљда пак ќе помине ... фуцк ... Буце како ти помина денот ?
Срекен роденден Сања биди жива и здрава, срекна и весела во секој момент и позитивна како и досега ! Уф уф ова благичкото не ви требало да го ставите мјам мјам , ја како што сум си по блашкотоо сега сон нема да ме фати а и пмс ме дрма јадам како да не кажам што барем нешто да се фатеше за мене ...Како сте останатите се надевам сите добри ,расположени и опуштени ...ако не сте потрудете се така да биде поздравче до сите и имајте пријатна вечер
БУЦ , МИСЛАМ ДЕКА РАКОМЕТАРИТЕ ТИ ДАДОА УБАВ ПОКЛОН БРАВО ЗА РАКОМЕТАРИТЕЕ НАШИИИ , АЛЕ АЛЕ ИЗЛЕЗИ МОМЧЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕ...
Ооооооф колку само се пронаоѓам во постот не си свесна! Не си само ти еј, ама ич, значи од самиот почеток од пред 10 месеци некаде само навечер, дојде ли ноќ ноќните мори почнуваат за мене, симптомите на макс ниво, и немир невиден во мене се буди, али само еден добро извежбан игнор, позитивност, смиреност, па и по некое апченце, со тек на време ќе се стабилизира Звуче може клише, али игнорот е тоа што ни е спасот, вежбај го. После два месеци без напад, овие последни три дена имам напади, нормално, навечер, и сега имам, со дечко ми се мазевме оваона, јас полудувам немирна али стиснав заби и само го гушнав, ме масираше тој, и еве сега тој си легна а јас си јадам портокал и ќе поучам еден час па после филм ќе гледаме, и мислите ми се позитивни и нема мислење на лошо готово! Ајде можиш ти
Не знам како се викам, не знам ни зошто сум овде, а зошто потоа и таму. Јас не знам дури ни што правам, кога најдобро знам зошто го правам. Едноставно се хранам од незнање не забележувајќи дека зад себе оставам толку многу… ништо. Ахх… зарем е толку тешко да носиш душа во телото кое ти го имаат дадено како дар? Зарем е толку тешко да го потврдиш своето постоење и да речеш “еве ме”, да викнеш “овде сум”, “зарем не ме гледате”, “зарем не можете да ме слушнете?”. Па, тоа сум јас, исто што си и ти, исто што се и тие. Tоа сум јас, човечкото битие кое пропадна во темницата наречена проклета тишина. Молк… одговор, едноставно нема. И пак мрак, пак таа иста темница и тоа исто чуство на тага. Изгледа главоболката ми е единствениот пријател кој настојува да ми ја наруши монотонијата. Некако како да не сака да дозволи да дејствува анестезијата која некој некогаш ме имаше научено да ја користам. Не знам зошто, но има моменти кога ги оставам солзите да си ја кажат својата приказна. Има моменти кога се што знам да направам е да седам во аголот од мојата соба и да гледам во точката од оној другиот. Но, најбитно од сè, е што тоа се моменти на тишината. Но, тишината е тешка, тишината е нешто што тешко се прифаќа, а уште потешко се совладува. Затоа, тие моменти нека бидат мојата, нека бидат вашата, едноставно нека бидат нашата сопствена преродба. Затоа, кога само тишината е останата… не заборавајте да го разбудите лебедот кој одамна заспал во езерото наречено човечко срце. Можеби не сакате да го слушнете неговиот крик, но, сепак – жртвувајте го! Преродбата доаѓа со неговото повторно раѓање… Зарем не?
позз како сте луге јас сум супер гузи мила немој така тоа се само мисли и ништо друго јас цело лето бев со исти мисли како твоите и сега понекогас имам такви мисли се е минливо не се плаши нема да си го повредиш детето а нема да се повредиш и самата игнорирај ги тиа мисли или кога ти идат како сто ти каза нез која бесе од девојките гусни си го детето пеј му играј го и ке помине поззз само напред заедно сме посилни ве сакам петра панка санја ибанез ануска дунја и сите други останати
Прво, искрено и од срце Ви благодарам за убавите честитки и торти, место да слабеам, само апетит ми отварате , Нестле и Пепи мислете му ја кога ќе ве видам, ахахахххаха, и морам да кажам дека, иако овде и во ваков момент, мило ми е што Ве запознав и што ни се вкрстија патиштата, уште помило што Ве имам во секој миг, да сте ми живи, здрави и вечни, Ве гушкам и бакнувам! Зоце мила, не знаеш колку ме радува тоа што читам дека си добро, искрено и со сето срце ти посакувам да останеш така. Браво душо, ти навистина си победник! Рибче27, да знаеш колку само ме има истрпено мене хартијата, колку такви текстови имам напишано, колку слични чувства сме делеле .... ‘‘овде сум‘‘ , ‘‘зарем сум невидлива‘‘, ‘‘не ме оставајте сама‘‘ , често одекнуваа во моите сетила, во моето битие, биеја како најголеми камбани, но овој пат само мене ми биеја ... Јас немав солзи од очите, претешки беа за да излезат, но имав солзи од раната на душата и срцето, крвареа како распнати од меч.. Никогаш сама , а сепак осамена.. ми беше најнеподносливото чувство.. Толку многу те разбирам ... Но јас го пребродив сето тоа, еве ме денес сум супер, доаѓаат улавите на моменти, но јас не ги гледам веќе како анкс симптоми, туку како различно секојдневие на една личност, од крв и месо сме, нормално е некогаш да не се чувствуваме добро. Се‘ што ти треба е трпение и молитви, твои молитви, ‘‘ништо не ми е, можам јас, не е посилно од мене, што и да е‘‘ .. ќе си ги повторуваш секој ден, ќе го окупираш мозочето со позитивни мисли, музика, комедии и слично. Ибегај одреден период од она негативното, барем додека се усредоточиш и пронајдеш вистинското решение. Не се давај, чим имаш емоции да го напишеш твојот текст, имаш сила да го поминеш целиот глуп период, празна глава не го може тоа .... Се‘ што правиме, правиме за себе, иако не секогаш го добиваме она што го посакуваме .. Битно е да правиме ... Ајде стегни заби и бори се, се‘ си е тука како што си беше, само поднаполни го резервоарот за да може подобро да согорува горивото .. Ќе бидеш добро ... Пепито, значи не знаеш каков подарок беше тоа, срцево како две планини ми се отвори, се препотував од убавини. Кај мене дома беше како на стадион, џоа фан клуб имав. Преубаво!!! Секоја чест за момците ... И утре сме со нив, и без разлика на резултатот што ќе се оствари, јас сум полна, затоа што им покажавме на фашистите кои сме ние, храбрите срца македонски!!! Инаку супер ми беше денот. И денес исто така, бев гостин во една емисија од телевизииве наши, секако нема да откријам која , и прилично фино време си поминав пред камерите, не знаев дека се‘ уште ме сакаат ... Останатите како сте ми? Поздрав и секое добро од мене .. до следниот пост .. адиос!
Буце тв кажи бре на која тв , да гледаме Ауууууууууу Зоце бравоооООоООо Ако има некој трпение нека се наврти 20тина страници наназад , да види каква беше Зоце, а шо има сега напишано... Алал нека ти е ... (од тие шо не ја знаат ) Лелелелел ракометаритееееееееееее... на секој гол солзи ми доаѓаат , значи толку сме гладни за овакви настани , отровени сме од политики ... сакаме радост ... АЛЕ АЛЕ АЛЕ... Шо и да направат понатаму тие се за мене шампионииии ... За сите отупавени од анскиозноста (меѓу кои сум и јас) значи толку е неподнослива што ми се иде не со тупалка за муви , сега со правосмукалката да ја усисам , ми здосади секој ден да ме с.кса... бар некој секс да беше , ова тормозење инаку се извинувам на сите шо им прозвучи безобразно компарацијата... и сега сите заедно ИЗЛЕЗИ МОМЧЕЕЕ АЈДЕ ДОБРА НОЌ !
petra za site se grizis duso ama neznam kolku za tebe se grizis i kolku silno i so sto se boris ti so ovoj glupav anks..ti si a be caica za nas ,site ne falis, zalis, pomagas ,pa ponekogas i ne iskaras ama ako taka treba, ..ama duso trudi se i ti da si naj naj dobra ,pa inaku koj ce ne bodri i dava pozitivna energija...pa ako ne ste vie so sanja nie sme haha ...pozz i se najubavo
после долго време овие дена повторно сум нападната од аниксиозноста оффффффф...... незнам од кај да почнам : како врв на се беше тоа што мм вчера замина за странство после еден месец одмор тука, а јас чекам уште документи... баш овој зимски период кога најлесно може да добијам напади, бидејќи времево многу ми влијае на психата, многу сум депресивна освен тоа оваа недела и имав здравствени проблеми, од кој јас го замислував најлошто со мм закачивме Candida, имав менструални болки, желудникот на нервна база зошто знаев дека ќе останам сама, имав инфекција на мочните патишта, печење и нонстоп во WC, бубрезиве денеска ме болат за првпат имам почувствувано ваква болка и тоа баш сега кога сум сама ...... многу ми е тешко барем аниксиозноста не ми требаше сега.. ќе го заборавев и најважното,после толку односи со мм не останав бремена
Тенкс Таци1 ... Дечки зошто немаме интеракција , зошто само по еден пост дневно , понекогаш ни толку ... ? Многу пати ќе прочитам , јас сум тука, ве читам, но никако да ви пишам ... долго време ве читам ... еве сега ви пишувам... исто и многу има онлине присутни на темата а никој не пишува... што е проблемот ? Дали нема мотив ? Дали претходниот пост не мотивирал... Нема континуитет на подршка ... И ОНОЈ ШТО БАРА ПОДРШКА (ОВДЕ) ТРЕБА ДА БИДЕ СПРЕМЕН ДА ЈА ДАДЕ ... Поздрав до сите ...
zdravo devojki.ovaa tema bese nekogas mnogu po aktivna no sega ne e taka.sepak ovaa tema e za anksioznost i treba na toa da se zadrzime.nekogas mozevme slobodno da kazeme kako ni e dali ni se vrti ili ni se losi ili neznam sto nosega ne e bas taka.jas na primer imam takva potreba da si gi kazam simptomite koj mi se zatoa sto mnogu mi bese polesno koga ke mi recese sanja nisto ne ti e ili nekoj drug.sega toa go nema bas gledam deka se insistira da se pisuva nesto po veselo a ne da se zali.
