http://www.femina.mk/out/?id=31ad887f44 ... D%D0%B8%2F Оваа е предобро...Април87 браво за линков..прочитајте сите!!!
Дечки нормално ли е и кога добиеш психичкото стање да е уште хаотично , абе вчера добив овај пат немав изразен пмс симтом многу, ама расположението посебно денеска ми се смени 100 пати расположена па сега ми се вришти, карам се со кој стигам, ми се плаче абе женииииии
Ti blagodaram za podrskata i ohrabruvanjeto, deneska otidov na psihijatar,go napraviv prviot cekor za mene mnogu biten.so samoto odenje kako malku da si poolesniv na samata sebe,a citajki gi vasite postovi uste poveke se ohrabruvam i se nadevam deka eden den i jas ke izlezam od ovoj takanarecen"lavirint" vo koj non stop se vrtam. Me interesira dali nekoj od vas imal i macnini od zeludnikot. mene kako celata nevoza da mi trgnuva bas od tamu i voopsto nemam apetit, jadam kako da treba da se jade a ne deka ke se pocuvstvuvam gladna...Ve pozdravuvam site na forumot i se nadevam deka ke istraeme vo ovaa nasa borba i ke ja doieme "bitkata" i ke go pobedime ova zlo koe momentalno ne zelo vo svoi race...
Мачнините се дел од овој глуп анакс јас понапред имав стално и неможев ни да го гледам јадењето а камоли да јадам и така некое време си викам дај освести се ! и почнав и кога ми е мачно со зор да јадам така и ја поминав таа фаза, со зор јади , игнорирај ја помислата дека ти е мачно дека неможеш да јадеш и верувај по некое време ке ти се врати апетитот и тоа како. Еве јас од мое лично искуство најголем дел од анаксот ми помина со ставањето игнор и паниката,и мачнината, само стравот сеуште го имам ама што да правам јас сум си од мала плашлива што велам фурка , еве мој жив пример пред 7,8 години дома ни се запали болјерот во купатилото за срека мајками дома беше инаку ке ја запалевме цела кука,и одма стравовите не ми се јавија, после 2 ,3 години еве до ден денес нема шанси да излезам а да оставам болјер уклучен или да си легнам да спијам а да го уклучам веднаш ми се јавува тој страв,тој немир некогаш ми скисне па си велам ако се запалам запалам аман и од страв и од се, ставам на игнор , сум приметила и кога сум уморна,ненаспиена постојано имам некој недефениран страв ама кога ме фати криза си велам ке поминеш и овој пат како и секој пат... најважно е да размислуваме позитивно, да шетаме, да си ги отргаме мислите , да научиме да се креваме и во најлошите моменти затоа што животот е таков има и сонце и облаци ...имајте убава вечер поздрав
здраво на сите!пред некој ден прашав дали и покрај пиењето на Ад зборувам за оние што пијат подолго време сте имале и понеубави периоди кога сте биле по анксиозни,зошто јас после една год од кога го пијам овој Ад на почеток дури се навикнав на лекот ми беше потешко но после бев мн добра ама овие неколку дена осекам појака анксиозност,па дали и покрај Ад сте имале вакви периоди (вие што пиете подолго време) се надевам ке ми одговорите зошто бев сигурна после една година без симтоми на вака поизразена анксиозност ,дека со пиенјево на Ад го решив проблемот и повторно нема да имам потешки периоди,па ајде пишетеми поздрав
зашто секогаш мора најдобрите да си заминат од овој свет и тоа пререно RIP my friend I will never forget you
ZDRAVO NA SITE!!!!!Gledam ste se raspisuvale i mnooogu me raduva toa Sindzirot na osamenosta se kine so sekoj vas post....Dobro e cuvstvoto koga znaes deka ne si sam i edinstven vo tunelot na makite......Prvo da ja pozdravam novata-kumanovcanka-DOBREDOJDE VO ANKS_KLUBOT Prasuvas dali nekoj go ima koristeno eglonylot.......Se kupuva i na privatno i bez recept.....provereno zosto JAS ko konsumirav.Veruvaj mi deka mnogu dobro ;da ne recam odlicno go podnesuvav i se osekav od nego....Stravot mi isceznuvase i sto e najvazno mozev da se dvizam sama bez mojata VERNA prijatelka-vrtoglavicata...Za zal go zemav samo 2nedeli zosto maticniot mi rece deka zenite se rizicni (vo nasi godini)za zemanje na eglonyl zosto od gradite moze da se laci mleko i da se pojavat i drugi nus pojavi.....Toa e mojot stav za eglonilot i veruvaj mi .....prestanav da veruvam vo hemijata sto se odnesuva do lekuvanje i podobruvanje na anks.sostojba....Od moeto iskustvo UVERENA sum deka lekot e samo vo nasite glavi i nasata volja......Bez niv NISTO ne moze da se postigne....Za sekoj slucaj za pozdravuvanje e toa sto si otisla na ;platen prijatel"......toj SIGURNO ke ti dade nekoja terapija.Tvoe e da se obides...sekoj reagira individualno na lekovite(sepak tie ne se igracka za da se zemaat na svoj raka)Pozdrav do site momci i devojki,a posebno da si go pozdravam mojot licen psihijatarDR.TACI
Луѓе како сте ми?Јас зафатена сум малце немам време за нет па слабо пишувам ве читам понекогаш ама немам време да пишувам многу.,обврски работа па дома после чисти ова она мажот е голема обврска па сакал кафе па сакал да јаде па ова па она ..Јас деновиве сум добра не ни сум ни помислила на тоа може така на кратко на секунда ама само игнор и проаѓа..Утре изнесуваме година на мајка ми многу ми е тешко ама тоа е живот не можам да сменам ништо за жал.. Вие како сте ми?Како се борите
Ti blagodaram :ibanez' za ubavoto "dobrodojde" love tou you, eglonylot go imav veke kupeno na svoja raka bez recept megutoa koga go procitav upatsvoto mi bese strav da pocnam da go pijam. Sega mojot "platen prijatel mi prepraca seroxat ili mi rece ako sama odlucam da pocnam prvo so helex posto do sega ne sum bila na nikakva hemija.Mi rece isto taka deka najmnogu zavisi od mene i deka se e toa samo vo mojata GLAVA deka ova ne e bolest tuku "sostojba" koja treba da se nadmine. Se uste ne sum pocnala ni so seroxatot ne znam sto da napravam, razmisluvam i jas da se boram protiv ova bez HEMIJA ama ne znam kolku ke uspeam vo toa.Citajki gi vasite postovi svakam deka vie ne ste ja nadminale taa sostojba samo so terapija tuku i samite ste se obidele da se smenite.Planiram vo ponedelnik da posetam i psiholog (na 20 metri od kaj sto ziveam ima eden dobar psiholog da vidam sto toj ke mi preporaca)...Inaku guglajki po internetov pronajdov eden lekar od Srbija koj prodava nekoi flasteri koi se lepat na racete i vo predel na zeludnikot protiv anksioznoznost i se vikaat Anksiofitoflaster. E sega ne znam dali e samo nekoja reklama ili nesto sto pomaga ke se potrudam da stapam vo kontakt so doktorot za podetalno objasnuvanje. Ve pozdravuvam site ose srce i vi posakuvam se najdobro...
Mnogu mi e zal za tvojot prijatel primi go moeto socustvo. izgleda deka e taka najdobrite si odat od ovoj svet. Ja razbiram tvojata bolka no sepak mi sli i na sebe. Ti posakuvam sekoe dobro...pozz
оваа вест ме уништи буквално... Трагедија... Незнам што да правам, незнам како да реагирам незнам ништо ...
Nemoj taka da razmisluvas sudbinata taka sakala da bide ednostavno probaj taka da go svatis kolku poveke ke zapagas tolku povece ke bidnuvas vo losa sostojba. Jas veruvam deka drugar ti bil mnogu blizok e deka sega ke ti bide tesko da svatis deka go nema no veruvaj mi vremeto ke gi izleci ranite. Jas na moi 16 godini izgubiv dvajca drugari vo soobrakajka so motor isto taka mislev kako sega i ti, bukvalno bev sekoj den zaedno so niv i mi bese mnogu tesko, no so tekot na vremeto se naviknav na toa... Se sekavav na ubavite rab koi gi pravevme zaedno i taka kako da se tesev samata sebe. Navistina socuvstvuvam so tebe no te molam pomisli malku i na sebe i tvojata sostojba, zivotot ponekogas e surov ni gi zema bliskite no nie morame da prodolzime i bez niv da ziveeme...Golem pozdrav do tebe...
Принцез прими мое сочуство...едноставно што и да кажам знам дека во овој момент е сувишно , мораме да научиме да се сносиме со животот и она што ни го носи, биди храбра, она што ти лежи на душа истреси го од себе, ако ти се плаче исплачи се, и како што кажа кумановчанка мисли на себе ... едноставно животот е ... живот! и со добри и лоши страни, немаме објаснување за нештата кои се случуваат околу нас пред се биди храбра, биди поздравена
тоа е ... секогаш најдобрите си заминуваат први ... уште ми е пред очи како ми вика ај дојди не ми се пуши сам хахаха Жално многу. А таман се му тргна во животот и се деси тоа Фала ви за подршката многу ми значи во овие моменти
здраво пријателчиња мои! јас само даве поздравам принцес мила прими сочувство,многу ми е жал,но ти мораш да бидеш силна,барем колку можеш во ваква ситуација... маринела јас ке ти кажам само една работа...ад.неможат дане излечат,бидејки ние не сме болни и немаме што да лечиме,ние имаме состојба која ад.ја смируваат,намалуваат но само еден дел,другиот дел е во самите нас,ние самите мораме да си помогнеме...значи и јас пијам една година ад.и имало и појавување на анксот,но бидејки научив сама да се борам ,знам да ја контролирам, подобро ми е...значи ад помагаат ,но иние самите мораме да си помогнеме..иначе мислам дека тоа што ти е поизразена анксиозноста ,до времето е ,на сите ни влијае , јас викам и оние што не се анксиозни, ке станат од времево променливо кумановчанка пред се добредојде во нашето клубче анксиозноста е поврзана со желудникот ,и тоа многу,значи јас одприлика една година пред да ми ја утврдат анкс,неможев ништо да јадам,дури и ми се гадеше цело време...некој мислеа дека сум анорексична(скраја да е ) ,многу ослабев и тн.значи мораш да се потрудиш со сила да јадеш,знам дека не е лесно ,но верувај ми јас кога видов дека имам 45 кила,со сила,постепено се навикнав да јадам и сега фала богу нормално си јадам... ане мила знам дека ти е тешко,но и ти мораш да бидеш силна,таков е животот... знам дека ке си помислите лесно е да се каже,но за ваше добро морате да се потрудите да не се скршите целосно... се се случува во животот со некаква причина.и добрите моменти,и лошите... поздравче до сите мили мои...
r Eci ti blagodaram na ubavite zborovi i soveti mnogu mi znacat vo ovoj moment....Golem pozdrav do tebe....
фала Еци на одговорот поздрав до тебе!јас несакав да почнам со АД зошто години поминаја како сум анксиозна и се борев без лекови, АД почнав да пијам само заради тоа што анксиозноста ми се вракасе при секој поголем стрес,и мислев еве почнав и сега ад ке го реши проблемот и анксиозноста нема да се врака дури сум на него.ти кој Ад пиеш и до кога треба да ги пиеш???поздрав
Здраво на сите Ве молам прочитајте ја мојата приказна и кажете некакво мислење, совет.. ќе пробам да не должам многу Од мала сум имала нервози и депресии но некако секогаш успевав сама да ги победам, со дружење, одење на школо, преокупирање со дечковци, поминување време со фамилијата (имам прекрасна фамилија и живееме во фамилијарна куќа, немаме финансиски проблеми-барем не сериозни и можам да речам дека ги имам сите услови да живеам идиличен живот..Јас сум едно дете и многу разгалено, многу сакано од сите. Мислам дека сум мила и драга особа и никогаш никому лошо не сум му направила или посакала...едноставно на сите сум им омилена.. Отидов и на факултет, во Скопје, и веднаш се тргна на подобро, почнав да учам, да одам на факс, да излезгувам, сменав и неколку дечковци..живеев со цимерки и добро беше, не секогаш совршено, но добро беше... Се заљубив и тоа многу во личност која на крај излезе дека е многу себична и многу ме повреди..и тогаш, кога бев при крај со факултетот ми се случи најстрашното нешто, нешто што изгледаше како кошмар а не можеш да се разбудиш...од сабајле почнаа паничните напади, немав никаква воља да станам од кревет, но и тоа не беше најстрашно..ми се појавија опсесивни мисли и еве веќе две год ме мачат, и многу ми е незгодно да кажам какви се тие мисли, но постојано го слушам мојот глас во главата кој ми кажува погрдни зборови за моите најблиски, за мене самата...едноставно КОШМАР..кога зборувам со некого ми се јавуваат тие мисли и погрдни зборови за тие луѓе, а јас сум осетлива и не сакам никого да навредам, многу љубов има во мене особено за моите најблиски и тие мисли многу ме повредуваат, душата ми ја распарчуваат..многупати помислувам дека е подобро да не сум жива отколку да го живеам овој терор..верувајте се сакам себеси, го сакам животот, си ја сакам фамилијата и само заради нив сум се уште жива и не се предавам. Но многу е тешко, многу, неописливо е тешко..личност која може да има се, а не може ни да ужива во тоа. Најголемиот страв ми е од сабајле, тогаш ми е најтешко, се будам со мислата - до кога, цел живот ли ќе ми помине вака? Зошто не можам да бидам силна како порано? Завршив факултет, зборувам два странски јазици, имам убав социјален живот, но зад сета таа маска се крие мојата лична трагедија, како што јас ја нарекувам. Иначе сум љубител на книги, филмови, уметност, но не можам ни целосно сега да се фокусирам на тоа Дали можете да ми препорачате некој добар психијатар кој пред се ќе ме ислуша..бев кај еден и ми препиша асентра и хелекс, ги пиев, ми стана мн подобро и престанав ама сега после неколку месеци поради пмс пак ми се појавија...трпки во мускулите, главата тапан и постојано истите мисли и црни мисли дека никогаш нема да помине. Ви посакувам на сите да ви е подобро и извинете за долгиов пост...
Ма да ве земам сите да ве постројам и да ве шамарам!! За да ве свестам дека ништо не ви е! Психата сами ја комплицирате! Сфаќате колку сами себе се уништувате?? Сфаќате дека и блиските околу вас страдаат не знаејќи што да ви прават, а вие упорно со паники и глупости кои се непотребни?! Сум поминала се, баш се ама сама се борев и никој не беше упатен во тоа. Се изборив. Знае некогаш да ме потсети дека е тука ама не и давам важност. Анксиозноста никогаш не напушта никого тука е, само вие треба сами да ја ублажите и да ја победите. Почнете да се опуштате, почнете да ја игнорирате и да не и придавате важност. Пеколот ќе помине но не дозоволувајте пак и пак да ви се враќа. Не бидете толку осетливи за се и сешто, бидете малку посебични за чувства ... научете да јакнете. Се извинувам што бев сурова ама не можам, моментално со близок се расправам за ова. Налет! Ми ствара нервоза, а не можам да му помогнам ако сам не си помогне. А јас нема да и дозволам да ме освојува никогаш повеќе. Борете се, давајте си сила и волја ... мора!
