Леле луѓе страшно е што се повеќе млади го имаат овој проблем! 2-3 дена се мислам дали да ја посетам темава па си викам не, не сакам. Но еве отворив и што да видам, се млади здрави прави луѓе но без волја за ништо. Еве го мојот проблем. Имам некоја чудна болка и треперење во вратот, едноставно се осеќам ко да немам сила да ја држам главата. Па после како некое чудно чувство да ми се качува нагоре по нервите, па не можам да голтам убаво и се така. Ме излудува!!! 99% сум сигурна дека е се тоа во моите мисли, ама 1% мислам и на сите можни болести. За прв пат овој проблем ми се јави лани, но после некое време помина и тогаш не обраќав многу големо влијание. Пред некое време добив алергија и пиев апчиња за тоа, ме правеа и поспана и многу нервозна и повторно ми се јави проблемов. Плус погрешив што искуцав на интернет за алергијата па прочитав се и сешто за тоа како оние кои ја имаат алергијата, после имаат шанси да заболат од некои други работи и толку ми требаше! Ја завршив терапијата се беше ок, кога еве од пред 3 дена повторно и тоа овој пат ми е најтешко до сега. Дури и навечер се будам, не можам да лежам на грб ми смета едноставно, ако да ми се прецвикува цел врат, стварно не знам да објаснам! Се мислам може и да е реален проблем од што седам цело време искривена пред компутер, плус тоа и перницата ми е крајно неугодна па си викам може е и тоа. Гледам цело време да си најдам занимација да не мислам на тоа ама џабе е! Многу ми смета едноставно ме излудува. Кога се движам не осеќам толку ама чим седнам одма почнува. Почнав и да правам вежби за вратот ама нема резултати. На интернет веќе ништо не барам затоа што сигурно ќе си најдам нешто 100 пати полошо. Значи јас сум свесна дека огромни се шансите ова сама да си го правам и мислев дека можам да си помогнам ама некако не иде! Да пијам апчиња за смирување и слични работи нема шанси, тоа не ми е решение. Ме интересира како САМА да откријам дали е ова реален проблем или јас се си замислувам??
Здраво друштво ,јас да ви кажам отидов на психијатар не се можеше повејке му изнакажав се што ме мачи и за оваа пуста депресија ме ислуша човекот убаво ,а пред да отидам ме фатија некој паники срцето двеста на саат ,ама помина и тоа ми препиша асентра и диазепам и еднаш месечно психотерапија и нормално сама да се трудам да се дружам да излегувам ,многу сама ми е тешко да се справам неможам домашните обврски да си ги исполнувам а не друго воља немам ,зелба за ништо радост не чуствувам едноставно како без чуства сите се смеат за нешто а јас не паметам последниве месеци да се имам насмеано.Некој ако има искуство со асентра нека пиши поздрав ?
Јас имм искуство со асентра и искрено задоволна сум. Првите две недели малку ми се спиеше од овој лек, ама потоа кога ја навикнав добро ми беше, се чувствував многу посвежо, имав сила за да ги извршувам домашните обврски и убаво спиев. Земај го лекот редовно колку што треба, мислам дека е еден од оние кои не ствараат зависност, така да нема потреба да се двоумиш.
Една од компонентите на стравот е посебната состојба во која ние предвидуваме што ќе се случи антиципирајќи страв. Тоа е некој вид ситуација на иднината. Оваа антиципација на претстојната физичка, психичка и социјална опасност најчесто се доживува како анксиозност, како општа возбуденост, како трепет, како нејасен страв, страв без очигледен надворешен повод. Поимот анксиозност често се поистоветува со поимот страв. Но постојат разлики што произлегуваат: а) од изворот на опасноста која се заканува да го наруши телесниот, психичкиот и социјалниот интегритет на личноста. б) од времетраењето Се мисли дека кај стравот опасноста е рационална, бидејЌи објектот или појавата свесно се перцепираат и можат да се идентификуваат додека кај анксиозноста не постои свесно перциран објект или извор на појавата Што предизвикува опасност. Изворот на опасноста е во чувството на очекувањето да се случи неШто неШто непријатно, нешто опасно. "Неограничените можности за замислување на идните појави", како Што велат Креч и Крачфилд, ни пружат непресуШно "гориво" за аксиозност. Но изворот на опасноста може да биде и во самата личност. што се однесува до времетраењето Што ги прави различни стравот и анксиозноста, се мисли дека стравот редовно трае кратко и исчезнува во моментот Што ги прави рзлични стравот и анксиозноста, се мисли дека стравот редовно трае кратко и исчезнува во моментот кога заплаШениот ја совладува или ја избегнува опасноста. Анксиозноста по правило е долготрајна и таа се повторува почесто, независно од просторот и времето. Според Х.ИнглиШ и А.ИнглиШ (Х.Енглисх и А.Енглисх, 1972) Анксиозноста е една непријатно емоционална состојба, во која една сегаШна и континуирана силна желба или нагон изгледа веројатно дека Ќе ја промаШи својата цел; тоа е фузија на страв со антиципација на идно зло. Неизвесниот исход ( на пример. Од натпреварот), е главна причина за трепет, страв, загриженост, возбуденост се само врв од брегот кој не се гледа, бидејЌи има свои корени во самосвеста (селф цонцепт) и во самооценувањето, а манифестно се пројавува во несигурноста, во губењето на самодовербата.
Tuka procitav deka anksioznostaстаse povtoruva, da toa e tocno deka se povtoruva ama zavisi nie dali ke si dozvolime da se povtori na primer pisatelot na knigata Panic Away Joe Barry ja ima nadvladano anksioznosta potpolno e izlecen ,toa zavisi od samata licnot dali ke se vrati ili ne anksioznosta,dr.Claire Wekees tvrdi deka skroro site anksiozni poremetuvanja zpocnuvaat kako posledica od fizicka mentalna i emocionalna iscrpenost ,koga ke gi iscrpite ovie oblasti teloto i umot stanuva mnogu osetlivo na'' nervni bolesti''(star izras za koj deneska velime deka e anksioznost)
Да, во право сте, претпоставувам дека се занимавате со медицина и се ова убаво стручно сте ни го објасниле. И да анксиозноста доаѓа и си оди, јас барем го знам тоа и го тврдам. А тоа е така бидејќи човек постојано се плаши, се плаши од се ( не секој, ама јас на пример од се се плашам), а кога има страв се формира оваа состојба. Денешната младина страда од оваа состојба и тоа во широки размери. Според мене разговорот со стручно лице или некој доволно близок кој ќе го најде коренот на состојбата е лекот, не таблетите. Можеби грешам, незнам. Јас го најдов вчера низ разговор коренот на мојот проблем, само треба да го прифатам тоа и ќе бидам во ред. А коренот на мојата анксиозност е толку далеку, во детството, заборавен... Ако не се подобрам за кратко, ветувам ќе одам на психијатар.
И јас бев против лековите ама во кревет да лежиш два месеци од дома не излегов ,не за лекови туку за на болница бев ,затоа зависи некој повејке е анксиозен некој помалце ,јас изминативе осум години убаво се справував без лекови се до оваа пролет кога се зголеми интензитетот преку ноќ едноставно некој ненормален страв ,почнаа сите звуци да ми сметаат ,несакав никој да влегва во мојата соба ,само плачев кога ке станев од кревет ми се вртеше ,како срујни удари имав во рацете и нозете тие два месеци беше пекол за мене,дури некој кога ке ѕвонеше на врата мене срцето двеста на саат ,сето тоа го пребродив без лекови тука ми е грешката психијатарот ми рече ако тогаш се лечев немаше сега да паднав во голема депресија
Верувам во себе, можам да се изборам. Премногу работи ми се случија за ептен кратко време, па немаше шанси за поинаква реакција. Живеев со преголемо чувство на вина и бев убедена дека не вредам, дека никогаш никој нема да ме сака, никогаш нема да успеам во животот, дека сите ќе ме отфрлат и ќе останам сама меѓу 4 ѕида. Затоа почнав премногу да се трудам, живеев стегнато без момент одмор трудејќи се на сопствената мајка да и докажам дека не е во право. Ете успеав, се вработив на одлична позиција,ја најдов љубовта, сакана сум, имам убав брак, градам семејство... И тогаш кога требаше да бидам најсреќна и да уживам во плодовите на мојот труд, ме увери дека џабе ми е се, дека не сум постигнала ништо, дека во секој случај јас не вредам и дека сум срам за нејзе...и ете ме мене во ужасна состојба. А зошто? Затоа што не постапував според нејзиниот ќеиф, по веридбата си отидов одма кај мажот, завршив факултет по мој избор, работам јас што сакам а не она што ми рече... Ми го уништува секој ден и покрај тоа што не и се јавувам веќе, она си наоѓа начин. Е па незнам кој би го издржал ова без да му попуштат нервите
Teшко е тоа навистина тешко и родителите треба да сватат дека ние имаме свој живот ке правиме нас како ни одговара а не тие како сто сакаат сепак животот е наш ние одлучуваме .тиа само треба подршка да ни дадат
Добро и стручно сте ја објасниле анксиозноста но што и како да се справиш со општата возбуденост, трепетот,нејасениот страв, страв без очигледен надворешен повод зошто кога не ја знаеш причината неможеш и да се справиш со борбата со анксиозноста по која следи и депресијата Покрај тоа тука се и физичките промени кој се случуваар со организмот кој сигурно се јавуват како одбранбен систем но тешко се подносливи.Конкретно зборувам за мене Тешкото дишење,болки околу срцето,покачен притисок,вртоглавица,покачен шекер,укочена мускулатура,трпнење на вилицата и што уште не (кои инаку се во нормала), нормално предизвикуаат паника,страв и возбуденост.Тогаш колку и да си силен антисепресивите се неизбежни и така од еден страв до друг си во болна неизвесност што те прави депресивен што е уште полошо
ОВААА Е НАЈГАДНАТА И НАЈЛОШАТА БОЛЕСТ ШТО ЧОВЕК МОЖЕ ДА ЈА ИМА ! НАВИДУМ СЕ ОК А ВСУШНОСТ ВНАТРЕ ВО СЕБЕ СЕ КРШИШ НА 100000000000000 ДЕЛОВИ . НЕЗНАМ КОЛКУ АПЧИЊА ИМАМ ИСПИЕНО НЕЗНАМ СО КОГО СЕ НЕМАМ ЗБОРУВАНО ПСИХИЈАТРИ ПСИХОЛОЗИ И СИТЕ МИ ВЕЛАТ ДО ТЕБЕ Е НА МОМЕНТИ НЕМАМ ГАЈЛЕ МИСЛАМ ДЕКА СУМ НАЈХРАБРАТА ЖЕНА НА СВЕТ НОООООООО НА МОМЕНТИ ТОТАЛНО СУМ ИЗГУБЕНА ЦРНИ МИСЛИ ,НЕГАТИВНА ЕНЕРГИЈА ДОМА КОГА СУМ НЕМАМ ПРОБЛЕМ НО ШТОМ ИЗЛЕЗАМ НАДВОР ИЛИ ПАК ДОЈДЕ НЕКОЈ МОЕТО ТЕЛО СЕ ТРАНСФОМИРА ДУРИ ПОНЕКОГАШ И ЈАС САМАТА НЕ СЕ ПОЗНАВАМ ИМАМ 2 ЗЛАТНИ ДЕЦА НЕМОЖАМ ДА ОТИДАМ НА РОДИТЕЛСКА СРЕДБА Е ОД ОВААА ГЛУПАВА БОЛЕСТ ВЕДНАШ ПОЧНУВААТ МИСЛИТЕ СЕГА КЕ ЗБОРАТ ЗА МЕНЕ,КЕ МЕ ГЛЕДААТ СИТЕ,КЕ СЕ ИСПОБУНАМ НЕЗНАМ ДА СЕ ИЗЈАСНАМ НЕЗНАМ ВЕЌЕ ШТО И КАКО ДА ПОСТАПАМ АКО ЗНАЕ НЕКОЈ НЕШТО НЕКА КАЖЕ МЕ ИНТЕРЕСИРА ДАЛИ ВОООПШТО ИМА ЛЕК ОВА Е НЕИЗДРЖЛИВО ВЕ ПОЗДРАВУВАМ СИТЕ
Сите бараме спас од ова чудо но сите ни велат дека спасот е во нас самите а како да се извлечеме никој не знае а и нема некоја техника за ова едноставно позитивната енергија и позитивната мисла мозе да не спаси сите наси негативни мисли да се поклопат со позитивни а за тоа треба време а и не моземе да мислиме само позитивно за бела пак идат тие негативни мисли ,јас мислам дека лекот е позитивната мисла и времето нисто друго поздрав
Лекот е далеку од тоа во кое го бараме,драга моја анксиозна фамилијо. У задње време бележам баеги голем напредок околу ова,почнав почесто да излагам,да се движам,сам,со друштво,во поголеми гужви,затоа и ме нема често во темава. Вие како сте?
Јас вчера некако издржав, бев добро, ама еве ме денес уште од рано изутрина не ме бива. Се ојачувам, да, но не може се наеднаш, нели? Сакам да ве прашам, чувство како да имате некое влакно на јазикот, таму кај грлото, сте осетиле ли? Џабе се мкнам по лекари, кога сите ми викаат нема ништо. А јас само сакам да не го осеќам тоа влакно, грдо е чувството! Поздрав дечки, бидете сите добро!
Eleni27 ne ocajuvaj i jas sum go imala slicno cuvstvo, kako nesto da ti gori vo grloto ni napred ni nazad i celo vreme mislis na toa! Samata misla ubiva. Mora da se pomirimie so faktot deka sme anksiozni i deka site tie simtomi se javuvaat poradi anksioznosta, i kolku i da se strasni simpomite ne treba da im obrakame vnimanie, ama ajde mora da se naucime taka da ziveeme. I nekogas se prasuvam kako sum ziveela pred da mi se pojavi ankioznosta, mnogu poubavo od za razlika od sega, mislam po opusteno ne se zamras so glupostite sto za razlika sega mi se sekojdnevie. No toa e, morame ponatamu zivotot e ubav i morame da go ispolnime so ubavi raboti. imajte ubav prekrasen den ispolnet so pozitivna energija i edna nasmevka na liceto...pozdrav
Не можам да се препознаам! Ова чувство на јазикот, во устата ме убива, не можам да го издржам. Само голтам витамини, незнам ова она, Б6, не помага ништо. Ќе ми помогнете ли да го елиминирам непријатното чувство како да ми шета влакно по јазикот (онаму пред грлото)?
Најбитно е да имаш човек кој ке те разбира и со кој ке можеш да разговараш за сите проблеми. Што се однесува до исхраната избегнувај шекери затоа што шекерот се смета за еден од причинителите за таква состојба иако звучи чудно. Обиди се да се ангажираш што повеќе и да бидеш задоволна од она што го работиш или правиш во животот.Избегнувај го стресот и повеќе дружба.
