Јас се борам со оваа болест скоро 5 години. Како во зачаран круг сум. На моменти подобро, на момонети полошо. Моментално минувам низ пекол. Утрово едвај станав и кога станав се отепав од плачење и повраќање. Едвај се соземав за да одам на работа. Невиден страв ме прогонува дека нешто ќе се случи на мене или на моите блиски Си замислува работи, болести кои не постојат, опасности кои не се реални. Од обична главодболка јас сум болан мислејќи дека дошол судниот ден. Пијам АД , ама нема не ми помагаат многу. немам сила се чувствувам како во затворена кутија и само удирам во ѕид од која нема излез. Со луѓе несакам да се видам, одбегнувам било каде да одам. Освен што морам на работа и дома. немам сила за да се движам меѓу луѓе. Ме фака паника мислам ќе се задушам. Тешко ми е
Немој да мислиш така гледај декоа околу тебе имас роднини блиски пријатели имаш на кого д амисли и за кога да живеес сигурно и јас минувам низ овој пекол и морам д абидам во луге да пеам да ги веселам лугето а внатре во мене умирам,но самата на себи си велам ајде мозес мозес д аиздрзис нижшто не моѓже д ати биде сама си го правиш ова и малце ми помага. Те молам мисли само позитивно кога ќе ти дојде лоса мисла сама избори се со неја и казжи и да си оди дека тебе од нисто не ти е страв дека ти си по тврда и од најтврдиот камен Биди храбра немој да запаѓаш во депресии живеј го животот еднаш се живее заради еди глупави мисли убавите моменти немој д аси ги испушташ и нека ти биде јасно дека НЕ МОЖЕ НИШТО ДА ТИ СЕ СЛУЧИ НЕМА НИ Д АУМРЕС НИ ДА ДОБИЕШ БОЛЕС НИШТО ЕДНОСТАВНО Само позитивно и разиграно пушти музика и играј
Lexus сосема те разбирам и јас се борам со анксиозност.Пијам само по едно депрозел насабајле, но лекот е во самите нас.Некогаш сум подобра, некогаш не, но не се предавам.Сега ќе правам свадба и пак пополека ме напаѓаат стравовите.Но не се давам, едно научив, кога многу се трудиш тие мисли да оттргнеш, тогаш ти е уште полошо.Штом за момент се концентрирам на нешто друго, веднаш ми е подобро.Одам на вежбање, читам книги, разговарам со блиски луѓе за мојата состојба и нивната поддршка ми е најбитна.Тешко е многу, но ќе бидеме подобри и верувам во тоа.Оди на психијатар, не ги сакаме лекарствата но тие се измислени за да помогнат, не им се плаши.Само полека, ееее ти мислиш на сите им е лесно.Спомни пред некого за нервоза ќе видиш сите си имаат некои стравови.
Се согласувам со galijan секој си има свој стравови, но ние премногу се анализираме, синока бев кај баба ми на 70 години таа има воља за живот со триста болести, па дури и ке реновира по дома, а ние немаме желба од страв да излеземе од дома, да си ги прошетаме децата и да немислиме на болести, се плашиме да не умреме, а вака умираме секој ден, и навечер кога ке си легнеме се каема заатоа што не сме го поминале денот онака како што сме сакале од страв дека нешто ке ни се случело а ништо не ни се случило. Затоа тој што мисли дека има потреба од АД и психијатар нека отиде, но сепак е се до нас, јас сум многу подобра од порано, благодарение на многу тука и со многу совети, почнав по препорака од една членка тука да вежбам, излегувам сама на места кој што ме заплашуваа да одам, одам и на заболекар од кој што умирав од страв, сеуште се плашам ама одам, тие денови кога знае да не ми биде ок си ги прележувам дома, кога ке ми дојде некогаш некоја разочарувачка мисла одма секундарно истата со мака ја правам позитивна и некако сето тоа ми успева за да бидам подобра, Kога можам јас од толку паничарка може секој
воопшто не точно,сите психијатри припишуваат и таблети за смирување ако имаш потреба покрај антидепресивите,мене многу ми помагаа тие за смирување Не можеш саамо да кажеш мисли и позитивно и готово
Se soglasuvam potpolno so anaantonia,bas lekot za smiruvanje na pocetokot e mnogu pobiten i od samiot AD toj te smiruva duri da naviknes na AD na koj mu treba najmalku 2 nedeli da pocne da reagira ,a nekogas i mnogu poveke,nikoj od nas ovde ne e budala site nie sme mnogu svesni deka lekot e vo samite nas ,toj sto go napise toa ko da izmislil topla voda,pa znaeme nie deka e taka ama ajde kako da si pomogneme samite na sebe i da se ubedime vo toa,jas mrazam takvi odgovori od tipot ,smeni se ,smeni nacin na zivot ,smeni go jelovnikot ,izleguvaj pocesto ,abe nie mutavi ne sme toa e fakt ,ednas mojot dr mi rece deka anksioznosta e bolest na popametnite luge zatoa sto mnogu razmisluvame ,dodeka onie tapcovci uz ona stvar so im e se u zivotot ,si go ziveat zivotot so polna parea ,a nie pametnite eve so kakvi gluposti se mavame ,ama kako kako da uspeeme da se ubedime da se smenime ,nasiot problem e vo toa ,a babini devetini deka pominuvalo od ova od ona dovolno se izaslusav 5 godini od koi veke 4 ipol sum na AD ,gi menuvav 3 pati pravev pauzi se se vrakase so pogolem intenzitet ,se nacukav i u depresija dodadtno so se AD ,ma haos koj neznae nemoze da me razbere ama toj sto bar dva dena bil anksiozno depresiven dovolni bi mu bile da me svati niz sto se pominav i seuste pominuvam ...ponekogas pagam pa kako lav se boram dur se ispravam pa pak odnovo borbata ...toa e ova eden zacaran krug od koj site nie eden ubav den se nadevam deka ke izlezeme ...toa ke bide denot koga sekoj od nas na nekoj nacin ke ja pronajde taa formula za samoubeduvanje ...se izvinuvam sto odugovlaciv..inace pijam Elicea 10 mg sekoe utro i lorsilan 1 mg sega gi namaliv po 1 vo dva tri dena ....
jas imam 43 god,i koga ke se razbudam nautro veke sum kompletnoodzemena od nekoja natprirodna sila ,i se boram cel den so toa nekogas me drzi 5 casa nekogas 10 ,toa ne e panicen napad ovanesto poloso ,pekolno ,i cel den se boram kako so nekoe zivotno molam za pomos ,me teraat da odam vo bolnica neznam dali tamu ke mi pomognat ,momentalno pijam amizol i heleks ,
Прекрасното семејство и моите нејблиски роднини,мојот дечко,другарите и другарките,работата која си ја сакам премногу,јога,музика за релаксација,пола хелекс 1 по ден и летам 7 години или колку и да се не ни се сеќавам веќе,пекол сум поминала без ад и без седативи хелекс пијам последниве 3-4 год по потреба,пеколот го поминав без ништо ни витамини па преживеав,пекол,но преживеав....борете се сигурно околу вас ги имате овие прекрасни луѓе кои ги имам јас,некои ме разбираат некои не но не ме напуштиле се бореле со мене,ми биле поткрепа,ме тераа да станам од кревет и тогаш кога мислев дека сум станала неподвижна,излегував со сите вртоглавици стравови,кога нозете ми се треселе излегував на високи штикли не се предадов и стигнав далеку.Следен чекор ми е победувањето на страв од брак и бременост,и ќе успеам,си ветувам!!!!
од мое искуство кога се работи за или против таблети ,јас сум за.но исто знам дека тие не го бришат проблемот и не се трајно решение.не се како антибиотиците испи терапија и бактеријата ја нема.но без нив кога сме и психички и физички на граница на функционирање не се можи.и тие се баш за нашава состојба,болест како сакате наречетеа.од оваа состојба луге доаѓаат до граница да не можат да функционираат и лековите се тие што ги подигнале и му дале сила да почнат да ги решаваат проблемите.е после тоа треба добар психијатар кој ке те научи како поинаку да гледаш на работите, како да ја земеш контролата на својот живот во свои раце,зошто кога си во тешка состојба на страв ,стравот е тој кој диктира како живееш.
Пријатели фала ви на советите, што прочитавте и пто знам дека не сум сама дека има и други луѓе како мене кои се борат со оваа болештина. Денес сум малку подобра и се надевам дека оваа епизода ќе помине и нема да се повтори ( се сомневам). Поздрав до сите.
Јас земав деметрин еден месец по едно насабајле а пола навечер.Наредниот месец почнав половина и наутро и навечер.Потоа постепено намалување, за да завршам во моментов само со АД по едно насабајле.Сега да кажеме дека сум ок.Тука е стравот ме следи, но не како порано.Значи, функционирам најнормално, весела сум, позитивна, се враќам во колосек.Не се плашете да одите на психијатар, и не се плашете од терапијата зошто мора да се прима за да се врати организмот во нормала и да се средат мислите. И да додадам само дека коментарите од типот „се е до вас, не мислите на глупости, не се трујте со апчиња“ не ни помагаат воопшто, бидејќи сите ние анксиозни најмногу сакаме да е така.Да не даде господ и на најголемиот непријател да биде во оваа состојба.
znaci ova disenjevo,(gusenjevo) e neizdrzlivo,se prebrodiv ama so ovaa zavisnost dlboko da se izdisaam uste se macam,ima nekoj vakov problem?
Се гушев добри 2 години со мали периоди на пауза Да не се подречам од август месец немам гушења едино еднаш во октомври и еднаш сега во јануари ама тоа беше само на по 5 секунди при јака нервоза инаку да не се подречам супер сум Не конзумирам ништо само намалив на килажата малку и имам силн апричина да бидам насмеана и средена жена мислам дека тоа ми дава онака елан и леткам од срека
"Mnogu luge so koi sum razgovaral ne se ni svesni deka imaat mok da ja kontroliraat sekoja misla koja im pominuva niz glavata sekoja sekunda, sekoja minuta, sekoj den. Veruvaat deka mislite prosto im se slucuvaat i nikogash ne sfatile deka ako ne pocnat da gi kontroliraat svoite misli, tie ke pocnat da gi kontroliraat niv. Koga se koncentrirash samo na dobri misli i odbivash da mislish crno samo so silata na voljata, ti vetuvam deka tie brzo ke isceznat". Robin Sharma
Neznam veke sto da mislam.Imam semejstvo,maz,decinja,rabota _pricina plus za da uzivam,mnogu bi sakale da se na moe mesto,a jas so ova vakvo disenje se upropastiv,neodam na javni mesta zosto dan pocnam da izdisvam,tuka mi sedi pametot,problemov veke go imam nekolku god.hronicno e.
jas eve 2-3godini kako ne se dvizam nikade sama osven do prodavnica i so taxi do odredeno mesto- jas ednas vo zivotot go prebrodiv setoa ova no eve se povtori i pak odnovo
kazete dali nekoj probal so psihoterapija,i so koj vid slusam imalo poveke,vo momentot neznam za sto da se potpram mnogu mi e tesko,lekovite poveke mnogu slabo mi deluvaat ,molam za sovet ,eden vika vo bolnica drug vika,lekovi tret psihoterapija ,glavata mi e haos,ne mozam nisto da kontroliram,ni misli ni fizicki bolki ni psihicki napadi ,..
Митровска95, дали одиш на психијатар. Лековите кои ги пиеш веројатно психијатар ти ги препишал не ги земаш ваљда на своја рака . Најискрено ти ја препорачувам Д-р. Љубинка Спиркоска од 8 Септември ( стара воена болница). Спиркоска порано работеше во Неуромедика, и мене многу ми помогна. Еден -два (а може и повеќе) разговори со неа мислам дека ќе ти помогнат. Јас пред некој ден бев во многу лоша состојба, но се слушнав со неа и некако ми е подобро. Ако не сакаш кај неа оди кај некој друг , мислам дека ќе ти помогне психотерапијата.
