Здраво на сите како сте ова сончево утро? Мене како да ме премалаксува нешто како да ме бута нешто очиве како да ми се затвараат ми се спие можеби ми е притисокот низок ама кај мене паника се ствара и мозоков како да не ми работи како исклучена сум не функционирам ни нозе ми одат ни раце ми работат. Има ли некој како мене? Имајте убав преубав ден сите исполнет со насмевка на вашите лица
stavaj lapni nesto blagicko kafence i pusti si muzika ocite ke se otvorat a nozete ke pocnat da odat site sme takvi samo mora malku napred pozitivno jas custvuvam napnatost a momentalno sum so bonbon vo ustata a sabalje stanav cela prepotena vso vrtoglavica i seta stresena anma mora da se ode
здраво на сите како сте денес чуствува ли некој јака вознемиреност мачнина во желудникот и повраќање??
Токму тие симптоми ги имам, не но ве голема мера. Во моменти на слабост ги има, во моменти на издигнување ги нема. Сега сум малку слаба, емотивна (иако не пуштам солзи), па затоа ме мачи стомакот. А не сум ни ручала, а време ми е, па можеби и од тоа. Поздравче Се надевам и вие сте подобри.
Се согласувам со цитираното мислење.Кога си во анксиозна и депресивна состојба подобро е да се исплачеш отколку да пребаруваш на интернет разноразни болести и да читаш коментари дека денеска на сите им е лошо.Умот на анксиозниот човек делува вака:Ако некој човек се пожали дека го боцка срцето, друг дека го боли глава, трет дека му се повраќа, тоа за нас е сигнал дека и на нас не ни е добро, дека е крај, дошол судниот ден.Ако не се попречи негативната мисла на време, доаѓа паничниот напад.И се така во круг.Значи престанете со коментарите дека Ви е лошо, еве јас ќе Ви кажам бидејќи можам така да ви речам бидејќи и јас имам дијагноза анксиозност и депресија.Ајде искрено кажете дали Ви помага ако кажете дека денес сте осеќале вртоглавица.Никој на овој форум освен докторите, не е стручен да ти каже која терапија да ја примаш.Еве да ви кажам нешто за симптомите:имав тахикардија, повишен крвен притисок, болка во желудник, вртоглавица, краток здив, болка во мускулите, ако ме боцнеше лева рака мислев дека е срцев удар, ако ме болеше глава мислев дека е тумор итн.Сите овие симптоми исчезнаа во моментот кога сфатив и се помирив со фактот дека смртта е составен дел на оваа наша живеачка.Тоа е основата на сите наши стравови.Затоа ако сакате својот живот вие да го управувате, уште сега почнете со физичка активност, закажете на психијатар, ако треба 5 години ќе одите само и само да се излечите, терапија ќе примате бидејќи е неопходна барем на почеток а и во зависност од вашата состојба.Јас имам поминато низ ова и сакам да ви помогнам, верувајте ми дека ќе бидете подобро.Сега се чувствувам одлично, го сакам животот и страшно ми се живее.А анксиозноста може да одјебе.
zemav seroxsat skoro tri meseci i demetrin...fala mu na gospod sto navreme svativ deka tie AD ne se za mene..poz
sto custvuvase od niv jas primam asentra skoro 3 meseci ii edna nedela pa nema rezultati zaedno so heleks i stres b kompleks
И јас сум цел ден ко мутава, вознемирена, па и болка во грбот и слаба тахикардија. Излегов малце прошетав, па ај и докај другарка на кафе, и оп одеднаш мала паника, станав свртев некој груг низ дворот ми помина. Ама си одам накај дома и ми се врти. Ххаха ко изгубена, ама ке поминеее
Едно големо браво за тебе вистински борец вистинска позитивна личност значи го прочитав твојов пост и осетив многу позитива многу срека иако во моментов сум анксиозна толку убаво се осекам после ова.
AnichkaLeo, мило ми е ако ти помага тоа што го пишувам.Знам како Ви е.Не сакам да се вратам на тоа место.Нема да Ви кажам само позитивни мисли да имате, бидејќи знам колку е безохрабрувачки.Ај имај добри мисли кога целиот си како во некој имагинарен свет.Затоа Ви велам, и трубам тука нонстоп, побарајте стручна помош, без разлика колку време ќе трае.Исто така спортувајте, телото и умот ќе ви бидат благодарни.Само напомена, кој колку може нека вежба, не се оптоварувајте премногу ако не можете.За почеток обична прошетка.
ne se zamaraj so takvi gluposti mislisi na tvojata bremenost i na Toa kako ke stanes majka najubavoto nesto vo zivotot
https://www.youtube.com/watch?v=MtzF_6J7JLM Слушајте ја девојката до крај ке се променат многу нешта со вас кон подобро секако
https://www.youtube.com/watch?v=MtzF_6J7JLM ова ке ви помогне да се промените кон подобро!!! девојката помогнала на многу ете и мене искрено...слушнете!!! позз
https://www.youtube.com/watch?v=MtzF_6J7JLM ислушајј добро има и други видеа слушај ги ке се оправиш многу на подоброоооооо
Не ќе да ме биде мене. Анксиознноста ми се врати, и тоа со дупло поголем замав. Едвај дишам, срце оди бум бум бам, цело тело ми се тресе, дури и сега кога го пишувам ова. Вака сум веќе недела дена, сите симптоми ми се трајни изгледа. Дури и музиката ми создава морници, и мајчините зборови, и зборот "не"(ова највеќе). Само кога некој ме кара, ме навредува, е тогаш како да се хранам од навредите и сум силна. Тогаш можам се`, а со милина ништо не можам... Што ли му е на ова телоо ??
има ли некој уште со проблем на анксВака пред се сакам да објаснам дека анксиозноста за да не ја чувствувате треба да ги избегавате лугето кои ви пренасаат негативна енергја....лугето кои ви љубоморат исто така....и треба да мислите се позитивно само....и без страв...вака: јас имам 21 години ја имам проживеано анксиозноста пред 6 месеци....отидов во Германија мислејки дека ке најдам работа..најдов и не ме примија..сонував лош сон,очекував нешто лошо да се случи...и после се овие проблеми осетив дека дека секој ден постепено го губам воздухот се помалку и помалку....и како желудникот да ме болеше...не кажував на никој..мислејки дека ке престане...а спротивно,уште повеке и повеке,особено кога ке се изнервирав осетив дека го губам воздухот....секој ден повеке и повеке дојде нок кога психата и старавот со кој живеев во мене ме победија...беше полнок осетив дека јас воопшто не можам да дишам...отидов ја разбудив баба ми и кажав за мојата состојба..исплашена бев дека ке починам во Геранија..и веднаш заминавме во болница додека таму и ја објаснив мојата ситуација а не знаев воопшто што се се случува со мене...ме прегледаа и ми кажаа дека сосема сум здрава..а јас чувстував дека умирам....сепак самата психа дека сум покрај доктори и во добри раце..полека ми се врати воздухот..се смирив едноиставно...заминав дома 2 дена после тоа..ми с еповтори пак имав напад срцето чукаше..премногу брзо мислев дека не може ни тоа да издражи...повторно на брзата помош заминав во 4 часот наутро и пак истио проклет напад....ми испитаа се срце,тероидна.и тн...се беше ок. а јас не се чувствував така ...покрај докторите се смируваш и пак доагаш во нормала...не ми дадоа ниту една таблета ниту нешто за змируване..значи ништо!веднаш утре дента си заминав за македонија..по патот го поминав со спиење,пошто самата се напив таблети за спиење...кога стигнав од возбуда пак проклетиот напад..исто се како во германија...помина...отидев на баење...и ми помогна искрено..бев затворена сама во мојата соба...помислував само на лоши работа..плашејки се дека ке ми с еповтори пак нападот....тој никогаш повеке не се повтори..но не дишев како сега...офф му благодарам на бога!!!! знаете како ми помина....сватив дека секој кој има проблеми...кој има некои маки...кој опкружен со лоши луге му се случува ова...дури и онј кој се исплашил од нешто исто така...не може ништо да ни направи анксозноста ништоо!!!ке помине само ен мисли ништоо лошооо....шетај..теретана...забувавј се....не се плаши...и мислата во глава дека никогаш нема да се задушиш колку и да те гуше...тоа е депресијата само во тебе...мојата анксиозност дојде од страв,сонував многу лош сон и чекав да се случи многу лошо...се случи мојата анксиознот од тај страв...после неколку месеци и мои друагри и другарки го почоствуваа ова..им објаснив и сега дишат нормално...само без страв!!!и срекни!!!иозност??? сакам да му помогнаммм ... нека ми одговори
Здраво на сите. Да прашам за некој добар психијатар (да пробам пак нечие мислење)? Се мачам со паника и анксиозност веќе 8 години (имам 28 години), користев пароксетин 20-30 мг дневно и лорам или хелекс или диазепам дневно и функционирав некако, барем бев среќен некако, работев, шетав, со не многу напади. Бев на друг психијатар за 1 година ми намали се и ми рече да не пијам ништо, имав напади во намалувањето многу ама сега сум за никаде, уплашен и со паника, страв ми е и да работам, а и многу депресивен. Не знам што да правам, дали антидепресиви, дали седативи, дали ќе помине? Ако може некое мислење, благодарам.
И самата кажуваш дека 8 години се бориш, чим за овие 8 години не ти се случило ништо треба по храбро да се бориш, продолжи со истото темпо на живот како кога си била супер и зезнија анксиозноста. Пробај без AD, е сега ако ептен некогаш неможеш земи нешто за смирување, ако и после тоа пак не можеш сама да се избориш побарај помош.
