Здраво дечки. Сакам да прашам. Во февруари и март имав многу стресови и нервози и од тогаш почна нешто се да ме боли околу срце да стега така околу левата града, да имам некои црни мисли, бев неколку пати правев ехо и екг се е во ред, на стрес тест издржав 6 мин и 30 сек., но тоа е затоа што физички не сум активни (работно место 8 часа пред компјутер) и малку повеке тежина. Нервози, паники се нешто ме стега, ме боцка ме боли лева рака, црни мисли дека нема да се вратам од работа или ако сум дома дека нема да се разбудам, глупости еден куп. Не пијам лекарства, интернистот вели дека треба позитивно да мислам и малку повеке физичка активност, а јас кога се вратам од работа нон-стоп сум со децата по дома или до парк нема дека. Немам проблем со излегување, сакам да се дружам, мегутоа кога треба да одам некаде одма мислам дека ке направам сообракајка(недај боже) ама ете црни мисли. Нешто се ме боцка, се ме стега, некогаш неможам длабоко да земам воздух, левиот образ како да го лазат мравки и да ми трпни, а левата рака болки. Сега од ова времево здрвена сум стотка, несто ми студи на цело тело, ме боли левата рака, нешто околу срцето и така што да се прави и оп црните мисли. Ве молам за одговор дали ова е анксиозност и дали некој имал вакви проблеми и како се справува. Поздравче.
Kostadinka ти си истиот мој случај Јас ја изгубив мајка ми која беше многу блиска и приврзана со мене Додека беше болна околу 6 месеци ми се лини дека светот секој ден ми се рушеше Телефонот ми беше нешто најстрашното кога и да зазвони Каде ио да одев секогаш ја носев мајка ми во мислите Апчињата ги носев дури и во самопослуга која е само пет минути далеку од мојот дом Болката беше неизмерно голема и додека беше жива додека ја гледав и сега самата се чудам како воопшто сум издржала Кога и да ми се слошеше а многу често ми беше лошо дури и со брза помош ме носеа јас криев од неа за да не и ја влошам состојбата Тогаш почувствуваш што значи кога некој ке рече МЕ БОЛИ ДУШАТА Никако не ни помислував дека ке ја загубам Си велев ке е болна но ке живее и ке ја гледам Но ништо од мојот сон До ден денес го памтам нејзиниот последен поглед кон мене кога ја носеа И ден денес посегнувам несвесно по телефонот да го завртам нејзиниот број Мене ми е до ден денес тешко и нестварно Но покушај само да ги скренуваш мислите на други нешта зошто болката е разорнувачка Мене лицно ме докусури Нема ден буквално нема ден а да не ја спомнам или се сетам на неа Дури и во небото на една светла звезда сто секоја вецер е над мојата кука и зборувам и си велам тоа е мојата мајка Налудничаво но ме смирува и мислам дека зборувам со неа Ме боли но морам да зивеам Тоа е реалноста
и кај мене се започна така, но јас дооолго време бев со тие симптоми и не знаев што е тоа анксиозност. Многу добро ми се познати тие боцкања околу срцето, болка во левата рака, мисли дека ќе се добие мозочен удар, опседнатост со црни мисли.... Ти препорачувам да си посетиш психијарар, па ќе си порсзговарате и ако е потребно ќе си попиеш лекарства. Јас мислам дека треба под итно да си преземете нешто бидејќи јас од преголема аксиозност паднав во депресија. Не мора да значи дека и вас ќе ви се случи истото но нема потребс да трпите, едниставно побарајте добар психијатар. Поздрав
Здраво Лејла-86, од ова што го кажуваш, се препознаваат знаци на анксиозност но не се плаши, не се толку страшни како што изгледаат.Јас имам направено безброј екг, безброј непроспиени ноќи, болки разноразни.И да одиш на психијатар, прво што ќе те праша е од кога почнало сето ова.Јас кога одев на психијатар, заедно утврдивме дека стресот и нервозите се акумулирале и дошло до анксиозност.Едноставно се преоптеретував со се, со проблемите на сите, сакав се јас сама да решам.А за да не оптеретувам никого, своите проблеми и стравови ги криев во себе.Не држи ништо во себе.Кажи го на некој близок и од доверба, исплачи се.Еве имаш дечиња, за нив мора да живееш и да се бориш.Ако не можеш сама да се избориш оди на психијатар и ќе ти дадат терапија.Јас верувам дека за брзо време ќе бидеш подобра.
Срцка ме врате на времето кога беше болен дедо ми имаше мозочен удар и му кажаа дека ке живее најмногу 6 месеци.Спиеше во собата до мене и незнаеш што се проживеав,тешко ми е да зборувам за тоа.Секоја вечер легнував и си мислев сега можи ќе умри.Значи мене анкс и депресија ми се од тогаш.Многу тешко ја поднесов неговата смрт,бевме многу блиски а јас сум пречувствителна.Денот на смртта несвесно ќе го поднесеш,тагата после е голема.Несакам да збучам песимистички,реалноста е таа.Ќе ти биде тешко тоа е факт.Она што јас би ти кажала е после тоа да не се затвораш дома,исплачисе и излези.Имај некој на кого можеш да му се исплачиш и искажиш.Времето ќе ја намили болката,а никогаш нема да исчезне,само ти ќе се навиниш да живееш со тоа.Биди сила е тежок збор,тешко се исполнува,само ти посакувам Господ да ти даде сила.
ljuge kako ste.Me nema pa me ima jas neznam stoe ovaa kako se custvuvate kako vi vlijae vremeto ja s imam menzis i nekoe gadenje loso mi e non stop me prepotuva kako izgubena najmnomu me plasi toa sto mi se gadi od se duri ni mirizba mi smeta dali e nekoj virus ili pak oti imam menstruacija dali nekoj imal vakvo custvo pisete na momenti mi e tolku tesko sto mislam gotovo ke umrma neznam sto e ovoa poz i pisete
Јас пред мензис не поднесувам миризби воопшто,имам и нагони за повраќање.Снами беше бремена а јас повеќе нагони имав за пораќање од неа За умирање нема да умреш еве не сите тука на куп сме на кој подобро полошо ама никој не умрел.Само ќе се бориме и ќе се надеваме на убави денови
Ги имам изгубено двајцата родители,тоа се страшни моменти,болки,кризи и што све уште не,само едно знам како Господ што е никој не е,само позитива во вашите глави,само мислете на убави работи колку и да е тешко,мораме да продолжиме понатака во животот,мораме да градиме наша фамилија,што и да направиме за жал нема да се вратат,нема застанување ни минутка со животот,претешко е но мораме да живееме,правете го сето она што ве прави позитивни,што ве радува бар на 1 секунда,бидете со луѓе кој можете да се потпрете и да им кажете све,ама баш све,кога и да ви е тешко било каде ич да не ви е гајле исплачете се слободно,верувајте мн по лесно ке ви биде.Секогаш ќе живееме со болката од тоа што сме загубиле некој близок,од фамилијата,дали родител,братучед,чичко,стрина,дедо,баба и итн.Бидете силни издржете верувајте Господ е секогаш со нас.
Се согласувам со повекето од тука, нема утеха за загубана близок. Јас изгубив две другарки, татко, вујна, и тоа се млади, од таму е и мојата анксиозност, и после секој смртен случај викав леле јас сум следна. Кога и да слушнам се потресувам, ама ете како е господ никој не е. Ете вчера кога слушнав за кошаркарот што почина ненадејно на спиење и тоа на 26 години, јас цела нок не спиев. Не бевме кој знае колку блиски но се знаевме. Денеска сум цел ден замлатена, и исплашена. Ама па во друг момент си викам како ми е пишано, ако ми е пишано нема бегање, тоа не зависи од нас.
Денес цела лева рака почна да ми се тресе,ама буквално цела не само дланката,дали и тоа беше анксиозност или треба да одам на лекар?
Од Времево е верувај ,а и ние некако сме напнати.. јас многу се исплашив за раката неможев да ја контролирам и одма паниките..
Zanigde sum veke vtor den, brat mi slednata nedela patuva i vcera koga mi rece jas se ispaniciv odma si povrzav sto sonuvav poplava i znam deka znacenjeto nisto dobro ne nosi i si napraviv cell film crni misli odma me okupiraa se si mislam ke mu se desi nesto loso po pat i paniki od vcera me napagaat ne mozam ni so tableti da se smiram strasno sum isplasena deka nesto ke se desi po sekoja cena sakam da go sprecam ama kako?ke pomisli deka sum poludela moite se zagrizeni od sto moze da mi e stresot ama ne mozam da im kazam deka nejkam brat mi da odi zaradi loso predcustvo ili son ne mozam da gi nagovoram da go predomislat ke me mrazi cel zivot mnogu saka da odi a nedaj boze nesto dase sluci ke se obvinuvam do krajot na zivotot ve molam za sovet bese li nekoj vo slicna situacija?
dzuls имаш ли и порано сонувано нешто слично па се случила несреќа?А и немора да значи дека несреќа ке се случи , не мисли на лошо,не прави потсвеста да креира лоши работи работи,а ако толку те мачи тој сон па кажи му поарно отколку да ти тежи .
Dobro utro kako ste deneska jas stanav so glavobolki tezina vo glavata neubavo custvo neznam sto e ovaa vremeto ne tera so sila da mislime na neubavi raboti pa i ovie vesti deka e zgolemen brojot na mozocnite udari uste poveke ne plasi odma pravime filmovi pozzz pisete
Bile 69 i jas stanav sabajle takva, tezina vo glavata, nemok vo racete i nozete, tresenje nekoe cudno, pa uste i bolki vo zeludnikot. Kazete mi nekoja od vas dali piela rupurut i kako vi bilo?
rupurutot e za kiselina ne e za bolka kolku sto znam a za nemoc vo teloto veke edna nedela se so sila pa bev i na lekar mi rekoa nekoj creven virus imalo a jas ne povracam nemam nisto takvo samo gadenje hrana nemozam da podnesam
