Пријателки мои денес бев за Грција многу убаво си поминав ми се заврти од многу народ изгледа но подобра бех...изморена сум премногу ви пишувам толку касно оти неможам да спијам. Кога ќе ги затворам очите мислите ме напаѓаат...
Јас пак, денеска станав располошена максимално, се облеков и си отидов на пазар, додека одев по тезгите беше малце стравот присутен, ама не се давав, упорно полека шетав и не се брзав, си се почастив и јакна хаха. Позззз убав ден
девојки дали чувствувате напнатост главоболки укоченост во вратот болки во грбот????????јас моментално земам само хелекс па незнам сега дали да продолжам со елицеа а веќе 3 месеци се немам напиено ама сега после смртта на мајка ми како да почнува пак да ми се враќа стравот и паничните напади
Страшно е кога гледам колкав е бројот на луѓе кои се во анксиозна состојба. Нашето динамично општество, резулатот од она што низ историјата се обидувавме да го добиеме, еднакви можности, секој за себе. Колку само залутавме. Млада личност сум, не сум имала никакви проблеми, здравствени, психички се беше во ред. Студирам психологија, прекрасна наука, ме научи на толку нешта,а што иронично, ме фрли во анксиозност. Ми порасна свесноста за тоа која сум и која сакам да бидам,мојот идентитет е дека сум амбициозна, млада личност со многу потенцијал, а семејството ми е на прво место. И тие се горди со мене. Сега, когаа точно знам што сакам и сум на права патека да ги остварам соништата, што така подмачкано ми одеа, се јави тој глупав страв. А, како па не би. Кога стануваш свесен за себе, за околината, поинаку гледаш на работите и одеднаш боите исчезнуваат, пред мене се оцрта сивилото на градот. Мрачно, страшно, мртво. Слушав постојано колку е загаден, колку храна е исполнета со хемикалии, колку е зголемен процентот на денес најголемиот убиец -канцерот. Почнав да размислувам за моите навики и сфатив дека сум дел од рулетот, кој постајно се врти. Ме фати паника, тоа не е нешто што можам да го контролирам. Сите слушаме како генетиката е главниот виновник, но не е така. Во еден момент на паника, конечно, без стеги почнав да ги кажувам на глас, колку и да беа ирационални, моите стравови излегуваа од мене. Мојот партнер ме ислуша и среќа што го имам таков каков што е, успеа да ме смири. Ми кажа: ''Не е тоа рулет во кој сите имаме исти шанси. Да генетиката игра улога,но твоите се здрави и живи. Канцерот не е болест што секој може да ја добие. Радијацијата, незддравиот начин на живот, недоволна физичка активност, тоа што самите бегаме од планинските места и копнееме по урбаните средини е наш избор. Но, сепак е избор, можеме да превземеме нешто''... И јас превземав, сеуште превзимам. И не сум ја победила акциозноста, сеуште е тука кога ќе слушнам колку е загаден воздухот, а јас дишам.. Колку адитиви имала храна, а јас сум ја конзумирала. Но, научив да ја контролирам. Се променив од корен. Не пијам алкохол, нема ништо лошо во чаша свежо исцеден сок. Си купив блендер, па сега дневно конзумирам повеќе видови на овошје и зеленчук. Барем неколку пати неделно одвојувам да повежбам малку. И така тоа е плус за мојата фигура. Искрено, ова ми помогна бидејќи јас КОНЕЧНО можам да речам дека живеам онака како што мислам дека треба да се живее. Се најдов во хармонија со мојата закопана потсвест, и помирна сум. Тешка борба е, сеуште ја водам, но ги надминав тешките дишења, вртоглавиците, мислата дека нее во ред нешто со моето срце, со мојата глава итн. Претпоставувам го најдив моето решение, а знам дека секој од нас има свое. Па ќе ве прашам, колкава е разликата од тоа што длабоко во себе мислете дека треба да го правете и тоа што секојдневно го правете? Анализирајте ги сиитуациите, што ве вознемирува? Најдете го коренот, зошто колку и да е длабок, го има верувајте ми. И на крај, што можете да направите, но не за да го правите тоа што "треба" , туку тоа што вам ви треба?
Браво многу убаво кажано, ех да можев да го вратам времето никогаш немаше да дојде до оваа, но ете се мислам дека после ова ке бидам посилна од кога и да е, и јас ги откажав цигарите. алкохол непијам, јадам овошје и зеленчук, почнав да вежбам дома 2,3 пати неделно по пола саат, можам да кажам дека сум подобра од порано, но сепак има симптоми што се сеуште тука. Што ме доведе до ова состојба? Смрта на мој блиски, па и многу млади, срцев удар, она што ме плаши и вознемирува е дека и јас ке умрам од срцев удар, и не се плашам воопшто за себе ако умрам денес, се плашам за тоа како ке живее моето дете без мене, а сум равзедена и само храна мајка на 26 години. Сега се одидувам да почнам да живеам, и да искачам со сите симптоми па што биде нека биде, од судбината не се бега, но несакам и кога ке искочам со некој да бидам како изгубена, неприсутна и со страв дека секој момент ке паднам и ке се онесвестам. Лекови пиев но кога видов дека и со нив и без нив ми е исто, решив да непијам. Psychen ме интересира, дали пиеше нешто, некој ад или нешто за смирување, и како успеа да ги надминеш вртоглаавиците ?
Чудо е како функционирам со пола хелекс од 0.25,а притоа сум активна,под стрес,ме чека веридба,заминување од дома,никогаш не сум можела тоа да го поднесам а сега сум храбра.Се трудам и да се расплачамзошто организмот ми е под стрес,да се испразнам ама не ми се плачи бре Можеби е точно кога велат Господ дава сила во вакви моменти.
Super si prodolzi vaka I nemoj da se opteretuvas so placenje ne ti treba osven ako samoto vo moment ne si dojde ti nemoj da mu ja mislis samo uzivaj pozz Super si
Види колку не има, а сите тоа исто го чувствуваме, не е можно сите да сме болни. Тоа е клучното што треба да го сфатиме. Не сме болни. Стресот и анксиозноста не маскираат во кутри суштества, но силни сме. Здрави сме. Најдете начин да го прифатите тоа. Секојден кажувајте си го тоа, додека на крај не поверувате и самите. Ова видео ме мотивира, ме расплака и ми дади надеж. Толку е едноставно, само кој да го памти утре кога ќе станам со сто други работи на ум. Паразитот е во динамичноста со која не можеме да бидеме никако во тек и нервози колку сакаш. http://www.ted.com/talks/amy_cuddy_your_body_language_shapes_who_you_are Јас почнав да чуствувам вртоглавици летото и го рационализирав тоа со жештините, со слаба крв, со менструално крварење, со потенцијани болести, и секој ден бев се послаба, омалаксана, без сила, читав на гугл симптоми и мислам тоа беше најголемата грешка. Ве молам не го правете тоа. Јас мислам дека си го убедив телото дека сум болна, како да сум го прифатила тоа, и оттука стравот уште повеќе ме загуши. Имав и учено и читано за анкциозност па си мислев можно е и тоа, но ШТО АКО... лежев во кревет, плачев не сакав да станам мислев дека ќе се онесвестам срцето лупаше како лудо, и мислев дека ќе добиам срцев удар. Тогаш мајка ми, ме види таква и ми вика не ти е ништо, те знам цел живот ти немаш проблем, ама не е лесно да и веруваш, мислам од кај па таа знае? ... И тогаш ми вика: Утре ќе те носам на приватно да го испитаме срцето и ќе видиш ќе биде во ред, сега пробај да спиеш, и таа легна со мене. Во следниот час, бев толку мирна што сфатив - да беше болест, ќе можев да се смирам само затоа што се почувствував сигурно? НЕ. Не отидовме на доктор, јас бев супер утредента, и тоа беше грешка, после некое време ме повтори и тогаш отидов. Ништо не ми најдоа. Ама ми значеше зошто сега сум сигурна дека немам ништо физиолошки, само психичи, а тоа јас сама морав да го средам. Апчиња сакаа да ми дадат бедоксин, но јас не верувам во нив ниту во било кои други и на крај останав со Стрес б-комплекс. Добри се, ама пак ќе речам нема да средат апчињата нешто што вие самите го предизвикувате. Вртоглавиците исчезнаа откако се убедував долку време дека тие се мој призвод. Не излегувам многу често, пред некое време не излегував воопшто и мислам дека се одалечив од некои пријатели. Ама си земав време за себе. Сега сеуште не се форсирам да го променам тоа наеднаш, почнав со тоа што ги викам тие што ми се најблиски на чај и муабет, интимни, мали, затворени средби. Така се чувсвувам удобно, нема зошто да брзам. Се ќе си дојде по свој ред. Земете воздух, ако ве смирува одете и проверете се на доктор, подруго е кога стручно лице ќе ви каже тоа што и сами треба да си го кажете - Здрави сте. И после тоа, правете нешто што ве прави навистина среќни, сликајте, пеете, свирете, што и да е. Посветувајте повеќе време за најблиските. И секогаш кога ќе си легните пред да ве земе сонот, мечтаете, отсликајте си ја иднината каква што сакате да биде и ќе знаете утредента што треба да направите за да се приближете кон тоа. Ако веќе превземате колку и да се мали чекори кон соништата, кога тогаш ќе стигенете до нив. МИТ е дека од судбината не се бега, НИЕ ја креираме судбината. Повторувајте го тоа секој ден повеќе пати. За мене тоа беше лекот, да знам дека контролата и кормилото на мојот живот се само во МОИ раце.
Во моментите на најголема анксиозност,пред легнување ја замислував мојата иднина.Се вљубив во дечко ми,за мене таа врска беше невозможна,ја замислував,посакував,ми се исполна,замислував дека ќе се вработам,и тоа беше невозможно,но ми се исполна......замислував како ме запросува мечтаев за нашиот заеднички дом и тоа ми се исполна.........верувале или не сето ова е вистина...и многу повеќе од ова ми с еима исполнето.Мило ми е што ни влета во темава,се што кажа е така и на место
Јас немам шо да кажам , само дека се борам ама тешко ми оди .. веќе престанав да се прашувам до кога вака , зошто оној кој треба да даде одговор некако упорно ми молчи и не е многу многу сигурен во себе -- (а секако тоа сум ЈАС) ... последниве дена имам оштри болки над градите кои ми го отежнуваат дишењето но ајде си викам утре кога ќе станам можеби ќе е подобро .. ви посакувам добра ноќ на сите
bubuk.k не се разочарувај исто и јас сум била во иста ситуација дури и полоша но со тек на време научуваш да живееш со тие симптоми најважно е од се да се убедиш дека си здрава и немаш физичка болка кога ке ја прифатиш таа вистина многу полесно ке излезеш на крај со анксот Јас додека ги чувствувам сите состојби на паника и стрес постојано повторувам дека сум здрава и ова ке помине Така и ти прифати ја состојбата и во такви моменти внеси си во главичката дека си здрава и дека ова е минливо и ке помине И еве и сега додека писувам ми се врти свестот но се тешам и си велам од очите е и така никогаш не помислувај на најстрашното најди секогаш некакво оправдување зошто ти е така и никогаш не гледај на најцрната страна Кога ке си дадеш самата подршка самиот организам ке дојде во состојба на смиреност Тоа е она што велиме самоконтрола Знам дека кога дојде најсилниот напад премногу е тешко да размислуваш позитивно но во таква ситуација напи се макар и бедоксин и Ц витамин и самата психа ке се настрои на позитивно размислување и ке почне организамот да се смирува Јас какви напади сум имала тоа е чудо Сум доагала до состојба на онесвестување но сега кога почувствувам такво нешто се припрамам дишам длабоко и никако не легнувам се напијам нешто како да имам од што да очекувам дека ке ми биде подобро и чекам извесен период да ми помине најголемиот напад и најважно цело време повторувам на глас КЕ МИ ПОМИНЕ КЕ МИ ПОМИНЕ И затоа не се бори прифати ја ситуацијата но смирена со мисла дека дошло и ке помине но пред се убеди се дека ТИ СИ ЗДРАВА ЛИЧНОСТ Поздрав
emi mila jas 3 od 0.5mg mene psihijatarot mi rece ako te fati panicen napd slobodno izgrickaj edno pa makar sum se napila pred pola saat ama neznam sega dali da se vratam na eliceata
jas veke odam na psihoterapija kaj miroslav pendarovski covekot e super ,i me razbira i se amsa mnogu god.sum vo ovaa sostojba poveke od 10 god. i neznam od kaj da ppocnam i da zboruvam kako beton da krsis i mi vika deka treba del podel posto mnogu sum zapletkana a posto sum probala mnogu raboti i ne veruvam vo nisto ,zosto tie krizite ne mozam da gi nadminam posebno doma mi se mnogu jaki duri ne mozam da zboram po cel den veke organizmot e naucen taka da funkcionira ,no kako sega sto nemam enegija nikogas ne bilo neznam kako da si pomognam probuvam so meditacija ,ama mi e strav deka toa e istocna disciplina se kosi so verata ako nekoj moze da mi pomogne neka pise poz,
