има еве јас деновиве ,читам книги така како од некоја друга димензија да сум но читам ,па ке мине не ми е прв пат,а има крај секако кога еднаш ми помина зошто не би поминало и сега.Имај позитивна верба од срце немој да губиш надеш ,ке помине секако поздрав
zdravo decki jas ne sum pisala dolgo vreme ama ve citam kaj mene isto e piam elicea i ke ja namalvav ama resiv da ja popijam uste malku.. heleks nepijam dve nedeli gi otkazav pa gospod da ni pomogni ..iznamacena sum so stojbata siptomi nefunkcioniranje nz da ne se povtorvam kako mi bese ama si vlevam nadez deka ke pomini mi trae godini piev gi otkazvav pak mi se vrakase sostojbata uste nekoj mesec ke pram 29 sakam da se mazam ne sum se vrabotila uste oti imam pak napadi ne cesto ama se slucvaat samo hrabro i napred ve razbiram site ama ne se davajte znam kolku e tesko da se spravuvas so vakva sostojba :/ ve guskam
Дали освен сите симпптоми кои ги носи со себе анкциозността чувствувате и немоќ, отсутност, незаинтересираност. Веќе две недели се борам со проклетава "болест" немам сила за ништо, страни вртоглавици, дијагнозата ми беше дадена уште пред неклку месеци но никогаш не дојде до степен на напади. Пробувам со некои лекови на природна база како Валеријан... почнав со зепира но не ми пријаеше. Не можам да се убедам дека нема болест
Здраво на сите,јас сум нова на форумот за жал не и во анксиозноста,најпрво се појави пред 7год,пиев терапија и помина по точно година пак исто иста терапија и од тогаш наваки 5год не пиев ништо,веќе 5-6месеци се се врати и почнав да се затварам познавајќи јаa состојбата се консултирав со двајца психијатри и одговорот е првиот(асентра), втората (елицеа) ,држев цврсто и несакав да ги пијам но не ми одеше баш,почнав со елицеа пфед месец дена,резултат никаков до сега,сеуште сум со стегање во градите мојот најчест симптом и пред малку толку јако ме стегаа што бев спремна да отрчам во хитната не отидов знам како оди еден еглонил и бедоксин и дома,како се справувате вие ,поздрав и пријатен неделен ден
Јас искрено се откажав да се борам со секој нареден симптом, ме боцка ме бочка, што и да ми е викам ок нека ми е. И мислам дека се подобро ми е едноставно се откажав да се борам да не ми е ништо и тоа е тоа.
Ги игнорирам и јас сите симптоми,уште сум на хелекс 0.25 пола еднаш на ден.Сега ќе пробувам на два дена по 1/2,па да ги откажам.Искрено незнам како делуваа оваа половина сите викаат џабе ги пиеш можеш ти и без нив,тие не делуваат многу мала доза е.Имам јас мисли кои ми идат ме мачат,па планирам да почнам со медитација,читам за неа ама неможам да разберам што треба,како треба.Ако е некој поупатен нека пиши.Ме мачи депресијата и тоа што се расплакувам за глупости и за ништо.Не е повеќе интересно.Ајде некоја мажена со анкс нека кажи колку време треба да се навикнам на променава.Ве гушкам
@loska23 мораме да се убедиме дека се е во рет со нас и дека ако сами не си ја убедиме психата дека сме добро ни е дно апче мила моја неможе. Испив многу апчиња но по секое прекинување состојбата се вракаше. Последен пат што бев кај една психотерапевтка ми рече, точно е апчињата моментално ја средуваат анксиозноста и кога ке ги прекинеш се врака, а кога еднаш ке се избориш без лекови тогаш трајно ке се излечиш, затоа сега лично јас решив да се борам без апчиња и да видам дали и колку ке можам да успеам да се спасам од чумава. Многу е полесно кај некој што не знае од што и како му е анксиозноста, кај мене е дојдена од нешто премногу стресно смрт на две млади другарки, татко, вујна и сите умреа пред мој очи.И јас знам дека додека не си докажам сама на себе дека смрта е дел од животот и дека еден ден сите ке умреме јас ке бидам анксиозна.
Натемила сосема се согласувам со тебе,јас освен што бев во таа состојба живеев во странство и морав да работами да се грижам за фамилијата ,немав на кого да се пожалам сопругот постојано ме носеше по болници и кога ке ја прочиташе дијагнозста оф леле со тие твои мисли и се по ред,затоа таму прифатив да пијам ад бидејќи морав да функционирам ,потоа се справував некако се врстивме во мк и еве по неполни две год пак се појави,држев колку можев овде освен да ти бапнат апчиња друго нема посебно во помалите грсдови и мене срам ме фати да одам кај матичната и да правам испитувања,останува да се бориме еден ден се ќе помине
Мора да помине ништо не е вечно па ни ова. Јас стално викам, пред ова бев силна, после ова ке бидам уште посилна. Се ке биде во ред, имај убав ден поззз
Исто ти посакувам убав и мирен ден,се поминува точно така,проблемот е времето што го губиме на овие глупави мисли наместо да се радуваме на животот и на се што не опкружува секој нов ден!праќам за сите позитивна мисла и енергија
Читам како сите пиат ад а јас незнаев за нив,психологот ми рече да се борам без нив и успеав.Значи ли дека сум ја надминала таа состојба во која бев на дното....кошмари сум поминала,тешка анкс и депресија,жива сум,значи сите можеме.
piam devet meseci ke teram do godina pa da ti kazam odma ne osetiv podobruvanje ama kako so bev ne sum ne znaci deka i sega mi e najdobro ama nekam da ti kazuvam kako mi bese togas bev down i zatoa pak pobarav pomos od apcinata ako mozis bez apcina da se boris super ako veke pies ke deluvaat ama treba mesec barem ..jas sakav i probrav bez apcina ama nemozev ke bide podobro se nadevam i veruvam. koga potesko koga polesno ke iscezne so tek na vreme inaku so eliceata mi dadoa i heleks i gi piev i tie do pred dve nedeli gi ostaviv me plasese da ne stanam zavisna se nadevam i eliceata postepeno ke gi otkazam piev od 5 pa od 10 sea pak 5 i ke teram uste nekoj period taka ..hrabro dali bez ili so apcina bitno da se izlezi od sostojbata
ke recam BRAVO za tebe nz nis so si pominala ti ..vervaj jas nemozev srcebienje tesko disev nozete preseceni neizlegvav begav ko poludena od sred drustvo sekoe izlegvanje posetvav brza pomos ne jadev mi se gadese mozokot ckrtanici nisto ne rabotev izguben slucaj mu vikav na deckoto mene duhot me napusta po celi noki spiev kaj nego oti imav derealizacija doma ne sedev sama strav me opkruzuvase i taka sekoj bozji den nikoj da ne oseti znam deka e do mislite ama odi kontrolirajgi koa ke me fatese eden nemir abe da izbegam od svoja koza mi idese strasno odev na seansi do negde svativ se trudam veke otrpnuvam znam deka sum zdrava site ste zdravi samo hrabro i dali bez AD ili so samo da se otarasa ova gnasa i te molam srcka ne ne osuduvaj nie so pieme apcina ne ni e lesno i jas mislam i so apcina i sami ke se uspee
istite simptomi ko tvoite samo jas piev apcijna i mislam deka bes apcinja se moze dodeka mozes da podneses koga ke ja pomine granicata sfajkas deka nemozes bes apcinja i ne zavrsuva se tuka moras posle sam da si dades kuras
Јас не дека оправдувсм апчиња меѓутоа и не осудувам ,јас лично два пати пиев сероксат и правев психотерапија и тоа додека живеев во странство таму се многу организорани има секој реон центри за ментално здравје каде сто работат психолози кои работат со фондот де плаќа една симболична сума,јас одев но очигледно не разбрав се малку јазикот малку обврските ,малку балканскиог менталитет за психолози и психијатри цело заедно сумирано хаос ете ме сега пак на почеток но сепак многу по спремна одма знаев што се случува и побарав помош ,иако за секој случај ги направив сите испитувања ехехе му здосадив на матичниот ајде ке помине, најботно е да всадиме во нашите мозочиња дека сме здрави и дека сме само малку конфузни!!!!
здраво феминки долго време ве читам да си го кажам и јас мојот проблем . Имам 24 години а овој шпроблем прв пат ми се појави пшред 7 години, се плашев да искачам од дома, мислев дека ке умрам секој момент, опседната бев со болести, ми се лошеше, се тресев и слично, за кратко време се изборив со тоа посветувајки се на факултетот , но секој пат при секое лошење јас мислев ке иумрам, еве последнава година две повторно ми се јавува истово, опседната сум со болести само читам по интернет, мислам дека ке умрам и јас како и други млади што умреле, ако чиујам за некоја смрт на млада особа готовца сум цел ден ми е лошо , неможам да сфатам и да се помирам со тоа дека болести напагаат млади луге: Цело време само си го мерам пулсот на раката, дали срцево ми работи добро, од страв ми се јаува аритмија, и почнувам да пшаничам, страв ми е сама да патувам, некои денови ми е добро ама некои сум за нигде, никој не ме сфака маж ми само се чуди ќе ме остави ако продолжам вака, стварно не знам што да правам, па ко за беља само слушам за смрт на млади луге и морам да дознаам од што умреле ако е од несрека не се потресувам толку ама ако е од болест мислам дека и мене истото ке ми се случи дури си викам не сум со сите изгледа постојано ми се вртат црни мисли, што ако сега ми се слоши кој ке ме однесе на лекар, па ако сум далеку од болницата леле неможам више ми се одмили се живеам а ко да не живеам така се осекам лек некој има ли за оваа мака .. башка имам и некои здравствени проблеми кои ја влошуваат сиотуацијава си викам ете болна сум оно здрави прави умреле па не јас болна дури и на денот на свадбата мислев ке ми се деси нешто и не уживав во неа како што треба
Му се обракам на Veren кој навистина добро навлегол во психата на анксиозните и доста е позитивен за што му благодарам зошто после читањето на неговите постови цовек добива некоја необјаснлива самодоверба и утеха Сето што го пишуваш ми е познато и доживеано но само едно да те прашам Зошто после сите тие напади кризи независно во колкава мера е нивната тежина а јас богами доста тешки ги поминав и одвреме навреме ми се вракаат зошто толку се засадиле што дури го менува и целосно характерот на личноста Јас можам да кажам дека ни прилично близу не сум сега до анксот во кој бев навлегла но целосно характерно сум сменета Тешко се прилагодувам на новини и измени ретко се смеам теско узивам и во убавите работи како да ми е се едно и за убаво и за лосо Ја изгубив зивотната ебергија која те бутка во иднината Се на се се сменив 1оо посто иако мозам да казам дека анксот не е толку присутен Е Сега она најлошото според мене тоа е депресијата која е наследничка на анксот Како да се изборам со неа За мене таа е пострасна од анксот Поздрав многу
Млада Дамо , фала ти на убавите зборови , значи вака после губењето на анксиозноста нормално е да има малку присуство на депресија заради периодот кој што си ги имал/а а бил негативен во целост, нормално е и човек да се чуствува сменет и да чуствува дека нема енергија ама тоа е првиот знак дека ти си победила голем дел од анксиозноста и полека се вракаш на нула па ке почнеш да одиш нагоре постепено кон среката и задовлството, ( јас така го дозиевав и надминав тој период, лично мое искуство ти пренесувам) нема потреба на нервоза и загризеност на добра патека си, ти следуваат повторно убавите моменти и чуства како од пред да си имала панични напади, сево ова што ти се случува е нормална работа одиш кон подобро дефинитвно, поздрав
