сите тие што даваат по малку и земаат а човек на крај се почувствува истрошен и изморен но ние мислам дека сепак сме премногу силни и затоа сме предодредени да се бориме верувам ке успееме
Така е Мојот партнер љуби да каже дека сум била како Спок од ѕвездени патеки, сум ја преземала сета болка од блиските луѓе а потоа јас сум боледувала за нив Среќа моја што брзо се реѓенерирам
Значи исто ми е и менее... многу слично се осеќам секад сум имала волја и инспирација за се пошење цртање шетање дружење....сакам да сум со луѓе значи се сакам...... не можам да речам дека минав сјаен пубертет, можеби немав панични напади ама радди хормони и емоции и се а ја и онака сум си емотивец во пубертет ептен све шреувеличуваб и драматизиеав земав при срце као демек после врска па и страдања плачења мислиш ми е последно ама сепак сакав се друго да праам да се журкам да се дружам значи никад не сум била затворена.... ама сега ова многуу ме јаде.. еве сеа што ми се случи,... значи ајде можда е од храна можда и добив денеска па од тоа, ама дојде другарка ми неш нервозна до кај мене и ми раскажа нешто потресно и толку се потресов одма осетив дур збореше како ми зачукува срце ова она...и стомак ме фати отидов во вц мн лош пролив... испиб апче таа си заминс рве ме сеа лежам ама се испотресоввв готоца бев реков ќе паднам ќе се истоштам... значи не знамм дали може од стрес ова?? :/ мн лошо се соочувам зачи со стресни работи абе за трети лиѓе ми кажуваат ја сеа ќе го мислам ова цела вечер као мислиш најјјчудното нешто на светов :/ и коа и понислувам на тоапосле пак ми иде паника :/ стравв некој....оф дали имс некој совет за ова?
Клеоника, тие симптоми ги имам и јас многу често. Како сето зло на светот на моите плеќи да тежи Осетлива сум на сечии несреќи, а бидејки на сите не можеш да им помогнеш се чувствуваш ништожно Затоа не гледам филмови со насилства, не гледам вести, еднаш цел одмор си расипав со една книга, а пак документарци за холокаустот или за војни.. нееее
ЖИВИ И ЗДРАВИ СТЕ НЕ СЕ ГРИЖИТЕ АЈДЕ САМО НАПРЕД ДОАГА ВЕЛИГДЕН ТРЕБА ДА СМЕ СО ЧИСТИ МИСЛИ ИСПОЛНЕТИ СО ЉУБОВ И СРЕКА ПРАЗНИКОТ НА ЖИВОТОТ, САМО СО ВЕРБА И БОРБА И СЕ КЕ Е ВО РЕД
Леле и јас истоо ама не знам како мпже значи секоја несреќа за своја работа ја сметам за кого и да ми кажат и не сакам да е вака исто и ја како помала обожавав хорори па и трилери психолошки ама сеа све тоа извегавам значи не сакам ништо да ме потресува само спокој си барам... гледам само филмови прифатливи турскиве серии гледав едно време ама скрос иам прекинато ради темите депресивни и се.... книги тажни и тоа избегавам скрос а и коа ми зборат нешто за деуги што како им се случило глеам да сменам темаа а на поблиски им викам не ми кажувајте лоши работи се потресувам :/ се обидувам некад со методи некои шо чирав нели да ги замислиш сите тие информации како облаци што минат пред тебе и само да ги посматраш од страна....ама тешко е најверојатно треба мн вежбање за да упали тоа..... надеж имам сеуште дека ќе се среди има шанси да сме похрабри и да гледаме до сосема поинакви очи на работите.. .. стравот и црните мисли се тешки и уште се тука..ама само надежта ме држи и желбата пак да сум слободна :/
Последнава година малку се поднавикнав да ги менаџирам тие состојби бидејки : _Блиска другарка се оправаше од операција од канцер на дебелото црево кога и дијагностицираа и на белите дробови -прва братучетка се разболе од канцер на коските -пријателка до која не мине ден да не се видиме и која ми е бескрајно блиска... Малформација на крвен сад во главата.. Ризична операција ..... Не набројувам веќе Многу беше тешко, ама јас во тие моменти се повикувам на интуицијата и неекако собирам сила да се смеам и да ги држам за рака После е мачно, кога мине некое време Мене за брзопотезно расположение и малку спокој многу ми помага весникот "Сенса", долки часови осаменост со музика и најповеќе.. Моите прекрасни дечиња..
Леле извинете за негативноста ама деновиве сум хаос . сега си седам си гледам х фактор и одеднаш топлина во главата, зеде срце да лупа и се изгубив .. Леле ми притекнува лани овој период од кревет немоѓев да станам, несакам да се враќам пак назад . знам дека ќе помине и ова и ќе биде се во ред еден ден , а дотогаш ни преостанува само да бидеме храбри и да не губиме надеж . само го молам Господ да не се вратам пак на старо
Бубичка не се загрижувај еве и јас истото го праам глеам х фактор и исто ми иде некое стегање в гради нешто страв мисли црни... сети се дека има и други не си сама нема да ти се случи ништо јас прееска мислев кр се изгубам лежев омалаксана од диареа пиев апче еве ме сеа седамм глеам тв ама само пробувам да се ослободам од паника и мисли....ќе ти препорачам доколку до сеа не си напраила ова, спуштај апликации за медитација и помош при анксиозност и напади на паника има полно ама и добри се срв по десет мин има да затвориш очи и да се опуштиш..пробај ја само инсталирам нештоо... гушки не се секирај
Фала ти и тебее и јас сум со потреба од поддршка вечерва исти сме веќе не знам офф мачно амаа морамее гушки ајде се надевам ќе заспиеш спокојно.
Ајдеее ајдеее се ке бидеее, мене од време на време некое зујење во ушите, па и како да ми свири некој ама веке ми е смешнооо овааа. Него одам да си легнам, сабајле требаа во 7 да си станам малово во школо да го носаммм ајдеее добра нокк. @bubic.k i @Cleonika ве гушкамммм hug:
bubik а јас од 15 часот па се додека седнав на форумот не да ми беше лошо неможам да ти опишам Но еве помина Така и кај тебе барем се навикнавме и си знаеме најважно е да поминува Ужасно чувство но тоа е мора да ја прифатиме реалноста но не застануваме Опушти се и знај не си сама Сите околу тебе кои не читаш на форумот сме со исти и слични проблеми но ја собираме сета заедничка сила и поминува Опушти се и пријатен сон
луѓе имам дереализација уште повеќе ме нервира веќе оваа состојба мислам дека сум на раб да доживеам нервен слом
И ја така си мислам милион пати ама ништо не се секирај нервен слом верувам ни се дешава на сите можда секој напад на паника ..... ќе преживееме ваљда ајде.... смири се некако тргај мисли и ја овде куцам о шо сум напнара и со мисли црни и мислам во амбис ми паѓаар мисливе ама читам тука еве и се надевам дека ќе мине .... сум имала и потешки напади па минале.... со надеж седам само дека и оваа вечер ќе мине и утре на подобро се надевам .... опушти се пробај и ти ти препорачувам со апликации спуштај многу опуштаат ! Ајде не се грижи.
Дечки не знам дали сум на право место. Имам страв од работа.Од кога имав паничен напад неколку пати на старото работно место,на работа гледам како во пеколот да ме праќаат.Сум пробала повторно да работам од тогаш и истото ми се случи.Да бидам поконкретна,се чувствувам како времето да не ми поминува,ми се плаче(т.е. сум плачела зошто неможам да се контролирам),притисок во градите...Неможам да се замислам 8 саати негде. Незнам што да правам.Кога ќе се пожалам на некој близок ми викаат дека е нормално,дека не сум имала редовна работа,дека сите се чувствуваат така додека да се навикнат,на никој не му се работи и муабети од тој тип..Па што ќе правам јас вака во животот?Дојдов во ситуација каде морам веќе да барам нешто,да аплицирам,а ми оди да се убијам
Па веќе доживуваме нервен слом , ама ке помине и јас имам дереалозација еве повеќе време земи нешто прави читај фокусирајсе на нешто знам колку е тешко но фокусирајсе прави нешто секој ден и постепено ке изчезнуваа дереалозасијата.
