Zdravo jas sum nov ovde pa nemozam da se iznacitam. Vaka sega ke ja opisam mojata situacija se nadevam nekoj ke moze da mi dade sovet sto da pravam. Mi izleze stresot pocnav da dobivam panicni napadi ( anksiozno depresiven sindrom) pa piev helex i elicea no elicata ja prekinav imav tremor od nea i me prefrlija na mirzaten no nekako mnogu nesakani dejstva zasemetenost zamaglen vid nizok pritisok glavobolki itn itn. 3-4 pati mi se slucuvase i pred da zaspijam nekako naglo mi se smiruva srceto ( palpilacii) i ke mi se zagreat gradite i pominuva toa.Sega pred nova godina pak mi se sluci taka no nekako pojako od son me razbudi so vrtoglavici i srcebienje pa mislev da ne e od Mirzatenot pa gi prekinav 1 den odma se pocuvstvuvav podobro pa pocnav na cetvrtinka da gi pijam piev 15 mg ( pola apce ) 1 nedela taka gi piev i sega eve 1 nedela kako ne gi pijam no nekako imam nekoja vozbuda nekoj vnatresen nemir citav na stranski forumi mnogu luge imaat takvi simptomi na povlekuvanje pa sakam da slusnam vasi iskustva.
Не ги менувај сам дозите, консултирај се со психијатар прво. Нормално е да имаш нус појави додека ти се навикне организмот.
Здраво, дали некој има искуство со Билјана Ѓуроска од Гаиа ординација за хомеопатија? Не лечат со бахови капки туку со други хомеопатски лекови и даваат терапии и за анксиозност и депресија.
Како да се справам со ова чудо? Ми се случија многу работи во последниов период, и јас мислам дека скроз западнав во депресија. Не ми се излегува никаде, се плашам да одам надвор меѓу луѓе, мислам дека сите во мене гледаат, дека нешто не е во ред, дека ми се потсмеваат од страна. Дојдов до раб на лудило, почнав да помислувам на самоубиство, не знам што ми се случи, не знам како да се справам со ситуацијава. Немам никој доволно близок за да разговарам, немам доверба во никој. Моментално не сум во можност да посетам стручно лице, па гледав нешто на разговор.мк, ама не знам кој да одберам. Тотален хаос ми е во главава, цел ден седам сама, имам грутка во градиве, тежина. Се надевам дека ќе дојде подобро време, и сѐ ова ќе мине.
Исто ми е и на мене, јас го толкував како анксиозност, но последно време се приметувам дека не ми се излегува од дома, полесно ми е да се покријам и да пуштам филм со дечко ми (заедно живееме), полесно ми е да кажам не на дружбите со друштво. Ако кажам во ред ќе одам, пробувам да не мислам причини да им се јавам и да откажам. Буквално ми е хаос и на мене, и не грутка, цела карпа имам на градиве. Искрено не знам за што се работи. Има по форумов мислења за психолозите на разговор мк можеш да побараш препораки.
Здраво.Се закажав на психијатар неможам веќе..Уморна сум, не спијам добро,немам желб и ништо не ме радва..Само ми се лежи,ми се плачи,тажна сум и не среќна.Немам дечко,врска 6год,кога и да дадам шанса испаѓа ѓубре од човек баш и сега му дадов на една личност простор да се запознаме и да пробаме нештоме скрши и разочара.Уште повеќе сум тажна и во последно веќе имам мисли од типот на да умрам,не заслужвам,џабе живеам.Размислувам од каде од што да се фрлам,што да испијам.Работа,кола,плата,дотерана средена и.тип топ не ми фали ништо.Али јас не сум среќна и не се издржва ова им кажувам на другарки никој не ме сфаќа дека сакам да си го одземам животот на 26год да заврши се.
Те молам , сите паѓаме, ама ништо не е вредно до толку да се кршиш, се е минливо а среќата е во нас самите. Поразговарај со добар психолог гледам дека си ситуирана нема да ти е проблем,додека не си западнала подлабоко и се ќе биде добро.
Депресија и стрес мислам дека се нешто слично , сум бил во стресен период и не ми беше баш добро. Така да не посакувам на никој.А тие што се нашле во вакви околности им посакувам што побрзо да си дојдат при себе
Јас незнам дали би било добро да земам нешто за смирување некои лекови бидејќи воопшто неможам да се расположам. Во страшна депресија сум од типот "осаменост". Многу долг период сум сама може поише од две години. Сум била во друштво еден краток период но всушност пак бев сама ( она кога ви фали само една особа до вас) врска на далечина не е стапнат во мк мн долг период. Како и да е раскинав сватив дека не вредело поради тоа што искочија некои си глупави работи од негова страна. И што е најтрагично сите врски ми биле на далечина во странство или пак од друг град без редовно гледање. Така да идто кско и да не сум ни била. Цел живот сум сама. Последниов месец без работа бев тек сега се враќам повторно во тој град но пак освен работа и дома ништо друго не е променето кај мене. Башка тоа ќе бидам сама во стан ( ма да тоа не ми пречи цимерки несакам) но сепак пак ќе бидам сама скроз, друштвото го баталив бидејќи несакам да дружам не беа баш добри деца, сега имам само две три другарки но и они си идат на раб ретко кога ќе имаме време за дружење. Да немаш никој покрај себе, знаете измеѓу работа и време за одмор да имаш некое добро момче кое ќе те потсетува дека не си сама но и тоа јас го сјебав предвреме. Освен роднини кои замараат само и малтретираат со препрашување. Имав малку надеж за еден тип кое ми се засвиѓа но јас веќе од што неам доверба во луѓето го извреѓав и ми се налути и сега ми е тешко никако не ми поминува и тотално сега изгубив воља за тоа да си најдам некој. Ме опседна тешка депресија и буквално го претерав цел јутуб со песни по цел ден, не сум станата од кревет, не спијам, неам желба нешто да си зготвам и да јадам ,јадам што било само коа ќе помине денот и почнува да ми се лоши. Се спремам многу бавно уште еден ден ми останаа до преселувањето имам уште мн работи кои треба да ги средам. Неам воља, неам сила но морам да се сконцентрирам за на работа и да сум позитивна. Свесна сум дека морам да работам јас и неможам без да работам и без плата навикната сум сама да си заработувам за себе од мои 19години. Незнам како да се расположам не бива никако, оваа ситуација ме утепа скроз се осеќам како нива да сум орала а исто како и дечко да не заслужувам послем оваа дешавка со типот. Осаменоста е најголемиот непријател уствари и да нема кој да ти пише воопшто да те потсети дека помислил на тебе..страшно... нзм до кога вака...
Иста сум и јас.Скроз..Тешко е кога си осамен .Како овенато цвеќе без вода одма штом некој ти обрни внимание посреќна си повеќе вољја имаш..Авака се осеќам безвредна и уморна од се.
Еј, ама ќе се скараме!!Не зборевме вака.Ајде сега што е ова.Ради некој мрсул ли вакви мисли.Девојко, убава си, згодна си паметна си, имаш душа.Сѐ што е твое ќе си дојде.Еее луѓе до 30 и кусур години имаат неуспешни обиди за врски и брак па гураат. Најголем победник ќе искочиш кога сама ќе се избориш со ова.Смртта е решение за кукавици и млакоњи, а ти не си таква!! Ти кажав што да правиш- дистракшн.Работи, учи нешто плус, решавај квизови, гледај серии и филмови, чисти си по дома, искачај со другарки, шопинг.Дај му време на времето. Секој од нас бар еднаш налетал на будала.Јас во 20 години немам видено љубов, еднаш и тоа боље да ја немаше од што беше токсична.Верувај и ја како ракче, имав пред некој месец период кај што мислев декс никој не ме сака, и дека после моите ќе биде дупка без дно.Ама не е така.Најбитно е што се имам самата себеси.Ако се имам себеси, ќе привлечам и некој друг.Судбината ќе си го направи своето, ќе добиеш сѐ добро што заслужуваш.ние ракчињата се залетуваме, се затрчуваме и оп кога ќе паднеме нѐ боли мнооогу повеќе од било кој друг.Ама така се расте и се созрева.Те поебал те поебал, он е коњ и говедо не си ти.Тебе со добро ќе ти се врати.Ти си добар човек.Што се сеќираш
Luge kako se spravuvate so ovaa cuma? Ne mozam veke da izdrzam, ne mozam da se pomiram deka treba da pijam terapija pak.
Опколена сум од сите страни. Не наоѓам излез, единствено да ме снема. Многу сакам да го направам тоа, ама не можам. По цели денови спијам. Никој не разбира, сите ми се втурвет поради тоа. Немам сила од кревет да мрднам и единствено ко ќе спијам јас сум јас. И траумите ми се вратија и се'. Буквално мислам начин да умрам, ама да не е самоубиство. Си викам само цигла од небо нека ми падне и да ме снема.
Побарај помош од стручно лице обавезно. Со домашните седни и разговарај, објасни им со каков психички проблем се соочуваш, дека сакаш да го решиш и дека ти треба разбирање и поддршка од нив низ процесот.
Можно е да се работи само за промена во расположение заради осаменоста и изолираноста, а не за депресија. Дури може да е во прашање и незадоволство од моменталната ситуација во животот, мене на тоа ми личи повеќе. И лошо е многу чуството кога немаш со кого да направиш секојдневен муабет, или кога одиш на работа зошто мораш а не зошто сакаш, ама можеби тие чуства треба да се случат, треба да ти засметаат некои нешта за да посакаш да ги смениш. За да посакаш да станеш, да се ангажираш и активно да си го обликуваш животот според своите преференции. Да смениш работа, да смениш пријатели, да смениш нешто во секојдневниот ритам, да почнеш хоби, спорт, и сл. Ако си задоволен од се, нема да сакаш ни да напредуваш ни да менуваш. Удираш во плато, додека не поставиш наредна цел. Така да си има ситуацијата потенцијал за напредок и треба да го имаш тоа во предвид како идеа за во моментите кога ќе те фати очај. А за дечко, брак и сл. иако ја разбирам потребата да се реализираме ние жените и во тој поглед, мора да сфатиме дека не не дефинираат тие улоги како личности. Ниту успехот и среќата треба да ги одредуваме само врз база на тоа дали сме нечии девојки, сопруги, мајки. Ние сме многу повеќе од тоа, многу повеќе од улогите што ги имаме во животот. Искрено, доста рано го сфатив тоа дека не ми треба врска за да се осеќам реализирана и многу големо олеснување ми беше низ секојдневието. Ги оставив личните очекувања (и минати рани) настрана. Си ги терав обврските, дружбите, слободното време многу релаксирано, без однапред спремни големи очекувања, без форсирање, без потсвесно да се се секирам за иднината и дали, кога и кого ќе сретнам во животот. Решив да останам намерно отворена и активна и професионално и во социјални контакти. И повеќе уживав во сето тоа што го правев, наоѓав задоволство и среќа во ситниците и во обичните работи, пошто реално почнуваш да живееш со поголема свесност за конкретниот момент. Кога живееш во сегашниот момент, си отворен за нови искуства, кои можеби претходно не си дозволил да ги доживееш зашто си преокупиран со негативни мисли и незадоволство од минатото и претерана грижа за иднината. Подоцна од кога го сменив ставот и врската си дојде спонтано, сама по себе се случи, без форсирање и се наредија сами работите.
Исто се осеќам само што јас имам и мало бебе па не ни можам да спијам а за жал тоа е единственото што ме исполнува
