Ми го скрши срцето на илјада парчиња оставајќи ме да живеам со неостварените соништа за нашата заедничка иднина и
rasplakana vo sred bel den na avtobuskata stanica , cekajki go avtobusot za doma. Mozese da me uteshis , da me smiris, so nekolku zbora , da me ispratis do doma za da stignam bezbedno.No ti brzase, ne sakase ni da me poglednes vo ochi, zasto vo ochite ti gi citav lagite a tie bea pregolemi za eden zivot i
Но сепак, на крај изгуби ти... Јас изгубив личност која ме лажеше и не знаеше да ме почитува...Но ти.... ти изгуби многу, ја изгуби личноста која беше тука секогаш за тебе без лаги и измами...
