Има една убава мисла која вели вака: Најсилните луѓе не се оние кои покажуваат сила пред нас, туку оние кои водат битки за кои ништо не знаеме. После година ипол дознав низ каков период поминала мајка ми и каква жртва дала за мене. Се обидувам да си го вратам филмот, ама не се сеќавам дека сум забележала било какви знаци на стрес и нервоза кај неа. Да не се случеше една ситуација, можеби никогаш немаше да дознаам што направила за мене и каков ризик преземала за мое добро. А сето тоа поминало толку бесшумно, бидејќи не сакала да дознаам и да се грижам. Велат дека човек не може да ја разбере мајчинската љубов, сѐ додека нема свое чедо. А јас само се надевам дека ќе успеам да ѝ се оддолжам на мајка ми барем за половина од она што го направила за мене.
Отидов кај баба ми со изедена само една банана. Кога се вратив имав изедено, квики, грицки, кикиритки, сокови, сирење, салама, ајвар, погача, пак сокови, пак погача, пастрмајлија и торта. Бабо, имај милост.
Со моите, најдобрата другарка и дечко ми денес си залеав по еден пијалок, со насмевка и убави желби кратко го одбележав именденот. И вас да ве почастам, зашто сте ми куп другарки
Нека им е среќен именденот на сите што се викаат Кате, Катерина, Екатерина. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Сакам да сум сама на крајот на светот. Сакам да имам катче само за мене
***Како прво, многу е навредливо да кажете за авторот на оваа и на многу други песни, дека пишува во стилот на Лешоски и е негов следбеник, а авторот пишува пред Лешоски да постои како човек а потоа како писател. Всушност ако добро го познавате стилот и на Лешоски и на Таневски, немало да кажете дека наликува едно на друго. Очигледно сметате дека 'лешовизам' (како што сте се изразиле) е се што содржи скопски сленг што е апсурдно. Навистина ми е жал што ви е тешко да читате модерна поезија Вие - љубител на Рацин, Неделковски, Конески, Матевски...но многу повеќе ве жалам што мислите дека сте прочитале глупости само поради тоа што не ви се допаднало. Еден вистински љубител на поезија почитува секаков стил. Еден вистински љубител на поезија умее да ја согледа уметноста и да ги доживее чувствата во песната без разлика дали содржи сленг или не. Очигледно сметате дека песната погоре е површна. А јас сметам дека длабочината е во едноставноста. Исто така сметам дека тоа површни личности не можат да го сфатат. А сметам и дека негативните коментари ги нафрлаат токму оние кои не ги знаат фактите. Токму оние кои најмалку разбираат. П.С. ги следам и Лешоски и Таневски.
Преубаво поминат ден, чувствувам дека батериите ми се полни за една недела, ако не и повеќе. Еве една фотографиjа од прекрасно заjдисонце покраj Арабско море, сликана лично и персонално од мене со новата камера. Друго, диетата со само салата за вечера (со црн леб ) коjа успешно jа применуваме веќе четврта недела почна да дава резултати и каj маж ми и каj мене. Ем сити, ем слабееме! Имаjте убав понеделник!
И тогаш кога мислиш дека се ти е средено, ги чекаш само среќните мигови да дојдат, се нешто ќе испадне да не ти оди по план. Па после како да не веруваш во судбина?
Kој што несака животни незнае колку само љубов и позитивна енергија ке ти даде едно маченце,како што сум заседната на фемина од толку многу места кај мене дојде во скут да си легне ,леле душа мала како да не го сакам како?Бог создал животните за осамените души да имаат и тие друштво и љубов ,мене во овој случај како додатна љубов ми доаѓа ме исполнува ,а замисли јас дечкоми и мачорот шокови од љубави ке добијам ааа многу е така љубомора ке се створи
Некаде зад маглата од чувства кои постојано ме задушуваат а не сакаат ни да го покажат своето лице, ми се смешка среќата на безгрижноста која не можам да ја вметнам во себе. Вистината е дека, најголемите трагедии се случуваат токму во нашите глави и што и да се случи во реалноста не може ни да се измери со војните кои ги водиме самите со себе. Но нема поубаво чувство од тоа кога после сите тие порази, нервози, и долг период од секојдневието испреплетен со неподнослива меланхолија, стануваш свесен дека заслужуваш среќа, бар како мала награда за издржливост. Ако после дождов на моето небо не се наслика едно прекрасно виножито,сама ќе го обојам и ќе насликам уште поубаво. Белото не е секогаш светло, и црното не е секогаш темно. Добра ноќ.
Знаете, за некои работи вреди да се трудите во животот, за некои едноставно не. Долго време се трудам две врски да одржам нормални и не ми одеше и не ми одеше. Долги разговори на кои им го немаше крајот, викања кои одекнуваа само во мене и во просторијата. Гушкање колку да се рече и љубов на куп, но никаков начин да се искаже и покаже. И сепак на крајот е вредно да се трудите и да гребете со нокти само за да ги средите семејните односи, затоа што оние љубовните едноставно дури и без разговор можат да исчезнат. И не е исто да се чувствуваш дека си на граница помеѓу љубов и омраза помеѓу некој крвно близок и помеѓу љубениот. И после долги гребења од кога го решив најголемиот проблем и во семејствово веќе недела дена освен насмевки и шеги не се слуша ништо друго. Сепак најискрен разговор, ослободување на секој можен дел од тебе пред блискиот води до зближување и поминување на сите болни страни. Од кога ме разбраа навистина и од кога почнаа со мене да се трудат да го остварам сето она што од секогаш сум го посакувала, но едноставно не го прифаќале, другата страна си се повлече. И не знам дали сум на граница со него или едноставно ноктиве треба да си ги зачувам, наместо да гребам да сочувам нешто, да пуштам и да се ослободам самата од сите тешкотии што ми ги носи сочувањето на таа врска. Ноќва ми изгледа премногу долга.
Или со мене нешто не е во ред или со моите деца. Ќерка ми заспива во 00,00 на 9 месеци. Ако продолжи вака во дискотеки ќе почнам да ја носам. Сите тинејџери ќе ги испрати на спиење. Син ми па од друга страна како да пораснал пред време. Му викам пушти да гледаме Том и Џери, а тој ми вика, не, сега ќе го гледам Твоето лице звучи познато. Уште ми наддава дека сакал да ја види Калиопи. А баш ми се допадна цртанчето со Том и Џери и со фоката. Омилен ми беше кога бев дете.
Кај мене е мирно, сталожено. Се накашлав и одекна секаде. Празни улици, влажни. Донер и трилече. Повелете!
Некои велат како свој шо може да те зафркне, никој не може. Јас велам не постои нешто слично на тоа како можеш да паднеш на иста зафрканција од свој чоек по двеста пати. А знаеш, цело време. И не ти е крив никој друг, самиот си за ќотек. Ќе ми пројде, можеби утре поише ќе пцујам (не тука де), но ќе мине.
