премногу често размислувам на таа тема,премногу... и да,тие што се самоубиваат не се кукавици,напротив...барем тоа е моето мислење...
За да се самоубиеш треба да си психички болен па да не размислуваш многу многу или да изгубиш било каква надеж за подобро утре,не осудувам луѓе што се самоубиваат,но не гледам излез во тоа. За се во животот има решение а самоубиството е себичност,ти умираш,но тие што те сакаат и си им значаен остануваат да страдат по тебе.
Жал ми е што во последно време,самоубиството се гледа како единствен излез и решение од некој проблем. Па уште кога ќе помислам дека се повеќе се дел од тоа помали деца.. Животот е подарок кој треба да го прифатиме и да го живееме на најдобар начин. За умирачка,никој нема да остане покус,како и да е сите ќе умреме,некои порано,некои покасно.
Скоро сите луге помислиле барем еднаш на самоубиство, во момент на слабост, нервоза итн... Но медицински докажано е дека, секој кој посегнал по својот живот, е ментално нездрав. Значи здрава особа може само да се сили и заканува на тоа, но само психички пореметена може да проба...
^ Здрава особа која се сили и заканува на тоа за жал веќе отишла со паметот, особено кога ги меша и најблиските во вакви драматизации. Едно е да помислиш и да размислуваш на тоа, друго е да им викаш на сите оти ќе се убиеш оти вака или така било/ не било.
Не го оправдувам ова но можеби има случај каде што навистина нема излез. Јас да си признаам во последно време после нова година често помислувам да се самоубијам, но на крајот сфатив дека тоа не е правилната работа и дека сепак моите проблеми не се огромни и дека можат да се решат и еве сега скоро и да не помислувам на тоа нема шанси. Да сите имаме проблеми и понекогаш помислуваме на самоубивство ноо јас пред се велам да помислиме на нашите најблиски и дека тие најмногу ќе страдаат поради тоа па сепак животот ни е подарен од бог и ние немаме право тука така да си го одземеме. Како и да е со тоа што си го одземаме животот ние си ги скратуваме сите задоволства кои можеме да ги искусиме ииии тоа... Борете се за животот и да скоро сите проблеми имаат решение.
Спојлер Тотално се согласувам. Ќе надополнам дека воопшто не го оправдувам чинот на посегнување на сопствениот, единствен живот, даруван од Господа. За секоја работа има решение, а решението не е во одземањето ниту на твојот, ниту на животот од некој друг. Зарем пред да помисли некој да се самоубие не мисли ли на своите најблиски? Не мисли каква невеста ќе биде ќерка му/и, а тој/таа нема да е тука да ја види? Каков живот ќе има неговиот/нејзиниот син после неговата/нејзината смрт? Дали ќе оди по погрешни патишта во животот?... И милион други прашања ми се вртат во глава моментално, упатени кон близок на една многу драга моја личност за која секој ден ми се кине срцето ко ќе видам дека изиграва кукла на конци кои ги држат, според мене, неправилни луѓе, а јас не можам ништо да направам околу тоа Нека животот ви биде мил
Девојко нема поголем кукавичлок од самоубиството, едноставно нема храброст да го продолжи животот и да се соочи со проблемите во реалниот свет и посегнува по сопствениот живот
хмм..јас сум помислувала на самоубиство и тоа често..ама не оправдувам во никој случај ..и јас сметам дека е кукавички потез..најчесто помислувам ко че сум нервозна..ко че се карам со мајка ми и татко ми..ама мислам дека и колку и да сакам че неможам да се самоубијам..и дури и си замислувам како че му биди на мајка ми и татко ми ако се самоубијам..дека че плача по мене па дека че му се одмаздам нешто така...си прам некој болни филмчина ама ајде то е то..
Prvo i osnovno samoubistvoto e daleku od kukavichlok,da se razbereme ,vtoro neshto ne treba da se lepat vakvi etiketi na luge shto posegnale po zivotot,bidejki tie shto posegnale sigurno imale prichina za toa(znael ti ili ne)zatoa postojat cela mashinerija ot tipot na psiholozi i psihijatri koi shto se potrebni na vakov ili slichen tip na luge,pred se podobro informiraj se pred da napishesh neshto...Dolgi godini rabotam kako klinichki psiholog od iskustvo te koregiram
порано мислев дека тие што посегнуваат по својот живот во никој случај не се кукавици, дури мислев и дека имаат голема храброст да го направат тоа, ама сега имам поинакво мислење... не дека немаат храброст (баш напротив, имаат голема храброст), ама мислам дека самоубиството не е решение за ништо.. според мене, од секоја ситуација има излез, решение, секогаш ситуацијата може да се смени на подобро, а тие што се ќе се одлучат на самоубиство, никогаш нема да видат подобро.. и најжално од се е што бројот на тинејџери кои што се самоубиле се згоемува многу брзо, и најчесто главна причина за тоа е училиштето, односно навредите кои многу деца ги добиваат таму.. токму тие тинејџери, освен што никогаш нема да знаат за подобро, ќе остават толку многу луѓе да тагуваат по нив, особено нивните родители.. па затоа, во случаи кога некој ќе се убие, а знае дека има луѓе кои многу го сакаат, не го оправдувам самоубиството..
Се согласувам со тебе потполно но за мене луѓето кои посегнуваат по својот живот дефинитвно се кукавици. И да, немаат никаква храброст. Храброст би имале доколку би се соочиле со проблемот и би го издржале,тогаш би им се дивела. Тогаш кога е најтешко,да издржат а не да се убиваат како некои идиоти.
Имам една другарка која беше супер,ама после некое време почна да не зборува со другите.Ми падна чудно зашто од весело,среќно девојче одеднаш уста не отвара.После некое време имаше завои на раката,ја прашав што и е и ми рече дека ја шинала и напочеток и поверував но некој внатрешен глас ме копкаше.На физичко го преврзуваше и имаше крф на тоа и ми призна дека пробала да сече вени ама дека никогаш не би го повторила тоа.После некое време во ранецет имаше едно мало новчаниче и го отворив и внатре имаше жилет и кога ја соблекуваше јакната и се крене дуксерот и пак имаше завои До крај на школска година бегаше од часови а кога и да се појави ја криеше раката.Што да правам?Ќе се чуствувам виновно ако нешто и се случи.
Животот е убав да,ама за некои. Сметам дека луѓето кои посегнуваат по сопствениот живот не есе кукавици,напротив. Да ,сум помислила и тоа мн често.Скоро секој ден. Можеби ќе имам храброст некој ден,којзнае..
Пред некое време ми се вртеше тоа во глава, никој околу мене не знаеше за тоа,се чувствував како терет да сум на секого и дека на луѓето кои ми се блиски им создавам тага...но најверојатно тоа било од притисокот,помешаните чувства кои сум ги имала во моментот,иако не би имала храброст да го направам. Сега тоа не ми ни паѓа на памет, сигурно годините и блиските придонеле за тоа . Причини за самоубиство има многу (дали тоа било бегство од проблеми или можеби личноста е склона кон самоповредување и тн.) и тоа не може да се спореди со кукавичлук.
