Мојов јас го научив. Не чекав у градинка за роденден Он нека има 4 оброка нормални, од кои барем 2 здрави па 5иот нека е чипс, крофна (мада тоа не јаде) палачинки (и ова не јаде блуткаво му било врска нема со животот)
Ај ако не да се преправаме дека струја не постои, модерни вецеа не постојат, па да осветлуваме со газиена ламба, да се грееме на дрва, да се бањаме во корито. А преку лето да переме на река. Како може вакви глупости да пишувате.
Од ко почна со дохрана јади во хранилка пред ТВ, до 15,16 месеци беше јадач, се јадеше, буквално се, потоа почна да одбива, да пребарува.... 2 год и 2 месеци уште е така, поќе не јади од што јади, не цртани, не ништо ко ќе јади јади, ко ќе не јади не јади ТОЧКА Правило е да се јади во хранилка или на маса.
Не гледам нешто лошо да јаде пред екран. Реално ќерка ми преферира да јаде со телефон, ама јадела и без. Немам проблем за јадење со неа ама дете нејадач мислам е психичка тортура за родителот па пробува се што е можно. И го разбирам тоа и ми е ок. Сѐ за дете да јаде. Патолошки ми е да покажуваш инает за јадење ... Шо знам Јас пример таков инает правев со доењето демек мора да цица и крај. Коа ми кажаа на две недели по пораѓај дека 300 г намалила и коа не можев да ја најдам врата за излез од ординацијата не се инаетев повеќе. Ми беше важно да напредува и толку. Не гледам ко нешто страшно да јаде пред екран.
Мојот син јаде со телефон, има 3 год и е нејадач, така да попрво ке му дозволам да гледа тел одколку да е гладен. Во деруги прилики не му давам телефон, само додека јаде, и пак е присутен, нема шанси да му дадеш нешто што несака, или да го излажеш или да го условиш со нешто за да изеде, кога е најаден самиот вика дека му е доста, не се прејадува, грицки не јаде и благо, не дека му бранам ама не му ни нудам, ако е сит ако побара му давам малце ама и тие повеќе ги истура ги вози со колички не ги јаде. Благо нејке ич. Овошје не сака никако, само мандаринки и цеден портокал чат пат ако го намолам, јадеше овошје и смути до 18 месеци потоа рече не и уште неможам да го намолам. Маж ме критикува секој ден, со него јаде сам без телефон, ваљда до мене што немам доволно авторитет. Страв ми е да не е гладен, да не се разболи и.т.н затоа сум у клубот на немајки што ранат деца пред мобилен.
Моето јадеше пред екран од година дена па до 4 и пол години. До година дена си јадеше убаво и како почна да разбира и да се движи побитно му беше да си игра отколку да јаде. И тогаш вклучивме цртани за да јаде. И така се раневме по 45 минути до саат време. И на 4 и по години ај некако се договоривме дека ќе јаде без цртани и пак се раниме 45 минути само што сега е со многу повеќе карање и викање отколку со цртани. Ама веќе го направивме договорот и нема назад. Сега мене пена ми фаќа устата од раскажување, сите играчки се на маса и џвакањето пак трае и трае. И пребирливоста трае. Едноставно детето е нејадач. И со такви деца ако цртани се единственото нешто со кое успева хранење тоа и нека биде. Мене ми е битно детето здраво да се храни сега за сега па макар и со цртани. И мислам дека релативно добро стојам на тоа поле. На детето омилено јадење му е грав, па потоа грашок. Палачинки јадеме еднаш неделно како неделен ритуал. Смоки и крем банани не јаде зашто не му биле вкусни. Ако јаде нездраво или јаде чипс (и тоа не многу количински а ако е најаден претходно зема само едно) или крофни (обично пола крофна). За да јаде овошје пред градинка дома пиеме смути зашто не знам во градинка што овошје ќе им дадат (ако им дадат мандарина или слива нема да јаде сигурно). Сега како расте му даваме да проба и мајонез и сувомеснато за да знае што се и сега за сега не покажува интерес за нив. Се држи до путер, павлака, абц сир и краставичка. Инаку мојов може да не јаде ништо и тогаш ќе стане страшно нервозен. И колку погладен е толку е потешко да го нараниш. И добивам развриштено дете што нема да јаде, нема да игра, нема да се гушка туку само ќе плаче за глупости и пак нема да јаде. Јас не се согласувам со тие што тврдат дека цртаните ги упропастуваат децата и се најголемото зло. Ако со детето се има нормален однос, ако детето е стимулирано и ако за цртаните се разговара, се гледаат заедно и детето има многу други активности со кои развива моторика, критичко мислење, говор и слично цртаните нема да го „расипат“. Севкупниот однос на родителите со детето е битен, не само изолиран дел од животот. А за јадењето со цртани дека е несвесно исто не се согласувам. Детето знае што јаде само моѓе да е активно и пргаво па да бара стимулација додека јаде. Несвесно бутање во уста не се случува само при гледање цртани. Знам дека што се јадачи и деца што јадат количински многу за брзо време без да гледаат цртани. Не се ни свесни колку пребутале во уста. Знам за дете што јаде само одредена храна, ама тоа што јаде го јаде брзо и во огромни количини до момент кога почнува да повраќа. Мајакат си го смета за јадач и непроблематично дете иако според мене тоа има поголем проблем од храната од мојот „нејадач“. Така што постојат различни деца и различни пристапи на родителите кон децата.
Каков тв, какви цртани, јас зошто имам така милозвучен глас, да му пеам и забављам додека јаде. Во празна просторија тоа, нит играчки нема, само бели ѕидови. Кога му се јаде тогаш сеедно му е каде е и што има пред него. Јаде додека му се јаде и ништо живо не му скрева внимание од храната. И цртан да му пуштам и во потполна тишина да е пак само лажичката ќе ја прати со поглед додека се поднајаде. Дека нема осет колку и што јади пред екран чисто сумњам. Едноставно ја турка лажичката ако не сака или ако јадењето не му е по ќејф на циркуз да го однесам пак нема да јади.
Со ова, општо за цртаните, сосема се согласувам. Инаку, уште еден аспект е, на пример, ако му се дозволуваат цртани само додека јаде и потоа се гасат. Тогаш може или намерно да се влечка со јадењето, или намерно да јаде повеќе само за да не се изгасат цртаните.
Мојата намерно јаде цел саат мислам,и викам ако не јадиш ќе ги изклучам цртаните,и еден залак се џвака до бескрај.
Гајле им е дали јадело ил не. Минува времето за оброк и толку. Ти ќе си ја чукаш главата после од ефектите предизвикани од нејадење.
Моето во градинка јаде помалку отколку што јаде дома количински. Значи јаде се само полека и малку. Овошје не јаде ако не му се допаѓа (пример слива или мандарина). На другарка ми девојчето цели три години јадеше само сув леб во градинка и тоа по пола лебче колку да не е гладна. За да не и се расипе крвна слика ја ранеа дома па ја носеа по доручек и ја земаа веднаш после ручек. Детето пројаде на 6 години. До тогаш пробуваа се и ништо не успаваше освен блендана храна и цртани. Да имаш дете што е нејадач е проблем. И мајките го решаваат како што знаат и умеат.
Можеби треба да се протестира и групата нејадачи деца во градинка да јадат во посебна просторија со цртани, така би биле поздрави и би имале подобра крвна слика, појак имунитет.
Или на мајките како тебе јунаци, најмајки, краллици и се нај нај да им дадеме пехар за непуштање цртани на дете зашто инаку детето ќе халуицинитра и нема да ја знае разликата меѓу реалност и нереалност.
Јас не осудувам туку според мене тоа не е добар начин иако е некогаш морален. Со 15 мин цртани во градинка едно дете нејадач би имало мн позитивни придобивки: нема потреба да отсуствува од градинка и се погоре набројано.
Така е Јас мислам да ги поделиме децава во градинка на гледачи и негледачи на цртани. Не дај боже може едниве ќе ги упропастат другите. Што е тоа гледање цртани? Пих, немајки низаедни!!! Абре, нема да јадеш ако треба, ама цртани нема! Како можат другите најмајки цртан да не пуштат и им јадат децава, ние сме се научиле оп цртанот? Фала ти што ме просветли дека не сум мајка? Еве ти ветувам од сега нема цртани, ако треба гладна ќе седи, ќе најдам друг начин, ама цртан нема, оти најголемо зло е
Јас не напишав ниту еден збор од ова што ти го напиша. Не ми ставај зборови во уста. Не мора да ги поделат, нека гледаат сите цртани за време на појадок и ручек, после дома за вечера, три пати по 45 минути во денот (да речеме во просек по 15мин јадат) не е многу. Секако дека си најмајка, си пронашла начин како да јаде твоето дете. Никаде не реков, не те просветлив дека не си мајка, пак ќе речам не измислувај зборови кои никој не ги кажал.
