Сите ги сакаме нашите мајки бескрајно. Пред малку прочитав еден текст што ме потресе да решив да го споделам со вас... Мојата мајка имаше само едно око. Ја мразев…беше срамота за мене. Во нашето училиште подготвуваше храна за учителите и за нас. Еден ден додека уште бев во тоа основно училиште, мајка ми влезе во класот и ме поздрави. Ми беше толку многу срам. Како можеше тоа да ми го направи? Ја игнорирав, и упатив поглед полн со омраза и побегнав. Подоцна сите мои пријатели ми се подсмеваа и ми велеа: Бљак, твојата мајка има само едно око! Пропаднав в земја и посакав мојата мајка да ја нема. Кога повторно ја видов станав и и реков: – “Ако повторно мислиш да ме правиш предмет на исмејување подобро ти е да умреш.” Мајка ми ништо не ми одговори. Не застанав ни за момент да размислам што реков, бев полн со омраза и бес во себе. Бев незаинтересиран за нејзините чувства. Единствено што сакав е да побегнам што подалеку и да немам никаков контакт со неа. Во подоцнежниот живот учев многу и тешко. Добив шанса да одам во Сингапур и да студирам… бев пресреќен! Се оженив, купив куќа и добив свои деца. Бев среќен со својот живот, со своите деца, иако живеев во друга земја. Но, еден ден дојде мојата мајка да ме посети. Ме немаше многу години видено, а и внуците исто. Се појави на вратата. Моите деца почнаа да ја исмејуват. Јас почнав да и се викам како може туку така да се појавува непоканета. И викав: – Како можеш да доаѓаш туку така и да ми ги плашиш децата? Гони се одтука и да не те гледам! Мојата мајка само тивко одговори: „Извинете мора да сум ја погрешила куќата“ и замина… После неколку години дојде писмо кај мене. Повикан бев на матурска прослава. Ја излажав жена ми дека треба да одам на службен пат. После прославата, од љубопитност се вратив до стариот дом. Кога ме видоа соседите ми рекоа дека е веќе мртва. Ниту една солза не пуштив. Ми дадоа едно писмо и ми рекоа дека е од неа… „Мил мој сине Мислeв на тебе цело време. Извини што така упаднав во твојата куќа и ти ги исплашив децата. Ми беше драго дека си успеал во работата и дека ќе дојдеш на прослава овде. Јас можеби нема ни да станам од креветот да те видам. Жал ми е што секогаш те срамев и ти бев терет. Кога беше мал се случи една несреќа и го изгуби едното око. Како мајка не можев да поднесам да растеш со едно око. Докторите те прегледаa и ми рекоа дека е можно. Тогаш јас ти го дадов моето… Бев пресреќна кога знаев дека мојот син, го гледа светот за мене со тоа око… Со љубов, Секогаш за тебе” Твојата мајка. Преземено од: http://www.divianarts.com
Ова го имав прочитано, се вртеше по фејсбук. Навистина потресно, а којзнае можеби и е вистина. Јас искрено некогаш не се сложувам со мојата мајка , но не и го кажувам тоа бидејќи сум свесна дека веднаш подоцна ќе го свати.Но ја почитувам мојата мајка како личност која направила се за да ме донесе до овој стадиум на кој што сум. Секој си има свои проблеми и свесно или не некогаш ги навредуваме оние околу нас. Мајката ни е единствен пријател без интереси и сум сигурна дека на некој начин секоја мајка си го сака своето дете. На оние мајки како во горенаведениот пример алал да им е. Камо среќа сите да беа како нив, но децата како овој во примерот, навистина немам коментар што не успеале да ја сватат суштината во животот и се срамат од своите родители.
Немам зборови . кога го прочитав тоа ми дојдоа солзи во очите. Една е мајка . Значи не е битен изгледот . мајката никогаш неможе да се замени!
http://www.youtube.com/watch?v=zuOQKhRyimw Ова е тоа..Музиката ги буди чувствата во мене,текстот го одзема вниманието на очите и полека ми се насобираат солзи,нема место и потекуваат една по една по образите,врели солзи како последни да ми се ..
Значи се закукав од плачење. Го исчитав текстот и липам на глас, малечката ме гледа и ме прашува што ме боли? Како да и објаснам кога таа е премногу малечка за да сфати?
Можеби тоа е вистина а можеби и не. Но искрено ништо не ме зачудува. Се расплакав, премногу тажна приказна. Можеби некогаш не се согласуваме со мама, но јас бескрајно си ја сакам и почитувам.
Бев трето или четврто одделение... Темата за писмена по македонски беше - мојата мајка Колку бев среќна кога добив 5-ка и трчајќи накај дома брзав да се се пофалам. Мислам дека уште од врата почнав да го читам составот на глас..... но, некаде во текстот имав пишано - очите на мојата мајка се сини како бистрите води на изворот.... Тогаш ја снема насмевката од лицето на мама....и ме праша - за чија мајка пишуваше? Бунтовно кажував дека така составот е поубав и ако не е убаво нема да добијам 5 -ка. Само ми рече - оваа петка ќе те научи дека убавината на мајката е во начинот како те гледа, како со поглед те разбира, како очите на мајката зборуваат, гушкаат, се плашат за тебе... Во годините потоа на ваквите теми го пишував сето она што го научив тој ден. Пишував и дека очите на мојата мајка се како есенските лисја кои треперат на гранките, како бојата на плодната почва, како стеблото на родното дрво....но што и да пишев болката во мене повторно се раѓаше кога ќе се сетев како ја повредив мама тој ден. Овој настан никогаш нема да го заборавам иако знам дека таа одамна го има тоа преболено или можеби и заборавено. Мамо те сакам
потресно,ми се насолзија очите...Можеби некогаш не се согласуваме со мама, но јас бескрајно си ја сакам и почитувам.
Се разлипав, толку ме погоди приказната..си ја сакам мојата мајка премногу, и ми беше мака кога ја гледав после операција, дознав дека немале крв, а таа криеше од мене дека ќе ја оперираат за да не ме загрижела, за еден ден најдов лет, преку инетернет направив таква организација и ми помогнаа луѓе тука од форумот, Ливинг Глам да најдеме крв.. ја оперираа и никогаш нема да и го заборавам погледот и како ја заврте главата да ме погледне, и кога докторот ме пофали за трудот за се во организација за крвта.. се насмеа толку нежно.. ја сакам беспрекорно многу.. фала му на горниов што ја имам.. и она нејзино чедо.. е моја храна..
Ја сакам мајка ми најмногу на светот и многу ја почитувам. Глеадјќи ја сега како спие, му благодарам на Господ што ја имам, што ми е таа мајка. Господе чувај ми ја! Настрана од тоа што ми е мајка, таа е прекрасна како личност и јас многу и се восхитувам. Мирна, смирена, праведна, добра, со свое јас и цврсти ставови, личност со свои принципи, гордост и достоинство, советник, но и критичар. Нејзините совети секогаш биле најискрените и најдобрите, тоа што ми го кажала секогаш така излегло, таа е најсмирената личност на светот - и во најтешкото знае да остане смирена и да не испаничи и да даде поддршка, таа е пример за личност, пред се’, а потоа и пример за мајка. Мојата мајка е борец. Таа е една од најхрабрите личности што ги знам. Секогаш била наша најголема поддршка и не’ охрабрувала. Дури и во најтешките мигови успеа да остане храбра и силна и да не потклекне, туку цврсто се’ да издржи и да продолжи напред, иако со скршена душа, но со крента глава. И покрај сите тешкотии и соочувањето со една од најтажните работи во животот, иако срцето се’ уште и плаче, таа не дозволи ние да го видиме тоа и никогаш не искажува тага пред нас, за да не ни е уште потешко. Знам како и е, нејзините солзи ме болат најмногу од се’. Иако не покажува, знам како се чувствува. Вечно и сум благодарана за се’ што прави за нас, да не беше таа ќе беше тешко нас. Мамо, те сакам најмногу и алал да ти е за се!
...и и се восхитувам. Такво нежно и кревко суштество,а всушност толку силна и храбра. Мајка ми е 'рбетот на семејството и на неговата физичка,духовна и морална егзистенција. Ја сакам повеќе од се на светот,и знам дека дури и кога јас ќе си создадам семејство секогаш ќе имам потреба од неа и нејзините совети и прегратки,исто како првиот ден кога сум дошла на светот.
Мал збор е ако кажам дека ја сакам мајка ми. Ја обожавам највеќе на целиот свет, таа е мојот узор, мојот поттик да се борам во животот секогаш за она што заслужувам да го имам. Мила, нежна, скромна и секогаш добра, длабоко во себе цврста, одлучна, приземна и многу чувствителна. Се што кажала богами испаднало право кога-тогаш. Секогаш нејзиниот збор знаел да ме тресне од ѕид затоа што бил реален дури повеќе од реален и искрен. Не би издржала без нејзе, затоа што таа е моето рамо на кое можам да се потпрам во секој момент. Вечно ќе и бидам благодарна за секоја пожртвуваност за мене, за цела моја фамилија. Најмногу ја сакам мајка ми! Премногу.
Чуството кога наутро нема кој да те разбуди, да те погали, да ти даде бакнежи преку целиот ден, да те охрабри, да те искара и да ти подари една мајчинска насмевка... Одкога се омажив мајка ми многу ми недостига иако живееме на 20 мин. сепак не е тоа
Сум го читала текстот и порано, ама при секое повторно читање ме растажува. Има и еден сличен текст за татко и син. Едни се родители, пријатели и дечко можеш да смениш, ама семејството секогаш останува покрај тебе! Секако дека ја сакам мојата мајка. Ја сакам и и се восхитувам. За храброста, за борбеноста, за издржливоста... Благодарна сум и за се што направила за мене и за се она што успеа да ни го пружи на мене и сестра ми, да ни даде, да ни овозможи, да не научи. И кога беше најтешко, цврсто издржа на нозе и ни за момент не престана да мисли на своите деца. И понекогаш се прашувам како може да е толку силна, која е тајната?! Сакам и јас да ја научам. Мајката и да е најгрда на цел свет, за своето дете секогаш треба да е најубава, така и мојата за мене си е најубава мајка. Една е, најдобар пријател е, незаменлива е, секогаш е покрај мене, без неа не знам што би правела. И покрај тоа што понекогаш не се согласуваме, ја сакам...ја сакам мајка ми најмногу на светот и се трудам што почесто да и го кажувам и докажувам тоа!!! Те сакам мамо...
Мила мајко! Секое утро се будам со чувство на среќа и радост што те имам тебе.Ти си нежна,насмеана и за мене се` би направила. Постојано биди со мене,мајко драга,сакај ме ,чувај ме,а јас со учење,почит и разбирање ќе ти возвратам.Толку сум среќна што те имам и ти благодарам за тоа што си ти! Te Сакам мамо!!!
