Ја сакате ли вашата работа или работите затоа што морате?

Како што поминува време се помалку ја сакам мојата работа.
Имам работа по струка, одлични услови, слобода, ама толку енергија трошам со одредени личности што некогаш ми иде да си заминам и да не се вратам. Јасно ми е дека во секоја поголема фирма секогаш ќе има такви личности, ама со оваа конкретно ми е поврзана работата, морам да имам комуникација и многу ми отежнува се што правам. Во превод ми префрла обврски кои воопшто не се моја струка, а јас немајќи избор ги прифаќам. За тоа ми е најмногу криво, бидејќи не сум во можност ништо да превземам.
Се надевам на подобри времиња.

 

Не ги прифаќај, карај се, имај причина и факти дека си во право ти а не таа/тој, и, не ти туку сами нека се поразат. Никогаш немој со повеќе личности да се караш, земи еден на пик и расплакај му мамицата до месечината и назад.

 

Сериозно? Да се кара на работа? Си работел ли ти некад? Во професионална средина има други начини како да изразиш незадоволство и решаваш конфликти. Карање и мамица расплакување можете дома ако сте такви ликови. На работа нема да ве трпи ама баш никој така.

Совет до девојчето горе: Изрази го незадоволството на смирен и нормален начин кај тој што ти е претпоставен. И аргументирано.

 

Е не празник ќе им држи! Не карање како на пазар туку на културен начин. Има начини. Јас во тие ситуации, во истото време си завршувам моја работа, ако покасно ми мрчи или ми тресе со тиквата е тогаш преминуваме на "што е проблемот бе" левел. Не ми се нервите од мајчината им па да се нервирам за секој еден ретард наоколу.

 

Јеа рајт. Од ова сфаќам дека немаш ден работно искуство. "Шо е проблемот бе" баце пристап не толерира ниту една фирма, тврдам.

 

А толерира "ај заврши ми го ова срцка си фала ок поз" ? Имам јас работа од пеколот, сеј си раат

 

Раат сум јас, ич да не ме мислиш

 

Тогаш дај им совет на тие што не се како форумџиката погоре. Има многу што не се раат поради партиски морони или друг вид морони на работното место.

 

Фала ви за советите, меѓутоа многу е тешко кога работиш во фамилијарна фирма каде сите со сите се во некаква роднинска врска, освен тебе Колку и да си во право, попусто е.

 

Ја сакам работата, иако бев скептична на почетокот бидејќи студирав за друга гранка од истово нешто. Она од кое бегав, испадна да ми се погоди скроз.
Се пронајдов во она што ме плашеше на почеток. Не ми е тешко ни психички ни физички, уживам секоја секунда додека сум на работа.

 

Многу ја сакам.
Политиката на институцијата не ми се допаѓа

 

Едно време ја обожавав. После ја мразев, т.е. го мразев концептот на работа.

Сега сум индиферентна - се' додека ми носи пари, нема потреба од никакви емоции во врска со работата.

Нормално, не да е нешто што го мразиш од дното на душата ама прекинав со филмовите дека мора да се траскам и со воодушевување да работам.

 

Сум пишала пред неколку години...2015та...
Се уште си ја сакам и со уште поголрмо задоволство си ја работам..поместен е малку делот со финансиски надоместок таман како поттик да работи и да се вложи.

 

Na pocetokot ja obozavav mojata rabota veruvale ili ne (rabotam vo administracija).
Sega mi e seedno i totalno sum indiferentna isto kako @Doozy da ne se poftoruvam,zaradi mnogute izmeni koi gi dovedoja vo kompanijata ne rabotam poveke so takov zar kako porano,iako sekako se trudam da bidam profesionalna i da si go zarabotam lebot.
Od druga strana ok mi e zaradi beneficiite koi mi gi nudat momentalno i sekako platata(koja vo Mk nema da ja zemam ni na son i pokraj moeto obrazovanie).
Da ne lakomam vo celina sum blagodarna za toa sto go imam momentalno.Mislam deka sekoj sto ima rabota bez razlika kakva i da e treba da e blagodaren,ima luge koi voopsto nemat nikakva.

 

Se naviknav veke ja obozavam rabotata

 

7 години во иста фирма, а воедно и прва работа, на почеток ја сакав, ми беше интересно, плата од секогаш минимална плус некој бонус од 2, 3000 ако оствариш таргет, но и тоа беше ок...сега имаме дупло повеќе работа, плата пак минимална 14500 и пак бонус според сработено, е арно ама сега од ко ја покачија минималната ги кренаа и таргетите за да неможиме да ги фатиме, тоа е тоа макаедонска работа нема ништо подобро во близина па ќе си останам тука.
Работа со луѓе, наплатен пункт, мало место со сите се знаеш, секиј сака побрзо да заврши работа, секој се брза секој што работи со луѓе знае колку е тоа тешко, си одиш дома презаморен во мозокот
Не е по струка, баш спротивното.

 

Не ми се верува колку ми е состојбата на работно место променета од пред половина година кога сум пишувала на темата. Сега можам да кажам дека сум навистина задоволна, посебно од условите во кои работам. Претпоставувам дека јас се променив доста и тоа многу позитивно ми влијаеше. Се надевам дека и во иднина ќе го задржам ова работно место и ќе бидам поуспешна.

 

Темава врска си нема. Па кој работи од љубов. Се знае идеш на работа за пари, од што мораш. Да можеше некој да ме плаќа за седење на NetFlix, шетање и преместување од еден кревет на друг, најзадоволна ќе бев. Така да, никој не работи затоа што му причинува задоволство, туку затоа што ако не работи, нема пари, ако нема пари, ќе ти тропнат на врата извршители, коа ќе дојдат они, ќе плаќаш казна и судски трошоци, и коа ќе видиш МОРАШ да работиш. Си ја обожавам својата работа, ама некој да ми рече еве ти пари само седи дома, па ќе седам.

 

Точно, работиме за плата, меѓутоа тоа не значи дека не можеш да си ја сакаш работата. Ако го работиш тоа што го сакаш, ако имаш супер колеги и работна атмосфера, не гледам зошто не би одела на работа со ќеф
Јас лично никогаш не би одбрала да седам дома, без разлика дали имам потреба од таа плата.

 

Би работела за беспари, чисто од кеиф само? НЕ! Така да....Сите работиме затоа што сме робови на општеството. Вистинското прашање е дали си ја сакаш или си ја мразиш својата работа?!?! А дека одиш на работа, чисто за да губиш време, не верувам, освен ако немаш батлер по дома да те лади со папрат. Или уште подобро... ти дава некој 1000 еу да седиш дома само и некој ти дава 300 еу да работиш и притоа низ нос ќе ти ги извади, како да те купил, што ќе избереш?