Ја сакате ли вашата работа или работите затоа што морате?

Јас работам затоа што си ја сакам работата,но исто така и супер ме издржува.Но многу добро го знам чуството да работеш одошто мораш.Морав да работам,но не ја сакав работата,но имав супер плата па малку ми ја намалуваше болката како и да е меѓувреме најдов супер работа,па едно време работев на две места,не неможев да издржам па видов какви беа платите па се откажав од онаа помразената

 

Како кога ама најчесто ја сакам, кога нема работа ми е досадно и многу се нервирам.

 

си ја обожавам работава...едноставно е тоа тоа што сакам да го работам до крајо на животот

 

ја сакав и ја сакам но не толку како порано ете, мора од нешто да се живее кога се нема избор

 

Господ ми е сведок дека си ја сакам работата,ама последниве две недели, нозе ми се враќаат назад. Уште немам решение, а работите се нешто постојано се комплицираат и неможам веќе да ја поднесувам таа напнатост и неизвесност. Ништо више не ме исполнува. Еден куп луѓе едвај го чекаат конкурсот, кружат како лешинари над својот плен.Не се ни тие криви, ама секој се бори за себе, секој плаче над својот гроб.
Ќе препукнам веќе, ама ќе се борам до крај!

 

Моменталната работа што ја работам не ми се допаѓа и ја работам ама баш оти морам, уствари не дека морам, туку му помагам на сопругот и нечовечно би било јас да седам по цел ден дома, а тој да р`мба по цел ден, кога веќе можам да ја работам таа работа зошто не би му помагала, па на крај краева за нас работиме и двајцата, од тоа живееме :geek:

 

Си работам тоа што сум сонвал дека ќе бидам и секако дека си ја сакам најмногу работата

 

па и не можеш да работиш нешто што не сакаш

 

Како тоа не можеш?
Дури ни кога очајно ти се потребни пари, кога не гледаш друго решение, крај краева и кога сакаш да се почувствуваш корисен, на било кој начин, вршејќи било каква работа?!

Набилда мислење плус, браво.. исцрпен одговор, точен/неточен, не може да се прецизира.

Инаку, иднината не знам што ми носи. Дали работа која што ќе ме исполнува и која што со задоволство ќе ја обавувам, или сосема спротивното.
Ама да, доколку дојдам до стадиум да работам нешто затоа што морам, затоа што околностите и моменталната ситуација не ми се баш наклонети, не би се противела. Какви услови, таков исход..

Времето ќе покаже.

 

Ја сакам мојата работа премногу ме исполнува добра ми е плата иако не работам по струка многу сум задоволна.Работам заедно со мојот сопруг многу се надополнуваме и засега сето тоа функционира доста добро.

 

Ни ја мразам ниту пак ја сакам, едноставо тоа е. Во денешно време многу тешко се наоѓа работа па мора да ја прифатам и сегашнава. Некој ќе ми рече вие администарција супер сте со работата и со платата, да не велам дека не, но јас пак си конкурирам каде што јас сакам и копнеам да работам. Еден ден се надевам ќе ми се исполни желбата.

 

Кога завршив со факултетот активно почнав да барам работа.Аплицирав во сите банки,и познати и непознати фирми,одев на секакви интервјуа,работодавците прават секакви напори за да го извадат максимумот од нас,ограничен си со време на прашалникот во банките,раскажи го CV на англиски и постепено ќе ти најдат “фина“реченица и одговор каде што не ги исполнувате условите за работното место или едноставно не сте квалификувани за оваа работа.

После некое време мислам дека ми се отвори среќтата и се вработив во фирма која е поврзана со моето образование...
Но и таму измачување!
Немав континуитет,рутина,бев од 08до17 часот на работа со плата од 14.000,тоа за мене беше смрт....цела ден ја поминував на стол со две баби околу мене,со шеф хистеричен и целата атмосфера едноставно не ми годеше а јас со само 23 години....Се откажав!!!!!

По неколку месеци бев повикана на интервју каде што конечно директорот на фирмата ми кажа дека ги исполнувам условите за работното место и смета дека ќе можам да ги извршувам работите во неговата фирма, и се вклопам во финесите на администартивната и финасиската работа.
Во оваа фирма сум веќе подолго време каде платата е поголема,сите се дружељубиви моето работно време е од 08до15 часот,добив службен автмобил.....

И да одговорам на прашањето:
-Да ја сакам мојата работа,не работам затоа што морам,работам затоа што сакам затоа што сметам дека платата која ја добивам е како бенифит од мојот успех на факултет!!!!

И сакам да ви кажам да бидете упорни и да не се откажувате лесно, среќата еднаш тропа на вашата врата-гледајте тогаш да бидете дома

 

Мојата прва работа по струка Не е нешто посебно, работа од дома на еден проект кој ќе трае неколку месеци, ама битно потпишав некој "договор" . Сакам вака да работам, од дома на компјутер, без некој да ми врши притисок, нервозни шефови и намуртени колеги Ама незнам како ќе издржам, грбот не да ме болии, а и рамењата ... Умирам од болки, понекогаш и неможам да спијам, се будам од болки во сон. И почнувам да се дебелеам и да пуштам стомаче, е тоа ме нервира само инаку вака ако биде и натаму ќе е супер.

 

Да, ја сакам работата што ја имам веќе години наназад, ама копнеам да најдам нешто многу подобро. Недостаток е што ми одзема многу време, и биоритмот ми е во тотален хаос и секако платата треба да биде барем 3000 повисока од оваа што ја земам моментално. За работата немам збор, ок си е се ама ништо не е совршено па така јас ќе продолжам да си барам нешто посоодветно

 

јас ја сакам и тоа многу

 

Мојата работа ја работам со љубов и слободно можам да кажам дека преставува сон на многу луѓе. Среќна сум што го работам токму она што го сакам и што ме исполнува на секој начин. Уживам во работата и во секој миг поминат на работа.

 

ретко кој вели дека си ја сака работата

 

Јас работата многу си ја сакав бидејки бев новинар, беше динамично, имав добри колеги и така се ми беше погодено. Многу е важна работната средина. Сакам назад сега ама нема, се затвори фирмата и толку.

 

Сто пати сум кажала дека ја сакам.
Ама овие денови ми се повраќа пред да одам на работа.
А ми се повраќа и кога се враќам.
Душата ми е стегната цело време.
Заради милион обврски и два милиони суети...

 

Втора работа ми е,и на почеток секогаш сум со максимум вложување,посветеност и баш ентузијазам.
Ја сакав,може и уште ја сакам,само да постои некој да те мотивира а не да ти ја убие желбата за работа.Зошто зависи и од тој фактор.Ете донекаде солидна плата,работата ја засакав,ама секој ден испади и детски работи од претпоставен,нормално си размислуваш да си заминеш,колку и да ја сакаш.Никаде не е идеално тоа знам,ама тешко е кога главниот е малограѓанин голем,а фирмата и не е баш од мал ранг.
Нејзе повеќе ја интересира колку ме чини венчаницата,каде ќе одам на одмор,колку ќе платам и слично,отколку да седне и да разговара за проблемите што ги имаме,кои реално сами ги решаваме.Да не расправам на долго и широко,и јас некогаш се прашувам истото.Во почеток беше обратно,а сега се ме влече накај-Работам затоа што морам