Ја сакате ли вашата работа или работите затоа што морате?

Очајна е ситуацијата во приватниот сектор. Кога слушнав пред некој ден од претпоставена дека имам добри услови и мора да работам повеќе(иако давам максимум, не забушавам) ми се смачи. Од кога 200 евра се добри услови? Си ја сакам работата, ама уште да е поплатена и да нема вакви гафови. И јас како другите реагирав бурно, ама нема каде да се оди...

 

Јас си ја сакам работата, за тоа учев и имав среќа да се вработам по струка. Од платата сум задоволна, но секогаш може повеќе

 

Ја сакам... цел живот со то се занимавам,пошо ми е фамилијарен бизнис,факултетот го усмерив спрема то и задоволна сум

 

Ја обожавам. Турбо секој ден (освен август, сите по одмори), контакти со луѓе, странки милион, стручност, екпертиза, жива материја, креативност...За млад човек совршено. Понекогаш губам викенди и саати после работа, ама кога ке видам резултат конечен и кога ке видам дека странките ја ооцениле одлично работата, сум пресреќна. И плус ме мотивира за уште подобри проекти. Нема врска со тоа што го учев, ама имав добра основа од факутетот. И постдипломските ми се на тоа што го работам.
Колегите ми се претежно млади, паметни и агилни, па и од тој аспект немам мака. Повремено знам да паднам у депресија за некоја ситница, ама нормално е тоа, ништо не е совршено.
Маките што ги имав додоека стасам до тука и 27 вкупно пропаднати интервјуа и над 80 пријави за работа на кои не ме ни викнаа за месец и пол, плус работење со месеци за без пари, се исплатеа на крај.
Дај Боже сите да имате ваква работа.

 

Да. Одсекогаш сакав да работам со деца, а и Математиката ми е најголема љубов.

 

ќе се изразам преку слика

 

Пред неколку месеци кога бев на еден вид пробна работа, далеку од моето образование, сфатив колку многу го сакам и ценам она што сум го избрала да го учам, само нажалост тешко се доага до посакуваната цел .

 

Ја обожувам мојата работа! Никогаш не би ја менувала, а се' започна толку спонтано, што никогаш не ни сонував дека ќе се претвори во моја професија од соништата.

 

Ova sto sega go rabotam, go rabotam zatoa sto moram, veruvam nema da mi e za cel zivot, daj boze da si najdam rab po struka.

 

Тесно било гласањево, ќе има бараж изгледа
Инаку јас сум од тие што си ја сакаат работата. Сите работиме за плата пред се, меѓутоа покрај задоволството кое го имаме дента коа ќе ни стигне платата, треба да сме среќни што сопствената работа ни прави мерак Не е се во парите, зошто многу поисполнети ќе сме ако работата не ја работиме на сила или само за да земеме плата. На крај краева, парите се трошат.
Јас работев краток период работа од која само гледав пари да извадам. Живеев само еден ден во месецот, а тоа беше денот коа ќе земев плата.
За разлика од сега кога секој ден не го сметам за уште еден ден измачена од работа. Напротив, мислам дека фактот дека го сакам тоа што го работам прави да не се чувствувам уморно од истата. Барем за сега, се надевам во иднина нема да си викам кај ми бил паметот што сум го пишувала ова

 

Си ја сакам... Со задоволство ја работам и давам се од себе секој месец-да го исполнам таргетот а ако го тргнеме тоа на страна, работам културна работа, секогаш средена и убаво облечена, со скоро секогаш културни луѓе.. Само платата да ми е како што замислуваат од страна дека заработуваме

 

Претходната работа не ја сакав воопшто, ја работев не оти морав, туку за да стекнам искуство и да не седам така дома оти ми беше предосадно.

Веднаш откако завршив таму, по 10 дена се вработив во фирмата кај што сум сега. На почетокот ми беше ептен тешко бидејќи се работи за друг град, малку подалеку од дома, сосема нови луѓе, и никогаш не сум замислувала дека ќе работам вакво нешто.

Колегите речиси сите се млади, има смеи секој ден.

6 месеци сум тука, осигурана на полно работно време, и веќе 2 пати ми ја покачија платата, така што стигнав до една прилично солидна сума. Се надевам дека ваквиот тренд на покачување ќе продолжи и во иднина

Не дека ја обожавам работата, ама се во животот си има своја тежина.

 

Порано, работев за други и за процент сум работел(за плата и за сметки де да си платам) и буквално на секое земање плата бев како болен по цели три дена...сите се радуваа коа ке земат плата а ја неможев да го поднесам тој ден, искрено кажано.

Сватив дека во животот не треба да се работи само туку и дека треба да се заработи.

Потоа си отворив моја фирма и од тогаш не можам да смислам да работам за друг...дури и кога има контракти за замена кои што неможат да ги изработат другите поради презафатеност а ги обеќале не ги превземам и да ме молат-не поднесуем посредништво и проценти било какви од мојот труд...тоа е што е, сам фала му на бога ок е.

 

Затоа што морам...

 

zatoa sto ja sakam !!

 

Не се жалам од работата која ја работам во моментов, ама сепак е далеку од моето образование. Доколку би бирала измеѓу она што сакам да го работам и она што сега го работам, би го избрала првото

 

ја обожавам ама платата може да биде подобра

 

Работата што ја работам сега ми е по струката... И на сите претходни работни места работев според образованието... Сите три работни места се различни, но сите ми беа интересни и си ги сакав...

 

Prvoto mesto kade sto rabotev nemase vrska so strukata sto zavrsiv,no rabotata bese dobra,nemozam da kazam teska no slabo platena.Potoa imav sreka da si se vrabotam na strukata i sum dosta zadovolna i so rabotata i so platata.

 

Ако сакаш да напишеше која политичка партија си, ако си од онаа на власт секогаш ќе имаш кариера.