Ја сакате ли вашата работа или работите затоа што морате?

Ne sum zadovolna od rabotata sto ja rabotam! Diplomirav,ama nema rabota po strukata. Toa e nasata realnost.

 

После 20 години иста работа не можам да кажам дека си ја сакам работата....терам по автоматизам.
Едноставно, добро ми е платена и ја работам...

 

Epten so ljubov.
Koga zavrsiv fakultet nemav poima sto ke rabotam.Zivotot me donese ovde, a mojot trud vo firmata.
Epten si se zaljubiv vo profesijata.
I kako po obicaj, mora nesto da se menuva. Ajde uste edno skolo, sosema sprotiven pravec.
Dali ke ja sakam ovaa profesija kako prethodnata neznam. Ako se sluci toa, bi bilo ubavo.

 

Премногу си ја сакам работата,целиот живот копнеев и се борев да имам ваква работа,трудот се исплатеше.

 

Не си ја сакам работата воопшто,затоа што не ми е по струка.Работам зашто морам,како и повеќето луѓе во нашата држава(ако можам да ја наречам така).
"Џабе" мастер студии,"џабе" учење "џабе" се
.Кога немаш книшка и дебели врски "батали" факултет!!!

 

Работам по струка шо би се рекло, се вработив пред скоро 4 години. И си ја сакав многу работата на почетокот, ама потоа се разочарав од македонскиот менталитет и од системов што вечито не функционира.
Т.Е. Он си функционира, ама на принципот ,,потурни ме да кинисам,,.
И сеа едвај чекам да земам одмор, да разбијам монотонијава, па кога ќе се вратам на посао можда ќе извлечам мотивација од негде.

 

Онака.
Не ја обожавам, Се вработив пред 6 месеци, во државно сум, во канцеларија со уште една жена сум, убава плата имам... се е супер. Само не сакам во Скопје да работам, кога би можела во мојот град да се преместам би било уште поубаво.
Еве сега треба некој испит да полагам, па се надевам ќе одам нагоре.

Иако колку и да напредувам во таа работа, јас би сакала да имам и некој приватен бизнис, ама здравје, млада сум имам време.

 

Работам нешто сосема друго од тоа што го студирав.
Бескрајно сум благодарна што ја имав таа среќа да најдам работа што никогаш не здосадува. Знае да биде доста напорно понекогаш, но се се исплати кога ќе се сетам дека на 25 години сум го поминала цел свет, сум стапнала на сите континенти.
Секако, не е лесно да се живее сам, далеку од семејството, но се гледаме неколку пати годишно па и тоа е доволно.

 

Што работиш ако не е тајна, штом толку шеташ?

 

Стрина Деса Не можам авионче да најдам @Tanjamm

 

Јас работам работа што одсекогаш мислев дека ќе ја мразам.
Дипломирав, не најдов работа по струка (а посебно зошто во мојата струка си бара усовршување, за да најдеш работа а и за да го работиш тоа што го сакаш), но немав финансии одма да почнам со специјализации, па викам ќе пробам секаде.
Како студент работев по кафичи цело време.
Решив да побарам нешто подобро, и што да кажам - мизерија. На неколку места со ,,подобро,, работно место ме примија, ама кога ми кажаа 8 000 плата... фала, ама како келнерка ме плаќаа 12 000 плус од бакшиши и бонуси стандард не бев под 16 000, некои месеци и 20 000 земав.
На крај се вработив во една многу позната фирма во Македонија, ама како и секаде - ужас. Божем почетна 10 000, дрн, дрн. Повеќе од 11 000 цела година не земав, работев саботи, не смеев споени слободни денови да земам (пр. понеделник). Кога ми се смачи веќе, иако котирав добро во очите на претпоставените им дадов отказ, затоа што колку и да сакам да работам, немам намера некој да се заебава со мене.
Тие не ми веруваа дека вистински ќе си одам, не си верував ни јас да кажам право, па ајде земав годишен одмор демек да размислам.
Првиот ден од одморот аплицирав во една државна институција без надеж дека на разговор ќе ме викнат, немав ни роднински ни партиски врски.

Не помина 1 недела, овие ми се јавија, ајде на интервју, и на самото интервју (петок беше), ми рекоа во понеделник почнуваш со работа, во 9:00 тука да си.
Ајде викам, овие нешто глуматаат.... после 1 недела, ми дадоа договор да потпишам на 6 месеци (волонтерски).
Пак не верував, викам маткаат нешто. После 6 месеци волонтирање, ми дадоа договор за хонорарец.
Некако тука почнав да верувам дека стварно имаат намера да ме задржат.

Кога ми дадоа одлука за трансформација во работен однос, тогаш си поверував, океј, овие стварно ме сакаат тука.

Муабетот ми е, не го работам тоа што од секогаш сум го сакала, но научив како да го сакам тоа што го работам. Не ми е исполнување, прв момент кога ќе можам ќе запишам постдипломски, ама сега за сега ми е одлично. Работам релативно напорна работа (психички), работам каде што секоја точка на документот мора да е на свое место. Имам денови каде што сум пресреќна, денови каде што сакам сите да ги испцујам.
Не земам голема плата, 12 000.

Ама, слободни викенди имам, празници не работам, ако имам потреба да излезам од работа не ми трубат уште 2 месеци како не ми е срам што сум се разболела, не ме заебаваат со плата и што ќе се договорам со нив (околу слободни денови и сл.) си е така.

Таа стабилност ја нема во приватен сектор.

Никогаш нема да престанам да си барам работа по струка, ама и вака не се жалам, без никој никаде, направив нешто што многу не ми веруваа.

 

Моментално работата не ми е нешто што сум посакувала, се надевам на напредување во блиска иднина, па да работам по професија. Инаку се вработив пред една година во државна институција и среќа што ме фати законов со вработувањето, си земав и решение

 

си ја сакам работава,работам тоа што го сакам задоволна сум од работата...плата не земам затоашто имам сопствен бизнис па така да сум задолжена јас да давам плата

 

Си ја сакам
Иако мајчиното млеко низ нос ми го извади последниве неколку дена, ама сепак си ја сакам

 

Го работам тоа што го сакам и за кое се школував.

 

He! Работам на струка, платата ми е солидна во однос на просекот во МК, но секој ден со мака станувам и одам на работа а исцедена како лимон се враќам дома. Знам дека најголем дел од моите колеги од факултет го работат истото но јас не студирав за тоа. Има еден аспект од мојата професија што ме привлекува но за жал во нашата чудесна земја тоа го работат не најспособните туку оние со најдебели врски

 

Не ми се верувало дека ова некогаш ќе го кажам ама да, јас си ја сакам работата. Премногу ми е опуштена, имам одлични колеги, одлични претпоставени. Со оглед на нашава земја, работата која што се работи и моите години, може да се каже дека земам добра плата, не е одлична ама солидна е. Баш оној принцип на работа кој јас го сакам, кога се работи, работиме сите и не застануваме, нема забушанти, сите одбрани луѓе. И најдоброто нешто е што можам кога сакам да си земам слободен ден за било што, никој не прави апсолутно никаков проблем. Како што си го читам постов си мислам дека никој нема да ми поверува и звучи како бајка, ама навистина е така и ми е се' погодено.

 

На почетокот иако ми беше тешко додека се вклопам,научам ја обожавав.Мислам дека на сите им зборев само тоа.Меѓутоа со тек на време стана рутина,притисок,луѓето со кои работиш ко да се симнале од планина а не да работат во јавна институција и тоа си го направи своето.

 

Истово и јас би го напишала за мојата работа

 

Ја сакам професијата, но работното место не баш.. при повторна можност, пак би го избрала истиот факултет.